Του Κώστα Γιαταγάνα/ info@eurohoops.net
Η νίκη επί της Ζενίτ ήταν αναγκαία και δεν ήταν αυτονόητη μετά τις δύο σερί αποτυχίες, σε Βαλένθια και Βελιγράδι. Σε κανένα παιχνίδι στην Ευρωλίγκα η νίκη δεν είναι αυτονόητη. Η νίκη κατακτιέται μέσω της απόδοσης και της σοβαρότητας στο παρκέ.
Ο Παναθηναϊκός είναι η αλήθεια πως δε χρειαζόταν να κάνει κάποια μεγάλη εμφάνιση για να νικήσει την ουραγό της κατάταξης, η οποία ναι μεν έχει κάνει ζημιές, αλλά ήταν αποδεκατισμένη στο ΟΑΚΑ.
Και σίγουρα ουδείς περίμενε κάτι διαφορετικό από ένα εύκολο βράδυ για τους νταμπλούχους Ελλάδας, ειδικά μετά το καταιγιστικό πρώτο δεκάλεπτο, που συνοδεύτηκε από το 30-11.
Ένα σκορ που ήταν απόρροια της επιθετικής αποτελεσματικότητας της ομάδας του Ρικ Πιτίνο, η οποία όμως ήδη είχε δώσει δείγματα απουσίας συγκέντρωσης.
Τα 7 λάθη της πρώτης περιόδου ήταν “καμπανάκι” που όμως δεν ακούστηκε και στο δεύτερο δεκάλεπτο η εικόνα στην επίθεση ήταν αντιστρόφως ανάλογη, προκαλώντας πρόβλημα και στην άμυνα. Πολλές φορές η κακή άμυνα φέρνει πρόβλημα στην επίθεση και φυσιολογικά, όμως αυτή τη φορά έγινε το αντίστροφο, με τον Παναθηναϊκό να επιτρέπει στον Αλμπισί να βρει ρυθμό και στον Αγιόν να θυμίσει σε όλους γιατί επί πενταετία ήταν “κολώνα” της Ρεάλ στη ρακέτα.
Το παιχνίδι ξαφνικά ήρθε τόσο τούμπα, που μας έκανε να αναρωτηθούμε αν οι “πράσινοι” ήθελαν να κάνουν μια κακή μίμηση της αστάθειας του Βελιγραδίου, με την εικόνα τους στο δεύτερο δεκάλεπτο να είναι άκρως ανησυχητική, όπως φυσικά και τα 20 λάθη, τα περισσότερα σε ένα ματς φέτος και δεύτερη σερί φορά που υπερβαίνουν τις ασίστ (17)!
Όταν ο Παναθηναϊκός κάνει τόσα πολλά κι εύκολα λάθη, είναι ευχής έργον που δεν το πλήρωσε με τη Ζενίτ, αλλά σχεδόν σε οποιοδήποτε άλλο παιχνίδι μπορεί κάλλιστα να το πληρώσει με ήττα.
Ο Τόμας και οι… στρατιώτες
Βέβαια, όπως είπαμε και παραπάνω, η νίκη επί της Ζενίτ δεν απαιτούσε δα και τέσσερα δεκάλεπτα όπως το πρώτο, αλλά ο Παναθηναϊκός έβαλε μπελάδες στο κεφάλι του που δεν έπρεπε και δεν έγιναν χειρότεροι, εξαιτίας της παρουσίας του Τόμας.
Ο Αμερικανός φόργουορντ έκανε την καλύτερη επιθετικά εμφάνιση της σεζόν και παραλίγο να κάνει και ρεκόρ καριέρας, αγγίζοντας και το ρεκόρ του στην αξιολόγηση, οδηγώντας το “τριφύλλι” στην 14η φετινή νίκη.
Ο Ράις ήταν επίσης εκεί, σκοράροντας, δημιουργώντας και παίζοντας κι άμυνα, συνθέτοντας ένα ταιριαστό δίδυμο στο συγκεκριμένο παιχνίδι με το Νίκο Παππά, ο οποίος μετά τον αγώνα με τον Ερυθρό Αστέρα που πήρε χρίσμα στην αρχική πεντάδα, αξιοποίησε άριστα τα 15:40’’ που πήρε στο δεύτερο ημίχρονο, βοηθώντας επίσης αμυντικά όπως και ο Ουέσλι Τζόνσον.
Ο Παππάς είναι ένας παίκτης που δείχνει να θέλει να κερδίσει ο Πιτίνο, ο οποίος για σημαντικό διάστημα τον είχε… παρκαρισμένο, πριν έρθουν οι ατυχίες του με την ίωση και το πρόβλημα στον ώμο που τον κράτησε εκτός.
“Ηθελα να δω τι μπορεί να κάνει” είπε για τον Έλληνα γκαρντ ο προπονητής του, που συμπλήρωσε πως ήθελε να δει τόσο τον Παππά, όσο και τον Ράουτινς, για να ξεκαθαρίσει αν και σε ποιους μπορεί να υπολογίζει από εδώ και πέρα, τώρα που το πρόγραμμα δυσκολεύει σε… δολοφονικό βαθμό.
