Του Γιάννη Ράμμα/ irammas@eurohoops.net
Η βελτίωση είναι εμφανής. Από το παιχνίδι με τη Μπάγερν, ήττα μεν (81-78), μέχρι την Άλμπα (82-67). Κι ας μεσολάβησε εκείνη η 20άρα από την ΤΣΣΚΑ Μόσχας (97-77). Μακάρι να έκανε συνέχεια δύο νίκες σε κάθε τρία παιχνίδια. Μη ξεχνάμε, είχε προηγηθεί αυτή επί της Ζενίτ (70-64).
Η ουσία, όμως, παραμένει ίδια. Ακόμη και μετά από αυτές τις νίκες ο Παναθηναϊκός είναι ακόμα 17ος στην κατάταξη.
13. Φενέρμπαχτσε 5-9
14. Μπασκόνια 5-9
15. Μονακό 5-9
16. Άλμπα Βερολίνου
17. Παναθηναϊκός 4-10
18. Ζαλγκίρις Κάουνας 3-11
Επίσης, θα ήταν ανόητο να νομίσει πως μπορεί πια να αποδίδει σταθερά το ίδιο (και καλύτερα). Άλλωστε, μιλάμε για μία ομάδα στην οποία σπανίζουν οι back to back εμφανίσεις. Χώρια πως το αμέσως επόμενο πρόγραμμα μπορεί να τον επαναφέρει στη σκληρή πραγματικότητα.
@ Αρμάνι Μιλάνο 14/12
vs. Μπαρτσελόνα 16/12
vs. Ολυμπιακός 23/12
Θα ήμουν, πάντως, εμπαθής, βαλτός ή οποιαδήποτε άλλη λέξη χωράει εδώ να μην αναγνωρίσω τη βελτίωση αυτή. Αυτό που με απασχολεί, όμως, είναι πως αυτή η βελτίωση οφείλεται σε συγκεκριμένους παίκτες. Σχεδόν στους ίδιους στους οποίους προσπαθεί να στηριχτεί καθ’ όλη τη χρονιά. Και, δυστυχώς, όπως έχω γράψει κι άλλες φορές, δεν ξεπερνούν τους 7,5.
Ακόμη κι ο Λεωνίδας Κασελάκης σκόραρε υπό ειδικές συνθήκες αυτούς τους career-high 17 πόντους. Μέχρι πρότινος έπαιρνε 2,4 σουτ εντός πεδιάς ανά παιχνίδι (7/16δίπ., 4/13τρίπ.). Το ποσοστό ευστοχίας (37,9%), ακόμη κι ο μέσος όρος πόντων (2,4 μαζί με τις 3/4β.) φαντάζουν μηδαμινά μπροστά στο γεγονός πως έφτασε να πάρει 9 σουτ εντός πεδιάς (2/5δίπ., 4/4τρίπ.) ή και 10 συμπεριλαμβανομένων των 1/2 ελεύθερων βολών. Όλα αυτά σε career-high 32:49.
Εύκολα καταλαβαίνει κανείς πως δεν πήρε μόνο το χρόνο συμμετοχής του ανέτοιμου (βλ. βαριά ίωση) Ιωάννη Παπαπέτρου (2π. με 0/2δίπ., 0/1τρίπ., 2/2β., 3ρ., 1ασ., 1λ. σε season-low 13:44), πήρε και τα σουτ που αναλογούν συνήθως στον αρχηγό.
Το θέμα, λοιπόν, είναι πως οι παίκτες του second unit θα πρέπει να δημιουργούν οι ίδιοι τις ευκαιρίες για τους εαυτούς τους κι όχι να πρέπει να αρρωστήσει/χτυπήσει κάποιος για να τους παρουσιαστούν by default. Ή, για να είμαι ακριβής, θα πρέπει να μη φοβούνται να τις δημιουργήσουν. Γιατί κι ο “Κάσελ” είχε 0/1 τρίποντο όλο κι όλο σε 22:20 με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας.
Μόνο έτσι θα μπορεί να ελπίζει πως θα ανοίξει λίίίγο ακόμη το rotation. Και το “λίίίγο” δεν το λέω μόνο εγώ, το λέει κι η διαχείριση από τον Δημήτρη Πρίφτη σε μία νίκη επί της 16ης ομάδας στην κατάταξη: Λευτέρης Μποχωρίδης DNP, Βασίλης Καββαδάς DNP. Ο τελευταίος, μάλιστα, δεν έχει παίξει ούτε μισό δευτερόλεπτο στην Ευρωλίγκα. Τυχερός που είναι Έλληνας κι ο Τζεχάιβ Φλόιντ όχι, διαφορετικά το ρεπορτάζ θα ήθελε εκείνον στην έξοδο.
- Λευτέρης Μποχωρίδης (7G): DNP @ Μονακό | vs. Φενέρ | @ Μπασκόνια | @ Ζαλγκίρις | vs. Άλμπα Βερολίνου
- Βασίλης Καββαδάς (0G): DNP @ Μονακό | @ Μπασκόνια | vs. Βιλερμπάν | @ ΤΣΣΚΑ Μόσχας | vs. Άλμπα Βερολίνου
Από την άλλη, το σημαντικό στον Παναθηναϊκό δεν είναι τόσο ποιος θα φύγει, αλλά ποιος θα έρθει. Προφανώς στη θέση του πόιντ γκαρντ. Το ρεπορτάζ θέλει τον Στέφαν Γιόβιτς ψηλά στη λίστα και δεν είναι καθόλου τυχαίο. Ούτε οι διαθέσιμοι PGs περισσεύουν, ούτε τα χρήματα στον Παναθηναϊκό.
Ο 31χρονος Σέρβος έχει να παίξει από τις 30 Ιουλίου και το Προολυμπιακό Τουρνουά στο Βελιγράδι, παραμένει τραυματίας και θα είναι έτοιμος το 2022. Με σχεδόν τη μισή χρονιά να έχει περάσει, το κασέ του είναι τόσο χαμηλό όσο μπορεί να αντέξει ο Παναθηναϊκός.
Και μπορεί να είναι επιρρεπής στους τραυματισμούς, ωστόσο, ακόμη κι ένα παιχνίδι με… κουτσό τον Στέφαν Γιόβιτς θα είναι πολύ καλύτερα από κανένα σε αυτόν τον Παναθηναϊκό, που και στην τύχη να τους επέλεγε θα έπρεπε να είχε πετύχει έναν πόιντ γκαρντ της προκοπής. Κι όχι να περιμένει τον Ντάριλ Μέικον να βάλει 20 πόντους, να δώσει και career-high 11 ασίστ για να νικήσει και να κατηγορείται σαν (όχι “ως”) ball-stopper όταν κινείται στον μέσο όρο (3,4 πριν από τις 11 και 3,9 τώρα).
Στην τελική, οι νίκες στο ΟΑΚΑ και δυστυχώς μόνο στο ΟΑΚΑ δε μπορούν να καλύπτουν συνέχεια αυτές τις (χτυπητές) αδυναμίες. Και πάλι καλά να λέμε που αυτοί οι πάνε κάθε φορά ακούγονται σαν να είναι γεμάτο, αν και πολύ κάτω από το επιτρεπόμενο όριο των 12.000.
Γιατί έχανε που έχανε τη δυναμική του το ΟΑΚΑ με το υπάρχον format, είδαμε τι έγινε με άδειες εξέδρες την περασμένη χρονιά με το πρώτο αρνητικό πρόσημο εντός έδρας στην ιστορία της ομάδας.
- 2016-17 ? 14-1 ➡ 93,3% (4ος με 19-11)
- 2017-18 ? 13-2 ➡ 86,7% (4ος με 19-11)
- 2018-19 ? 11-4 ➡ 73,3% (6ος με 16-14)
- 2019-20 ? 10-5 ➡ 66,7% (6ος με 14-14)
- 2020-21 ? 8-9 ➡ 47,1% (16ος με 11-23)
- 2021-22 ? 4-2 ➡ 66,7% (17ος με 4-10)
ΥΓ. Δεν έκανα αναφορά στην απουσία του Νεμάνια Νέντοβιτς γιατί κι η Άλμπα Βερολίνου δεν είχε τον Λουκ Σίκμα. Πάτσι.
ΥΓ2. Αλλά αφού είπα για τον “Νέντο”, να μη ξεχάσω να πω αυτό. Το “ανάθεμα” στον 19χρονο Αλέξανδρο Νικολαΐδη επειδή τραυμάτισε τάχα επίτηδες παίκτη “μας” κι ανήκει στους “απέναντι” είναι από τις τραγικές συνέπειες της ελευθερίας -να τη χέσω- του λόγου στο internet. Οι βλάκες θα πρέπει να φοβούνται να δείξουν δημοσίως πως είναι βλάκες, όχι να βρίσκουν χώρο έκφρασης και συνάθροισης.
ΥΓ3. 15 ετών, 10 ημερών και 6 ημερών, σε αυτή την ηλικία ο Νεοκλής Αβδάλας έγινε ο νεότερος σκόρερ στην ιστορία της Ευρωλίγκας. Μακάρι να τον συζητάμε κι όταν θα είναι 30 ετών, 10 ημερών και 6 ημερών.
ΥΓ4. Ο Γιόγκι Φέρελ δεν είχε ξεχάσει το μπάσκετ στον Παναθηναϊκό, ο Παναθηναϊκός είχε ξεχάσει τον Γιόγκι Φέρελ με 7:59 μ.ό. χρόνου συμμετοχής.
ΥΓ5. Μάικ Τζέιμς, παράτα τους και γύρνα πίσω (θα πεθάνω).
ΥΓ6. Πήγα να γράψω “Επέκταση συμβολαίου στον Χάουαρντ Σαντ-Ρος… χθες!”, αλλά μετά θυμήθηκα πως έχει συμβόλαιο μέχρι το 2023 κι ηρέμησα. Ουφ…