Της Eurohoops Team/ info@eurohoops.net
Oλόκληρη η συνέντευξη της Αναστασίας Κωστάκη στη lifo.gr για την Antetokounbros Academy που θα δώσει την ευκαιρία σε 100 αγόρια και κορίτσια ( ηλικίας 12 έως 16 ετών) που κατοικούν στην Αθήνα και προέρχονται από ευπαθείς κοινωνικές ομάδες του πληθυσμού να ασχοληθούν με το μπάσκετ χωρίς κανένα κόστος.
Περισσότερες πληροφορίες εδώ: https://www.antetokounbrosacademy.net/
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Ο οργανισμός που ίδρυσαν ο Γιάννης Αντετοκούνμπο και τα αδέρφια του εγκαινιάζει φέτος στην Αθήνα, σε συνεργασία με το Ίδρυμα Ωνάση, τον Οργανισμό Eurohoops και με την υποστήριξη της Nike, την AntetokounBros Academy, ένα φιλόδοξο δωρεάν διετές πρόγραμμα –και όχι το μόνο που σχεδιάζουν– το οποίο αποσκοπεί να συνδράμει νεαρά αγόρια και κορίτσια ώστε να αποκτήσουν ευκαιρίες που πολύ δύσκολα θα είχαν διαφορετικά.
Θα επιλεγούν κατ’ αρχάς 100 άτομα ηλικίας 12-16 ετών ως υποψήφιοι επαγγελματίες παίκτες-τριες και άλλα 12 ηλικίας 18-25 ετών ως υποψήφιοι προπονητές-τριες. Μόνη προϋπόθεση να ανήκουν σε ευπαθείς κοινωνικές ομάδες, ανεξαρτήτως φύλου, φυλής, καταγωγής, εθνικότητας ή θρησκείας. Σίγουρα κάτι ξέρουν οι αδελφοί Αντετοκούνμπο από ευκαιρίες ακριβοθώρητες και όνειρα τρελά «αθέατων» ανθρώπων που στην περίπτωσή τους ευοδώθηκαν χάρη αφενός στην αξιοσύνη τους, αφετέρου σε τύχη αγαθή πλην όμως σπάνια – μια ακόμα πρωτοβουλία που δείχνει να επιβεβαιώνει ότι και κοινωνικές ευαισθησίες διαθέτουν και με τρόπο ουσιαστικό κι εποικοδομητικό τις εκφράζουν. Ακόμα και η τύχη εξάλλου μπορεί μερικές φορές να «εκβιαστεί»!
Αρωγός στο εγχείρημα αυτό η επικεφαλής προπονήτρια Αναστασία Κωστάκη, η πρώτη γυναίκα που αναλαμβάνει τέτοια θέση σε εγχώριο μπασκετικό πρότζεκτ. Ευελπιστεί μάλιστα να βοηθήσει ώστε να «ανοίξει» περισσότερο το άθλημα στο γυναικείο φύλο. Σύζυγος του παλαίμαχου ποδοσφαιριστή της ΑΕΚ Βαγγέλη Βλάχου και μητέρα ενός αγοριού 18 μηνών, μέλος της Εθνικής Γυναικών Μπάσκετ που αναδείχθηκε Ολυμπιονίκης στην Αθήνα το 2004 βγαίνοντας 7η στον κόσμο, είναι από τις γνωστότερες Ελληνίδες μπασκετμπολίστριες και εκ των δύο που επιλέχθηκαν ως τώρα να παίξουν στο WNBA, το γυναικείο NBA. Εδώ και μια πενταετία ασχολείται με την προπονητική έχοντας εργασθεί ως βοηθός κόουτς στις Εθνικές Ομάδες Παίδων, Κορασίδων και Νεανίδων, συμμερίζεται δε απόλυτα το όραμα των Αντετοκούνμπο καθότι και η ίδια άνθρωπος των ανοικτών οριζόντων.
Η επιλογή και οι προπονήσεις της Ακαδημίας θα διεξαχθούν στα ανακαινισμένα ανοικτά γήπεδα μπάσκετ των Αμπελοκήπων και της Λαμπρινής. Το όλο πρόγραμμα θα υλοποιηθεί με τη συμβολή της Nike, του Οργανισμού Eurohoops και του Ιδρύματος Ωνάση μέσα από εργαστήρια, ομιλίες αλλά και υποτροφίες. Συναντήσαμε την Αναστασία στους Αμπελόκηπους λίγο πριν από μια προπόνηση και δέχθηκε να «προθερμανθεί» κουβεντιάζοντας μαζί μας για όλα αυτά.
— Πες μας κατ’ αρχάς 2-3 πράγματα για το WΝΒΑ που δεν είναι τόσο ευρέως γνωστό.
Το γυναικείο μπάσκετ στις ΗΠΑ δεν είναι τόσο δημοφιλές όσο το ανδρικό, το NBA, γεμίζει όμως τα γήπεδα καθώς διαθέτει επίσης θέαμα, οργάνωση κι επαγγελματισμό. Το επίπεδό του είναι βέβαια πολύ υψηλό, ζηλευτό για μας τις Ελληνίδες αλλά και τις άλλες Ευρωπαίες! Και το λέω αυτό γιατί προτού πάω Αμερική έπαιξα για μια δεκαετία περίπου στην Ευρώπη, Γαλλία, Ιταλία, Ρωσία αλλά και στο Ισραήλ. Οι διαφορές, τώρα, του αμερικανικού με το ευρωπαϊκό μπάσκετ είναι παρόμοιες είτε πρόκειται για άντρες, είτε για γυναίκες και όχι μόνο στο επίπεδο του επαγγελματισμού, της ποιότητας και του θεάματος. Η Ευρώπη παίζει περισσότερο με συστήματα και τακτικές, εκεί πατάνε κυρίως στο one-on-one, ένας εναντίον ενός. Η δύναμη και τα σωματικά προσόντα του αθλητή, όπως και της αθλήτριας, παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο. Διαφορετικά δεν στέκεσαι εκεί, όσο μυαλό ή τεχνική κι αν διαθέτεις. Εμένα που με βλέπεις π.χ. είχα πάρει τότε με κατάλληλη διατροφή και άσκηση δέκα επιπλέον κιλά μυϊκής μάζας ώστε να αντεπεξέλθω στην πίεση των αγώνων!
— Είναι αναμφίβολα πολύ δυνατό και απαιτητικό το αμερικανικό πρωτάθλημα, τουλάχιστον όμως δεν έχει φασαρίες, σωστά;
Όχι καθόλου, ακόμα κι ένας λεκτικός διαπληκτισμός θα είναι είδηση. Δεν υπάρχει κανένας φανατισμός, το βλέπουν καθαρά σαν θέαμα, σαν γιορτή. Εξαιρετικά πολιτισμένοι φίλαθλοι, με τελείως διαφορετική νοοτροπία. Εντάξει, στενοχωριούνται αν χάσει η ομάδα τους, όμως σε χειροκροτούν και σ’ αγκαλιάζουν ακόμα και στην ήττα. Βρισιές, βωμολοχίες, επεισόδια και βία στο μπάσκετ είναι φαινόμενα σχεδόν άγνωστα στην Αμερική, όπως άλλωστε και στην Ευρώπη γενικότερα. Οι Ευρωπαίοι φίλαθλοι είναι λίγο πιο θερμόαιμοι από τους Αμερικανούς, όμως καμία σχέση με ό,τι συμβαίνει εδώ. Η Ελλάδα είναι η κακή εξαίρεση – μόνο σε Νότια Ιταλία, Τουρκία και Ισραήλ συνάντησα κάποιες ανάλογες καταστάσεις, στη «γειτονιά» μας σαν να λέμε. Είναι νομίζω καιρός να αλλάξει αυτό γιατί αποβαίνει και σε βάρος του αθλήματος συνολικά.
— Μια και το πρόγραμμα απευθύνεται σε ευπαθείς κοινωνικές ομάδες, στις οποίες συγκαταλέγονται πρόσφυγες και μετανάστες, πόσο ρατσιστική, ξενόφοβη βρίσκεις την ελληνική κοινωνία και πώς είδες αντίστοιχα την αμερικανική;
Υπάρχει σίγουρα ρατσισμός στην Ελλάδα, αν και νομίζω ότι περισσότερο στέκεται στα λόγια. Δεν είναι τόσο «βίωμα» όπως στην Αμερική όπου τον συναντάς και στην αντίστροφη εκδοχή του – το αντιλήφθηκα όταν πρωτοπήγα στις Houston Comets, ούσα η μόνη λευκή της ομάδας. Μαύρες συμπαίκτριες είχα επίσης στη Γαλλία, όμως δεν σε αντιμετώπιζαν το ίδιο, ούτε είδα να βιώνουν οι μαύροι εκεί ανάλογη γκετοποίηση. Ο ρατσισμός στις ΗΠΑ όταν υπάρχει είναι πιο κυριολεκτικός, ιδιαίτερα στον Νότο. Με την καθημερινή επαφή, ωστόσο, τα κολλήματα και οι προκαταλήψεις γρήγορα ξεπεράστηκαν και γίναμε πολύ καλές φίλες με όλα τα κορίτσια. Όταν είσαι άνθρωπος ανοικτός, ειλικρινής κι ακομπλεξάριστος τον κερδίζεις τον άλλο.
— Πώς όμως έφτασες να παίξεις στην Αμερική;
Ξεκίνησα από τον ΔΑΣΑΛ Λιοσίων, έπαιξα μετά σε ΓΣ Ηλιούπολης και Αστέρα Εξαρχείων για να επιλεγώ ύστερα στην Εθνική Γυναικών. Έπαιξα στα Πανευρωπαϊκά του 2001 (Λε Μαν, Γαλλία, 10η θέση για την Εθνική) και του 2003 (Αθήνα, 9η) καθώς επίσης στην Ολυμπιάδα του 2004 οπότε τερματίσαμε έβδομες – εκείνα τα χρόνια έκανα το «μπαμ», ήδη από τη Γαλλία με είχαν προσέξει κάποιοι Αμερικανοί μάνατζερ κι έτσι άνοιξε ο δρόμος για το WNBA. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι το «αμερικάνικο όνειρο» στο μπάσκετ το κυνηγούσα από μικρή, το είχα βάλει στόχο. Πρωτοπήγα λοιπόν Αμερική για να δοκιμαστώ το 2002 και το ’05 υπέγραψα διετές συμβόλαιο με τις Τεξανές Houston Comets. Αγωνίζονταν στην έδρα των Houston Rockets, στους οποίους το φθινόπωρο της ίδιας χρονιάς εντάχθηκε ο Βασίλης Σπανούλης. Ευτύχησα μάλιστα να έχω συμπαίκτριες κάποιες κορυφαίες διεθνώς μπασκετμπολίστριες όπως η Τίνα Τόμσον και η Σέριλ Σουπς που την αποκαλούσαν και «θηλυκό Μάικλ Τζόρνταν», αμφότερες στο Hall of Fame, όπως επίσης την Ντόουν Στάνλεϊ, προπονήτρια πλέον της Εθνικής Γυναικών των ΗΠΑ. Υπάρχουν κι άλλες σπουδαίες Αμερικανίδες παίκτριες που θαύμαζα μικρότερη στην τηλεόραση και που έτυχε αργότερα να βρεθώ απέναντί τους ως αντίπαλος, κάτι πολύ όμορφο! Τεράστια μορφή υπήρξε επίσης η Μπέκι Χάμον, βοηθός πλέον του Γκρεγκ Πόποβιτς στους San Antonio Spurs. Εκείνη ουσιαστικά άνοιξε το δρόμο για να βρουν δουλειά ως κόουτς, μάνατζερ κ.λπ. στο επαγγελματικό μπάσκετ, γυναικείο αλλά και ανδρικό, πολλές πρώην παίκτριες.
— Με την AntetokounBros Academy πότε «έμπλεξες»;
Ο Θοδωρής Παπαλουκάς με έφερε αρχικά σε επαφή με το συγκεκριμένο πρότζεκτ των Αντετοκούνμπο, τους οποίους πραγματικά θαυμάζω ως αθλητές και ανθρώπους. Με κάλεσαν έπειτα από την Eurohoops Ελλάδας και μου πρότειναν να γίνω επικεφαλής κόουτς αυτής της Ακαδημίας, μια τιμή που με χαροποίησε ιδιαίτερα, ιδίως όταν συνειδητοποίησα για τι ακριβώς πρόκειται – μιλάμε για ένα εγχείρημα πρωτοποριακό για τη χώρα. Ήταν μια διακαής επιθυμία του Γιάννη Αντετοκούνμπο, ο οποίος επιθυμεί σφόδρα να δώσει σε νεότερα παιδιά τις ευκαιρίες που εκείνος στην ηλικία και τη φάση τους δεν είχε. Αφού λοιπόν γίνει η πρώτη επιλογή, σε έναν περίπου μήνα θα ξεκινήσουν οι προπονήσεις.
— Είσαι η πρώτη γυναίκα που αναλαμβάνει μια τέτοια θέση στην Ελλάδα όπου εξακολουθούμε νομίζω να έχουμε ελάχιστες προπονήτριες, βοηθούς κυρίως.
Πράγματι έτσι είναι, εύχομαι κιόλας να γίνω με τη σειρά μου «αφορμή» να μπουν πλέον και εδώ περισσότερες γυναίκες στο άθλημα, σε κάθε επίπεδο. Θα ανέβει έτσι και το επίπεδο του γυναικείου μπάσκετ, αποκτώντας περισσότερες προοπτικές. Υπόψη κιόλας ότι οι νέες παίκτριες που θα επιλεγούν για την Ακαδημία έχει οριστεί να είναι ελαφρώς περισσότερες από τους παίκτες (52 έναντι 48) ενώ οι 8 από τους 12 υποψήφιους τζούνιορ κόουτς θα είναι επίσης κορίτσια, φουλ γυναικοκρατία δηλαδή! Με ενδιαφέρουν οι νέοι αθλητές και αθλήτριες, όπως επίσης τα παιδιά. Δούλευα εθελοντικά επί τρία χρόνια σε ένα πρόγραμμα της ΓΓ Αθλητισμού και της Περιφέρειας στο Γαλάτσι διδάσκοντας μπάσκετ σε μικρά παιδιά, κάτι που βρίσκω πολύ ενδιαφέρον. Δεν είναι μόνο το σπορ, τους εμπνέεις επίσης στόχους και ιδανικά, τα βοηθάς να κοινωνικοποιηθούν, να συνηθίσουν στην ευγενή άμιλλα…
— «Μαθαίνεις» φαντάζομαι κι εσύ από αυτά.
Φυσικά. Εκτός από τη διδασκαλία, είμαι περίεργη τι θα αποκομίσω κι εγώ ως εμπειρία από το πρόγραμμα αυτό γιατί πιστεύω ότι έχει να μου μάθει πολλά. Ιδίως που θα συγχρωτίζομαι με αγόρια και κορίτσια διαφόρων εθνικοτήτων, από πολλά διαφορετικά πολιτισμικά περιβάλλοντα. Νομίζω δηλαδή ότι και οι δικοί μου ορίζοντες θα ανοίξουν περισσότερο, κάνοντάς με όχι απλώς καλύτερη προπονήτρια αλλά καλύτερο άνθρωπο συνολικά.
Πηγή: lifo.gr