Του Στάθη Τραπεζανλίδη/ info@eurohoops.net
Αρκεί να αναλογιστεί κανείς ότι ο σούπερ σταρ των Σακραμέντο Κινγκς γεννήθηκε το 1992, λίγο μετά δηλαδή από τη διάσπαση της άλλοτε ενωμένης Γιουγκοσλαβίας και λίγα χρόνια πριν από τους νατοΐκούς βομβαδισμούς στην Σερβία (1999). Το ότι ο πόλεμος είναι ένα αρνητικό γεγονός με σοβαρές επιπτώσεις στην οικογένειά μας, τους ανθρώπους που αγαπάμε, τον κοινωνικό μας κύκλο, τους συμπατριώτες μας και την ανθρωπότητα γενικότερα το μαθαίνουμε όταν είμαστε παιδιά και πηγαίνουμε ακόμα στο νηπιαγωγείο. Ένα πολύ εύλογο ερώτημα είναι το γιατί αφού από παιδιά μας μαθαίνουν ότι ο πόλεμος είναι κάτι κακό μας μεγαλώνουν αγοράζοντάς μας παιχνίδια που έχουν να κάνουν με όπλα, πόλεμο, αίμα, δολοφονίες κτλ; Σωστό ερώτημα, αλλά δεν θα το απαντήσουμε τώρα γιατί δεν είναι αυτό το θέμα του κειμένου. Το αφήνω εδώ και πάω παρακάτω.
Oι Σέρβοι λοιπόν που αγωνίζονται στα γήπεδας της Κίνας είναι παιδιά που βίωσαν στο πετσί τους τι εστί πόλεμος, μίσος, αθώα θύματα, διχόνοια και τις συνέπειες όλων αυτών. Πολλοί θεωρούν τα γεγονότα κάτι πολύ μακρινό από αυτούς, αδιάφορα και ξένα. Σοκαριστικό αν σκεφτεί κανένας ότι δεν μιλάμε για τον πόλεμο στο Βιετνάμ (αφού το έφερε η κουβέντα έχει ένα ωραίο ντοκιματέρ το Netflix για τον πόλεμο στο Βιετνάμ) που απέχει χιλιάδες χιλιόμετρα από τον μικρόκοσμό μας αλλά για τα Βαλκάνια, τους γείτονές μας.
Υπάρχει μία ταινία, η οποία είναι στην λίστα με τις αγαπημένες μου, και την θεωρώ από τις σπουδαιότερες που έχω παρακολουθήσει. “Τα όμορφα χωριά, όμορφα καίγονται” σε σκηνοθεσία του Σριντιάν Νταγκόγεβιτς, η οποία γυρίστηκε λίγο μετά το τέλος του εμφυλίου πολέμου στην Βοσνία. Αυτό που την κάνει ξεχωριστή στα μάτια μου είναι η θέληση να απέχει από το ποια πλευρά του πολέμου είχε δίκιο και να επικεντρωθεί στο σημαντικότερο συμπέρασμα που μπορεί να προκύψει από έναν πόλεμο. Στο ότι δεν υπάρχουν νικητές και χαμένοι αφού και οι δύο πλευρές έχουν χάσει.
Η ιστορία αφορά δύο αδερφικούς φίλους που μεγάλωσαν μαζί, ο ένας Χριστιανός κι ο άλλος Μουσουλμάνος, κι “αναγκάστηκαν” να γίνουν εχθροί παίρνοντας το όπλο στο χέρι και πολεμώντας για την “Μεγάλη Ιδέα” των πολιτικών που οδήγησαν τόσο κόσμο στην σφαγή. Η σκηνή στο τούνελ, όπου οι Σέρβοι έχουν εγκλωβιστεί από τους Μουσουλμάνους είναι ένα αριστούργημα. Άνθρωποι που μέχρι από λίγο καιρό ζούσαν μαζί, κουμπάροι ,αδερφικοί φίλοι, γνώστοι, βρέθηκαν σε θέσεις πολιορκητών και πολιορκημένων. Όταν πλέόν όλοι θα καταλάβουν ότι μάταια πολεμούν και δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα μεταξύ τους θα είναι πολύ αργά. Και το κακό είναι ότι ακόμα κάποιοι δεν καταλαβαίνουν ότι δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα και με κανέναν. Γιατί τα όρια, τα σύνορα και οι αποστάσεις είναι πράγματα που ορίζουμε εμείς… ή μήπως τα ορίζουν άλλοι κι εμείς μεγαλώνουμε σε περιβάλλον που μας κάνει να τα θεωρούμε δεδομένα και αδιαπραγμάτευτα;
Το μίσος, ο ρατσισμός, η αδικία, οι διακρίσεις και η μη ανεκτικότητα (του διαφορετικού) κυριαρχούν. Κι αν για κάποιους δεν είναι έκπληξη ο εθισμός, η συνήθεια και η απάθεια που έχουμε πλέον ως προς το οτιδήποτε γίνεται μακριά από την “καμπούρα” μας, με την σειρά μου θα ήθελα να παραθέσω ένα εξαιρετικό απόσπασμα από μία ομιλία του σπουδαίου Ιταλού φιλοσοφου, Ουμπέρτο Έκο, περί της μετανάστευσης.
“Η πιο επικίνδυνη μορφή μη ανεκτικότητας είναι ακριβώς αυτή που γεννιέται εκεί όπου απουσιάζει οποιαδήποτε φιλοσοφική θεωρία και προέρχεται από στοιχειώδη ένστικτα”, και λίγο παρακάτω ως λύση του προβλήματος προσθέτει: “…είναι σαν να χάνουμε τον καιρό μας να πάμε να εκπαιδεύσουμε στην ανεκτικότητα τους ενήλικες που μας βομβαρδίζουν για εθνικούς και θρησκευτικούς λόγους. Είναι πάρα πολύ αργά. Άρα, λοιπόν, η άγρια μη ανεκτικότητα καταπολεμάται στη ρίζα της, δια μέσου μια διαρκούς εκπαίδευσης που αρχίζει από την τρυφερή ηλικία, πριν καν γραφεί σε βιβλίο και πριν σχηματίσει μια πάρα πολύ σκληρή και παχιά κρούστα πάνω στη συμπεριφορά του ανθρώπου”.
*Σχετικό με την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, αν και όχι άμεσα είναι η αλήθεια, (το βασικό θέμα είναι ο Ντράζεν Πέτροβιτς, στο ωραιότερο ντοκιμαντέρ που έχει γίνει ποτέ γι αυτόν) είναι το “Once Brothers” του ESPN. Eκτός όλων των άλλων δείχνει πως χάλασε μία αδερφική σχέση λόγω του μίσους που κυριαρχούσε τότε ανάμεσα σε Κροάτες και Σέρβους.
*Το Mundobasket μπορεί να μην ξεκίνησε με τον καλύτερο τρόπο για την στήλη, η σεζόν όμως είναι μεγάλη και θέλει υπομονή και καθαρό μυαλό τόσο από την δική μου πλευρά όσο και από την δική σας.
*Στον στοιχηματικό μας πίνακα βρίσκετε τις προτάσεις μου καθημερινά.
*Στο κανάλι μας στο Telegram ανεβαίνουν οι προτάσεις πριν περαστούν στον πίνακά μας.
*Περισσότερες πληροφορίες για το παιχνίδι μου μπορείτε να βρείτε εδώ.