Του Πάνου Κατσιρούμπα/ info@eurohoops.net
Ο μεγεθυντικός Φακός εστιάζει το βλέμμα του σε όλα τα γήπεδα της Ευρώπης και κάθε εβδομάδα θα επιλέγει να αναλύει με το μπασκετικό του μάτι κάποιες από τις αναμετρήσεις που έκλεψαν την παράσταση στη κορυφαία διοργάνωση!
Το τέλειο παιχνίδι της Χίμκι
Στη Μόσχα είχαμε το παιχνίδι της αγωνιστικής για την Ευρωλίγκα με την Χίμκι να υποδέχεται τον Ολυμπιακό, σε ένα ματς τελικό για τις δύο ομάδες όσων αφορά το κομμάτι της πρόκρισης. Την εξέλιξη του παιχνιδιού δεν θα μπορούσαν να τη φανταστούν ούτε οι πιο αισιόδοξοι οπαδοί της Ρωσικής ομάδας. Μετά τα μέσα της δεύτερης περιόδου η ομάδα του Ντούσκο Ιβάνοβιτς έπαιξε εκπληκτικό μπάσκετ ισοπεδώνοντας τους Πρωταθλητές Ευρώπης του 2012 και 2013. Παίζοντας ολοκληρωτικό μπάσκετ στο επιθετικό μισό του γηπέδου η Χίμκι σκόραρε με όλους τους τρόπους απέναντι σε μία άμυνα που είχε δυσκολέψει πολλές ομάδες. Βέβαια σε αυτό βοήθησε και η άμυνα του Ολυμπιακού η οποία δεν άλλαξε σχεδόν καθόλου το πλάνο της παρότι δεν μπορούσε να σταματήσει τους αντιπάλους της. Η τακτική των επιθετικών hedge out από τους ψηλούς του Ολυμπιακού απέναντι στο πικ εν ρολ, ουσιαστικά γύρισε μπούμερανγκ, αφού η Χίμκι έβρισκε λύσεις, είτε μέσα στο καλάθι είτε από την περιφέρεια.
Στην αρχή του παιχνιδιού και οι δύο ομάδες σκόραραν με βασικό επιθετικό άξονα το πικ εν ρολ, με την Χίμκι να παίζει ελαφρώς πιο κλειστά και να ρισκάρει τα σουτ από επιλεγμένους παίκτες του Ολυμπιακού. Οι συνεργασίες του Βασίλη Σπανούλη με τον Οθέλο Χάντερ, καθώς και η επιθετική προσφορά του Γιώργου Πρίντεζη κρατούσαν κοντά στο σκορ τους φιλοξενούμενους μέχρι το 15ο λεπτό. Στην αντίπερα όχθη σπουδαία δουλειά έκανε ο Πέτερι Κόπονεν πάνω στις άμυνες αλλαγών, αλλά το μεγάλο ξέσπασμα έγινε όταν επέστρεψε στο παιχνίδι ο Τάιρις Ράις. Ο Αμερικανός γκαρντ σε τρεις συνεχόμενες φάσεις έσπασε τέλεια τα hedge out, δημιουργώντας ανισορροπία στην άμυνα του Ολυμπιακού με τις kick out πάσες του, που με μία ακόμα έξτρα πάσα, οδηγούσαν σε ελεύθερα σουτ από τον Αλεξέι Σβεντ.
