Βy Stathis Trapezanlidis/ info@eurohoops.net
Ο καλύτερος τρόπος για να φτάσεις στην κορυφή και στο «θρόνο» του πρωταθλητή είναι να καταφέρεις να γκρεμίσεις από εκεί τον ίδιο τον «βασιλιά». Αυτό ακριβώς καλείται να κάνει η Αρμάνι, η οποία ονειρεύεται τη δική της αυτοκρατορία τα επόμενα χρόνια στο ιταλικό πρωτάθλημα. Για να το καταφέρει όμως αυτό θα πρέπει πρώτα να ρίξει τη Σιένα από το θρόνο της, εκεί όπου η ομάδα του Μάρκο Κρέσπι ανέβηκε για δεύτερη φορά το 2007 (η πρώτη ήταν το 2004) κι έκτοτε αρνείται να κατέβει έχοντας 7 συνεχόμενα πρωταθλήματα (ρεκόρ για το πρωτάθλημα)!
Κάτι τέτοιο μόνο εύκολο δε φαντάζει, ειδικότερα από τη στιγμή που οι πρωταθλητές ακόμα και πληγωμένοι δείχνουν ικανοί να κάνουν τη ζημιά και να υπερασπιστούν μέχρις εσχάτων το θρόνο τους. Οι πρωταθλητές, οι οποίοι σημειωτέων παρά τα πολλά οικονομικά προβλήματα και το αβέβαιο μέλλον τους έφτασαν μέχρι τον τελικό χωρίς να αντιμετωπίσουν ιδιαίτερες δυσκολίες στα ημιτελικά.
Η Αρμάνι έχει το πλεονέκτημα έδρας σε αυτή τη σειρά (ο πρωταθλητής κρίνεται στις 4 νίκες), αλλά ίσως αυτό να μην είναι τόσο σημαντικό όσο το γεγονός ότι έχει πλέον στο ρόστερ της παίκτες που ξέρουν πως είναι να είσαι πρωταθλητής, αφού το έχουν πετύχει πολλάκις στο παρελθόν. Άλλωστε ο καλύτερος τρόπος να γίνεις καλύτερος από τον πρωταθλητή είναι να πάρεις παίκτες και ανθρώπους από τον ίδιο τον πρωταθλητή!
Σε αυτό ακριβώς το μότο στηρίχθηκε τη φετινή χρονιά και η Αρμάνι Μιλάνο, η οποία έχει ούτε λίγο ούτε πολύ τρεις – βασικότατους τα προηγούμενα χρόνια – παίκτες της Σιένα. Αν σε αυτούς προστεθεί κι ο Λούκα Μπάνκι τότε εύκολα μπορεί κάποιος να αντιληφθεί γιατί πλέον οι Μιλανέζοι έχουν κάθε λόγο να αισιοδοξούν ότι θα καταφέρουν να φτάσουν στην κορυφή μετά από 18 ολόκληρα χρόνια (1996) χωρίς τίτλο.
Η αρχή έγινε με τον Λούκα Μπάνκι, ο οποίος ήταν η εγγύηση ότι η Αρμάνι θα έχει τη φιλοσοφία και τις αρχές που πρέπει, ώστε να πετύχει. Δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί τη φετινή χρονιά χαρακτήρισαν την Αρμάνι «νέα Σιένα», θέλοντας να τονίσουν ότι οι δύο ομάδες έχουν πολλά κοινά αγωνιστικά χαρακτηριστικά.
Μαζί με τον προπονητή ακολούθησαν οι Κανγκούρ και Μος, ενώ ο τελευταίος που μετακόμισε στο Μιλάνο ήταν ο Ντάνιελ Χάκετ στα μέσα της φετινής σεζόν, όταν και αποκλείστηκε η Σιένα από την επόμενη φάση της Ευρωλίγκα. Αυτή ήταν και η κίνηση που ανέβασε επίπεδο την Αρμάνι Μιλάνο δίνοντας την ισορροπία που της έλειπε σε άμυνα κι επίθεση, κάτι που παραδέχθηκε κι ο ίδιος ο Μπάνκι σε συνέντευξή του στο Eurohoops.
Η Σιένα μπορεί με την απώλεια του Χάκετ να έχασε σε ποιότητα δεν έχει χάσει όμως το μέταλλο και την καρδιά του πρωταθλητή που απέκτησε όλα αυτά τα χρόνια και δείχνει έστω και σαν αουτσάιντερ έτοιμη να διεκδικήσει τις πιθανότητες που της αναλογούν στους τελικούς.
Μάλιστα, η διοίκηση των πρωταθλητών το καλοκαίρι ακολούθησε την προ διετίας πετυχημένη συνταγή – όταν είχε χρίσει πρώτο προπονητή τον ασίσταντ κόουτς της ομάδας – δίνοντας τα κλειδιά της ομάδας στον βοηθό του Λούκα Μπάνκι, Μάρκο Κρέσπι. Ο Ιταλός κατάφερε να τη δικαιώσει τερματίζοντας στη δεύτερη θέση της βαθμολογίας στην κανονική διάρκεια και φτάνοντας μέχρι τους τελικούς για όγδοη σερί χρονιά!
Οι δύο ομάδες με αριθμούς:
Αρμάνι Μιλάνο (25 πρωταθλήματα – το τελευταίο το 1996):
Ρεκόρ 25-5 (1η), σκοράρει 81,7π (2452π – 2η καλύτερη επίθεση)
Μέσοι όροι: 54,2%δ, 38,4%τρ, 74,4%β, 36,7ρ, 13,8ας.
Σιένα (8 πρωταθλήματα – 7 συνεχόμενα):
Ρεκόρ 20-10 (2η), δέχεται 76,9π (2114π – καλύτερη άμυνα)
53,5%δ, 35,4%τρ, 78,7%β, 33,2ρ, 13,1ας.