Του Γιώργου Ορφανάκη/ info@eurohoops.net
Η σειρά με τον Κολοσσό τελείωσε και το ενδιαφέρον όλων σιγά-σιγά στρέφεται πρώτα στην ημιτελική σειρά με τον ΠΑΟΚ και στη συνέχεια στα παιχνίδια, αν όλα πάνε καλά, με τον Ολυμπιακό.
Κακά τα ψέματα, είναι η πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια που ο Παναθηναϊκός πάει στους τελικούς όντας το μεγάλο outsider. Η κατάσταση των δύο ομάδων αυτή τη χρονική στιγμή, η παρουσία τους όλη τη σεζόν, ο πρόσφατος τραυματισμός του Νίκου Παππά και η τιμωρία του Γκιστ λίγο καιρό πριν επιβεβαιώνουν αυτή την άποψη.
Στην Ελλάδα όμως, στην πλειοψηφία του κόσμου κυριαρχεί η εξής άποψη. Αν η ομάδα καταφέρει να πάρει το πρωτάθλημα όλα πήγαν καλά. Αν η ομάδα το χάσει όλα πήγα στραβά. Λάθος! Αυτή η άποψη, γνωστή και ως “βλέπω το δέντρο και χάνω το δάσος”, συντηρεί τα λάθη και απαγορεύει στις ομάδες να χτίσουν κάτι πραγματικά δυνατό.
Αυτός είναι και ο κύριος λόγος που το συγκεκριμένο άρθρο γράφεται τώρα. Λίγο πριν κριθεί το πρωτάθλημα, χωρίς να γνωρίζω το τελικό αποτέλεσμα. Επί της ουσίας με αφήνει αδιάφορο το τελικό αποτέλεσμα. Όσα διαβάσετε παρακάτω είναι σημαντικό να γίνουν πάρει-δεν πάρει ο Παναθηναϊκός το πρωτάθλημα.
Προπονητής
Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά ο Παναθηναϊκός διώχνει τον προπονητή του σε μια κομβική χρονικά περίοδο, λίγο πριν την έναρξη των playoffs. Πέρυσι βρήκα λάθος την απομάκρυνση του κ. Πεδουλάκη αλλά φέτος το κλίμα δεν σήκωνε άλλο τον coach Ιβάνοβιτς. Η απόφαση ήταν σωστή.
Πλέον, στο τιμόνι της ομάδας βρίσκεται ο κ. Μανωλόπουλος τον οποίο προσωπικά εκτιμώ ιδιαίτερα. Αν θα συνεχίσει στον Παναθηναϊκό και του χρόνου είναι αποκλειστικά απόφαση της διοίκησης αλλά καλό θα ήταν το θέμα του προπονητή να μην γίνει σίριαλ. Τα δεδομένα είναι συγκεκριμένα, γνωστά εδώ και καιρό, οπότε ο Παναθηναϊκός θα πρέπει από νωρίς να εξετάσει τις περιπτώσεις και να αποφασίσει με ποιον coach θα πορευτεί. Όσο θα αργεί αυτή η απόφαση τόσο θα αργεί και η υλοποίηση του προγραμματισμού της επόμενης περιόδου. Όποιος και αν είναι ο coach όμως ΠΡΕΠΕΙ να του δοθεί χρόνος να δουλέψει. Δεν είναι απαραίτητο να φέρει τίτλους ένας προπονητής για να έχει παράγει έργο σε μια ομάδα.
Ελληνικό Στοιχείο
Η σημασία του ελληνικού στοιχείου έχει τονιστεί και σε παλιότερο άρθρο. Είναι το “Α” και το “Ω” για την επιτυχία της ομάδας. Ο Παναθηναϊκός αυτή τη στιγμή διαθέτει 11 (!) Έλληνες παίχτες: Διαμαντίδης, Κόνιαρης, Λούντζης, Μποχωρίδης, Παππάς, Γιάνκοβιτς, Χαραλαμπόπουλος, Φώτσης, Μαυροκεφαλίδης, Παπαγιάννης, Διαμαντάκος.
Βρίσκω τον αριθμό υπερβολικό. Καμία ομάδα στην Ευρώπη δεν διαθέτει τόσους πολλούς γηγενείς παίχτες και όπως είναι φυσιολογικό κατά τη φετινή σεζόν κάποιοι από τους νεαρούς δεν έπαιξαν. Αντίθετα, ο δανεισμός ορισμένων θα βοηθήσει τους ίδιους να πάρουν χρόνο συμμετοχής και εμπειρίες αλλά και τον προπονητή να “κουμαντάρει” πιο εύκολα το ρόστερ του και να δουλέψει όπως πρέπει με τους “μικρούς” που θα βρίσκονται στην ομάδα.
