Του Γιάννη Ράμμα/ irammas@eurohoops.net
Βέβαια, αν δεν ήταν οι τρεις τους ή έστω αν δεν ήταν κι οι τρεις κακοί στη δουλειά τους στο παιχνίδι με την Αρμάνι Μιλάνο (75-76) στο ΟΑΚΑ τώρα ίσως να μη μιλάγαμε για τη 19η ήττα, αλλά για την 8η νίκη του Παναθηναϊκού. Από την άλλη, τι 18, τι 19 ήττες, τι 7, τι 8 νίκες.
Ο ακέφαλος Παναθηναϊκός των εσόδων-εξόδων έχει αποτύχει προ πολλού στην Ευρωλίγκα για να έχει σημασία +- μία ήττα ή νίκη.
Κι έχει αποτύχει πολύ περισσότερο από ό,τι την περασμένη χρονιά. Τότε ακόμα προσπαθούσε να συνειδητοποιήσει τι (του) είχε συμβεί. Δεν είχε στόχο να πετύχει στην Ευρωλίγκα, πώς να τη χαρακτηρίσεις αποτυχημένη; Που ήταν, απλώς όχι ακριβώς. Χαμένη πιο σωστά. Σαν μη γενόμενη.
Τώρα οι δηλώσεις αρκετών πριν από την έναρξη της χρονιάς έκαναν λόγο ακόμη για οχτάδα. Είκοσι έξι παιχνίδια μετά ο Παναθηναϊκός έχει τις μισές νίκες από ό,τι η ομάδα στην 8η θέση. Κι ο ίδιος μόλις που ανέβηκε στη 16η, όπου τερμάτισε την περασμένη. Αυτό κι αν είναι αποτυχία.
Τι σημαίνει, όμως, αυτή η 16η θέση;
Σίγουρα δε σημαίνει πως οι διαιτητές μπορούν να σφυρίζουν άλλα αντ’ άλλων με την εντύπωση πως δε νοιάζεται κανείς πια.
Το ξέσπασμα των 3.000+ φίλων του Παναθηναϊκού στο -8 και στο -10 στα τελευταία λεπτά της τέταρτης περιόδου ήταν η απόδειξη για το ακριβώς αντίθετο.
Γιατί δεν ήταν η ματαιοδοξία που τους έκανε να φωνάζουν για την αγαπημένη τους ομάδα που ήταν πίσω στο σκορ, αλλά ο θυμός. Ο θυμός να βλέπουν τρεις διαιτητές να χτυπάνε την αγαπημένη τους ομάδα, που είναι πεσμένη από το καλοκαίρι του 2020. Αντί να έχει το στιγμιαίο τους σεβασμό που κόντραρε σε αυτά τα χάλια την τρίτη καλύτερη ομάδα στην Ευρωλίγκα.
- Στο 36′ (61-69) ο Πίπο Ρίτσι έριξε αγκωνιά στο λαιμό του Βασίλη Καββαδά κι οι διατητές δεν πήγαν ούτε στο instant replay για να δουν ό,τι δεν είδαν σε πραγματικό χρόνο γιατί ένας παίκτης ήταν πεσμένος στο παρκέ και δεν επέστρεψε στην άμυνα.
- Στην εξέλιξη της φάσης ο Πίπο Ρίτσι έχασε τη μπάλα μέσα από τα χέρια του στο επιθετικό ριμπάουντ και μόνο οι κ.κ. Ράντοβιτς, Κορτές και Πέτεκ δεν είδαν πως την έβγαλε ο ίδιος. Σαν να μην έφτανε κι αυτό, ο ίδιος ο Πίπο Ρίτσι σκόραρε από αυτή την κατοχή (61-71).
- Στο 39′ (68-73) ο Μάλκομ Ντιλέινι έκανε οφθαλμοφανές φάουλ στον Λεωνίδα Κασελάκη στην προσπάθεια για σουτ κι αντί για δύο ελεύθερες βολές η τριάδα έδωσε απλή κατοχή στον Παναθηναϊκό. Πάλι καλά. Μπορεί κι όχι, αφού ο Νεμάνια Νέντοβιτς πούλησε τη μπάλα στην επαναφορά.
Και πάνω που ο Κάιλ Χάινς έκανε το 68-75 στα -1:22, πάνω που ο Έτορε Μεσίνα έσφιξε τις γροθιές του για να πανηγυρίσει και πάνω οι διαιτητές άρχισαν να νομίζουν πως την έβγαλαν καθαρή με τη διαφορά στις τρεις κατοχές, ήρθε το 7-0 με αποκορύφωμα το κλέψιμο του Νεμάνια Νέντοβιτς στον Σέρχι Ροντρίγκεθ και το layup στα -25,4″ κι έκανε άπαντες να τους λούσει κρύος ιδρώτας.
Κρίμα που στο τέλος ο Παναθηναϊκός έχασε ακόμη ένα (αμυντικό) ριμπάουντ. Το πήρε ο Κάιλ Χάινς, πήρε και το φάουλ του, ευστόχησε στην πρώτη ελεύθερη βολή για το 75-76 στα -2″, αστόχησε επίτηδες στη δεύτερη και τέλος (αφού παρά την επαφή η πτώση του Λεωνίδα Κασελάκη περισσότερο με flopping έμοιαζε παρά με οτιδήποτε άλλο).
Σε αυτές τις περιπτώσεις είναι χίλιες φορές προτιμότερο, που λέει ο λόγος, ένα ανθρώπινο λάθος στην τελευταία φάση που θα κρίνει το παιχνίδι, παρά η προκλητική συμπεριφορά των διαιτητών για τόση ώρα στην τέταρτη περίοδο. Γιατί κανείς δε λέει πως ο Παναθηναϊκός αδικήθηκε στο φάουλ στον Κάιλ Χάινς ή στο αμυντικό ριμπάουντ μετά από τη δεύτερη άστοχη ελεύθερη βολή. Αμφότερα καθαρά. Όλοι λένε για τον ξεδιάντροπο τρόπο με τον οποίοι οι κ.κ. εκ Κροατίας, Ισπανίας και Σλοβενίας συντηρούσαν τη διαφορά υπέρ της αντίπαλης ομάδας.
Το γεγονός πως αυτή η αντίπαλη ομάδα είναι στην 3η θέση στην κατάταξη κι άλλη στη 16η δεν πιστεύω πως έπαιξε κάποιο ρόλο. Άλλωστε, τα κραυγαλέα σφυρίγματα σε βάρος του Παναθηναϊκού υπήρχαν και με την ομάδα να πηγαίνει τρένο για τα playoffs ή και σε Final Four.
Playoffs και Final Four; Πού τα θυμήθηκα, Παναθηναϊκέ μου…
ΥΓ. Αγωνιστικά δεν πρέπει να υπάρχει κάτι καινούργιο, κάτι που δεν είχαμε δει στα προηγούμενα παιχνίδια. Μη τα λέμε συνέχεια. Κάποιοι θέλουν και μπορούν, άλλοι θέλουν και δε μπορούν ούτε τα βασικά.
ΥΓ2. Αγχώθηκα κάποια στιγμή, αλλά μετά θυμήθηκα πως ο “Νέντο” έχει συμβόλαιο μέχρι το 2023. Μετά, όμως, αγχώθηκα ξανά που δεν έχουμε λεφτά για παν ενδεχόμενο.
ΥΓ3. Τσακωνόμασταν στο γραφείο πού θα μπορούσε να φτάσει αυτός ο Παναθηναϊκός αν είχε ακόμα τον Νικ Καλάθη. Οχτάδα για πλάκα λέω εγώ.