Από το +2 ξαφνικά ο Ολυμπιακός βρέθηκε στο -10 και κάπου εκεί οι γηπεδούχοι βρήκαν έναν φοβερό επιθετικό ρυθμό, που δεν έχασαν μέχρι το τέλος του αγώνα. Ο Ολυμπιακός πληγώθηκε από τη δική του τακτική του over trapping και over helping. Υπερβολικά πολλές παγίδες και βοήθειες σε παίκτες που έχουν χειρότερα ποσοστά στα περιφερειακά σουτ από τον Σβεντ. Αποτέλεσμα των επιθετικών hedge out και του αμυντικού αδειάσματος της ρακέτας ήταν και η ολοκληρωτική επικράτηση της Χίμκι στα ριμπάουντ, με 44 έναντι 30 αλλά και 15 επιθετικά, 11 εκ των οποίων στο πρώτο ημίχρονο. Στο δεύτερο ημίχρονο δεν άλλαξε κάτι με τους γηπεδούχους να παίζουν θαυμάσια το πικ εν ρολ σε καταστάσεις 2 εναντίων 2 με τον Τζέιμς Όγκουστιν να σκοράρει με ευκολία με τα καλά του κοψίματα και τις καίριες πάσες των Ράις και Σβεντ. Η άμυνα εκεί δεν έστελνε καμία βοήθεια από τις πλευρές και η διαφορά ανέβαινε με ευκολία. Από κάποιο σημείο και μετά ο κόουτς Γιάννης Σφαιρόπουλος δοκίμασε χαμηλά σχήματα, άμυνες ζώνης αλλά με τον ρυθμό που είχε βρει η Χίμκι η κατάσταση ήταν μη αναστρέψιμη. Εν τέλει οι γηπεδούχοι πήραν μια νίκη σημαντική αλλά για να περάσουν πρέπει να κερδίσουν μέσα στη Μαδρίτη την επόμενη εβδομάδα, ενώ ο Ολυμπιακός πλέον αναζητεί ένα θαύμα και συνδυασμό αποτελεσμάτων για να προκριθεί στα playoffs.
Έπαιξε σαν Μπαρτσελόνα
Στο άλλο παιχνίδι του έκτου ομίλου ανάμεσα σε ομάδες που είχαν ρεκόρ 6 νίκες και 6 ήττες η Μπαρτσελόνα με όπλο την πολύ καλή άμυνα της επικράτησε με μεγάλη ευκολία της Μπρόζε Μπάμπεργκ, που έκανε ένα από τα χειρότερα παιχνίδια της στη διοργάνωση. Για τους γηπεδούχους η άμυνα ήταν η αρχή, η μέση και το τέλος σε αυτό το παιχνίδι. Κράτησαν την ομάδα του Αντρέα Τρινκέρι σους 57 πόντους, 20 λιγότερους από το μέσο όρο τους στη διοργάνωση. Αντιμετώπισαν με μεγάλη πίεση τα σκριν πάνω στην μπάλα, ενώ οι περιστροφές τους ήταν ταχύτατες, με αποτέλεσμα η Μπάμπεργκ να μη μπορεί να αναπτύξει τις συνεργασίες που είχαμε δει στα προηγούμενα παιχνίδια. Σημαντική ήταν αμυντικά η παρουσία του Ντόρσει, που κάλυπτε πολύ γρήγορα τα κενά της άμυνας και δεν άφηνε σουτ χωρίς να προσπαθήσει να τα αλλοιώσει. Η αλήθεια είναι ότι οι περισσότεροι παίκτες της Μπάμπεργκ ήταν σε κακή μέρα συνολικά, και με εξαίρεση τον Μπραντ Γουοναμέικερ, κανένας άλλος παίκτης δεν μπόρεσε να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων.
Το σημαντικό για την Μπαρτσελόνα ήταν ότι είδε μετά από καιρό, τον Άντε Τόμιτς να κάνει ένα εξαιρετικό παιχνίδι, τόσο στο κομμάτι του σκοραρίσματος όσο και στο κομμάτι της δημιουργίας. Σκόραρε αρκετά στο ποστ, ενώ όταν η άμυνα αποφάσισε να τον αντιμετωπίσει με double team, πάσαρε καλά στα κοψίματα των συμπαικτών του. Συνολικά οι δύο σέντερ της ομάδας είχαν καλή δημιουργία και μετά από πικ εν ρολ, με πάσες στις πλευρές, μετά την εισαγωγική πάσα στον ψηλό στο ύψος της γραμμής των ελευθέρων βολών. Γενικά οι αποστάσεις της Μπαρτσελόνα ήταν ιδανικές και η επίθεση της ήταν σωστά απλωμένη με παίκτες στις γωνίες πάντα έτοιμους να εκτελέσουν από τις πάσες των ψηλών. Πέντε από τις συνολικά 15 τελικές πάσες των γηπεδούχων προήλθαν από τους δύο σέντερ, Τόμιτς και Ντόρσει.
