Του Μιχάλη Γκιουλένογλου / info@eurohoops.net
Μία αγωνιστική ολοκληρώθηκε. Απομένουν άλλες είκοσι μία. Το Πρωτάθλημα της σεζόν 2024-2025 έκανε το πρώτο τζάμπολ. Και σίγουρα δεν μπορεί να μας κάνει σοφότερους.
Κανείς δεν κρίθηκε από ένα ματς. Κανείς δε σώθηκε, δεν υποβιβάστηκε και δε πήρε το πρωτάθλημα. Μόνο που (και) αυτή η αγωνιστική ήρθε να μας θυμίσει πως αυτό το… ρημάδι το παρκέ, όσο και αν “φωνάζει” από την ταλαιπωρία που δέχεται, ενώ 10… μαντράχαλοι κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους να το ταλαιπωρούν, ψέμματα δε λέει. Ποτέ. Είναι νόμος.
Είτε μιλάμε για τον Μάικλ Τζόρνταν, είτε για κάποιον που παίζει με τους φίλους του ένα μονό. Τι θέλω να πω με αυτό;
Δεν θα ξεκινήσω ούτε με τον Παναθηναϊκό, ούτε με τον Ολυμπιακό. Είναι εκτός… συναγωνισμού και ας έχει παρθεί η κεντρική φωτογραφία του θέματος απο το ματς των “πράσινων”. Και ας ζορίστηκαν (κάπως) σε Καρδίτσα και Λαύριο. Οι “αιώνιοι” μπορούν να περιμένουν.
Το παράδειγμα του ΠΑΟΚ
Πριν το τζάμπολ του πρωταθλήματος, είχαμε κάποια δείγματα από τα ευρωπαϊκά ματς και το Super Cup. Και πριν το ματς με την FMP, το Περιστέρι φάνταζε ως κάτι που μπορεί να… βροντοφωνάξει ότι το πλάνο με τους πέντε ξένους και τη συμμετοχή Ελλήνων, μπορεί να αποδώσει. Η ήττα από τον ΠΑΟΚ δεν αλλάζει κάτι στο Περιστέρι. Το μόνο που χρειάζεται είναι υπομονή. Τίποτα άλλο.
Αλλά δεν ισχύει το ίδιο για τον ΠΑΟΚ. Βλέπετε, η τύχη της ομάδας της Θεσσαλονίκης για το φετινό πρωτάθλημα, δεν έχει πολλούς… θαυμαστές. Περισσότερα είναι τα ερωτηματικά, για τον κόουτς, για το ρόστερ, για όλα.
Και όμως, το… παρκέ μας είπε ότι ο ΠΑΟΚ είναι ικανός να κερδίσει εκτός έδρας το Περιστέρι.
Όπως μας έδειξε ότι ο Πανιώνιος είναι… επτάψυχος. Και πως ο Κολοσσός θα πρέπει να… βουτήξει βαθιά στα αποθέματα που έχει και ας είναι η σεζόν ακόμα στο “Α”.
Όσο για το Μαρούσι και τον Κολοσσό; Οι πρώτοι απέδειξαν ότι φέτος θα είναι… σκληρό καρύδι, με πολλές λύσεις. Και οι δεύτεροι, παρά τις συνεχόμενες αλλαγές ξένων, ότι θέλουν να διαγράψουν την περσινή σεζόν (στην Ελλάδα).
Πάμε και στους “αιώνιους”. Είναι σε άλλο επίπεδο. Το ξέρουν και οι ίδιοι και οι αντίπαλοί τους. Η λογική λέει ότι κάθε ομάδα θα πρέπει να παίζουν στα… ίσα κάθε ματς κόντρα σε Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό, για να διαπιστώσει πόσο καλή είναι. Κρυφή ελπίδα είναι να το κάνει. Και ας ηττηθεί.
