Του Γιάννη Ράμμα/ irammas@eurohoops.net
Ενδιαφέρουσα αυτή η εναλλαγή συναισθημάτων. Ενδιαφέρουσα, αλλά αχρείαστη. Αν ο Παναθηναϊκός πρέπει πρώτα να φάει 20άρα για να φάει την αντίπαλο στο επόμενο παιχνίδι, όχι ευχαριστώ. Σε μία ακραία υπόθεση εργασίας θα συνέφερε αρκετά, αφού, αν έχανε κάθε προηγούμενο παιχνίδι με πολλά και κέρδιζε κάθε επόμενο ακόμη και στο πόντο, θα μπορούσε να μετρήσει 17 νίκες και 17 ήττες, αλλά όχι ευχαριστώ.
Μια χαρά μάς έχει ρημάξει από μόνο του την ψυχολογία το δεύτερο lockdown, δε χρειάζεται βοήθεια.
Ας αποφεύγει ο Παναθηναϊκός βράδια α λα “Μπασκόνια” και κυρίως α λα “Βιλερμπάν” κι ίσως αποφύγουμε κι εμείς το ψυχιατρείο. Γιατί για εκεί είχαμε ξεκινήσει μετά από το παιχνίδι στο Astroballe και κάναμε αναστροφή μόλις φτάσαμε στο Mediolanum Forum.
Μία Αρμάνι Μιλάνο που ο Παναθηναϊκός τη νίκησε κάνοντας τα βασικά. Στο δεύτερο ημίχρονο.
Στο πρώτο είχε ήδη 3 λάθη στις πρώτες τέσσερις κατοχές. Το επιθετικό φάουλ του Χάουαρντ Σαντ-Ρος που έγινε κάρφωμα από τον Κέιλεμπ Ταρτσζέφσκι (4-2 στο 2′), το κάτι-σαν-κόψιμο του τελευταίου στον Γιώργο Παπαγιάννη που έγινε layup στον αιφνιδιασμό από τον Κέβιν Πάντερ (6-2 στο 2′) και την alley-oop συνεργασία που δεν έγινε ποτέ ανάμεσα σε Σαντ-Ρος & Παπαγιάννη κι αντ’ αυτού έγινε layup από τον Τζεφ Μπρουκς (8-2 στο 3′).
Κάπου εκεί εγκαταλείφθηκε η ελπίδα πως αν κολλήσει στην επίθεση θα ξεκολλήσει από την άμυνα. Γιατί ποια ελπίδα με 22 πόντους παθητικό στα πρώτα 7:41 (22-13). Πλησίασε μεν σε 24-21 στο 12′, αλλά, όπως αποδείχθηκε γρήγορα, ήταν περισσότερο λόγω κακών επιλογών της ιταλικής ομάδας παρά καλών δικών του. Πάρε κι ένα -15 (40-25) στο 19′ να ‘χεις.
Ευτυχώς ακολούθησε η διακοπή του ημιχρόνου.
Ο Γιώργος Βόβορας δεν είπε μόνο στην τηλεόραση της Ευρωλίγκας για τις “μικρές λεπτομέρειες” που έπρεπε να βελτιώσουν οι παίκτες του, το είπε και στους ίδιους στα αποδυτήρια και τον άκουσαν.
Στην τρίτη περίοδο ο Παναθηναϊκός υπέπεσε σε μόλις 2 λάθη και χωρίς να δώσει πόντους από αυτά, επέτρεψε μόλις 2 πόντους από 4 χαμένα αμυντικά ριμπάουντ (επιθετικά της Αρμάνι Μιλάνο), ενώ είχε τη συγκέντρωση να ξοδέψει σωστά το 4ο φάουλ στα -3,4″ (60-54). Γιατί θυμάμαι σκηνικό σε παιχνίδι που το έχασε στις λεπτομέρειες (βλ. 77-80 vs. Εφές) με τον Γιώργο Βόβορα να φωνάζει “foul to give” στα τελευταία δευτερόλεπτα (τρίτης) περιόδου και να γίνεται στο σουτ.
