Του Κώστα Γιαταγάνα/ info@eurohoops.net
Άλλο να θέλεις, άλλο να μπορείς. Ο Παναθηναϊκός ήθελε πολύ και έδειξε για πάνω από τρία δεκάλεπτα πως μπορούσε να νικήσει την πανίσχυρη Μπαρτσελόνα, αλλά όπως αποδείχθηκε, δεν μπορούσε να το κάνει για 40 λεπτά.
Η εικόνα της ομάδας του Ρικ Πιτίνο στο ΟΑΚΑ ήταν πολύ καλή για μεγάλο διάστημα. Εξάλλου, για να έχει το προβάδισμα για 32 λεπτά απέναντι στους Καταλανούς, κάτι καλό είχε κάνει και είχε αναγκάσει την ομάδα του Πέσιτς να είναι σε ρόλο… κυνηγού στο σκορ. Είχε τον έλεγχο των ριμπάουντ, είχε τον έλεγχο του ρυθμού, είτε το… μυαλό του.
Όμως, στην κρίσιμη τελική ευθεία, η διαφορά ποιότητας, ποσότητας, λύσεων, προσωπικότητας, συγκέντρωσης και σκληράδας, έδωσε το πάνω χέρι στην Μπάρτσα, που καθήλωσε στο τελευταίο πεντάλεπτο τους “πράσινους” σε όλα τα επίπεδα και τους άφησε με άδεια χέρια.
Το πρόγραμμα-φωτιά των τελευταίων δέκα στροφών της κανονικής περιόδου άρχισε με μια οδυνηρή ήττα στο ΟΑΚΑ, η οποία βαραίνει πολύ, όπως κι όλα τα αποτελέσματα από εδώ και πέρα, αφού πλέον ο Παναθηναϊκός ουσιαστικά μπορεί να αποχαιρετήσει κάθε προσδοκία για κάτι καλύτερο από την έκτη θέση στην οποία βρίσκεται εδώ και κάμποσες αγωνιστικές.
Αντίθετα, πλέον καλείται να κοιτά και να υπολογίζει, όχι τι κάνουν οι ομάδες που βρίσκονται πάνω από αυτόν στην κατάταξη, αλλά αυτές που τον ακολουθούν, ώστε να μη βρεθεί προ εκπλήξεως.
Ο μαγικός αριθμός “4”
Ο Πιτίνο έκανε λόγο για τέσσερις απαιτούμενες νίκες ως το τέλος, δηλαδή τουλάχιστον 18 στο τέλος της regular season, ώστε το “τριφύλλι” να βρίσκεται στις οκτώ καλύτερες ομάδες της Ευρωλίγκας και φέτος.
Θα τις βρει στις εννέα στροφές που απομένουν κι ενώ ο βαθμός δυσκολίας ανεβαίνει κατακόρυφα, σε αντίθεση με τις πιο βατές αποστολές που προηγήθηκαν της διακοπής, όταν το ιδανικό και απόλυτα μέσα στις δυνατότητές του 6/6, έγινε 4/6, με τις αποτυχίες σε Βαλένθια και Βελιγράδι;
Τι περιμένει τον Παναθηναϊκό ως το τέλος (vs – εντός, @ εκτός)…
- @ Ρεάλ (24/2)
- @ Ολυμπιακός (3/3)
- Vs ΤΣΣΚΑ (5/3)
- @ Φενέρ (13/3)
- @ Άλμπα (19/3)
- Vs Χίμκι (25/3)
- @ Εφές (27/3)
- Vs Μακάμπι (3/4)
- @ Μπασκόνια (10/4)
Τρία όλα κι όλα ματς στο ΟΑΚΑ, έξι μακριά από αυτό και η ανάγκη για υπέρβαση είναι πιο μεγάλη από ποτέ. Σε ελάχιστα 24ωρα περιμένει η μονίμως αφιονισμένη Ρεάλ στη Μαδρίτη, μετά το ντέρμπι στο ΣΕΦ που δε χρειάζεται ανάλυση γιατί είναι δύσκολο, η υποδοχή της ομάδας του Ιτούδη στο ΟΑΚΑ, η οποία θα αναζητήσει ρεβάνς για την ήττα στο Καλίνινγκραντ, η αποστολή στην έδρα της Φενέρ που ψάχνει απεγνωσμένα νίκες για την οκτάδα, η επίσκεψη στο Βερολίνο κόντρα στην Άλμπα που είχε νικήσει στην Αθήνα, η αναμέτρηση με την επικίνδυνη Χίμκι, η δοκιμασία στην έδρα της πρωτοπόρου Εφές, η σύγκρουση με την εξαιρετική φετινή Μακάμπι του Σφαιρόπουλου στο ΟΑΚΑ και η πάντα δύσκολη αποστολή στη Χώρα των Βάσκων.
