Του Γιάννη Ράμμα/ irammas@eurohoops.net
Δεν ξέρω αν τα μάθατε, αλλά η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έχει νέο προπονητή. Ραλφ Ράνγκνικ ο εκλεκτός. Ο άνθρωπος που καλείται να επαναφέρει την ομάδα στις “Glory, glory” ημέρες.
Είναι, λέει, ο προπονητικός πατέρας του Γιούργκεν Κλοπ και του Τόμας Τούχελ.
Και βασίζει, ξαναλέει, τη φιλοσοφία του στα τρία “C”: Concept, competence, capital. Ή στα τρία “K”, αφού είναι Γερμανός ο άνθρωπος: Konzept, kompetenz, kapital.
Το concept/konzept αφορά το DNA που πρέπει να εμφυσήσει στην ομάδα, συγκεκριμένα το στυλ παιχνιδιού που θέλει να παίζει. Πρέπει, μάλιστα, να είναι τέτοιο που ακόμη και σε μία κακή ημέρα θα είναι αναγνωρίσιμο.
Το competence/kompetenz αφορά την ανεύρεση εκείνων για κάθε πόστο που θα διαθέτουν τέτοια ανταγωνιστικότητα ώστε να προκαλούν καθημερινά τους εαυτούς τους να γίνουν καλύτεροι κι έτσι να κάνουν καλύτερη και την ομάδα.
Το capital/kapital αφορά το κεφάλαιο να υποστηρίξει το πλάνο, χωρίς, όμως, τα χρήματα να φτάσουν να αντικαταστήσουν το concept/konzept και το competence/kompetenz.
Ο Παναθηναϊκός των έξι αστεριών ή μέχρι και το 2020 διέθετε και τα τρία στον απόλυτο βαθμό. Κυριαρχικό στυλ παιχνιδιού, άτομα σε όλα τα πόστα, εντός κι εκτός παρκέ, που τους ήθελαν όλες οι υπόλοιπες ομάδες στην Ευρώπη κι οικονομική άνεση που επίσης την ήθελαν όλες οι υπόλοιπες ομάδες στην Ευρώπη.
Ο Παναθηναϊκός του “σήμερα” δεν έχει σίγουρα το πρώτο και το τρίτο, ενώ ως προς το δεύτερο ίσως να μην είναι όλοι ικανοί αν κρίνει κανείς από τις επιλογές κάποιων παικτών. Ωστόσο, οι υπόλοιποι ικανοί σίγουρα προκαλούν καθημερινά τους εαυτούς τους να γίνουν καλύτεροι και να κάνουν καλύτερη και την ομάδα. Πρώτος και καλύτερος ο Δημήτρης Πρίφτης.
Ο 53χρονος ανέλαβε τον Παναθηναϊκό με στόχο να τον οδηγήσει, όχι στις “Glory, glory” ημέρες του παρελθόντος, απλώς σε κάτι καλύτερο από τη 16η θέση την περασμένη χρονιά στην Ευρωλίγκα συν τη διατήρηση των πρωτείων στην Ελλάδα, αλλά παρουσία Ολυμπιακού αυτή τη φορά.
Η εκκίνηση ήταν το λιγότερο προβληματική, ήττα από το +19 από τον Άρη στη Stoiximan Basket League, διαδοχικές ήττες στην Ευρωλίγκα ακόμη κι από ομάδες που δεν είχαν καμία νίκη πριν παίξουν μαζί και γενικά μπάσκετ που δεν (σε) κέρδιζε.
Παρόλα αυτά, δε σταμάτησε στιγμή να προκαλεί τον εαυτό του να γίνει καλύτερος, έστω κι αν στη δική του περίπτωση σήμαινε απλώς να βελτιωθεί σε βασικά κομμάτια ώστε ο Παναθηναϊκός του να μην είναι ο χειρότερος. Έτσι άρχισε κι η ομάδα να γίνεται καλύτερη.
Πώς; Με τα δικά του τρία “Α”.
Το πρώτο αφορά την άμυνα ζώνης. Δε γίνεται να το έχουν όλοι με την άμυνα, ωστόσο, στον Παναθηναϊκό οι αδυναμίες ορισμένων στο “man to man” ήταν/είναι χτυπητές. Αποφάσισε, λοιπόν, να επιστρατεύσει τη ζώνη με προσαρμογές και να προσπαθήσει έτσι να κάνει τους παίκτες να κάνουν ό,τι έπρεπε εξ αρχής, να παίξουν άμυνα ως ομάδα.
Η εξέλιξη του το χάλασε στο τέλος με τη Μπάγερν (81-78), του βγήκε με τον Ολυμπιακό (76-81), του ξαναβγήκε με τη Ζενίτ (70-64). Θα συνεχίσει να την εμπιστεύεται ό,τι και να γίνει, εκτός αν ο αντι-Γιόγκι Φέρελ αποδειχθεί lockdown defender και βγαίνει πια και το “man to man”.
