Του Λευτέρη Μούτη/ info@eurohoops.net
Το Διεθνές Σεμινάριο του ΣΕΠΚ “Αθήνα 2019” άνοιξε αυλαία το μεσημέρι της Πέμπτης (11/7) στο κλειστό των Μελισσίων. Περισσότεροι από τριακόσιοι προπονητές από όλη την Ελλάδα έδωσαν το “παρών” για να παρακολουθήσουν τις εξαιρετικές ομιλίες των Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς, Δημήτρη Ιτούδη και Κώστα Χατζηχρήστου, αλλά και για να συζητήσουν όσα τους απασχολούν αναφορικά με την καθημερινότητα του επαγγέλματος.
Αναφορικά με την ομιλία του, η οποία βασίστηκε στη διαχείριση κρίσεων, στάθηκε στο γεγονός πως για κάθε προπονητή μείζονος σημασίας είναι να έχει δίπλα του ανθρώπους που εμπιστεύεται απόλυτα. Όπως εξήγησε, είναι ιδιαίτερα σημαντικό να υπάρχει η δυνατότητα για ανταλλαγή απόψεων και πληροφοριών προκειμένου να προκύπτει μια διαρκής διαδικασία σκέψης με σκοπό την καθημερινή βελτίωση. Εξήγησε πόσο σημαντικό είναι το offensive transition στη σύγχρονη εποχή, παρουσιάζοντας παράλληλα επτά διαφορετικούς τρόπους, τους οποίους χρησιμοποιεί επί των ημερών του η ΤΣΣΚΑ Μόσχας για να μπορέσει να επιτεθεί στα πρώτα δευτερόλεπτα της επίθεσης.
Πέρα από αυτά όμως, ο πρωταθλητής Ευρώπης μοιράστηκε το απόγευμα της Παρασκευής και αρκετές ανέκδοτες ιστορίες από τη πορεία του! Όλες άκρως διδακτικές και σχετικές με τις κρίσεις που μπορεί να εμφανιστούν στα ενδότερα μίας ομάδας. Ξεκίνησε με τον Παναθηναϊκό του 2012, αλλά και τον… υπναρά Νικ Καλάθη!
”Στη πρώτη του χρονιά στον Παναθηναϊκό, ο Νικ περνούσε μία δύσκολη περίοδο σε προσωπικό επίπεδο. Σε ένα βίντεο με την υπόλοιπη ομάδα, τον έπιασα να κοιμάται. Ο Ομπράντοβιτς δεν τον είχε δει, αλλά προτίμησα να μην τον δώσω. Του είπα να βγει έξω και να ζητήσει συγγνώμη στην υπόλοιπη ομάδα, όταν γυρίσει. Δεν ζητήσαμε να πληρώσει κάποιο πρόστιμο, δεν πιστεύω ούτε εγώ ούτε Ζοτς σε τέτοιες τακτικές. Το είδαμε σαν κίνητρο. Τον βάλαμε να πληρώσει ένα δείπνο σε όλη την ομάδα, σε μία κίνηση συσπείρωσης. Ήταν μία στιγμή, που αντί να μας ρίξει, μας ανέβασε!
Η ποιότητα του Νικ είναι τεράστια και φάνηκε και το 2012. Στο τρίτο ματς των playoffs με τη Μακάμπι ηττηθήκαμε και το σκορ ήταν στο 2-1 υπέρ τους. Ο αποκλεισμός ήταν κοντά, όμως εκείνος αποφάσισε πως θέλει να βελτιωθεί και να μας βοηθήσει ακόμα περισσότερο. Μετά το ματς, κάναμε την ανάλυση σε βίντεο. Εγώ με τον Ζοτς. Όμως, ο Νικ και ο Μάικ Μπατίστ ζήτησαν να είναι μαζί μας. Τελειώσαμε στις 4 το πρωί. Μόλις τελειώσαμε, είπα στον Νικ ότι ήταν ο καλύτερος παίκτης της Μακάμπι. Τον πείραξε. Με ρώτησε αν το πιστεύω πραγματικά και απάντησα ότι δεν αλλάζω γνώμη. Συνέχισα λέγοντας πως θα το πω μπροστά σε όλους την επόμενη ημέρα. Στο 4ο ματς ήταν ο κορυφαίος. Ένα λεπτό πριν το τέλος, τον απέσυρε ο προπονητής. Πήγε στον πάγκο, γύρισε και με ρώτησε αν ακόμα πιστεύω ότι είμαι ο καλύτερος της Μακάμπι! Έπρεπε να τον προκαλέσω, έδειξε όμως ότι έχει τα… αρχ@%ια να κάνει το καλύτερό του παιχνίδι!”.