Την ίδια ώρα, στην επίθεση κυκλοφόρησε με υπομονή τη μπάλα (συλλεκτικές οι επιθέσεις που δεν έγιναν κοντά στα 20″, ενώ ο Σέλβιν Μακ έκανε στροφή 180° στις επιλογές του) και βελτίωσε το spacing για καλύτερες επιλογές στο σουτ, κάτι που εξαργυρώθηκε με +6 στο επιμέρους σκορ (22-18, 20-12, 18-24, 17-26).
Από τη στιγμή που άρχισε την τέταρτη περίοδο με τη διαφορά στις δύο κατοχές (60-54), να ‘ναι καλά κι ο Ντίνος Μήτογλου με τους 8 αλάνθαστους πόντους από το 60-52 στο 30′ μέχρι το 64-64 στο 34’ήταν θέμα συγκέντρωσης στο συνεχίσει να κάνει τα βασικά για να μη του ξεφύγει περισσότερος και να χτυπήσει την κατάλληλη.
- “Βασικά” όπως το να μη χάσει κανένα αμυντικό ριμπάουντ στα τελευταία 6,5-7 λεπτά. Εξαιρετική δουλειά σε αυτό τον τομέα από τον Άαρον Ουάιτ μόλις επέστρεψε στο παρκέ κι από τον Ιωάννη Παπαπέτρου στα τελευταία δευτερόλεπτα.
- “Κατάλληλη στιγμή” όπως όταν ευστόχησε στα μεγάλα τρίποντα. Στα 1/5 ήταν ο Νεμάνια Νέντοβιτς πριν το μπουμπουνήσει και μειώσει σε 75-73 στα -1:48, στα 1/3 ο Ιωάννης Παπαπέτρου (όγδοος από το τέλος σε ευστοχία πριν από το τζάμπολ με 24,3% , 11ος με τη λήξη με 26,7%) πριν από το δικό του από το ίδιο (αριστερό) φτερό για το πρώτο προβάδισμα στο παιχνίδι μετά από 38:48 (75-76).
Δε θα ήταν Παναθηναϊκός αν σούταρε 100% στις ελεύθερες βολές στα τελευταία 13,4″ (2/4β. από Νέντοβιτς & Παπαπέτρου), άλλωστε, είναι η ομάδα με το χαμηλότερο ποσοστό ευστοχίας (70,6%), αλλά λίγο σασπένς δε χάλασε ποτέ κανέναν, βοηθάει να σφίξει η άμυνα. Προτιμότερο από να πρέπει πρώτα να σφίξουν οι κώλοι με εφτά ήττες στα πρώτα δέκα (11 πια) παιχνίδια κι ήττες όπως αυτή από τη Μπασκόνια και κυρίως από τη Βιλερμπάν.
Τόσο δύσκολο ήταν να κάνει εξ αρχής τα βασικά;
ΥΓ. Από αυτό εδώ το ιστολόγιο (χαίρετε κ. Μπαμπινιώτη μου, τι κάνετε, πώς είστε) δε θα διαβάσετε ποτέ για διαιτησία. Μάτια έχετε και βλέπετε. Αν δε μπείτε στον πειρασμό να τα βγάλετε με πυρωμένο σίδερο με αυτά που βλέπετε.
ΥΓ2. Και που πέτυχε ο Παναθηναϊκός την Αρμάνι Μιλάνο χωρίς τον Σέρχι Ροντρίγκεθ; Εδώ πέτυχε η Αρμάνι Μιλάνο τον Παναθηναϊκό χωρίς το μισό του μπάτζετ από πέρυσι μόνο…
ΥΓ3. Εντός έδρας τα επόμενα τρία παιχνίδια (Ζαλγκίρις Κάουνας 11/12, Ρεάλ Μαδρίτης 15/12, Άλμπα Βερολίνου 17/12). Χωρίς κόσμο ακόμα, αλλά εντός έδρας…