Η Μπάμπεργκ στο δεύτερο ημίχρονο έκανε κάποιες προσπάθειες να μειώσει τη διαφορά, αλλά μόλις μείωνε κάτω από τους 15, η Μπαρτσελόνα απαντούσε με μερικές καλές άμυνες και εύκολους πόντους στη επίθεση, ειδικά μέσα από το ζωγραφιστό. Τα τελευταία λεπτά είχαν ουσιαστικά διαδικαστικό χαρακτήρα, με την Μπαρτσελόνα να παίρνει πολύ σημαντική νίκη, που είναι σχεδόν μισή πρόκριση, γιατί ακόμα και με ήττα στο Κάουνας της τελευταία αγωνιστική μένει εκτός μόνο με συνδυασμό αποτελεσμάτων. Για την Μπάμπεργκ τα πράγματα πλέον έγιναν δύσκολα, αλλά η σπουδαία εικόνα που παρουσίασε είναι κάτι που θα μας μείνει από το φετινό τοπ 16.
Το θαύμα του Μπέρτανς!
Ότι και να πεις για το παιχνίδι της Λαμποράλ Κούτσα απέναντι στη Ρεάλ Μαδρίτης είναι λίγο. Ένα απίστευτο θρίλερ εκτυλίχτηκε σε ένα υψηλότατης ποιότητας παιχνίδι, ίσως το καλύτερο της φετινής διοργάνωσης. Και όπως όλα τα μεγάλα θρίλερ, το ματς κρίθηκε με ένα απίστευτο σουτ του Ντέιβις Μπέρτανς, που έστειλε οριστικά την Λαμποράλ στα playoffs με πλεονέκτημα έδρας και τη Ρεάλ στο χείλος του γκρεμού. Και αν το φινάλε ήταν απίθανο, τα πρώτα λεπτά του αγώνα δεν προμήνυαν αυτό που θα εξελισσόταν στο τέλος. Η Ρεάλ παίζοντας σπουδαία άμυνα εγκλώβισε, εντελώς την Λαμποράλ που σκόραρε με το σταγονόμετρο. Οι φιλοξενούμενοι έπαιζαν πολύ δυνατά, έσπαγαν όλα τα σκριν, έμπαιναν με δύναμη σε όλες τις φάσεις και ανάγκασαν τους αντιπάλους τους σε κακές επιλογές. Σε αυτό βοήθησε και το αδόκιμο σχήμα με το οποίο ξεκίνησαν οι γηπεδούχοι, με μόλις έναν γκαρντ, τον Ντάριους Άνταμς, ο οποίος δεν βρέθηκε σε καλή μέρα για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι. Η Λαμποράλ σκόραρε το πρώτο της καλάθι μετά από σχεδόν πέντε λεπτά, και σκόραρε με δυσκολία 11 πόντους στην πρώτη περίοδο. Το παιχνίδι άρχισε να αλλάζει ρυθμό, όταν μπήκαν στο παρκέ ο Μάικ Τζέιμς και ο Γιάννης Μπουρούσης.
Ο πρώτος ουσιαστικά άνοιξε ρήγματα, με την εκρηκτικότητά του και τα καλά σκριν που δέχτηκε φτάνοντας βαθιά στη ρακέτα. Ο Έλληνας σέντερ ήταν για ακόμα μία φορά ο ακρογωνιαίος λίθος της ομάδας του, σκοράροντας με κάθε τρόπο. Για μια ακόμα φορά ξεκίνησε με pop out και σουτ από την περιφέρεια και όσο πέρναγε η ώρα πλησίαζε όλο και περισσότερο στο ποστ. Ο Πάμπλο Λάσο τον αντιμετώπισε κατά κύριο λόγο με ατομικό μαρκάρισμα, αν και στο πρώτο παιχνίδι στη Μαδρίτη έστελνε επάνω του ακόμα και triple team. Ο Μπουρούσης εκμεταλλεύτηκε αυτή τη συγκυρία και σκόραρε συνεχώς στο ποστ, ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο, αναγκάζοντας τους αντιπάλους του να στείλουν βοήθειες επάνω του μετά από κάποιο σημείο. Η Ρεάλ συνέχιζε να έχει τον έλεγχο, με άξονα το πικ εν ρολ και τη καλή κυκλοφορία μετά την πρώτη πάσα, με τις καλές αποστάσεις να βοηθούν στο να βγουν καλά σουτ, ειδικά από τη στιγμή που ο Άνταμ Χάνγκα, ρίσκαρε παίζοντας ως λίμπερο για να εμποδίσει τα dives των ψηλών της Ρεάλ μετά το σκριν.
Οι φιλοξενούμενοι είχαν διψήφιες διαφορές που έφτασαν ακόμα και στους 15 πόντους. Το δεύτερο ημίχρονο ξεκίνησε με ένα ασύλληπτο κρεσέντο του Μάικ Τζέιμς που σκόραρε σε ένα δεκάλεπτο 18 πόντους με 5/5 τρίποντα. Τρίποντα που σούταρε πάνω στις αλλαγές, σε isolation με τον προσωπικό του αντίπαλο, αλλά και στο τρανζισιον. Κάποια στιγμή ο Λάσο έβαλε ακόμα και τον Τέιλορ επάνω του, που είναι καλός αμυντικός αλλά ούτε αυτός τον σταμάτησε. Το ξέσπασμα αυτό οδήγησε σε μία εκπληκτική 3η περίοδο, με τη Λαμποράλ να σκοράρει 31 πόντους και τη Ρεάλ να αντιμετωπίζει προβλήματα, παρά τα πολλά επιθετικά ριμπάουντ. Γενικά οι γηπεδούχοι έσφιξαν την άμυνα τους, πιέζοντας πολύ τους γκαρντ της Ρεάλ που δεν έβρισκαν διαδρόμους.
Στη τέταρτη περίοδο η Λαμποράλ ξέφυγε με τον Γιάννη Μπουρούση να πασάρει υπέροχα πάνω στα double team, δίνοντας έτοιμα καλάθια στα γρήγορα κοψίματα των συμπαικτών του. Το παιχνίδι πλέον είχε γίνει ροντέο, ο Σέρχιο Γιουλ έβαλε δύο απίθανα τρίποντα πάνω στις πολύ καλές άμυνες των Βάσκων, ενώ μετά ακολούθησαν άλλα 4/4, με τον Σέρχιο ΡοντρίγκεΘ να κινείται πολύ καλά χωρίς την μπάλα και να εκτελεί πάνω στη κίνηση. Συνολικά οι γηπεδούχοι έκαναν ένα πολύ καλό δεύτερο ημίχρονο στο οποίο έπαιξαν πολύ καλή άμυνα στο πικ εν ρολ, με τον Μπουρούση να είναι καλός και αμυντικά ειδικά προς το τέλος, αλλά και με τον Μάικ Τζέιμς να παίζει φοβερές προσωπικές άμυνες στον Σέρχιο Ροντρίγκες, αναγκάζοντας τον να σουτάρει δύο φορές από τα δέκα μέτρα. Στο τέλος όλα κρίθηκαν στο σουτ με τον Μπέρτανς να ευστοχεί και να δίνει τη τεράστια νίκη στην ομάδα του.