Κάκιστο φίνις
Το κοκτέιλ του προγράμματος είναι το λιγότερο εκρηκτικό, με τον Παναθηναϊκό να πρέπει πλέον να εξασφαλίσει τη θέση του στο… τρένο της πρόκρισης και να μην το χάσει.
Πέρυσι, έκανε την υπέρβαση όντας μονίμως εκτός… τρένου και στο φινάλε έκανε εντυπωσιακό ντεμαράζ για να ανέβει σε αυτό. Φέτος καλείται να μη βρεθεί εκτός… δρομολογίου που οδηγεί στα playoffs, ενώ η θέση του ως τώρα θεωρείτο σίγουρη και οι βλέψεις έφταναν και στην τετράδα.
Για την όποια αμφιβολία πλανάται δε φταίει μόνο το πρόγραμμα-βουνό, αλλά κυρίως τα αποτελέσματα σε αγώνες όπου μπορούσε και έπρεπε να έχει κερδίσει και η εικόνα αφέλειας, κατάρρευσης και τα μπλακ άουτ στο τέλος αγώνων, όπου διαφορές υπέρ του χάθηκαν και το φινάλε τον βρήκε προβληματισμένο και ηττημένο.
Στο 28’ η ομάδα του Πιτίνο ήταν μπροστά με +10 (67-57), αλλά στα υπόλοιπα 12 λεπτά δέχθηκε επιμέρους 14-35 για να ηττηθεί και… εύκολα στο τέλος, παρότι στο 35’ όλα ήταν στα ίσια (76-76).
Το 12-25 της τελευταίας περιόδου που οδήγησε στην ήττα δεν ήταν το πρώτο μπλακ άουτ που παρατηρείται σε αντίστοιχο σημείο φέτος κι ενώ το προβάδισμα ανήκε στον Παναθηναϊκό. Μια ματιά στα προηγούμενα παιχνίδια και ειδικά σε ήττες, αποδεικνύει του μπλακ άουτ το αληθές…
Με τη Βιλερμπάν στη Γαλλία, το 29-15 στο τέταρτο δεκάλεπτο έφερε την ήττα με 79-78, στη Ρωσία με τη Χίμκι το 26-13 έφερε την ήττα με 103-86, στο Ισραήλ με τη Μακάμπι το 23-10 στην τέταρτη περίοδο έφερε την ήττα με 88-79, στο Βελιγράδι με τον Ερυθρό Αστέρα το 32-16 στα τελευταία δέκα λεπτά έφερε την ήττα με 78-73, ενώ και σε αγώνες όπου τελικά κατακτήθηκε η νίκη, στο τέλος παραλίγο να… γκρεμιστούν όλα και πάλι με άσχημο φίνις.
Αν προσθέσουμε και όσα έγιναν στο ΟΑΚΑ με την Μπάρτσα, είναι μια πεντάδα ηττών που οφείλονται στο κάκιστο φινάλε.
Πού οφείλεται αυτό;
Ο Πιτίνο έκανε λόγο για τη σκληράδα, σωματική και πνευματική που δεν δείχνει η ομάδα του, ειδικά απέναντι σε ομάδες με πολλές λύσεις όπως η Μπαρτσελόνα, αλλά το ζήτημα είναι πως πριν τη μάχη με τους πανίσχυρους Καταλανούς, υπήρχαν τα ίδια πολύ άσχημα διαστήματα και μια επαναλαμβανόμενη σύμπτωση, που δεν είναι σύμπτωση, απέναντι σε… μη πανίσχυρους αντιπάλους.
Ακόμα και με τη Μακάμπι στο Ισραήλ, ας θυμηθούμε με πόσες πολλές απουσίες έπαιζε η ομάδα του Σφαιρόπουλου και κατάφερε να φέρει το ματς… τούμπα, ενώ Χίμκι, Βιλερμπάν, Ερυθρός Αστέρας δεν είναι δα και μεγαθήρια…
Στο συγκεκριμένο παιχνίδι έπαιξε πάντως καθοριστικό ρόλο στο τέλος η κούραση του Καλάθη, ο οποίος είχε εξαιρετικά διαστήματα κάθε φορά που επέστρεφε από ανάσες, με ευεργετικές συνέπειες σε μυαλό και σώμα, με την άμυνα του Πέσιτς με συνεχές πρέσινγκ και βοήθειες να τον οδηγεί σε μεγάλη κατανάλωση ενέργειας, που στο φινάλε κόστισε ακριβά.
