Tου Λευτέρη Μούτη/ moutis@eurohoops.net
To “Basketball capitals” ξεκινά στο ΕSPN και είναι μία εξαιρετική φιλόδοξη προσπάθεια, ένα ταξίδι ανά την Ευρώπη με όχημα το μπάσκετ που στην πρώτη του σεζόν επικεντρώνεται σε τέσσερις πρωτεύουσες της Ευρώπης.
Στο περιθώριο του Φάιναλ Φορ, είχαμε την ευκαιρία να κάνουμε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση με τον Εστεμπαν Απράεθ, γενικό διευθυντή του διεθνούς μάρκετινγκ, στο ESPN και δημιουργό του σόου: “Είχα την ιδέα για αυτή την παραγωγή και εξελίχθηκε σε μια ιδέα που ωρίμασε στο μυαλό μου για πολλά χρόνια. Είχα το προνόμιο να έχω πάει σε πολλές χώρες του κόσμου. Στο Μεξικό, τη Γαλλία, τις ΗΠΑ, την Κολομβία, απ’ όπου είμαι. Είχα επίσης, την ευκαιρία να ταξιδέψω σε πολλές χώρες. Προσγειώθηκα σε πολλά διαφορετικά σημεία, με διαφορετικά χρώματα, διαφορετικές θρησκείες. Συνάντησα ανθρώπους που θεωρητικά είχαν καμία σχέση μεταξύ τους και όταν άρχισα να μιλάω μαζί του για τον αθλητισμό, έγιναν αυτόματα «ένα». Για αυτό και τα σπορ αποκαλούνται διεθνής γλώσσα.
Δεν είχε σημασία αν ήταν οδηγός ταξί, έμπορος, διπλωμάτης, διοικητικό στέλεχος ή αν γυάλιζε παπούτσια. Ολοι είχαμε ένα ιδιαίτερο δέσιμο, κάτι που μας συνέδεε με ένα βαθύ τρόπο. Ηταν σαν να είχαμε το ίδιο διαβατήριο. Ξεκίνησα να μαθαίνω, μέσω του αθλητισμού, περισσότερα για την κουλτούρα, την ιστορία, τη θρησκεία, για κάθε όψη της κάθε πόλης όπου βρέθηκα και ήθελα να το καταγράψω και να το μοιραστώ με τον κόσμο. Ο αθλητισμός έχει επίσης, τη δυνατότητα να διαμορφώνει πόλεις, να επηρεάζει πολιτικούς, μουσικούς και ουδείς άλλος τα είχε καταγράψει όλα αυτά».
Η αρχή έγινε με “Football capitals”: «Παρουσίασα ένα όμοιο ντοκιμαντέρ, το 2011, το οποίο αφορούσε ποδοσφαιρικές πρωτεύουσες της Λατινικής Αμερικής. Εγινε η πιο επιτυχημένη σειρά, στην ιστορία του ESPN international, στη Λατινική Αμερική, με περισσότερους από 22 εκατομμύρια τηλεθεατές. Αφορούσε το Ρίο ντε Τζανέιρο, αυτή τη χρονιά θα πάμε στην Γκουανταλαχάρα, στο Μέξικο Σίτι, έχουμε ήδη ταξιδέψει στο Μιλάνο, στο Λονδίνο, το Μάντσεστερ, τη Βαρκελώνη, τη Μαδρίτη, το Σάο Πάουλο, το Μπουένος Αϊρεσ και άλλες πολλές πόλεις. Είμαστε στην τρίτη σεζόν και είχαμε ήδη «χτίσει» τη φόρμουλα. Λαμβάναμε μηνύματα του τύπου «με κάνατε να κλάψω. Πάντα ήθελα να πάω στο Μάντσεστερ και δεν τα κατάφερα ποτέ. Εσείς με ταξιδέψατε εκεί. Για εμένα, αυτή είναι η ουσία του σόου».
Αυτή τη φορά, στο επίκεντρο θα είναι το μπάσκετ. «Τώρα έχουμε τις μπασκετικές πρωτεύουσες, δηλαδή τέσσερις από τις καλύτερες πόλεις στην ιστορία της ανθρωπότητας: τη Μαδρίτη, το Βερολίνο, την Αθήνα και την Κωνσταντινούπολη. Ολοι τις γνωρίζουν, αλλά δεν τις έχετε δει μέσα από το φακό του μπάσκετ. Αυτή είναι η καρδιά αυτού που κάνουμε. Σας υπόσχομαι ότι θα ανακαλύψετε εκ νέου αυτές τις πόλεις, κατά τρόπο που ουδέποτε μπορούσατε να φανταστείτε, χρησιμοποιώντας τη γλώσσα του μπάσκετ. Αυτό δεν θα γινόταν χωρίς τη βοήθεια της Ευρωλίγκας και της Turkish Airlines. Είναι οραματιστές. Ναι, δείχνουμε μέρη που είναι προορισμοί τους, αλλά στο τέλος της ημέρας δημιουργούμε κάτι που θα μορφώσει, θα διασκεδάσει και να επηρεάσει τη ζωή των ανθρώπων, κατά κάποιο τρόπο. Είναι τριμερής συνεργασία».
Τι να περιμένουμε να δούμε; “Κάθε επεισόδιο είναι λίγο διαφορετικό. Το πρώτο αφορά την Ρεάλ Μαδρίτης, τη μεγαλύτερη ομάδα του ευρωπαϊκού μπάσκετ, επομένως επικεντρώνεται πάρα πολύ σε αυτή. Σε ότι αφορά την Αθήνα, υπάρχει η αντιπαλότητα Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού. Στην Κωνσταντινούπολη τα πράγματα ήταν πιο περίπλοκα γιατί είχαμε – εδώ πρέπει να πω ότι ήταν η αγαπημένη μου πόλη για να ταξιδέψω – την Ανατολή να συναντά τη Δύση, όλη αυτή την κουλτούρα και τέσσερις ομάδες. Η δομή του ήταν κάπως δύσκολη. Νομίζω ότι κάναμε μια φαινομενική δουλειά. Ασχοληθήκαμε με την Εφές, την Φενέρμπαχτσε, την Μπεσίκτας και όχι τόσο με τη Γαλατασαράι. Είχαμε την βοήθεια των αδερφών Γκιουλέρ και μετά υπάρχει η πλέον πολυσυζητημένη επιλογή της σειράς, το Βερολίνο που είναι και το αγαπημένο μου. Ποτέ δεν πίστευα ότι θα δω αυτή την πόλη από την μπασκετική οπτική της και βρίσκω μια ομάδα σαν την Άλμπα με 12.000 θεατές σε κάθε ματς. Έμαθα ότι μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο οι Αμερικανοί στρατιώτες χρησιμοποίησαν το μπάσκετ για να γίνουν συμπαθείς στους Βερολινέζους και έτσι προέκυψε μπάσκετ στην Γερμανία. Έμαθα για την διπλή έννοια του τείχους με έναν τρόπο που δεν ήξερα και δεν περίμενα ότι θα υπάρχει. Αγαπώ όλη τη σειρά και θέλω να ακούσω τι έχει να πει ο κόσμος”.
Θα υπάρξουν κι άλλη επεισόδια με άλλες στάσεις ανά τον κόσμο; “Σίγουρα αυτό είναι το όνειρο. Ηθελα να κάνω το Βελιγράδι σε αυτή την πρώτη σεζόν, όμως χρειαζόμασταν μία ομάδα στο Top16. Το Κάουνας… αφού ξεκινήσαμε κάθε μέρα μου έλεγαν ότι είναι η απόλυτη μπασκετούπολη. Έχουμε την Αθήνα στην πρώτη σεζόν, επομένως θέλω να πάω στο Κάουνας και φυσικά στη Μόσχα, στο Τελ Αβίβ, στην Μπαρτσελόνα, θα ήθελα να πάω στο Παρίσι όπου μεγάλωσα και ξέρω ότι υπάρχει μπασκετική κουλτούρα γύρω από το Μπερσί και στη τρίτη σεζόν θα μπορούσαμε να πάμε στη Μανίλα, στο Σάο Πάολο, στη Βοστώνη, το Σικάγο, το Λος Άντζελες και τη Νέα Υόρκη, την πόλη μου. Αν ο κόσμος δει τη σειρά, τότε όλα είναι πιθανά”. Επομένως δείτε το και – πιστέψτε μας – δεν θα το μετανιώσετε.