Απογοήτευσε και αποκλείστηκε η Εφές
Στο τοπικό ντέρμπι της Κωνσταντινούπολης, η Αναντολού Εφές έπαιζε το τελευταίο της χαρτί για να μπορέσει να προκριθεί στα Playoffs και για ένα ακόμα παιχνίδι παρουσιάστηκε πολύ κακή στην άμυνα και νωθρή στην επίθεση, χάνοντας αρκετά πιο εύκολα, από ότι δείχνει το τελικό σκορ. Η Φενέρμπαχτσε είναι ξεκάθαρο ότι ψάχνει τρόπους να καλύψει το κενό του Γιαν Βέσελι. Ένα κενό που δημιουργεί κάποιες ιδιαίτερες συνθήκες στο παιχνίδι της, τόσο στην επίθεση όσο και στην άμυνα. Η πιο μεγάλη διαφορά είναι η μετατόπιση για πολύ ώρα του Λουίτζι Ντατόμε στη θέση 4 από τη θέση 3. Αυτού του είδους η μετατόπιση στερεί από την ομάδα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς παιχνίδι από το ποστ, αλλά και πικ εν ρολ, αλλά δίνει καλύτερο άνοιγμα της επίθεση, από θέμα αποστάσεων, ενώ δίνει πλεονέκτημα στον Ιταλό, όταν αυτός κινείται στην περιφέρεια, καθώς έχει ταχύτητα, ποιότητα και εκτελεστική δεινότητα που δυσκολεύει τους αντιπάλους του. Απέναντι ειδικά στην Εφές που σχεδόν σε όλο το παιχνίδι δοκίμασε άμυνες αλλαγών, έδωσε πολλές φορές μις ματς στον Ντατόμε που πόσταρε κοντύτερους αντιπάλους και σκόραρε με ευκολία. Συνολικά η άμυνα της Εφές ήταν για ένα ακόμα παιχνίδι πολύ κακή με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τη τρίτη περίοδο, στην οποία δέχτηκε 20 πόντους από τους Ντατόμε και Μπόγκνταν Μπογκντάνοβιτς, σε φάσεις που τις περισσότερες φορές οι αμυντικοί τους αντιμετώπισαν αρκετά χαλαρά χωρίς καν να δυσκολεύουν τα σουτ τους.
Σημαντικές βοήθειες προσέφερε και ο Πέρο Άντιτς, με τα πολύ καλά σκριν του στη δεύτερη περίοδο, που κράταγαν τους παίκτες της Εφές και δημιουργούσαν ελεύθερα σουτ για τους συμπαίκτες του. Ένας Άντιτς που και αυτός μεταφέρθηκε στη θέση 5, αλλά παίζοντας πολύ διαφορετικά από τον Έκπε Ούντο, κινούμενος περισσότερο στην περιφέρεια, κάνοντας πολλά σκριν εκτός μπάλας και βγαίνοντας μετά στις γωνίες για να εκτελέσει. Με αυτό τον τρόπο ανοίγει αρκετά τις αποστάσεις και αναγκάζει τις αντίπαλες άμυνες να παίξουν πιο απλωμένα, γεγονός που δημιουργεί και πιο ανοιχτούς χώρους. Η απουσία του Βέσελι αναγκάζει την Φενέρμπαχτσε να απλώνεται πιο πολύ στην επίθεση και να εκτελεί αρκετά από την περιφέρεια. Από το 71 σουτ των γηπεδούχων, μόλις τα 22 έγιναν μέσα από το ζωγραφιστό, ενώ Ντατόμε και Μπογκντάνοβιτς σκόραραν το 50% των πόντων ήτοι τους 45 από τους 90. Στην άμυνα βέβαια η προστασία της ρακέτας δεν είναι στα ίδια επίπεδα, καθώς ο Βέσελι μαζί με τον Ούντο δημιουργούσαν ένα τείχος που ήταν σχεδόν αδιαπέραστο.
Η κακή Εφές σκόραρε σχεδόν 40 πόντους από το ζωγραφιστό, αν και οι περισσότεροι ήταν στη τέταρτη περίοδο, με το παιχνίδι να έχει κριθεί. Η Φενέρμπαχτσε με αυτή τη νίκη εξασφάλισε την πρωτιά στον όμιλο, ενώ η Εφές δικαίως αποκλείστηκε παίζοντας πολύ κακό μπάσκετ, με ελάχιστη αμυντική προσήλωση και στηριζόμενη σχεδόν αποκλειστικά στις εμπνεύσεις του Τόμας Ερτέλ. Το πείραμα του Ντούσαν Ίβκοβιτς δεν πέτυχε αν και το ρόστερ έδειχνε πως είχε πολλές δυνατότητες, χωρίς όμως αυτές να φανούν μέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου.