Tου Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Η Μπαρτσελόνα έκανε ηχηρές μεταγραφές το καλοκαίρι, αγόρασε τον Κώστα Παπανικολάου από τον Ολυμπιακό – ο παίκτης με το καλύτερο ποσοστό στο τρίποντο στην περσινή Ευρωλίγκα – “φόρτωσε” πολύ το ρόστερ της με ψηλούς παίκτες που ξέρουν να σκοράρουν (Νάχμπαρ, Λάμπε) και έναν που ξέρει να αμύνεται (Ντόρσεϊ), αλλά ΑΨΗΦΗΣΕ για δεύτερη διαδοχική σεζόν το μεγαλύτερό της πρόβλημα
Επέλεξε να μην ενισχυθεί στο στοιχείο που υστερεί τόσο απέναντι στην Ρεάλ Μαδρίτης, όσο και έναντι των κορυφαίων ευρωπαϊκών κλαμπ κόντρα στα οποία διεκδικούσε και διεκδικεί την Ευρωλίγκα.
Ποιο είναι αυτό; Η ΞΕΚΑΘΑΡΗ απουσία ενός χαρισματικού στην δημιουργία πόιντ γκαρντ που με την σωματοδομή του δεν θα δημιουργεί μις ματς στην άμυνα, όπως συμβαίνει με τον Μαρσελίνιο Χουέρτας, με τον Τζέικομπ Πουλέν, ακόμα και με τον Χουάν Κάρλος Ναβάρο.
Κάτι που δεν “κολλάει” με την φιλοσοφία του Τσάβι Πασκουάλ που δίνει μεγάλη έμφαση στο σετ 5 εναντίον 5 παιχνίδι στην επίθεση και επίσης απαιτεί από όλους τους παίκτες του να “διαβάζουν” την αντίπαλη άμυνα.
Η έλλειψη ενός πραγματικά καλού και σταθερού δημιουργού γίνεται φέτος ακόμα πιο θορυβώδης για δύο ακόμα λόγους. Ο πρώτος, ότι δεν υπάρχει ο Πιτ Μάικλ, μια μονάδα που όλες τις προηγούμενες σεζόν, λειτοργούσε αποτελεσματικά και με συνέπεια ως εξτρα δημιουργός στο λόου ποστ από την θέση “3”.
Ο δεύτερος πως ο Χουάν Κάρλος Ναβάρο λόγω του χρόνιου προβλήματος τραυματισμού δεν διαθέτει πια την έκρηξη και τα πόδια για να δημιουργεί συστηματικά ρήγματα, να παραλύει την αντίπαλη άμυνα και να έχει ισορροπία όταν βρίσκεται σε καλή μέρα, μεταξύ της εκτελεστικής και της δημιουργικής του δεινότητας, που με τον χρόνο φθίνει.
Η φροντ λάιν
Η δωδεκάδα που χρησιμοποιεί στην παρούσα φάση ο Πασκουάλ έχει 5 ψηλούς και 7 περιφερειακούς. Να τους δούμε; Στην φροντ λάιν είναι οι Τόμιτς, Λάμπε, Ντόρσεϊ, Νάχμπαρ και ο Τοντόροβιτς.
Λιγότερη δημιουργία και λόου ποστ παιχνίδι με πλάτη, σε σχέση με πέρυσι! Μόνο ο Κροάτης σέντερ μπορεί να ανταποκριθεί στον καθαρόαιμο ρόλο του πίβοτ. Ο Λάμπε και ο Νάχμπαρ έχουν ως δυνατό σημείο το παιχνίδι με πρόσωπο και το σουτ από μέση και μακρινή απόσταση. Ο Ντόρσεϊ μπορεί να λειτουργήσει μόνο ως υποστηρικτής της επίθεσης, κυρίως μετά από πικ εν ρολ συνεργασίες.
Όλοι αυτοί οι παίκτες, λοιπόν, που με εξαίρεση τον Αμερικανό σέντερ είναι χαρισματικοί επιθετικά, χρειάζονται τους περιφερειακούς να τους τροφοδοτούν σταθερά και να τους υποστηρίζουν με δημιουργία. Κανείς πλην του Τόμιτς δεν έχει την ευχέρεια να φτιάχνει ο ίδιος συστηματικά φάσεις, για τους συμπαίκτες του στην περιφέρεια.
Η περιφέρεια
Να δούμε και τους 7 στην περιφέρεια. Ο Σάδα, ο Χουέρτας, ο Πουλέν, ο Αμπρινές, ο Παπανικολάου, ο Χεζόνια και φυσικά ο Ναβάρο, για τον οποίο εξηγήσαμε πως οι μέρες της συστηματικής δημιουργίας έχουν περάσει.
Ο νεαρός Κροάτης έχει πολύ μεγάλο ταλέντο, αλλά δεν είναι ακόμα έτοιμος να κάνει την διαφορά σε επίπεδο Ευρωλίγκας και τελικών της ACB. Ο Αμπρίνες και ο Παπανικολάου είναι εξαιρετικοί υποστηρικτές της επίθεσης και πολύ αποτελεσματικοί στο ανοιχτό γήπεδο.
Δεν είναι, όμως… Πρέζντλιτς. Μπορούν μόνο κατά συνθήκη να γίνουν δημιουργοί από την θέση του φόργουορντ σε κάποιες φάσεις και όχι κατά κανόνα.
Ποιοί μένουν; Ο Σάδα, ο Χουέρτας και ο Πουλέν.
Ο Αμερικανός σε καμία περίπτωση δεν είναι ένας εγκεφαλικός άσος. Μάλλον δυάρι σε σώμα πόιντ γκαρντ είναι ή στην καλύτερη περίπτωση ένα κόμπο – γκαρντ.
Ο Σάδα θα είναι πάντα χρήσιμος, ικανός να αλλάξει τον ρυθμό του αγώνα μέσα από την άμυνά του πάνω σε μεγάλα αντίπαλα γκαρντ και να προσφέρει μέσω της ενέργειας που βγάζει στο παρκέ.
Είναι μια ποιοτική συμπληρωματική λύση, αλλά όχι αυτός που θα κάνει την διαφορά και θα εκμεταλλευτεί κάθε βραδιά το μπόλικο επιθετικό ταλέντο που υπάρχει σε όλες τις θέσεις, στο ρόστερ των Καταλανών.
Ποιός μένει; Ο Μαρσελίνιο Χουέρτας. Ένας σκόρερ ρυθμού, ένας εξαιρετικός δημιουργός σε κάθε τρανζίσιον κατάσταση.
Είναι επίσης ένα γκαρντ που δεν “κρύβεται” εύκολα στην άμυνα και αποδεδειγμένα ΔΕΝ είναι top class δημιουργός όταν χρειαστεί να παίξει η Μπαρτσελόνα πολλές κατοχές 5 εναντίον 5 σε σετ παιχνίδι και απέναντι σε πραγματικά καλές και επιθετικές άμυνες.
Συμπέρασμα; 10 περιμένουν και δύο αδυνατούν!
Χωρίς να θέλουμε να μπούμε σε στατιστικές αναλύσεις και πολλούς αριθμούς στην δωδεκάδα της Μπαρτσελόνα, επικρατεί οι εξής κατάσταση. Υπάρχουν 8 παίκτες που περιμένουν την μπάλα για να σκοράρουν (Αμπρινές, Παπανικολάου, Χεζόνια, Νάχμπαρ, Τοντόροβιτς, Λάμπε, Τόμιτς, Ντόρσεϊ).
Δύο που μπορούν να φτιάξουν φάσεις, αλλά για τον εαυτό τους (Ναβάρο και Πουλέν με την ποιότητα του για αυτό το επίπεδο να είναι ακόμα υπό αμφισβήτηση και από τον ίδιο τον προπονητή που τον επέλεξε, κάτι που φαίνεται από τον χρόνο συμμετοχής του) και δύο (Σάδα, Χουέρτας) που ΑΔΥΝΑΤΟΥΝ να κάνουν καλά την (οργανωτική δουλειά) για τους άλλους 10!
Ο Χουέρτας γιατί είναι πρώτα σκόρερ και μετά δημιουργός – εξαιρούνται οι τρανζίσιον καταστάσεις) και ο Σάδα που χωρίς την συστηματική απειλή από το περιφερειακό σουτ, δεν γίνεται να προκαλεί τόσο συχνά ρήγματα.
Αυτό χωρίς αξιόπιστο περιφερειακό σουτ, το έχει πετύχει μόνο ο Παπαλουκάς στην ιστορία της Ευρωλίγκας – πρώτος πασέρ – αλλά ο Ισπανός δεν είναι… Παπαλουκάς σε οργανωτικό ταλέντο, ούτε καν στο ένας εναντίον ενός παιχνίδι.)
Η Μπαρτσελόνα διαθέτει το υλικό και το ταλέντο για να πάει ψηλά, αλλά η αίσθησή μας είναι πως η ΜΕΓΑΛΗ ανισορροπία μεταξύ των σκόρερ και των δημιουργών (σε κάθε θέση) στο ρόστερ της θα είναι ένα μόνιμο πρόβλημα σε αναμετρήσεις υψηλών απαιτήσεων.
Να ρίξουμε μια ματιά στους δύο τελευταίους χαμένους ημιτελικούς στα φάιναλ φορ της Ευρωλίγκας;
Το 2012 δέχτηκε 68 πόντους στον ημιτελικό από τον Ολυμπιακό, αλλά έχασε γιατί
σκόραρε μόνο 64.
Για την ιστορία εκείνη την βραδιά η Μπαρτσελόνα είχε 10 ασίστ και 13 λάθη. Δηλαδή, -3 στην πιο σημαντική σχέση (ασίστ – λάθη) στο σύγχρονο μπάσκετ.
Από την θέση “1” τους Χουέρτας και Σάδα πήρε συνολικά 2 ασίστ και 3 λάθη.
Το 2013 κράτησε την Ρεάλ Μαδρίτης κάτω από το μέσο όρο της στην διοργάνωση και δέχτηκε 74 πόντους. Έχασε, γιατί σκόραρε μόλις 67, 3 περισσότερους από τον ημιτελικό με τον Ολυμπιακό.
Είχε 12 ασίστ και 13 λάθη, πάλι αρνητικό πρόσημο (-1).
Για την ιστορία, εκείνη την βραδιά πήρε από τους 3 παίκτες στην θέση “1” (Χουέρτας, Σάρας, Σάδα) συνολικά 4 ασίστ και 4 λάθη.
Το 2010 η Μπαρτσελόνα πήρε την Ευρωλίγκα στο Παρίσι με 75 πόντους μέσο όρο πόντων και +5 στο πρόσημο ασίστ – λαθών (15.5 ασ, 10.5 λάθη).
Σε εκείνο το φάιναλ φορ πέρα του ότι ο Χουάν Κάρλος Ναβάρο ήταν σε σούπερ κατάσταση και οι Λόρμπεκ και Μάικλ λειτουργούσαν ως έξτρα δημιουργοί από το χαμηλό ποστ, δίπλα στον Σάδα δεν υπήρχε ο Χουέρτας, αλλά ένα καθαρόαιμο πόιντ γκαρντ, ο Ρίκι Ρούμπιο.
Που τελείωσε το φάιναλ φορ με 5 ασίστ μέσο όρο.
Το μπάσκετ είναι πάνω από όλα χημεία.
Η φετινή Μπαρτσελόνα ίσως έχει περισσότερους πηγαίους σκόρερ από ποτέ, αλλά συνάμα διαθέτει και την μικρότερη δημιουργικότητα, συγκριτικά με όλες τις τελευταίες σεζόν.
Την στιγμή που η Ρεάλ Μαδρίτης έχει πληθωρική περιφέρεια.
Την ίδια σεζόν που ο πρωταθλητής Ευρώπης Ολυμπιακός έχει ασπίδα ασφαλείας για τα “νεκρά διαστήματα” του ηγέτη του Βασίλη Σπανούλη γκαρντ όπως ο Έισι Λο και οι 23χρονοι Έλληνες Κώστας Σλούκας και Βαγγέλης Μάντζαρης που στο πρόσφατο κλειστό ματς με την Μπάγερν “έγραψαν” μαζί 10 ασίστ και 0 λάθη.
Η απορία παραμένει η ίδια από το καλοκαίρι.
Γιατί δεν αποκτήθηκε ένας κλασικός δημιουργός;
Ο ελεύθερος Ζόραν Πλάνινιτς για παράδειγμα, ταίριαζε τέλεια με τον βραχύσωμο Χουέρτας.
Μπορούσε με κλειστά μάτια να “ταϊσει” την ταλαντούχα επιθετικά φροντ λάιν με την Μπαρτσελόνα και να προσφέρει δημιουργία με πρόσωπο (πικ εν ρολ), αλλά και με λου ποστ παιχνίδι στο οποίο είναι ολοκληρωμένος.
Η Μπαρτσελόνα χρειάζεται ισορροπία, πνευματικότητα καλές αποφάσεις, αλλά και το απαιτούμενο ύψος που λείπει και στο κομμάτι της άμυνας από τα γκαρντ της Μπαρτσελόνα.