GR EN ES RU TR
GR
GR EN ES RU TR

Μια κοινωνία που διψάει για “αίμα”

28/Nov/17 17:35

Αθλητισμός, σόσιαλ μίντια, λανθασμένες συμπεριφορές, διαδικτυακοί τσακωμοί, μπινελίκια και μία κοινωνία που διψάει όσο ποτέ πριν για “αίμα”.

Του Γιώργου Ορφανάκη / info@eurohoops.net

Η Κυριακή που πέρασε περιελάμβανε μία σειρά από γεγονότα τα οποία επιβεβαίωσαν ένα συμπέρασμα που προκαλεί θλίψη.

Η ελληνική κοινωνία νιώθει περισσότερο από ποτέ την ανάγκη να χωριστεί σε στρατόπεδα, να συγκρουστεί, να διοχετεύσει κάπου την συσσωρευμένη οργή της. Μία οργή η οποία κατά κύριο λόγο είναι αποτέλεσμα της… μαυρίλας που έχει επιφέρει η οικονομική κρίση και η μνημονιακή πολιτική των τελευταίων χρόνων.

Τα σόσιαλ μίντια μοιάζουν σήμερα με ιδανική αρένα στην οποία όλοι έχουν τη δυνατότητα ανά πάσα στιγμή να προσβάλλουν, να απειλήσουν, να ξεπεράσουν τα όρια και να γαβγίσουν γνωρίζοντας πως δεν μπορούν όμως να δαγκώσουν.

Ποιος δεν έχει προσέξει άλλωστε τον οχετό σχολίων στο Facebook; Εκεί όπου σε καθημερινό επίπεδο τα όρια ξεπερνιούνται  και οι εκατέρωθεν προσβολές, κατάρες και εμετικές εκφράσεις έχουν γίνει πλέον ρουτίνα.

“Δεν υπάρχει τσακωμός αν δεν υπάρχει αφορμή, και αν δεν υπάρχει αφορμή πρέπει να τη δημιουργήσουμε από το μηδέν…”

Πάνω στη συγκεκριμένη φράση στηρίζεται σήμερα το μεγαλύτερο πρόβλημα της σχέσης ανάμεσα στα ΜΜΕ, το αναγνωστικό κοινό αλλά και τους ίδιους τους αναγνώστες μεταξύ τους. Η ανάγκη για σύγκρουση “γεννάει” διαρκώς αφορμές εκεί που δεν υπάρχουν με την καχυποψία, την αμφισβήτηση και το γνωστό… hate να ξεχειλίζει.

Κάπου εδώ κάνουν την εμφάνιση τους στο πρόβλημα είναι οι ίδιοι οι αθλητές οι οποίοι δεν μπορούν να μείνουν αλώβητοι από έναν καθημερινό πόλεμο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η παρακάτω φωτογραφία.

Ο συγκεκριμένος εποικοδομητικός διάλογος φιλοξενήθηκε κάτω από την είδηση πως ο Ρέντικ χαρακτήρισε τον Λεμπρόν Τζέιμς ως τον κορυφαίο παίκτη όλων των εποχών. Ναι, όσο απίστευτο και αν ακούγεται, εκεί έξω υπάρχουν δύο άνθρωποι που στις 3 τα ξημερώματα επέλεξαν να βριστούν με τον χειρότερο τρόπο χωρίς την παραμικρή αφορμή.

Γίνεται εύκολα κατανοητό πως όταν τα πράγματα ξεφεύγουν τόσο πολύ και τόσο εύκολα για τον Λεμπρόν, τότε για τα εντός συνόρων πεπραγμένα η κατάσταση είναι επικίνδυνη.

Πόσο όμως μπορεί να φθείρει το συγκεκριμένο περιστατικό τον ίδιο τον αθλητή; Πάρα πολύ! Στη συνείδηση του κόσμου η διαρκής σύγκρουση και η καθημερινή “φαγωμάρα” δημιουργεί αρνητικά συναισθήματα για το πρόσωπο που έγινε η αφορμή να ξεκινήσει η οποιαδήποτε ένταση. Η ανάγκη να έρθουμε αντιμέτωποι με τον διπλανό “τραυματίζει”, εκτός από εμάς, και τον αθλητή ακόμα και αν το πρόβλημα δεν έχει να κάνει επί της ουσίας με εκείνον.

Και αν στην περίπτωση του “βασιλιά” η λάμψη είναι τόσο έντονη που τυφλώνει όποιον προσπαθεί να τον κοιτάξει στα μάτια, δεν ισχύει το ίδιο για αθλητές που βρίσκονται στα πρώτα χρόνια της καριέρας τους ακόμα και αν αυτή προμηνύεται λαμπρή.

Η περίπτωση του Γιάννη Αντετοκούνμπο

Το καλοκαίρι που πέρασε ήταν μία περίοδος που εντελώς άδικα “έβλαψε” τον Γιάννη Αντετοκούνμπο ο οποίος βρέθηκε στη μέση του δίπολου Εθνική Ομάδα – Μιλγουόκι Μπακς χωρίς μάλιστα ο ίδιος να είναι αυτός που αποφασίζει.

Λίγους μήνες πριν ο Έλληνας σούπερσταρ είχε αποδείξει πως μπορεί να ηγηθεί των Μπακς, είχε γράψει ιστορία σε πέντε διαφορετικές στατιστικές κατηγορίες και είχε επιλεγεί ως βασικός στο All Star Game. Εν ολίγοις, μόλις στα 22 του χρόνια ο Γιάννης είχε διαφημίσει το ελληνικό μπάσκετ στην άλλη άκρη του Ατλαντικού όσο κανείς άλλος Έλληνας παίκτης στην ιστορία του αθλήματος.

Αυτά γρήγορα ξεχάστηκαν από κάποιους. Το πρόβλημα στο γόνατο αμφισβητήθηκε έντονα από μερίδα φίλων του μπάσκετ που βρήκαν την ιδανική αφορμή να ξεσπάσουν. Έκτοτε, σχεδόν καθημερινά, σε κάθε είδηση που αφορά τον Γιάννη τα γεγονότα του καλοκαιριού κάνουν την εμφάνιση τους με μορφή σχολίου. Η ανάγκη για ανελέητη σύγκρουση είχε πλέον επηρεάσει και τον Γιάννη.

Ήταν όμως ο Γιάννης Αντετοκούνμπο το βασικό πρόβλημα; Κατά την άποψη μου όχι! Αν οι άνθρωποι που έγραφαν όσα έγραφαν είχαν απέναντι τους τον Έλληνα παίκτη δεν θα φερόντουσαν έτσι. Δεν θα προσέβαλαν, δεν θα αμφισβητούσαν, δεν θα κατηγορούσαν. Το πρόβλημα είναι η ανάγκη για σύγκρουση με τα αθλητικά σάιτ, με τον διπλανό που έχει διαφορετική άποψη, με τον οποιονδήποτε. Πλέον, σχεδόν αυθόρμητα γράφουμε κάτι για να “καλλιεργήσουμε” μία έχθρα ακόμα και αν αυτό που γράφουμε δεν αντικατοπτρίζει πλήρως το μέσα μας. Τα Social Media, ακόμα και ο τρόπος που είναι στημένα, ευνοούν τις συνθήκες για έναν τεταμένο διάλογο που 9 στις 10 φορές θα ξεφύγει και θα φθείρει τους πάντες χωρίς να προσφέρει τίποτα σε κανέναν.

Γιάννης και διεθνείς Ολυμπιακού: Κοινά σημεία – διαφορετική αντιμετώπιση

Εδώ συμβαίνει βέβαια και το εξής οξύμωρο. Πριν περίπου δύο εβδομάδες οι διεθνείς του Ολυμπιακού ανακοίνωσαν την απόφαση τους να μην συμμετέχουν στα Προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου με την Εθνική Ομάδα. Μία απόφαση η οποία έγινε απολύτως σεβαστή από το μπασκετικό κοινό τόσο των “ερυθρολεύκων” όσο και των υπόλοιπων ομάδων που κατανόησε πως οι παίκτες, σε συμφωνία με τον σύλλογο που τους πληρώνει και τους στηρίζει, θα έπρεπε να απέχουν παρά την δεδομένη αγάπη και θέληση να φορέσουν το εθνόσημο.

