Του Γιάννη Ράμμα/ irammas@eurohoops.net
Δύο είναι οι ατάκες που με στοιχειώνουν μπασκετικά τα τελευταία χρόνια. Και τις δύο τις ακούω να γυροφέρνουν στο κεφάλι μου πάντα με τις φωνές εκείνων που τις έχουν πει. Τη μία την έχω ακούσει πριν από λίγα χρόνια, την άλλη πριν από λίγες εβδομάδες.
Η πρώτη, λοιπόν, είναι με τη φωνή του Αργύρη Πεδουλάκη (κι έχω αναφερθεί ξανά σε αυτή).
“Θα πρέπει ο κόσμος να συνηθίσει στις αρκετές ήττες” είχε πει ως προπονητής του Παναθηναϊκού λίγο πριν από την έναρξη της πρώτης χρονιάς στη Ευρωλίγκα με το υπάρχον format (2015-σήμερα), θέλοντας να τονίσει, όχι πως ο Παναθηναϊκός θα έχανε διαρκώς, αλίμονο, αλλά πως με (τότε) 30 παιχνίδια κι όλες τις ομάδες να παίζουν με όλες ο ανταγωνισμός θα ήταν υψηλότερος και διαρκής από ό,τι με τα προηγούμενα formats.
Είχε απόλυτο δίκιο.
- Το 2017 η όγδοη ομάδα στην κατάταξη (Μπασκόνια) προκρίθηκε στα playoffs με 14 ήττες (16-14)
- Το 2018 η όγδοη ομάδα στην κατάταξη (Χίμκι) προκρίθηκε στα playoffs με 14 ήττες (16-14)
- Το 2019 η όγδοη ομάδα στην κατάταξη (Ζαλγκίρις) προκρίθηκε στα playoffs με 15 ήττες (15-15)
- Το 2020 η όγδοη ομάδα στην κατάταξη (Φενέρμπαχτσε) μέχρι την ακύρωση της χρονιάς λόγω κορωνοϊού είχε ήδη 15 ήττες (13-15)
- Το 2021 η όγδοη ομάδα στην κατάταξη (Ζενίτ) προκρίθηκε στα playoffs με 14 ήττες (20-14)
Την ίδια ώρα ο Παναθηναϊκός είχε…
- 11 ήττες το 2017 (19-11)
- 11 ήττες το 2018 (19-11)
- 14 ήττες το 2019 (16-14)
- 14 ήττες το 2020* (14-14)
- 23 ήττες το 2021 (11-23)
Όσο προκρινόταν έστω στα playoffs (4ος το 2017, 4ος το 2018, 6ος το 2019) ο κόσμος είχε συνηθίσει να χάνει τόσα παιχνίδια. Όχι, όμως, και να αποτυγχάνει, όπως φτάσαμε με τη 16η θέση την περασμένη χρονιά.
Πάμε τώρα στη δεύτερη ατάκα. Με τη φωνή του Δημήτρη Διαμαντίδη αυτή.
“Ενωμένοι να μπορέσουμε να βγάλουμε τη χρονιά αυτή” βρέθηκε να λέει μεταξύ άλλων από το πόστο του γενικού διευθυντή μετά από την ήττα από τον Άρη (81-71 με ανατροπή από το +19) στην έναρξη της Basket League.
Ε, αυτό το “να βγάλουμε τη χρονιά” το ακούω και στον ύπνο μου.
Για το “ενωμένοι” δεν είχα σχεδόν ποτέ καμία αμφιβολία. Άλλωστε, σχεδόν πάντα έτσι είναι στο μπάσκετ. Ο κόσμος κι η ομάδα, η ομάδα κι ο κόσμος. Πάνω από πρόσωπα.
Αυτό το “να βγάλουμε τη χρονιά”, όμως, την έχει την αρνητική του τη χροιά. By default. Δηλαδή, δεν είμαι εγώ αρνητικός, που είμαι συνήθως, αλλά όχι στη συγκεκριμένη περίπτωση.
Γιατί πώς “να βγάλουμε τη χρονιά” όταν από την 8η αγωνιστική, αν όχι νωρίτερα, η ομάδα προϊδεάζει για πορεία χειρότερη από ό,τι την περασμένη; Πώς αντέχονται άλλες 24 αγωνιστικές με την εικόνα που έχει παρουσιάσει η ομάδα στην πλειοψηφία των παιχνιδιών; Ποιος παίκτης από τους (υποτιθέμενους) underachievers θα πλησιάσει τις δυνατότητές του και θα έρθουν καλύτερες ημέρες;
Ειλικρινά, δε θέλω να κακολογήσω (άλλο) κανέναν παίκτη, αλλά αν στην offseason μείνουν όλοι ελεύθεροι πόσοι θα υπογράψουν σε άλλη ομάδα Ευρωλίγκας; Ή ακόμη κι αν η ομάδα κατακτήσει το Κύπελλο με διαφορά 36 πόντων επί του Ολυμπιακού, τον σκουπίσει και στους Τελικούς των playoffs στη Stoiximan Basket League με μειονέκτημα έδρας κι άλλες τρεις 36άρες, πόσους θα θελήσει να κρατήσει για να συνεχίσουν μαζί την επομένη χρονιά;
- Να δώσω το ελαφρυντικό της έλλειψης διοικητικής κι οικονομικής (επιπλέον) στήριξης
- Να δώσω το ελαφρυντικό της νέας ομάδας που μόλις πήρε και νέο παίκτη
- Να δώσω το ελαφρυντικό της όγδοης αγωνιστικής ακόμα
- Να δώσω το ελαφρυντικό πως στα οχτώ παιχνίδια τα έξι ήταν εκτός έδρας
Μετά, όμως, από αυτά τα μόλις οχτώ παιχνίδια, με τον τρόπο που τα έχει παίξει όλα, ακόμη και στις νίκες, σε πόσους από εσάς αυτή η ομάδα προκαλεί προσμονή για το επόμενο; Πόσο περιμένετε να πάει 11 ο μήνας, όχι για να πάτε στο ΟΑΚΑ, για να τη δείτε με την Ούνιξ Καζάν στη Nova, στη EuroLeague TV, στο video της στοιχηματικής, σε παράνομο stream;
Θα το μάθουμε σε μία εβδομάδα.
Και μετά ακολουθούν άλλα δύο παιχνίδια εκτός έδρας…
ΥΓ. (copy-paste από προηγούμενη ήττα): Δε με νοιάζει αν είχε βγει να μιλήσει την προηγούμενη φορά (που δεν είχε βγει), έχω την απαίτηση μετά από κάθε ήττα να βγαίνει ο αρχηγός της ομάδας να μιλάει.