Του Νίκου Βαρλά
Δημήτρης Διαμαντίδης. Ένας (ακόμα) Έλληνας παίκτης που η αξία του έχει αναγνωριστεί σε διεθνές επίπεδο και αποτελεί πρότυπο για χιλιάδες νεαρούς αθλητές και όχι μόνο. Η καριέρα του είναι ήδη γεμάτη από… γαλόνια και σε επίπεδο Ευρωλίγκας, οι αριθμοί και τα επιτεύγματα δείχνουν διάρκεια, μια ηγετική φυσιογνωμία που «τρέφεται» από την αγάπη για το παιχνίδι και την ικανότητα να αναζητάει και να βρίσκει νέα κίνητρα.
Τρεις ευρωπαϊκοί τίτλοι, 6 φορές καλύτερος αμυντικός της διοργάνωσης και δύο βραβεία MVP σε φάιναλ φορ. Ο Διαμαντίδης είναι εξίσου γνωστός και για ένα ακόμα πράγμα. Δεν του αρέσει να δίνει συνεντεύξεις, μιλάει λίγο και αποφεύγει τα μίντια, αν και αυτά τον ακολουθούν κατά πόδας!
Όχι, όταν πρόκειται να δώσει συμβουλές σε νεαρούς αθλητές, να μιλήσει για τον άνθρωπο Δημήτρη και να «εκθέσει» τον εαυτό του και τις συνήθειες που τον έφεραν ως εδώ. Απολαύστε την… άλλη πλευρά του εν δυνάμει MVP της Ευρωλίγκας!
Πως ξεκίνησε η «ερωτική» σχέση του με το μπάσκετ; «Πήγαινα σχολείο στην Καστοριά και όπως όλα τα παιδιά έπαιζα ποδόσφαιρο και μπάσκετ! Στην μπάλα δεν είχα συγκεκριμένη προτίμηση σε θέση, αγωνιζόμουν όπου τύχαινε σε παιχνίδια της γειτονιάς μου. Στην πορεία άρχισε να με ελκύει περισσότερο το μπάσκετ. Ήμουν 7 χρονών όταν η Ελλάδα πήρε το Ευρωμπάσκετ στην Αθήνα. Θυμάμαι μόνο ότι είχα παρακολουθήσει τον τελικό από την τηλεόραση και είχαμε ενθουσιαστεί όλοι με την επιτυχία».
Πότε για πρώτη φορά πέρασε από το μυαλό του η ιδέα του επαγγελματικού αθλητισμού; «Όταν προέκυψε η μεταγραφή μου στον Ηρακλή. Παίζουν ρόλο και οι συγκυρίες. Ξεκίνησα να παίζω μπάσκετ και περίμενα μια πρόταση, μια ευκαιρία. Τελικά., με υπέγραψε ο Ηρακλής. Σε καμία περίπτωση, ούτε τότε, δεν σκεφτόμουν ότι μπορεί να φτάσω μακριά»…
Πόσο άλλαξε η ζωή του με την μετακόμιση από την… πατρίδα Καστοριά, στην Θεσσαλονίκη; «Αρκετά. Σκέψου πως ένα παιδί από την επαρχία, στα 19 του μετακόμισε και ξεκίνησε να ζει μόνο του σε μια μεγάλη πόλη. Ένιωθα περίεργα, δεν ήξερα τι με περίμενε. Με τις προπονήσεις και το καθημερινό πρόγραμμα συνήθισα και μπήκα σε ένα ρυθμό».
Τα χρόνια πέρασαν, το 2012 ο Διαμαντίδης συγκαταλέγεται στους κορυφαίους σύγχρονους Ευρωπαίους παίκτες και έχει ενδιαφέρον να μάθουμε… Δουλεύει μόνος του πέρα από τις προπονήσεις του Παναθηναϊκού; «Ναι. Πλέον, όταν έχουμε ρεπό, πηγαίνω στο γήπεδο και κάνω κυρίως σουτ. Εξασκούμαι στο μακρινό σουτ χωρίς τρίπλα. Γιατί, στις προπονήσεις εκτελώ συχνά μετά από τρίπλα και όταν δουλεύω μόνος μου προτιμάω να κάνω κάτι διαφορετικό. Στην ηλικία που βρίσκομαι τώρα, αυτό με βολεύει να κάνω».
Την Τρίτη ξεκινάνε τα πλέι οφ της Ευρωλίγκας και μια ακόμα σεζόν μπαίνει στην πιο κρίσιμη καμπή της. Πως προετοιμάζεται ένας τέτοιος αθλητής; «Δεν αλλάζω συνήθειες, κάνω τα ίδια ακριβώς πράγματα. Προσπαθώ να προσέχω πολύ την ζωή μου σε όλα τα επίπεδα και φυσικά το τι τρώω. Συνήθως μαγειρεύει η κοπέλα μου στο σπίτι. Όταν δεν συμβαίνει αυτό, παραγγέλνω. Και πάλι, όμως, θα επιλέξω κάτι μη παχυντικό. Θα φάω κοτόπουλο ή κάποιο άλλο κρέας και μακαρόνια. Αυτή είναι η διατροφή μας».
Παρασπονδίες δεν κάνει; «Προσπαθώ να το αποφεύγω! Μια φορά τον μήνα θα φάω ότι θέλω και θα το ευχαριστηθώ, όχι παραπάνω. Αυτό που λιγουρεύομαι σίγουρα, είναι το γλυκό! Όχι κάθε μέρα, το έχω βάλει στο πρόγραμμα για μια φορά την εβδομάδα».