Ο Ράις δεν μπόρεσε σε καμία στιγμή να τον αναπληρώσει θετικά αυτή τη φορά, δίνοντας το έναυσμα για καλά διαστήματα στους “μπλαουγράνα”, ενώ ούτε ο Φρεντέτ είχε θετικό πρόσημο και ο Νικ στο τέλος είχε πρώτος κακές επιλογές, για να τον ακολουθήσουν και οι απόλυτα εξαρτώμενοι από αυτόν συμπαίκτες του.
Αντίθετα, ο Φρεντέτ για κάθε έναν εκ των 13 πόντων που πέτυχε, δέχθηκε ακόμα περισσότερους στην άλλη άκρη, κυρίως από τον Χίγκινς, που ήταν η πιο σταθερή εκ των ανεξάντλητων λύσεων της Μπάρτσα, που είχε και πάλι τον Ντιλέινι να βάζει μεγάλα σουτ, τον Αμπρίνες το ίδιο, ενώ κάποια στιγμή ξεμπούκωσε και ο Μίροτιτς, όταν χάθηκε πλέον κάθε συνοχή στην “πράσινη” άμυνα.
Ο Μπέντιλ έκανε τα αδύνατα-δυνατά για να τον περιορίσει, όντας αυτός που έδειξε μεγαλύτερη αντοχή από όλους, σωματικά, γιατί στο τέλος κι αυτός προδόθηκε από την ακόμα μικρή πνευματική του αντοχή ελέω απειρίας σε αυτό το υψηλό επίπεδο.
Ο Παπαγιάννης ήταν για μεγάλο διάστημα συγκλονιστικός, αλλά δεν μπορούσε να τα βάλει με όλους, όπως και ο Παπαπέτρου και το αποτέλεσμα, σε συνδυασμό με τα χαμένα ριμπάουντ σε κρίσιμα σημεία, που έδωσε πόντους από δεύτερες ευκαιρίες στον αντίπαλο, ήταν να υπερισχύσει στα τελευταία λεπτά η ποιότητα των Καταλανών, οι οποίοι δε χρειάστηκαν παρά λίγα λεπτά για να κάνουν επίδειξη δύναμης σε μια πολύ δύσκολη έδρα, την οποία δεν είχαν αλώσει την τελευταία πενταετία.
Η ισχύς της φετινής Μπαρτσελόνα είναι απίστευτη, με τον Παναθηναϊκό να είναι σε σημείο πλέον όπου δεν μπορεί να… κρατήσει τα 32’ όπου είχε συνεχώς το προβάδισμα, αλλά να προβληματιστεί για το άδειο ρεζερβουάρ στο τέλος, κυρίως πνευματικά.
Η συνέχεια είναι δύσκολη και… ανηφορική.
ΥΓ1: Αν υπάρχουν κάποια ελάχιστα κέρδη, ένα είναι η παρουσία του πάντα απαραίτητου Βουγιούκα και στις δύο πλευρές του παρκέ, με 6 πόντους, 3 ριμπάουντ, 1 ασίστ και 2 τάπες στα 6:45’’ που πήρε.
ΥΓ2: Λίγο, ελάχιστο το 1:57’’ του Μήτογλου
ΥΓ3: Ο Ουέσλι Τζόνσον θέλει, αλλά ως τώρα δεν μπορεί να δώσει όσα χρειάζεται η ομάδα του, με τα χαμένα σουτ να ρίχνουν την ψυχολογία του.
ΥΓ4: Ίσως η σεζόν τελειώσει και ακόμα να μην έχουμε μάθει με ποιο τρόπο μπορεί να βοηθήσει η προσθήκη του Ράουτινς. Τουλάχιστον έχει μπει στο rotation ο Παππάς
ΥΓ5: Άξιζε και με το παραπάνω την αποθέωση στο ΟΑΚΑ η τροπαιούχος ομάδα βόλεϊ, που “τρέχει” σε σωστές βάσεις από ανθρώπους που εκφράζουν τις Παναθηναϊκές αξίες, όπως ο Σωτήρης Πανταλέων, ο Δημήτρης Ανδρεόπουλος και ο Ρούλης Αγραπιδάκης…