Του Κώστα Γιαταγάνα/ info@eurohoops.net
Οι οικογένειες είναι ιδιαίτερο, μα και περίεργο πράγμα. Έχουν τις εντάσεις, τις διαφωνίες τους, ενίοτε οι τόνοι ανεβαίνουν, ωστόσο αν το δέσιμο υπάρχει, οι κακές στιγμές είναι μόνο προσωρινές και στο τέλος όλα είναι… μέλι-γάλα, με την οικογένεια να προχωρά… σαν μια γροθιά.
Η οικογένεια του Παναθηναϊκού, γιατί πάντα ως τέτοια λογιζόταν και με αυτή τη λογική χτίστηκε για να γίνει αυτοκρατορία ευρωπαϊκών διαστάσεων από τους Τιτάνες Παύλο και Θανάση Γιαννακόπουλο, δεν πέρασε και λίγες φουρτούνες το τελευταίο διάστημα, σε σημείο πρωτοφανές από τη μέρα που η οικογένεια Γιαννακόπουλου πήρε τα ηνία της ομάδας στα χέρια της.
Φουρτούνες που άρχισαν μετά τη γνωστοποίηση από πλευράς Δημήτρη Γιαννακόπουλου πως έφτασε το πλήρωμα του χρόνου για το τέλος εποχής της οικογένειάς του στην ΚΑΕ και κορυφώθηκαν ως το σημείο που φάνηκε πως οι εγωισμοί θα μπορούσαν να δημιουργήσουν ανεπανόρθωτη ζημιά.
Η συγκυρία είναι δύσκολη, ακόμα πιο δύσκολη κι από αυτή του 2012 και αναζητούταν ισορροπία, που δεν ερχόταν όσο το μέλλον του πλέον πιστού στρατιώτη της ομάδας, Φραγκίσκου Αλβέρτη ήταν στον αέρα και το πλέον ιστορικό και μακροβιότερο στέλεχος της ΚΑΕ, Μάνος Παπαδόπουλος, ήταν στην πόρτα της εξόδου.
Γεγονότα κοσμοϊστορικά για τον Παναθηναϊκό, που όμως βρήκε τον τρόπο να βγει ενισχυμένος στο τέλος της ημέρας και πλέον έχοντας Φραγκίσκο Αλβέρτη, Δημήτρη Διαμαντίδη στην ηγεσία, συνεπικουρούμενοι από τον Τάκη Τριαντόπουλο, μπορεί να σηκώσει το κεφάλι περήφανα και να κοιτάξει το μέλλον με άλλη ματιά, σαφώς πιο αισιόδοξη σε σχέση με αυτή των προηγούμενων ημερών…
Πάντοτε παρών
Υπάρχει καμία αμφιβολία πως ο Παναθηναϊκός είναι η μπασκετική οικογένεια για τον Φραγκίσκο Αλβέρτη; Από το 1990, όταν διέσχισε για πρώτη φορά το… τούνελ που οδηγεί στον Τάφο του Ινδού, όντας ακόμα ένα παιδί 16 ετών, που είδε τους Παύλο και Θανάση Γιαννακόπουλο να δίνουν γη και ύδωρ για να τον εντάξουν στο τριφύλλι, ως σήμερα, έχουν περάσει 30 χρόνια! Μια ολόκληρη ζωή!
Παίκτης, αρχηγός, τιμ μάνατζερ, προπονητής, υπεύθυνος ακαδημίας, μα πάνω από όλα μέλος της οικογένειας της ομάδας και παντοτινό Τοτέμ. Ο Αλβέρτης δεν είναι απλά ένα μέλος του Παναθηναϊκού, είναι ο άνθρωπος που γνωρίζει καλύτερα από κάθε άλλον τι σημαίνει Παναθηναϊκός και αναμφίβολα η ενδεχόμενη αποχώρησή του θα ήταν τεράστιο πλήγμα, ειδικά τώρα που οι “πράσινοι” βρίσκονται σε φάση αναδόμησης. Δε νοείται Παναθηναϊκός χωρίς Αλβέρτη…
Στα καλά εκεί, στα δύσκολα, ξανά εκεί. Εξάλλου όπως λέει κι ο ίδιος “μην ξεχνάτε… στις χαρές και στις λύπες μαζί”.
Οι συνθήκες, οι εγωισμοί και οι λανθασμένοι χειρισμοί παραλίγο να τον φέρουν εκτός ομάδας, ωστόσο έστω και στο παραένα, όχι μόνο έμεινε, αλλά είναι εδώ για να ηγηθεί στην επόμενη μέρα! Το αποτέλεσμα έχει σημασία και στο τέλος ο Παναθηναϊκός βγήκε διπλά ενισχυμένος, δίνοντας τα κλειδιά στους ανθρώπους που πρέπει!
