Του Άρη Μπάρκα/ barkas@eurohoops.net
Δεν είναι εύκολο να δεχθείς το πέρασμα του χρόνου, αφού γερνάμε χωρίς να γινόμαστε απαραίτητα και σοφότεροι. Παρόλα αυτά δεν μπορείς να σταματήσεις το ρολόι και το 2013 φτάνει στο τέλος τους. Ήταν μια χρονιά γεμάτη όμορφες μπασκετικές ιστορίες που προσέφεραν εξαιρετικό φινάλε σε αρκετά ανοιχτά ζητήματα στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ. Διαβάστε, λοιπόν, δέκα πράγματα που θα θυμόμαστε με χαρά από τα παρκέ.
- Η αποστολή του Τόνι Πάρκερ για το χρυσό ολοκληρώθηκε: Λίγους μόλις μήνες μετά την σπαρακτική ήττα του στους τελικούς του ΝΒΑ, ο Τόνι Πάρκερ για μία ακόμα φορά ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα της γαλλικής εθνικής ομάδας. Για την ακρίβεια ο Τόνι Πάρκερ ΕΙΝΑΙ η εθνική ομάδα της Γαλλίας, αφού είναι πάντα εκεί και πιέζει τους πάντες γύρω του να φτάσουν στην κορυφή. Η Γαλλία είχε το ταλέντο, όμως είχε αποτύχει πολλές φορές. Αυτή τη φορά τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Με τη νίκη επί της Ισπανίας έστειλαν το μήνυμα και τελικά η κατάκτηση του χρυσού στο Eυρωμπάσκετ του 2013 είναι ένα κατόρθωμα που έγραψε ιστορία. Όπως λένε και οι Γάλλοι “Chapeau”.
- To “repeat” του Ολυμπιακού: Δεν έχουν κερδίσει πολλές ομάδες την Ευρωλίγκα, ακόμα λιγότερες το έχουν κάνει δύο φορές και ελάχιστες δύο διαδοχικές σεζόν. Ο Ολυμπιακός, παρότι ήταν ο πρωταθλητής, πήγε και πάλι στο Λονδίνο ως αουτσάιντερ. Όταν, όμως, άρχισαν τα ματς, το θέαμα που προσέφερε ήταν απίστευτο. Οι Ερυθρόλευκοι διέλυσαν την ΤΣΣΚΑ Μόσχας στον ημιτελικό με την άμυνα τους και μόλις 48 ώρες μετά κατέστρεψαν την Ρεάλ Μαδρίτης με την επίθεση τους, παρότι ξεκίνησαν το ματς χάνοντας με 27-10 στην πρώτη περίοδο. Με ένα από τα χαρακτηριστικά τους “come back” οι Πειραιώτες πήραν αυτό που ήθελαν, ο Βασίλης Σπανούλης ήταν και πάλι ο MVP και η προσπάθεια για το “three-peat” συνεχίζεται.
- Η Ρεάλ Μαδρίτης επιστρέφει: Για πολλά χρόνια η Ρεάλ Μαδρίτης ήταν απλά μια καλή ομάδα και σκιά του ένδοξου παρελθόντος της. Έχοντας κερδίσει την Ευρωλίγκα τελευταία φορά το 1995 και όντας συνήθως το θύμα της Μπαρτσελόνα, η Ρεάλ προσπαθούσε να γυρίσει στην κορυφή και το 2013 ήταν η χρονιά που τα κατάφερε. Πήγε στον τελικό της Ευρωλίγκας, κατέκτησε το πρωτάθλημα Ισπανίας και τρέχει ένα σερί 25-0 αυτή τη σεζόν, δείγμα πως μόνο καλύτερα μπορούν να πάνε τα πράγματα.
- Και πάλι Ζοτς: Μετά από ένα χρόνο διακοπών, ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς επέστρεψε σε αυτό που είναι ένας από τους καλύτερους: Την προπονητική. Ο Ζοτς αποφάσισε να υπογράψει συμβόλαιο με την Φενέρμπαχτσε/ Ουλκέρ και οι παρενέργειες ήταν πολλές. Πρώτα από όλα η Φενέρμπαχτσε έγινε υποψήφια για τον τίτλο της Ευρωλίγκας. Επίσης το πρεστίζ της τουρκικής λίγκας ανέβηκε και πλέον το πρωτάθλημα της γειτονικής χώρας ανήκει στα ανερχόμενα της Ευρώπης. Και τέλος, μετά από αυτή την κίνηση μην αποκλείσετε το – πιθανό – ενδεχόμενο να δούμε τον Ντούσαν Ίβκοβιτς να κοουτσάρει στην Τουρκία, μάλλον στον πάγκο της Αναντολού Εφές.
