Του Λευτέρη Μούτη/ moutis@eurohoops.net
Ο Γκιόργκι Σερμαντίνι έχει ήδη κατακτήσει μία φορά την Ευρωλίγκα. Η αλήθεια, όμως, είναι ότι το 2009 ήταν απλά ένας βοηθητικός παίκτης του Παναθηναϊκού με πολύ περιορισμένο χρόνο συμμετοχής σε έναν πολύ περιορισμένο αριθμό παιχνιδιών. Αυτό είναι το παρελθόν. Ο σέντερ από τη Γεωργία μετά από μία πολύ καλή σεζόν με την Καντού είναι έτοιμος για το μεγαλύτερο βήμα της καριέρας του μέχρι στιγμής, ένα συμβόλαιο με την Μακάμπι Τελ Αβίβ, όπου θα είναι κάτι περισσότερο από απλά βοηθητικός παίκτης. Ο ίδιος μιλά για όλα αυτά για πρώτη φορά στο Eurohoops.
– Περίμενες τόσο νωρίς μια τέτοια προσφορά από μία ομάδα σαν την Μακάμπι, πριν καν μπει το καλοκαίρι;
“Ήξερα ότι ήμουν ελεύθερος το καλοκαίρι και έτσι φυσικά περίμενα ένα νέο συμβόλαιο, αλλά όχι τόσο νωρίς”.
– Έχεις μιλήσει με τον κόουτς Μπλατ; Σου έχει εξηγήσει τι χρειάζεται από σένα;
“Όχι ακόμα. Ανυπομονώ να τον συναντήσω. Είμαι πολύ χαρούμενος που θα είναι ο προπονητής μου. Μου αρέσει το ταμπεραμέντο του και η βαθιά γνώση του για το παιχνίδι. Είναι ένας κόουτς-φαινόμενο”.
– Ποιες είναι οι προσδοκίες σου στο Τελ Αβίβ; Ποιο είναι το όνειρο σου?
“Θέλω να κερδίσω την έκτη Ευρωλίγκα για την Μακάμπι και τη δεύτερη για μένα. Είναι το όνειρο και ο στόχος μου”.
– Η πίεση στην Μακάμπι για αποτελέσματα είναι τεράστια. Έχεις αρχίσει μαθήματα για να την ξεπεράσεις; Έχεις μιλήσει με κάποιον παίκτη της Μακάμπι για συμβουλές;
“Είναι φυσικό. Θα πρέπει να υπάρχει πίεση. Νομίζω ότι πήρα αρκετά μαθήματα για το πως να αντιμετωπίζω αυτή την πίεση στα τέσσερα τελευταία χρόνια της καριέρας μου”.
-Έχεις παίξει ως αντίπαλος στο Τελ Αβίβ. Έχεις νοιώσει ότι αυτή είναι όντως μια από τις πιο… καυτές έδρες;
“Εννοείται. Η ατμόσφαιρα στη “Νόκια Αρένα” είναι μοναδική”
– Η καριέρα σου στο εξωτερικό ξεκίνησε στον Παναθηναϊκό, όπου είχες την ευκαιρία να κερδίσεις τρόπαια, αλλά όχι και χρόνο συμμετοχής. Το μεγαλύτερο κέρδος σου ήταν η εμπειρία δίπλα από σέντερ, όπως ο Μπατίστ, ο Πέκοβιτς και άλλοι;
“Το να προπονούμαι από ένα από τα καλύτερα προπονητικά τιμ της Ευρώπης μαζί με σταρ σίγουρα με έκανε καλύτερο. Μου αρέσει ο Παναθηναϊκός και έχει πολλές καλές αναμνήσεις από την ομάδα. Πολλοί φίλοι, μεγάλοι προπονητές όπως ο Ομπράντοβιτς και ο Ιτούδης που έκαναν το καλύτερο για να με βοηθήσουν, ο εξαιρετικός γενικός διευθυντής Μάνος Παπαδόπουλος που ήταν απόλυτα επαγγελματίας και με πρόσεχε κάθε στιγμή. Ο ΠΑΟ ήταν τεράστια εμπειρία για μένα γενικότερα. Ήταν σαν μια μεγάλη οικογένεια που είχε επικεφαλής εξαιρετικούς ανθρώπους όπως ο Θανάσης και ο Παύλος Γιαννακόπουλος και είμαι χαρούμενος που υπήρξα μέλος της. Άκουσα πρόσφατα πως θα μείνουν στον Παναθηναϊκό και είμαι πολύ ικανοποιημένος για το γεγονός ότι αυτή η ομάδα δεν θα αποτελεί στο μέλλον απλώς μέρος του παρελθόντος”.
– Νομίζεις ότι αν είχες τώρα την ευκαιρία να βρεθείς στον Παναθηναϊκό, ο ρόλος σου θα ήταν διαφορετικός; Είχες πέρυσι το καλοκαίρι την ιδέα να αποδείξεις ότι αξίζεις μια θέση στους πρώην πλέον πρωταθλητές Ευρώπης;
“Ισως θα μπορούσα. Ποτέ δεν το έχω σκεφτεί για να είμαι ειλικρινής. Το θέμα δεν είναι να αποδείξεις ότι μπορεί να σταθείς σε κάποια συγκεκριμένη ομάδα. Πέρα από το μπάσκετ υπάρχουν και άλλα ζητήματα που επηρεάζουν τις σχέσεις ομάδων και παικτών. Είμαι πολύ χαρούμενος για όλα όσα έκανε ο Παναθηναϊκός για να με αναπτύξει ως παίκτη και ως άνθρωπο”.
– Στην έναρξη της σεζόν λίγοι περίμεναν ότι θα είσαι ένας από τους καλύτερους σέντερ της Ευρωλίγκας και θα παίξεις με την Καντού στο Top 16. Νιώθεις ότι από εδώ και πέρα όλοι θα περιμένουν περισσότερα από σένα και οι αντίπαλοι θα σε αντιμετωπίζουν πιο σκληρά;
“Η Καντού υπήρξε μια πολύ καλή εμπειρία για μένα. Ο κόουτς Αντρέ Τρινκιέρι είναι εξαιρετικός άνθρωπος, πολύ καλός προπονητής και πιστεύω ότι μέσα στα επόμενα χρόνια θα βρίσκεται μέσα στην καλύτερη τριάδα των τεχνικών της Ευρωλίγκας. Νομίζω ότι η μετάβαση μου στην Μακάμπι Τελ Αβίβ είναι ένα βήμα μπροστά για την καριέρα μου. Νομίζω ότι οι αντίπαλοι θα με αντιμετωπίζουν πιο σκληρά, αν παίζω και εγώ πιο σκληρά εναντίον τους. Επομένως νομίζω ότι η απάντηση μου είναι ναι, σίγουρα”.
– Έκανες μια εξαιρετική σεζόν σεζόν στη Καντού, αλλά στο τέλος τραυματίστηκες και έχασες τα πλέι οφ. Νομίζεις ότι αν αυτό δεν είχε συμβεί, θα καταφέρνατε περισσότερα σαν ομάδα;
“Δεν ήμουν ο μόνος τραυματίας στην Καντού. Δυστυχώς οι Σκέκιτς και Μίτσοφ επίσης είχαν τραυματισμούς που πραγματικά επηρέασαν την ομάδα. Δυστυχώς σε αυτή την σεζόν μας έλειπε η τύχη, αλλιώς νομίζω ότι θα μπορούσαμε να είχαμε πάει ακόμα καλύτερα, αλλά παρόλα αυτά είμαι χαρούμενος και περήφανος για όσα καταφέραμε”.