Πιο δύσκολο βάσει εικόνας
Ο Πιτίνο λοιπόν ανακατεύει την τράπουλα και δείχνει, παρότι η σεζόν έχει φτάσει σε προχωρημένο σημείο, να μην έχει βρει ακόμα τους ρόλους και τα πρόσωπα που θα μπορέσουν να βγάλουν εις πέρας το πλάνο του. Σχήμα οξύμωρο.
Η πραγματικότητα σε κάθε περίπτωση για τον Παναθηναϊκό δείχνει πως ο… μήνας του μέλιτος, με το βατό πρόγραμμα απέναντι σε υποδεέστερους αντιπάλους, αποτελεί παρελθόν.
Το 4/6, με το 4/4 στο ΟΑΚΑ και το 0/2 μακριά από αυτό δεν είναι θετικό, γιατί ήταν σε δύο έδρες και απέναντι σε ομάδες όπου θα μπορούσε και θα έπρεπε να έχει νικήσει.
Από εδώ και πέρα, όλα τα παιχνίδια θα είναι δύσκολα και οι νίκες… δυσεύρετες, όχι μόνο λόγω δυναμικότητας αντιπάλου, αλλά και βάσει της δικής του… ανισόρροπης εικόνας.
Οι “πράσινοι” για παράδειγμα χρειάζονται δεκάλεπτα όπως το πρώτο στο Βελιγράδι ή το πρώτο με τη Ζενίτ και όχι διαστήματα όπου παθαίνει ολικό μπλακ άουτ και χάνει όποιες διαφορές έχει χτίσει.
Με τον Ερυθρό Αστέρα πλήρωσε ακριβά τα πολύ κακά διαστήματα, με τη Ζενίτ δεν το πλήρωσε, αλλά είναι σίγουρο ότι απέναντι στις ομάδες που θα αντιμετωπίσει είναι πολύ πιο εύκολο να πληρώσει τις περιόδους όπου παίζει χωρίς… πυξίδα στο παρκέ.
Για να αντιληφθείτε την αυξανόμενη με γεωμετρική πρόοδο δυσκολία του προγράμματος του Παναθηναϊκού ως το τέλος της κανονικής περιόδου, διαβάστε τους αγώνες του έναν προς έναν…
- Εντός με Μπαρτσελόνα (21/2)
- Εκτός με Ρεάλ (24/2)
- Εκτός με Ολυμπιακό (3/3)
- Εντός με ΤΣΣΚΑ (5/3)
- Εκτός με Φενέρ (13/3)
- Εκτός με Άλμπα (19/3)
- Εντός με Χίμκι (25/3)
- Εκτός με Εφές (27/3)
- Εντός με Μακάμπι (3/4)
- Εκτός με Μπασκόνια (10/4)
Ο Πιτίνο είχε δίκιο λέγοντας πως το όριο για τα playoffs είναι 18-19 νίκες, άρα η ομάδα του που είναι σταθερή έκτη εδώ και αρκετές αγωνιστικές, προκειμένου να κοιτάξει μόνο προς τα πάνω και όχι προς τα κάτω, ψάχνει 4-5 νίκες για να είναι στην οκτάδα, με τις εμφανίσεις του να πρέπει να είναι σαφώς βελτιωμένες και πιο σταθερές σε υψηλό επίπεδο ώστε να τα καταφέρει και να δείξει πως θα μπορεί να είναι ανταγωνιστικός και στα playoffs για να διεκδικήσει το όνειρο του Final Four.
Οι μεγάλοι αγώνες είναι μπροστά και για το “τριφύλλι” έφτασε η ώρα των αποδείξεων. Μπορεί; Μπορεί, αρκεί να γυρίσει το διακόπτη, αλλά αυτό δε γίνεται με το πάτημα ενός κουμπιού…
ΥΓ1: Σίγουρα ο Καλάθης δε θα ήθελε να γιορτάσει με μια ασταθή εμφάνιση τα γενέθλιά του. Στα τελευταία παιχνίδια δείχνει να περνά ένα ντεφορμάρισμα, αλλά όπως έχει δείξει και στο παρελθόν, αυτό θα αποτελέσει παρελθόν, κάτι που αναμφίβολα χρειάζεται η ομάδα του.
ΥΓ2: Ο Παναθηναϊκός δεν είναι συνηθισμένος να μην διεκδικεί ως το τέλος όλους τους τίτλους, αλλά η απουσία του από τα ημιτελικά του Κυπέλλου είναι βάλσαμο για την ομάδα ώστε να γεμίσει μπαταρίες, σωματικά, πνευματικά και τακτικά ως την επιστροφή στην Ευρωλίγκα σε δύο εβδομάδες.
ΥΓ3: Πάντα είναι ωραίο να επιστρέφουν παλιοί… φίλοι. Ένας εξ αυτών είναι ο Τσάβι Πασκουάλ που είδε από κοντά την πρώην ομάδα του
ΥΓ4: Άλλο ένα εξόχως ενδιαφέρον Eurohoops Show