- Η υπόθεση του Γιάννη: Σε ένα μάλλον φτωχό ντραφτ πολλοί περίμεναν να επιλεγούν ταλέντα από την Ευρώπη, τα οποία πιθανότατα θα αναπτύσσονταν στην γηραιά ήπειρο. Και τότε προέκυψε ένας 18χρονος με καταγωγή από τη Νιγηρία, γεννημένος στην Ελλάδα που ποτέ δεν είχε παίξει σε υψηλό επίπεδο. Οι προοπτικές υπήρχαν, αλλά το ρίσκο ήταν μεγάλο. Μερικούς μήνες μετά ο Γιάννης Αντετοκούνμπο είναι βασικός στο Μιλγουόκι και ένας από τους πλέον ενδιαφέροντες ρούκι που έχει εμφανιστεί στο ΝΒΑ τα τελευταία χρόνια.
- Η πρόκληση του Μεσίνα: Ο Eτορε Μεσίνα επέστρεψε από τους Λέικερς στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας για να κερδίσει την Ευρωλίγκα. Ήταν μια εντυπωσιακή αποτυχία. Όχι μόνο η ήττα στον ημιτελικό από τον Ολυμπιακό, αλλά το γεγονός ότι η ΤΣΣΚΑ δεν έμοιαζε έτοιμη για αυτά τα ματς. Έτσι το 2013 δεν θα το θυμούνται με χαρά στη Μόσχα – όπως και το 2012 – και ο Μεσίνα έχει μπροστά του δουλειά να κάνει για το 2014. Κάπως έτσι ο Θοδωρής Παπαλουκάς αποσύρθηκε χάνοντας την ευκαιρία να κάνει κάτι ουσιαστικό στο φάιναλ φορ πέρα από το ρεκόρ των εννέα συμμετοχών.
- Η άνοδος της Μπάγερν: Με όλο τον σεβασμό στην δυναστεία που έχει χτίσει η Μπάμπεργκ στη Γερμανία, η Μπάγερν έκλεψε την παράσταση. Η υπερδύναμη υπό κατασκευή από τη Βαυαρία εξασφάλισε το εισιτήριο για το Top16 με σχετική ευκολία, έχει γεμάτο γήπεδο και προκαλεί εθνικό ενδιαφέρον. Για μία ακόμα φορά αποδείχθηκε ότι ομάδες που αποτελούν τμήματα συλλόγων με πολλά αθλήματα, οι οποίοι έχουν ποδοσφαιρική παράδοση, αποτελούν την καλύτερη ένεση ενδιαφέροντος για την Ευρωλίγκα.
- Το κύκνειο άσμα της Σιένα: Το 2013 ήταν η τελευταία μεγάλη χρονιά και ταυτόχρονα το τέλος εποχής για τη Σιένα. Μετά από μια καλή παρουσία στην περυσινή Ευρωλίγκα και έχοντας κατακτήσει το πρωτάθλημα Ιταλίας, η ομάδα αναγκάστηκε να πουλήσει τον καλύτερο της παίκτη, τον Ντάνιελ Χάκετ, και έμεινε εκτός Τop16 για πρώτη φορά έστω στο τελευταίο σουτ. Τα οικονομικά προβλήματα της ομάδας είναι γνωστά και πιθανότατα αυτή ήταν η τελευταία χρονιά που η Σιένα θεωρείται ομάδα υψηλού επιπέδου.
- Το νταμπλ του Παναθηναϊκού: Οι Πράσινοι έχουν κερδίσει έναν τόνο τίτλους, αλλά το νταμπλ της προηγούμενης σεζόν ήταν ιδιαίτερο. Όχι μόνο γιατί ο Παναθηναϊκός επιβλήθηκε του πρωταθλητή Ευρώπης Ολυμπιακού, αλλά γιατί ήταν οι πρώτοι τίτλο της ομάδας στην πρώτη της σεζόν χωρίς τον Ομπράντοβιτς στον πάγκο. Δεν είναι εύκολο να αντικατασταθεί ο Ζοτς και ο κόουτς Πεδουλάκης έκανε εξαιρετική δουλειά.
- Το νέο καλεντάρι της FIBA: Το 2013 ήταν η χρονιά κατά την οποία η FIBA δημιούργησε τον οδικό χάρτη για όσα θα γίνουν στο μέλλον. Το νέο καλεντάρι των εθνικών ομάδων εγκρίθηκε και το τοπίο, όχι μόνο το ευρωπαϊκού, αλλά του παγκόσμιου μπάσκετ θα αλλάξει τα επόμενα χρόνια.