Το δεύτερο αφορά την αντίδραση. Μέχρι το ντέρμπι “αιωνίων” ο Παναθηναϊκός δεν είχε κερδίσει κανένα παιχνίδι στην Ευρωλίγκα που να βρέθηκε πίσω στο σκορ με διψήφιες διαφορές. Το έκανε πρώτη φορά στο ΣΕΦ (-14 στο 29′ & -12 στο 34′), το επανέλαβε με τη ρωσική ομάδα στο ΟΑΚΑ (-12 στο 4′, -10 στο 19′).
Τίποτα δεν ήταν στη τύχη κι είναι σημαντικό να γνωρίζουν οι παίκτες πως δεν είναι μόνοι τους, πως ο προπονητής θα δοκιμάσει, θα ρισκάρει πράγματα για να τους βοηθήσει όλους να φαίνονται καλοί μέσα από τα αποτελέσματα. Θα παίξει στα πρώτα 7:00 της τρίτης περιόδου χωρίς τον Ιωάννη Παπαπέτρου, θα μπει και χωρίς τον “Πάπι” στο τελευταίο 4λεπτο, πριν τον επαναφέρει στα κρίσιμα. Κι άμα λάχει, θα βγάλει και plays όπως αυτό από την επαναφορά για το 66-62 στα -43,5″ με μόλις 0,9″ στο 24άρι.
BLOB ATO by Priftis in the crunch time ? pic.twitter.com/kJkobdRJEs
— The BasketHead (@theBasketHead2) November 25, 2021
Το τρίτο αφορά την αυτοπεποίθηση. Αν δεν υπάρχει η απαραίτητη ψυχολογία, τίποτα δε μπορεί να γίνει μηχανικά, ακόμη κι από παίκτες υψηλού επιπέδου.
Εκτός από σωματικά υγιής ο Νεμάνια Νέντοβιτς είναι πια και πνευματικά υγιής και ξέρει πως έχει και το δικαίωμα από τον προπονητή να σουτάρει από τα 9-10 μέτρα στα κρίσιμα. Όπως φυσικά έχει και την ικανότητα να το κάνει. Μεγάλο τρίποντο με τον Ολυμπιακό για το 72-76 στα -1:42, μεγάλο go-ahead τρίποντο και με τη Ζενίτ για το 64-62 στα -1:43.
Εξίσου ανεβασμένος ψυχολογικά είναι πια κι ο Γιώργος Παπαγιάννης. Ο “Big Papa” είχε κερδίσει εδώ και καιρό από τον Τζεχάιβ Φλόιντ τον ανταγωνισμό για τη θέση του starter και χρόνο συμμετοχής που να γυροφέρνει τα 30 λεπτά, κάτι, όμως, εξακολουθούσε να λείπει από το παιχνίδι του. Μόλις άρχισαν να βγαίνουν τα plays για αυτόν, άρχισε κι ο ίδιος να παίζει χωρίς φόβο σε βαθμό να κοντεύει με πλάτη να βάλει τον αντίπαλο μέσα στο καλάθι ή να γραπώνει καθοριστικά ριμπάουντ αντί να σκαμπιλίζει τη μπάλα.
Άντε να βρει πίσω τη δική του κι ο αρχηγός που τα έσπασε για πολλοστή φορά (4π. με 0/8 σουτ), αν κι ήταν δική του η επαναφορά για το 66-62 στα -43,5″ κι οι ελεύθερες βολές για το 68-64 στα -12,9″.
Με αυτούς τους τρεις, τον Ντάριλ Μέικον, τον Οκάρο Ουάιτ, τον Χάουαρντ Σαντ-Ρος κι ενάμιση παίκτη ακόμα ο Παναθηναϊκός μπορεί να συνεχίσει ικανοποιητικά για όσο τον πάει. Οι υπόλοιποι ας κάτσουν να σκεφτούν γιατί το rotation κλείνει επικίνδυνα για αυτούς, όπως κι όλοι όσοι τους επέλεξαν.
ΥΓ. 4/27 (14,8%) τρίποντα ο Ολυμπιακός, 6/27 (22,2%) η Ζενίτ. Ε, καιρός ήταν να βοηθήσει και λίγο τον Παναθηναϊκό οι αντίπαλοι, όχι όλο αυτός εκείνους.
ΥΓ2. Πάνω που ο Παναθηναϊκός δείχνει να βρίσκει ρυθμό η Stoiximan Basket League έχει διακοπή λόγω προκριματικών για το Παγκόσμιο Κύπελλο το 2023. Ακολουθεί το ταξίδι στη Μόσχα για το παιχνίδι με την ΤΣΣΚΑ (2/12, 19:00). Όχι πως σε διαφορετική περίπτωση θα πήγαινε σαν φαβορί, απλώς είναι ειρωνεία πως πάνω που έφτιαξε το δικό του πρόγραμμα να μην τον βοηθάει το καλεντάρι των άλλων.
ΥΓ3. Σχεδόν άχαστος ο Παναθηναϊκός όποτε βραβεύει πρώην με προσφορά στο σύλλογο.