Από τη φετινή παρουσία των νεαρών πιστεύω πως οι Αντώνης Κόνιαρης και Δημήτρης Διαμαντάκος πρέπει να δοθούν δανεικοί. Προσοχή, δίνω κάποιον δανεικό δεν σημαίνει πως τον απορρίπτω. Να θυμίσω για παράδειγμα πως ο Σλούκας είχε δοθεί δανεικός από τον Ολυμπιακό στον Άρη τη σεζόν 10-11 και σήμερα αποτελεί βασικό κομμάτι του ελληνικού κορμού των ερυθρόλευκων. Δίνοντας δύο παίχτες δανεικούς οι Έλληνες μειώνονται στους εννιά. Win-win κατάσταση τόσο για την ομάδα όσο και για αυτούς που θα φύγουν ώστε να πάρουν χρόνο και παραστάσεις.
Εννιά παίχτες λοιπόν και ανάμεσα τους δύο των οποίων το συμβόλαιο λήγει το φετινό καλοκαίρι. Αυτοί είναι οι Λουκάς Μαυροκεφαλίδης και Δημήτρης Διαμαντίδης. Ο Παναθηναϊκός πρέπει να κινηθεί άμεσα και να κρατήσει και τους δύο παίχτες στην ομάδα! Για τον Διαμαντίδη ό,τι και να γράψω θα είναι λίγο. Στα 35 του, μπορεί ακόμα να δίνει ώθηση στην ομάδα και να αλλάζει τα δεδομένα ενός αγώνα. Πρέπει να συνεχίσει και την επόμενη σεζόν για αγωνιστικούς και όχι μόνο λόγους.
Ο Μαυροκεφαλίδης είναι παίχτης με ποιότητα. Μπορεί να λειτουργεί ως μπαλαντέρ ανάμεσα στο “4” και στο “5”, είναι Έλληνας, προσφέρει σημαντικές λύσεις κυρίως στην επίθεση και το τελευταίο που θα ήθελε ο Παναθηναϊκός είναι να βγει στην αγορά για να ψάξει και για αυτόν αντικαταστάτη σε ένα καλοκαίρι αρκετά γεμάτο από υποχρεώσεις.
Οι Παππάς, Γιάνκοβιτς, Χαραλαμπόπουλος, Φώτσης είναι σίγουροι για του χρόνου ενώ το ίδιο ισχύει και για τους Μποχωρίδη, Λούντζη με τον μικρό μάλιστα να είναι ο μεγάλος κερδισμένος της φετινής σεζόν.
Άφησα για το τέλος την περίπτωση του Γιώργου Παπαγιάννη. Από το σύνολο των μικρών που διαθέτει η ομάδα, είναι ο παίχτης που πιστεύω όσο κανέναν άλλο. Φοβερό κορμί, πολύ κοντρολαρισμένος για το ύψος του και με μεγάλα περιθώρια βελτίωσης. Το ενδιαφέρον από την άλλη άκρη του Ατλαντικού είναι δεδομένο αλλά ο Παναθηναϊκός πρέπει να παλέψει και να τον κρατήσει. Το να μην τα καταφέρει είναι ένα από τα σενάρια. Μακάρι όμως να τα καταφέρει και του χρόνου να αποτελέσει τον 3ο σέντερ της ομάδας.
Ξένοι
Ο Παναθηναϊκός αυτή τη στιγμή διαθέτει 7 ξένους: Dj Cooper, Slaughter, Nelson, Blums, Gist, Morgan και Batista… Στην περίπτωση των ξένων τα πράγματα είναι για κάποιους πιο απλά και για κάποιους άλλους πιο περίπλοκα.
Ξεκινώντας από τα απλά, ο Janis Blums του χρόνου δεν θα βρίσκεται στην ομάδα. Το ίδιο ισχύει και για τον James Gist αφού η τιμωρία δεν του επιτρέπει να αγωνιστεί μέχρι τις αρχές Δεκέμβρη και θα είναι τεράστια έκπληξη αν ο Παναθηναϊκός αποφασίσει να τον περιμένει. Όχι μόνο έκπληξη αλλά και μεγάλο λάθος κατά τη γνώμη μου.
Στα περίπλοκα τώρα… Ο Batista ξεκίνησε τη σεζόν πολύ δυναμικά αλλά η πορεία του δεν ήταν το ίδιο καλή. Ακόμα και έτσι όμως το πρόσημο τη φετινή σεζόν για αυτόν είναι θετικό. Αποτέλεσε στήριγμα μέσα στη ρακέτα και όλη τη χρονιά και έχει προσπαθήσει πολύ. Αξίζει λοιπόν μία θέση στο ρόστερ της επόμενης περιόδου. Η αλήθεια όμως πρέπει να λέγεται, ο Παναθηναϊκός δεν γίνεται να έχει για πρώτο του σέντερ τον Esteban Batista. Για δεύτερο ναι, για πρώτο όχι!
O DeMarcus Nelson είναι μετά τον Νίκο Παππά ο δεύτερος πιο άτυχος παίχτης του Παναθηναϊκού τη φετινή σεζόν. Ξεκίνησε πολύ εντυπωσιακά την προετοιμασία και μετά ήρθε ο τραυματισμός (κάταγμα κόπωσης). Ο τραυματισμός αυτός σε συνδυασμό με την κακή διαχείριση του από τον coach Ivanovic δεν τον άφησαν ποτέ να βρει αγωνιστικό ρυθμό και να παίξει το μπάσκετ που ξέρει. Αξίζει όμως μια δεύτερη ευκαιρία και (θέλω να) πιστεύω πως θα την πάρει. Αν καταφέρει να βρει τον παλιό του εαυτό και γίνει ο Νέλσον του Ερυθρού Αστέρα ο Παναθηναϊκός θα έχει ένα πολύ δυνατό όπλο στις τάξεις του.
Ο AJ Slaughter έδειξε όλη τη σεζόν μέτριο πρόσωπο. Το κύριο προσόν του, και μάλλον το μοναδικό, είναι το σκοράρισμα αλλά προσωπικά νιώθω πως φέτος έπιασε το ταβάνι του το οποίο δεν είναι τόσο ψηλό όσο πρέπει. Ο Παναθηναϊκός μπορεί να βρει καλύτερο παίχτη με τα ίδια λεφτά ή να τον “θυσιάσει” για να ενισχύει μία πιο κομβική θέση.
Οι τελευταίες περιπτώσεις ξένων αφορούν τις 2 πιο πρόσφατες προσθήκες. Ο Dj Cooper είναι κλασική περίπτωση point guard που ΞΕΡΕΙ μπάσκετ. Μπορεί να βοηθήσει τόσο στο δημιουργικό όσο και στο εκτελεστικό κομμάτι και έχω την πεποίθηση (και την επιθυμία) πως θα αγωνίζεται και του χρόνου φορώντας την πράσινη φανέλα. Δεν είμαι το ίδιο αισιόδοξος όμως και για τον Raymor Morgan. Η περίπτωση του θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από την παρουσία του στους τελικούς αλλά θεωρώ αρκετά δύσκολο ο Παναθηναϊκός να πορευτεί στο “4” με το δίδυμο Φώτση-Μόργκαν.
Σύνθεση – Προσθήκες
Πως διαμορφώνεται η κατάσταση σύμφωνα με όσα αναφέρθηκαν λίγο πιο πάνω? Ας χωρίσουμε την ομάδα σε κοντούς και ψηλούς έτσι ώστε τα πράγματα να είναι πιο κατανοητά!
Στους κοντούς, και πιο συγκεκριμένα στις θέσεις “1” και “2” ο Παναθηναϊκός διαθέτει τους Dj Cooper, Nelson, Μποχωρίδη, Λούντζη, Διαμαντίδη και Παππά. Τα χρόνια έχουν περάσει για τον αρχηγό οπότε καλό είναι όταν βρίσκεται στο παρκέ να έχει δίπλα του έναν παίχτη που να μπορεί να “κουβαλήσει” τη μπάλα και να αφήσει στον 3D το εκτελεστικό κομμάτι. Αυτό τον ρόλο μπορεί να τον έχει σίγουρα ο Cooper αλλά και ο Nelson.
Στο σημείο αυτό θεωρώ πολύ σημαντική μια δυνατή προσθήκη που να μπορεί να παίξει και στις δύο αυτές θέσεις. Έναν παίχτη που να μπορεί να κάνει τη διαφορά. Αν γινόταν να επιλέξω κάποιο παίχτη αυτός θα ήταν σίγουρα ο Taylor Rochestie. Εξαιρετική χρονιά, καλός δημιουργός, πρώτος σκόρερ της Ευρωλίγκα, οπότε είναι απόλυτα λογικό το καλοκαίρι να δείξουν ενδιαφέρον πολλές ομάδες. Η λογική λέει όμως πως οι Μαυροκεφαλίδης-Διαμαντίδης θα ανανεώσουν με λιγότερα χρήματα, ενώ από τις αποχωρήσεις των Slaughter-Blums-Gist ο Παναθηναϊκός θα έχει εξασφαλίσει αρκετά χρήματα ώστε να κάνει δύο πολύ καλές κινήσεις. Η μία πρέπει να είναι στην κομβική θέση του “1”.
Στο “3” οι Βλάντο Γιάνκοβιτς και Βασίλης Χαλαραμπόπουλος μπορούν να κουβαλήσουν την ομάδα. Ο μικρός δεν είναι πλέον τόσο μικρός και στα ματς με την CSKA απέδειξε πως πρέπει να τον εμπιστευτεί ο επόμενος προπονητής ακόμα περισσότερο. Ο Γιάνκοβιτς αποτελεί πλέον μια σίγουρη λύση, τα κατάφερε πολύ καλά φέτος και το ίδιο θα κάνει και του χρόνου. Αν περισσέψουν χρήματα ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε να ενισχύσει και τη συγκεκριμένη θέση η οποία όμως σίγουρα δεν αποτελεί προτεραιότητα.
Στους ψηλούς, και πιο συγκεκριμένα στις θέσεις “4” και “5” ο Παναθηναϊκός διαθέτει τους Φώτση, Μαυροκεφαλίδη, Παπαγιάννη και Batista και πάει για δύο ακόμα προσθήκες. Η μία θα αφορά το “4” και η άλλη το “5” αφού όπως αναφέρθηκε και πιο πάνω ο Batista δεν μπορεί να αποτελεί την αιχμή του δόρατος μέσα στη ρακέτα. Εκεί πρέπει να είναι η άλλη πολύ δυνατή προσθήκη του Παναθηναϊκού το φετινό καλοκαίρι! Ένας παίχτης μπροστά από τον Batista ο οποίος παρέα με τον Ουρουγουανό και το Παπαγιάννη θα καλύπτουν τις τρεις θέσεις στο “5”.
Στο “4” υπάρχει ήδη ο Αντώνης Φώτσης και ο Παναθηναϊκός, αν ο Μόργκαν φύγει, θα κινηθεί για να προσθέσει έναν παίχτη δίπλα του οι οποίοι μαζί και με τον Λουκά Μαυροκεφαλίδη θα καλύψουν τη θέση του power forward.
Συμπερασματικά
“1” – Dj Cooper, Nelson, Διαμαντίδης, Μποχωρίδης, Λούντζης
“2” – Παππάς, δυνατή προσθήκη combo guard
“3” – Γιάνκοβιτς, Χαλαραμπόπουλος
“4” – Φώτσης, Μαυροκεφαλίδης, προσθήκη
“5” – Παπαγιάννης, Μπατίστα, δυνατή προσθήκη
Γίνεται εύκολα κατανοητό πως έχουμε να κάνουμε με μία αρκετά ισορροπημένη ομάδα, η οποία περιλαμβάνει 9 Έλληνες (ικανοποιεί το πλάνο της Ελληνοποίησης), με την πλειοψηφία των παιχτών να βρίσκεται και φέτος στο ρόστερ (δημιουργείται σιγά-σιγά ένας κορμός) και το σημαντικότερο, δεν γίνεται κάποια ιδιαίτερη υπέρβαση στο budget.
Κάτι τέτοιο δεν θέλει και ο Παναθηναϊκός..?
YΓ1. Είπαμε πως ο Παναθηναϊκός πάει ως outsider στους τελικούς αλλά δεν έχει δικαίωμα να τον ξεγράψει κανείς. Έχει πάρει το πρωτάθλημα με όλους τους τρόπους, οι τραυματισμοί συσπειρώνουν τις ομάδες, δουλεύει πλέον με μεγαλύτερη ηρεμία και θα διεκδικήσει στους τελικούς όσες πιθανότητες του αναλογούν.
ΥΓ2. Όποιες και αν είναι οι κινήσεις της διοίκησης, είτε συμφωνούμε είτε διαφωνούμε, η υπομονή και η στήριξη είναι απαραίτητα συστατικά για την επιτυχία.
ΥΓ3. Στο άρθρο αναφέρθηκε το όνομα του Τέιλορ Ρότσεστι. Πρόσφατα ακούστηκε για τον Παναθηναϊκό το όνομα του Κώστα Καιμακόγλου. Οι 2 αυτοί παίχτες έχουν τον ίδιο manager. Θεωρώ αστείο το να χαλάνε υποθέσεις επειδή ο Παναθηναϊκός επιμένει να μην συνεργάζεται με τον συγκεκριμένο manager.
ΥΓ4. Να ευχηθώ από τα βάθη της καρδιάς μου περαστικά στον Νίκο Παππά και να επιστρέψει γρήγορα δυνατός στους αγωνιστικούς χώρους. Το τερμάτισε φέτος με την ατυχία αλλά θα έρθει η μέρα που θα (ξανά)κάνει “παπάδες” έχοντας ξεπεράσει το πρόβλημα στο γόνατο.