Tου ΕΥΘΥΜΗ ΚΙΟΥΜΟΥΡΤΖΟΓΛΟΥ
Στον απόηχο των Ολυμπιακών Αγώνων μπορούμε με νηφαλιότητα να εξετάσουμε τα δεδομένα για την Εθνική Ομάδα μπάσκετ.
Τα πράγματα δεν πάνε καλά για την «επίσημη αγαπημένη». Αν δεν γίνουν άμεσα δραστικές και ρηξικέλευθες προσαρμογές, θα σταθεροποιηθεί στις θέσεις 9-16 του παγκόσμιου ranking (μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες βρίσκεται στην 13η θέση). Αν μας ικανοποιεί αυτό, ας το εμπεδώσουμε ώστε να μη τρέφουμε ελπίδες. Διαφορετικά, προκύπτει άμεσα η ανάγκη αποτελεσματικών αποφάσεων.
Η Ελλάδα είχε δυο δεκαετίες με καλές εμφανίσεις και διακρίσεις σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο (1986-1996 και 2005-2015). Έκτοτε… σιγή ιχθύος αλλά το χειρότερο είναι ότι δεν φαίνεται φως στο βάθος του τούνελ. Στην Γαλλία η εθνική κατέληξε 8η και αυτή είναι η δεύτερη χειρότερη θέση σε Ολυμπιακό τουρνουά: 1952 Ελσίνκι 17η, 1996 Ατλάντα 5η,2004 Αθήνα 5η, 2008 Πεκίνο 5η, 2024 Παρίσι 8η.
Νωρίτερα φέτος, οι προκριματικοί αγώνες στο ΣΕΦ δημιούργησαν λανθασμένα μια αδικαιολόγητη αισιοδοξία ότι η ομάδα μας θα διεκδικούσε ακόμη και μετάλλιο στους Ολυμπιακούς. Σε κείμενό μου της 9ης Ιουλίου εξηγούσα και τεκμηρίωνα ότι υπήρχαν 6-7 καλύτερες ομάδες από τη δική μας εθνική, κάτι που αποδείχθηκε στην πράξη, κατά τη διεξαγωγή του Ολυμπιακού τουρνουά σε Λιλ και Παρίσι.
Στο Προολυμπιακό είχαμε αντικειμενικά πιο αδύνατους αντιπάλους, παίζαμε στο «σπίτι» μας (το εξασφάλισε η ΕΟΚ και μπράβο της) ενώ και η διαχείριση των διεθνών ήταν πολύ διαφορετική από την αντίστοιχη στους Ολυμπιακούς.
Στην Γαλλία μόνο 5 παίκτες της ομάδας είχαν συμμετοχή μεγαλύτερη των 20 λεπτών κατά μέσο όρο. Επίσης, τα ποσοστά στο τρίποντο ήταν απογοητευτικά συγκρινόμενα με το Προολυμπιακό, όπου είχαμε το εξαιρετικό 45,7%. Πιο αναλυτικά: Καλάθης 26,3% (5/19) Γουόκαπ 38,1% (8/21), Παπανικολάου 40% (8/20), Αντετοκούνμπο 16,7% (1/6) και Μήτογλου 22,2% (2/9). Όμως, είναι πια δεδομένο ότι το τρίποντο αποτελεί πολύ ουσιαστικό παράγοντα στο σύγχρονο μπάσκετ.
Τα ΜΜΕ είναι «καλοδιάθετα» και διαβλέπουν τη δυνατότητα βελτίωσης της τωρινής ομάδας στην συνέχεια, το ίδιο και ο προπονητής μας. Λυπάμαι αλλά μου φαίνεται πολύ κοντόφθαλμη προσέγγιση.
Στο ευρωπαϊκό του 2025 θα έχουμε, σύμφωνα με όσα υπολογίζονται, τον Σλούκα στα 35 του χρόνια με δύο απουσίες στις τελευταίες μεγάλες διοργανώσεις, τον Καλάθη στα 36 του, τον Παπανικολάου στα 35 και τον Γιάννη Αντετοκούμπο να σκέφτεται πως θα υπερασπιστεί τα 57,6 εκατ. δολάρια του συμβολαίου της επόμενης χρονιάς. Άρα, προβλεπόμενος χρόνος συμμετοχής -για όσους από αυτούς ενταχθούν στην ομάδα- περίπου 15 λεπτά.
Για τους νεότερους που ενδέχεται να ενταχθούν στην εθνική μια καλή χρονιά δεν αρκεί ώστε να οδηγήσουν αυτοί την ομάδα σε υψηλές θέσεις. Χρειάζονται 3-4 χρόνια μέχρι να φθάσουν στο επίπεδο που απαιτείται για διακρίσεις.