Μία ακόμα ιστορία, αφορούσε τη πρώτη του χρονιά ως head coach. Τη σεζόν 1995/96, ο Ιτούδης ανέλαβε τον ΠΑΟΚ και παρά τις προβλέψεις, έφτασε μέχρι τα ημιτελικά. Αντίπαλος ο μετέπειτα πρωταθλητής Ολυμπιακός. Αν και η πρόκριση ήταν… απαγορευτική, η ομάδα της Θεσσαλονίκης πάλεψε. Στο 2ο ματς της σειράς μάλιστα, έγινε το εξής:
”Εκείνη τη χρονιά προκρίνονταν στην Ευρωλίγκα 3 ομάδες. Οπότε θα έπρεπε να παλέψουμε με τον Πανιώνιο για τη τρίτη θέση στους μικρούς τελικούς. Ο κόσμος, ο Τύπος, ακόμα και αρκετοί παίκτες… ήθελαν να χάσουν το 2ο ματς και να έχουμε περισσότερες μέρες ξεκούραση μέχρι τις μάχες για τη τρίτη θέση. Τις ημέρες πριν τον αγώνα δεν είπα τίποτα. Όμως, 15 λεπτά πριν το τζάμπολ, μπήκα στα αποδυτήρια, άφησα απ’ έξω τη τακτική και είπα: ”Στο γήπεδο έχει 5.000 και έξω άλλους τόσους. Όποιος θέλει απόψε να χάσει, να φύγει τώρα”. Τελικά, κερδίσαμε 81-76 και κάναμε το 1-1”.
Η συνέχεια μας πήγε ακόμα πιο παλιά. Για όσους δεν γνωρίζουν, ο Έλληνας κόουτς βρέθηκε για λίγο στον πάγκο της γυναικείας ομάδας της Λοκομοτίβ Ζάγκρεμπ. Και όπως θα διαβάσετε παρακάτω, καμία φορά η κρίση μπορεί να είναι και ένα… ειδύλλιο!
”Όταν προπονούσα τις γυναίκες της ομάδας, αντιμετώπισα μία ιδιαίτερη περίπτωση. Μία παίκτριά μου ήταν ερωτευμένη μαζί μου! Ήταν μία κατάσταση που έπρεπε να διαχειριστώ. Όταν όμως είδα ότι αυτό δεν γινόταν, τότε αποχώρησα’.
Και επειδή τα προβλήματα και τα… μαθήματα ξεκινούν από την αρχή, ο Ιτούδης θυμήθηκε μία ενδιαφέρουσα ιστορία όταν βρέθηκε στο πλάι του Ομπράντοβιτς για πρώτη φορά, το μακρινό 1999.
Είχαμε τότε έναν παίκτη, τον Πάτρικ Μπερκ. Ήρθε μία μέρα, λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα και μου ζήτησε δύο επιπλέον ημέρες άδεια. Ρώτησε αν μπορεί να μιλήσει με τον Ομπράντοβιτς. Του ξεκαθάρισα πως δεν υπάρχει περίπτωση να τις πάρει, καθώς σε λίγες ημέρες είχαμε ματς για το πρωτάθλημα. Ο Ζοτς, παρόλα αυτά, του έδωσε πέντε ημέρες! Όταν τον ρώτησα γιατί, μου είπε το εξής απλό: ”Του έδωσα επιπλέον ημέρες, γιατί μετά θα έχω την απαίτηση από εκείνον να… περνάει μέσα από τοίχους!”.