Έχει υπερένταση πριν από τους μεγάλους αγώνες; Μπορεί να κοιμηθεί εύκολα; «Εγώ το λέω άγχος και σίγουρα υπάρχει. Ρωτάς εμένα για τον ύπνο, που έτσι και αλλιώς δυσκολεύομαι να κοιμηθώ νωρίς! Πέφτω αργά στο κρεβάτι μου. Σκέφτομαι διάφορα και δεν είναι το φόρτε μου να με παίρνει ο ύπνος νωρίς». Και πως το καταπολεμάει;
«Με τηλεόραση και μεσημεριανό ύπνο! «Συνήθως βάζω τηλεόραση, βλέπω κάτι και έτσι αρχίζω να νυστάζω και κοιμάμαι. Το καλό είναι ότι πριν τα παιχνίδια, πάντα ξεκουράζομαι τα μεσημέρια. Θα κοιμηθώ στάνταρ μια ώρα, ίσως και λίγο περισσότερο».
Γούρια έχει, είναι προληπτικός; «Γούρια δεν έχω, ούτε προλήψεις. Απλά, μέσα στο παιχνίδι όταν κάτι δεν πάει καλά, πολλές φορές εκνευρίζομαι! Και τα βάζω συνήθως είτε με τον εαυτό μου, είτε με την τύχη. Στιγμιαία με πιάνει αυτό κάποιες φορές μέσα στους αγώνες».
Τι είναι πιο εύκολο για τον αρχηγό του Παναθηναϊκού; Να ξεκινάει την προσπάθεια για έναν νέο στόχο μετά από μια μεγάλη επιτυχία και την χαρά που έχει νιώσει ή μετά από μια αποτυχία και κάποια μεγάλη απογοήτευση;
«Και τα δύο είναι εξίσου δύσκολα. Αν ρωτάς αποκλειστικά για μένα, είναι ακόμα πιο δύσκολο να συγκεντρωθείς και να δουλέψεις πάνω σε ένα καινούριο στόχο, μετά από μια σημαντική επιτυχία. Τις πρώτες μέρες δεν είναι εύκολο να αφοσιωθείς στην προπόνηση και σε αυτά που πρέπει να δουλέψεις. Όταν περάσει λίγο ο καιρός, βρίσκω νέα κίνητρα, βλέπω μπροστά μου ένα καινούριο στόχο και αρχίζω να λειτουργώ όπως έχω συνηθίσει».
Οι Έλληνες περνάνε δύσκολα. Ο Δημήτρης είναι από τους τυχερούς. Έκανε το χόμπι του επάγγελμα, πέτυχε και πλέον είναι εξασφαλισμένος και οικονομικά. Πως νιώθει την περιρρέουσα ατμόσφαιρα; Συνειδητοποιεί πόσα προβλήματα έχει ο κόσμος;
«Φυσικά. Που ζω εγώ, μέσα σε γυάλα; Όχι, ζω στην κοινωνία που βιώνουμε όλοι, συναναστρέφομαι με ανθρώπους, ακούω τους φίλους μου. Στεναχωριέμαι, δεν είναι όμορφο να βλέπω ανθρώπους να βασανίζονται. Να έχουν χάσει τις δουλειές τους, να τους κόβουν τους μισθούς, να έχουν πια πρόβλημα επιβίωσης. Ούτε μου αρέσει να βλέπω Έλληνες να μεταναστεύουν, γιατί στην πατρίδα μου δεν έχουν επιλογές. Φαντάζομαι πως ζούμε τα σημεία των καιρών μέσα σε αυτή την κρίση. Έχω φιλαράκια που έχουν προβλήματα, που είναι αγχωμένοι για το τι τους επιφυλάσσει το μέλλον».
Μέσα σε μια τέτοια κατάσταση, νιώθει πως ο ίδιος είχε περισσότερη τύχη στην ζωή του; «Τι να λέμε τώρα, δεν χρειαζόταν να περάσουμε αυτή την κρίση, για να εκτιμήσω όσα έχω. Δόξα το Θεό, κάνω αυτό που αγαπάω, περνάω καλά και μου επιφέρει πολλά περισσότερα πράγματα στην ζωή μου, πέρα από την ευχαρίστηση που νιώθω όταν παίζω μπάσκετ».
Πως φαντάζεται τον Δημήτρη Διαμαντίδη μετά από 10 χρόνια; Θα γυρίσει στην Καστοριά; «Το μόνο που πραγματικά θέλω, είναι να έχω υγεία. Προσπαθώ να βλέπω το παρόν και να ξοδεύω χρόνο με τους αγαπημένους μου ανθρώπους. Για να είμαι ειλικρινής, το είχα για χρόνια στο μυαλό μου, πως μια μέρα όταν σταματήσω θα επιστρέψω στην Καστοριά. Τώρα, τα πράγματα έχουν αλλάξει και λέω να μείνω μόνιμα στην Αθήνα»!
Ποια είναι η συμβουλή που έχει να δώσει σε νέα παιδιά που τώρα ξεκινάνε τον αθλητισμό; «Να αθλούνται, να εξασκούν το σώμα τους και το μυαλό τους. Μόνο καλό μπορεί να σου κάνει η ενασχόληση με τον αθλητισμό. Δεν χρειάζεται να γίνεις επαγγελματίας αθλητής ή να κάνεις πρωταθλητισμό για να ωφεληθείς. Και μόνο το ότι κοινωνικοποιείσαι, αποκτάς φίλους, μαθαίνεις να λειτουργείς μέσα σε μια ομάδα, σε κάνει καλύτερο άνθρωπο και αυτό είναι ό,τι πιο σημαντικό».