Τι κάνουμε, λοιπόν; Με δεδομένο ότι ο πρωταθλητισμός θέλει σκληρή δουλειά και διαρκείς θυσίες προσαρμοζόμαστε αναλόγως και δραστικά, προκειμένου να ελπίζουμε σε «επάνοδο» μετά από 5-6 χρόνια.
- Δημιουργούμε δύο προπονητικά κέντρα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, όπου μαζεύονται 20-24 παίδες και έφηβοι στο καθένα από το σύνολο της επικράτειας.
- Διαμένουν 2-3 μαζί σε σπίτια, με προδιαγεγραμμένη διατροφή από ειδικούς σε ποιοτικά εστιατόρια.
- Πηγαίνουν σε σχολεία της πόλης με απαίτηση γενικής βαθμολογίας 16+. Αν δεν το πετύχουν, επιστρέφουν σπίτια τους.
- Έχουν καθηγητές που τους προετοιμάζουν καθημερινά με ιδιαίτερα μαθήματα. Αυτό αποτελεί δέσμευση προς τις οικογένειες τους και απόδειξη ότι παρέχεται η μέγιστη φροντίδα για την ολιστική ανάπτυξη του παιδιού.
- Προπονούνται πρωί-απόγευμα από 2 ώρες, σύνολο 4 ημερησίως, από τους εθνικούς προπονητές. Με δομημένη προπόνηση οι παίδες και γνωστική προπόνηση οι έφηβοι.
- Υπενθυμίζω εδώ ότι ο προπονητής της U16 Γ. Καλαμπόκης δήλωσε πρόσφατα: «Τα παιδιά κάνουν περίπου 8 ώρες προπόνηση την εβδομάδα. Δηλαδή, πέντε προπονήσεις της 1,5 ώρας και κάποιες των δυο ωρών». Πράγματι, είναι πολύ λίγες σύμφωνα με τα ισχύοντα παγκόσμια στάνταρ. Αλλά αντικειμενικά, δεν υπάρχει η δυνατότητα από τους συλλόγους όσο οργανωμένοι και συνεπείς αν είναι να κάνουν κάτι διαφορετικό.
- Συμμετέχουν κανονικά ως ομάδες πλέον, οι έφηβοι στο πρωτάθλημα της Elite league* και οι παίδες της National league. Το συγκεκριμένο σημείο, σε αντίθεση με όλα τα προηγούμενα που ήταν απλά οικονομικά και ορθής επίβλεψης, χρήζει τεχνικής και νομικής διερεύνησης.
Απομένουν οι περίοδοι προετοιμασίας (30-40 ημέρες) πριν τα επίσημα τουρνουά. Αν ισχύσουν όλα τα προηγούμενα, οι παίκτες θα παρουσιάζονται πολύ πιο έτοιμοι, δυνατοί και ανταγωνιστικοί. Επιπλέον, όσοι πάνε στη συνέχεια σε μεγάλους συλλόγους θα είναι χωρίς αμφιβολία πιο δυνατοί, με βελτιωμένες δεξιότητες και περισσότερες εμπειρίες. Έτοιμοι για συμμετοχή στα παιχνίδια και όχι για να συμπληρώνουν -όπως τώρα- την 12άδα.
Με προγραμματισμό και συνέπεια στο πλάνο μπορούμε να ελπίζουμε ότι σε 5-6 χρόνια «η επίσημη αγαπημένη» θα επανέλθει σε υψηλά αγωνιστικά επίπεδα.
Προς άρση κάθε παρεξήγησης, η συνολική προσέγγιση του άρθρου είναι βασισμένη σε λογική ανάλυση των δεδομένων και σε καμία περίπτωση δεν διεκδικεί την απόλυτη ορθότητα. Αποτελεί, ωστόσο, ένα ερέθισμα για δομική σκέψη και αποφάσεις αν κριθούν απαραίτητες από τους καθ’ ύλη αρμόδιους.
* Αν τελικά μόνο μια ομάδα των εφήβων μετέχει στην Elite league τότε θα πρέπει αυτοί να συγκεντρωθούν στην Αθήνα με τις ίδιες συνθήκες. Αν μετέχουν δύο, που είναι το ιδανικό, ο σχεδιασμός παραμένει ως έχει.
Διαβάστε ακόμη:
- Η Ελλάδα ψάχνει την άμεση υπέρβαση και το μετάλλιο σε έναν χρόνο
- Καλαμπόκης: “Μετάλλιο για την Παίδων ο σεβασμός κι η αναγνώριση, υπάρχει μέλλον στο ελληνικό μπάσκετ αν…”
- EuroBasket Παίδων: Με Χατζηλάμπρου η Καλύτερη Πεντάδα
- Ελλάδα – Σερβία 65-74: “Χρυσή” η προσπάθεια, χωρίς μετάλλιο το αποτέλεσμα στο EuroBasket U16