Από την άλλη, η κρυφή ελπίδα για τους “αιώνιους”, θα είναι να ανοίξουν το ροτέισον τους στην Ελλάδα. Σύμφωνοι, οι παίκτες θέλουν ματς για να βρουν ρυθμό, αλλά αν δεν παίξουν οι Έλληνες και οι… ρεζέρβες, τότε ποιοι θα παίξουν;
- Ναζ Μήτρου Λονγκ 06:58
- Γιαννούλης Λαρεντζάκης 17:59
- Λούκα Βιλντόζα 21:26
- Παναγιώτης Καλαϊτζάκης 19:57
- Δημήτρης Μωραίτης 01:59
- Αλέξανδρος Σαμουντούροβ 07:38
Παραπάνω, παραθέτουμε μερικούς από τους Έλληνες των “αιωνίων” και παίκτες που δεν αγωνίστηκαν για μεγάλο διάστημα στην πρεμιέρα της Ευρωλίγκας. Για να το θέσω… ευγενικά, ο Ολυμπιακός δε χρειάζεται τον Σάσα Βεζένκοβ να “καθαρίσει” στο Λαύριο. Και ο Παναθηναϊκός τον Κέντρικ Ναν για να φύγει νικητής από την Καρδίτσα.
Εκτός αν ζούμε ακόμη στην εποχή της Λιμόζ, όπου ο Μάικλ Γιανγκ ήταν “the man” και γύρω του μερικές… μαριονέτες που του έκαναν τη ζωή πιο εύκολη.
Η νίκη της αγωνιστικής
Η ΑΕΚ βαστάει αυτό τον… τίτλο για την 1η εβδομάδα. Ναι, η νίκη του ΠΑΟΚ ήταν περισσότερο απρόσμενη. Αλλά αυτή της ΑΕΚ απέναντι στον Άρη, με δεδομένη την περσινή άθλια σεζόν, μοιάζει με δήλωση επιστροφής. Έστω και για μία αγωνιστική. Η ΑΕΚ βρίσκεται σε μία περίεργη κατάσταση και μέχρι να αποδείξει ότι είναι η ΑΕΚ του Ντράγκαν Σάκοτα, σε κάθε αγωνιστική θα έχει ένα “πρέπει”. Το πρώτο το πέρασε πειστικά.
Ήττα με… παρακαταθήκη
Ούτε το Λαύριο χάθηκε, ούτε η Καρδίτσα. Ίσως για τον Άρη να αποτελεί… πλήγμα το “μηδέν” στις φετινές νίκες, μετά από πέντε αγώνες (δύο για το EuroCup, δύο στο Super Cup και η πρεμιέρα του πρωταθλήματος), αλλά ίσως η χειρότερη ήττα να ανήκει στον Κολοσσό. Κάτι η βαριά ήττα στο BCL, κάτι το προβάδισμα στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα και οι απανωτοί τραυματισμοί, κάτι η σύγκριση με τα… περσινά (διόλου) ξινά σταφύλια και το “γλυκό δένει” δίχως προσπάθεια.
Ο MVP
Οι “αιώνιοι” δε χρειάζονται καμία αβάντα. Ας με συγχωρήσουν οι φίλαθλοί τους. Αλλά αυτό που έκανε ο Παναγιώτης Καλαϊτζάκης είναι ικανό να τον ονομάσει Πολυτιμότερο. Υπαρχουν παίκτες με περισσότερους πόντους. Και πιο σημαντικές νίκες. Αλλά ο διεθνής γκαρντ βρήκε σε έναν Παναθηναϊκό με παραπάνω από φουλ ρόστερ, χρόνο. Και όχι μόνο. Τον αύξησε παίζοντας. Και για όποιον θεωρεί ότι δεν είναι δα και μεγάλο κατόρθωμα να βάζει ένας παίκτης 16 πόντους στην Καρδίτσα, ας το σκεφτεί ξανά. Ή ας ρωτήσει τον Εργκίν Αταμάν. Ο Καλαϊτζάκης είναι ένα απλό παράδειγμα πως η σκληρή δουλειά… αγοράζει δευτερόλεπτα και λεπτά συμμετοχής. Βέβαια, παραδείγματα σαν του γκαρντ του Παναθηναϊκού υπάρχουν πολλά. Και προς μίμηση και προς αποφυγή.
Υ.Γ.: Για όλους και για όλα, υπομονή. “Ξοδεύτηκαν” μόλις 40 λεπτά από μία ατελείωτη σεζόν. Είναι κάπως περίεργο μία νίκη να κάνει την ομάδα του καθενός… Σικάγο Μπουλς του 1996 (ναι, αυτοί ήταν οι κορυφαίοι της Δυναστείας) και μία ήττα… Άσπρα χώματα.
Διαβάστε ακόμη