Μεγάλη επιστροφή
Ο Αλβέρτης θα έχει σημαίνοντα ρόλο κι όχι μόνο σημαδιακό στη νέα μετά Γιαννακόπουλου εποχή, αλλά δε θα είναι μόνος, με το εξίσου εξαιρετικό νέο για τους εξάκις πρωταθλητές Ευρώπης να είναι η μεγάλη επιστροφή του Δημήτρη Διαμαντίδη, τέσσερα χρόνια μετά την αποχώρησή του από τα παρκέ.
Την τελευταία τριετία, ο 3D είχε ενεργότατo και επιτελικό ρόλο ως Διευθυντής μαζί με τον Θοδωρή Παπαλουκά στη Eurohoops Academy, για να μεταλαμπαδεύσει τη νοοτροπία του στα νέα παιδιά που θέλουν να ασχοληθούν με το μπάσκετ και πλέον επιστρέφει στον Παναθηναϊκό, αυτή τη φορά με… διοικητικό κοστούμι, στην πλέον ευχάριστη είδηση μαζί με αυτή της παραμονής του Αλβέρτη!
Μια σπουδαία επιστροφή, η οποία σίγουρα δεν αποφασίστηκε εν θερμώ από τον Διαμαντίδη, ο οποίος από τη στιγμή που πείστηκε για το project, είναι εδώ για να αποβεί καθοριστικός για την υλοποίησή του, όπως όταν έπαιζε…
Ο Παναθηναϊκός έχει τη χαρά να καθοδηγείται πλέον σε επίπεδο αποφάσεων κι όχι μόνο… παρουσίας, από τους δύο διαχρονικούς και ιστορικούς αρχηγούς του, που συνέδεσαν το όνομά τους με την ολόχρυση εποχή της ομάδας, με τους δεκάδες τίτλους και τις επιτυχίες που έχουν γράψει ιστορία.
Ο Παναθηναϊκός μεγαλούργησε με Αλβέρτη και Διαμαντίδη στο παρκέ και πλέον περνά στη νέα εποχή με το δίδυμο των μεγάλων αρχηγών επικεφαλής της ΚΑΕ, έχοντας την πάντα πολύτιμη διοικητική βοήθεια του Τάκη Τριαντόπουλου, που είχε πάρει τη σκυτάλη μαζί με τον Μάνο Παπαδόπουλο μετά το “αντίο” Γιαννακόπουλου.
Κέρδη
Πλέον, με την ομάδα να διοικείται από τους δύο αρχηγούς, τα κέρδη είναι πολλαπλά και άμεσα. Την αγωνία και τη δυσπιστία για την επόμενη μέρα, έχει ακολουθήσει ο ενθουσιασμός και η συσπείρωση.
Σίγουρα οικονομικά τα πράγματα δεν είναι ευοίωνα και θα λείψει πολύ η τεχνογνωσία σε διοικητικό επίπεδο του Μάνου Παπαδόπουλου, που ήταν το Α και το Ω εκτός των τεσσάρων γραμμών, ωστόσο τα ονόματα “Αλβέρτης” και “Διαμαντίδης” εγγυώνται από μόνα τους την απαιτούμενη ηρεμία και την απορρόφηση των κραδασμών.
Εντός κι εκτός παρκέ η παρουσία τους εγγυάται πως όποιος κι αν φορά την πράσινη φανέλα, θα είναι σε θέση να γνωρίζει από τους καθ’ ύλην αρμόδιους τι σημαίνει Παναθηναϊκός και το DNA πρωταθλητισμού που τον συνοδεύει.
Από εδώ και πέρα, ζητούμενο είναι με ηρεμία και σε αγαστή συνεργασία με τον Γιώργο Βόβορα και το νέο τεχνικό επιτελείο, να δημιουργηθεί μια ομάδα με μπασκετική λογική. Μια ομάδα που σίγουρα δε θα είναι εκ των… ακριβών της νέας σεζόν στην Ευρωλίγκα, με μετρημένα κουκιά, αλλά θα κληθεί να είναι σκληροτράχηλη, με αρχές, αθλητικότητα, δυναμισμό και φιλοδοξία.
Εξάλλου, οι επιλογές πλέον θα περνούν από τα χέρια Αλβέρτη και Διαμαντίδη, οι οποίοι σε διαφορετικό ρόλο πλέον κι έχοντας συσπειρώσει ως σπουδαίες προσωπικότητες μια οικογένεια που… δοκιμάστηκε, έχουν δύσκολη αποστολή μπροστά τους.
Όμως και ως παίκτες δύσκολες αποστολές είχαν και τις έφεραν εις πέρας…
Ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον project μόλις άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά…