Του Αρη Μπάρκα
Η Ευρωλίγκα είναι μόνο ένα “παιδί” έντεκα ετών και το μέλλον του δεν είναι ακόμα ξεκάθαρο. Η επιχειρηματική πλευρά στην δημιουργία της λίγκας ήταν η προσπάθεια να μεγεθυνθούν τα έσοδα των ομάδων, κάτι που παραμένει προς το παρόν απλώς μια συνεχής προσπάθεια.
Σημαντικά βήματα έχουν γίνει προς αυτή την κατεύθυνση και η αλλαγή των ημερών των αγώνων την επόμενη σεζόν, μαζί με το διευρυμένο Top 16 μοιάζουν σωστές κινήσεις. Η Ευρωλίγκα ήδη είναι η κυρίαρχη λίγκα στην Ευρώπη και παρεμβαίνει πλέον ακόμα και στην δομή και το καλαντάρι των διοργανώσεων των εθνικών ομάδων.
Αυτό συζητήθηκε μεταξύ άλλων πραγμάτων την Δευτέρα στη Βαρκελώνη, όπου τα μέλη του Euroleague Commercial Assets Board (ας πούμε της οικονομικής επιτροπής) συναντήθηκαν. Υπήρξε και μια ξεκαρδιστική στιγμή με τον πρόεδρο του ΕΣΑΚΕ Βασίλη Οικονομίδη να υποστηρίζει ότι το ελληνικό πρωτάθλημα δεν είναι μια κούρσα για δύο μεταξύ του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού. Το πιο ενδιαφέρον σημείο της βραδιάς, όμως, ήταν η ιδέα πως πρέπει στη λίγκα να εφαρμοστεί μια μορφή οικονομικού fair play.
Όπως γράφει η επίσημη ανακοίνωση για τη συνάντηση: “Με την βοήθεια του Γιαν Πόμερ, διευθυντή της γερμανικής λίγκας, η Ευρωλίγκα συζήτησε ένα σχέδιο για την βελτίωση της οικονομικής υγείας της διοργάνωσης και των συλλόγων που συμμετέχουν σε αυτή. Έχοντας ως παραδείγματα τις μεθόδους της γερμανικής λίγκας και της UEFA, η πρόταση μας περιλαμβάνει οικονομικά και λογιστικά μοντέλα τα οποία εξασφαλίζουν καλές οικονομικές πρακτικές, επιβάλουν λογική στην διαδικασία αποφάσεων και βελτιώνουν την οικονομική σταθερότητα των συλλόγων. Κατά τη διάρκεια της παρουσίασης, τα μέλη της επιτροπής συζήτησαν την ανάγκη εναρμονισμού του συστήματος που μακροπρόθεσμα θα έχει ως στόχο την εγγύηση των οικονομικών δυνατοτήτων των ομάδων. Οι σύλλογοι συζήτησαν το πιθανό χρονοδιάγραμμα για να εξετάσουν την πρόταση και την μελλοντική της εφαρμογή”.
Κάποια στιγμή, λοιπόν, οι ομάδες θα πρέπει να ακολουθήσουν τον κανόνα των ίσων εξόδων και ίσων εσόδων, επομένως να ξοδεύουν μόνο τα χρήματα που κερδίζουν. Αυτό είναι κάτι που στην πράξη η UEFA ακόμα προσπαθεί να εφαρμόσει, ενώ υπάρχουν σημαντικές αντιδράσεις ανάμεσα στις μεγάλες ομάδες της Ευρώπης που ξοδεύουν πάρα πολλά χρήματα. Η γενική ιδέα είναι ότι ο κανονισμός θα οδηγήσει σε ένα “ισοδύναμο αγωνιστικό ανταγωνισμό” και οι πλούσιοι ιδιοκτήτες θα πάψουν να ενισχύουν με οικονομικά “δώρα” τις ομάδες τους.
Το γενικό σκεπτικό δεν είναι κακό, αλλά στην πράξη ο κανόνας του να ξοδεύεις όσα κερδίζεις σημαίνει… φτώχεια στο ευρωπαϊκό μπάσκετ για το άμεσο μέλλον. Δεν είναι μυστικό ότι όλες οι κορυφαίες ομάδες της ηπείρου ξοδεύουν τόνους από χρήματα χωρίς να ελπίζουν ότι θα τα πάρουν πίσω. Είναι μια κακή επιχειρηματική πρακτική χωρίς αμφιβολία, αλλά είναι επίσης ο μόνος τρόπος για την ανάπτυξη της λίγκας και για να εξασφαλίσεις ότι οι καλοί Ευρωπαίοι παίκτες δεν θα πάνε στο ΝΒΑ. Για την ακρίβεια, αν υπήρχε οικονομικό fair play, ένας παίκτης σαν τον Τζος Τσίλντρες ποτέ δεν θα ερχόταν στον Ολυμπιακό, μια κίνηση που έκανε πολλούς Αμερικανούς να δώσουν σημασία στην Ευρωλίγκα και ήταν μια εξαιρετική διαφήμιση της διοργάνωσης.
Φυσικά είναι δουλειά της λίγκας να “βελτιώσει την οικονομική υγεία της διοργάνωσης και των ομάδων που συμμετέχουν σε αυτή”, αλλά ο στόχος της θα πρέπει επίσης να είναι η αύξηση των εσόδων, τα οποία αυτή τη στιγμή είναι ψίχουλα σε σύγκριση με τα έσοδα της UEFA και των ομάδων που συμμετέχουν στις ευρωπαϊκές ποδοσφαιρικές διοργανώσεις.