Μήπως όμως το ίδιο δεν έγινε και με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο; Ο ίδιος ήθελε όσο τίποτα άλλο να αγωνιστεί με την Εθνική, κάτι που είχε κάνει όλα τα προηγούμενα καλοκαίρια, αλλά οι ίδιοι οι Μπακς άναψαν… κόκκινο γνωρίζοντας το πρόβλημα που έχει στο γόνατο ο σούπερσταρ πάνω στον οποίο χτίζουν το παρόν και το μέλλον τους.

Γιατί πιστεύουμε ότι ο “Greek Freak” μπορούσε και έπρεπε να παραβεί την εντολή της ομάδας του ενώ οι παίκτες των “ερυθρολεύκων” όχι; Η απάντηση είναι απλή: Ούτε οι παίκτες του Ολυμπιακού, ούτε ο Γιάννης μπορούσαν να κάνουν διαφορετικά και η επιλογή τους είναι απολύτως σεβαστή!

Το μπασκετικό μέγεθος ωστόσο και ο “θόρυβος” που έχει δημιουργηθεί επί σειρά ετών γύρω από τον Αντετοκούνμπο προκάλεσε ανάλογου μεγέθους αντίδραση από τη μεριά του κόσμου χωρίς να εξετάσει προσεκτικά όλα τα στοιχεία.

Το… περιβόητο περιστατικό με τον Σουίνι

Την περασμένη Κυριακή, ο “Greek Freak” είχε έντονο διαπληκτισμό στον πάγκο των Μπακς με τον βοηθό προπονητή και φίλο του, Σουίνι, δηλαδή τον άνθρωπο που εδώ και χρόνια έχει αναλάβει την ατομική βελτίωση του Έλληνα παίκτη, όπως εξηγεί ο ίδιος μιλώντας στο Eurohoops. Δύο αυτοκόλλητοι φίλοι.

Για αρκετό κόσμο αυτά δεν έχουν σημασία. Σημασία έχει να γραφτεί ξεκάθαρα πως ο Γιάννης είπε “θα σε γαμ…” σε προπονητή των Μπακς, χωρίς να παρουσιαστεί το πλήρες κάδρο, χωρίς να έχει πρώτα διαλευκανθεί τι πραγματικά συνέβη, χωρίς να έχουμε κατά νου πως εν βρασμώ ψυχής έχουμε πει και κάνει τα χειρότερα, τόσο εγώ που γράφω αυτό το άρθρο όσο και εσύ που το διαβάζεις. Θα ήταν ακόμα μία τέλεια αφορμή για τσακωμό.

Προσοχή, κανείς δεν επικρότησε τη συμπεριφορά! Προφανώς και ήταν λάθος, προφανώς και δεν πρέπει να επαναληφθεί. Αλλά αυτό απέχει από το να “ξεχειλώνουμε” ένα περιστατικό (αγαπημένη συνήθεια στην Ελλάδα) περισσότερο από όσο πρέπει.

Ο ίδιος ο γιος ενός εκ των ιδιοκτητών των Μπακς άλλωστε αναφέρει πως: “Αυτή ήταν μία ιστορία που δεν άξιζε να πάρει έκταση από την αρχή. Η σχέση μεταξύ του Γιάννη και του Σουίνι ήταν πάντα κάτι περισσότερο από προπονητή/παίκτη. Είναι οικογένεια”.

Ο ρεπόρτερ των Μπακς με τη σειρά του σχολιάζει: “Ο Γιάννης είχε πολλά να πει για τη σχέση του με τον Σουίνι. Ξεκαθάρισε πως όσα συνέβησαν είναι αυτά που συμβαίνουν μεταξύ δύο αδερφών. Τόνισε πως κανείς δεν θέλει τη νίκη περισσότερο από αυτούς τους δύο”.

Ενώ ο ρεπόρτερ της Washington Post ανέφερε: “Όλο αυτό είναι ηλίθιο. Ελάχιστες σχέσεις σε ολόκληρη τη λίγκα είναι τόσο στενές όσο αυτές του Γιάννη και του Σουίνι. Τα συναισθήματα ξεφεύγουν σε ένα παιχνίδι συνεχώς”.

Σε μία κοινωνία που ψάχνει συνεχώς την αφορμή για να συγκρουστεί και να κουνήσει το δάχτυλο, γεγονότα που δεν έχουν παρά ελάχιστη σημασία μπορούν να απασχολούν μέρες ολόκληρες. Μία κατάσταση που θυμίζει την ελληνική παροιμία “δουλειά δεν είχε ο διάολος…”.

×