Tου Άρη Μπάρκα/ barkas@eurohoops.net
Σχεδόν 20 χρόνια μετά το τέλος της καριέρας του, τον Οκτώβριο του 1994 ενώ έπαιζε για τον Παναθηναϊκό, και την απόφαση του να αφήσει την ομάδα, έχοντας καταλάβει ότι ο προπονητή του – ο Κώστας Πολίτης, προπονητής του επίσης στην εθνική ομάδα του 1987 – δεν υπολόγιζε πάνω του, όπως όλοι κατά τη διάρκεια της καριέρας του, ήταν επιτέλους η ώρα για τον Άρη, αλλά και για την Ελλάδα γενικότερα να αναγνωρίσει τη σημαίνει ο Νίκος Γκάλης για τη χώρα και το μπάσκετ.
Ο Ντίνο Ράτζα και ο Στόγιαν Βράνκοβιτς από την Κροατία, ο Τζόρντι Βιγιακάμπα από την Ισπανία, ο Ντόρον Τζάμσι από το Ισραήλ, ο Αμερικανός Όντι Νόρις, ο Μπάνε Πρέλεβιτς, ο πρώην συμπαίκτης του Παναγιώτης Γιαννάκης και όλα τα μέλη της εθνικής ομάδας του 1987, με εξαίρεση τον Φάνη Χριστοδούλου, ήταν παρόντα την Τρίτη στο παιχνίδι που έγινε προς τιμή του από τις νυν ομάδες του Άρη και της Λιμόζ.
“Την τελευταία φορά που ένοιωσα έτσι, ήταν όταν γεννήθηκε η κόρη μου”, είπε πριν το ματς και δάκρυσε σε ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση. Με παρατσούκλι “Γκάνγκστερ” και όντας διαβόητος για το “βλέμμα του Γκάλη”, τον τρόπο που κοίταζε επίμονα τους αντιπάλους του, κανείς δεν περίμενε αυτή τη σκηνή με τα συναισθήματα να τον πλημμυρίζουν δημόσια.
Ο Γκάλης ακόμα έχει το ρεκόρ για τους περισσότερους πόντους σε ένα ματς σε Μουντομπάσκετ (54 πόντοι κόντρα στον Παναμά το 1986) και είναι ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία των Ευρωμπάσκετ. Κατά τη διάρκεια της τελετής αποκαλύφθηκε ότι η έδρα του Άρη, το “Αλεξάνδρειο”, θα μετονομαστεί σε “Νίκος Γκάλης”, μετά από επίσημη απόφαση της ελληνικής πολιτείας.