Του Γιάννη Ράμμα/ irammas@eurohoops.net
Γιατί, αυτή τη φορά, όσο και να προσπαθήσω να παίξω με τις λέξεις, η αποτυχία δεν κρύβεται. Όχι όπως πέρυσι τέτοια εποχή, όταν έγραφα πως η χρονιά ήταν χαμένη κι όχι αποτυχημένη. Όχι, όχι… Ο Παναθηναϊκός είχε στόχο, να πλησιάσει όσο πιο κοντά τις θέσεις που οδηγούν στα playoffs, τουλάχιστον έτσι έταζαν άπαντες στην αρχή της χρονιάς, όχι μόνο δεν τον πέτυχε, άρα απέτυχε, έφτασε ελάχιστα από το να τερματίσει στην τελευταία θέση της κατάταξης. Με ή χωρίς τις ρωσικές ομάδες.
Γιατί η πιθανή ήττα από τη Φενέρμπαχτσε στην Κωνσταντινούπολη εκεί θα τον έριχνε. Τελευταίο. Ουραγό.
Έτσι η χρονιά ολοκληρώθηκε, επιτέλους, στη 13η θέση, μία νίκη περισσότερη (9-19) από τη Βιλερμπάν (8-20) και τη Ζαλγκίρις Κάουνας (8-20).
Και που έπαιξε αυτά τα 28 (ή 31) παιχνίδια, τι κατάλαβε; Τι κέρδισε; Θα σας πω εγώ.
Ας δούμε, όμως, πρώτα τι έχασε.
- ΕΧΑΣΕ σε κύρος. Οι back to back τελευταίες θέσεις στην κατάταξη δεν είναι τιμητικές για τον Παναθηναϊκό των έξι αστεριών και των διαδοχικών προκρίσεων μέχρι πρότινος τουλάχιστον μέχρι τα playoffs.
- ΕΧΑΣΕ σε δυναμική. Όταν μία ομάδα δεν διεκδικεί, δεν πρωταγωνιστεί, τότε δεν τρομάζει και τον αντίπαλο. Κάθε άλλο, ο αντίπαλος χαίρεται να παίζει μαζί σου.
- ΕΧΑΣΕ σε αξιοπιστία. Πόσοι πρωτοκλασάτοι παίκτες θέλουν να παίξουν κι υπογράφουν σε ομάδες που ημερομηνία λήξης στους στόχους;
- ΕΧΑΣΕ σε καύλα, με το μπαρδόν κιόλας. Ξέρετε τι είναι να παίζει η ομάδα σου και να μην αδημονείς για το τζάμπολ; Ή ακόμη χειρότερα, να μη σε νοιάζει πως παίζει η ομάδα σου;
- ΕΧΑΣΕ σε ευκαιρίες. Ας μιλήσουν οι αριθμοί: Λευτέρης Μαντζούκας 9:20 ανά παιχνίδι (18), Νίκος Χουγκάζ 6:16 ανά παιχνίδι (4), Νεοκλής Αβδάλας 2:29 ανά παιχνίδι (6). Κι όχι πως έπαιζε να βάραγαν 30λεπτα, αλλά ευκαιρία ήταν.
- ΕΧΑΣΕ σε εμπιστοσύνη. Δεν είναι λίγο πράγμα σχεδόν κερδίσει-χάσει η ομάδα σου να δέχεται κριτική ο προπονητής κι οι παίκτες. Ιδίως ο Δημήτρης Πρίφτης τα ακούσει καιρό τώρα και δυστυχώς για εκείνον δεν έχει καταφέρει να αντιστρέψει το κλίμα.
Πω πω, με έπιασε στεναχώρια και μόνο που έκατσα και τα έγραψα όλα αυτά. Ας πάω σε αυτό το ένα και μοναδικό κέρδος του Παναθηναϊκού μπας και γελάσει λίγο το χειλάκι μας.
Ίσως πολλοί να μη το γνωρίζουν, αλλά η νίκη επί της Φενέρμπαχτσε (59-62) στο Sinan Erdem Dome, όπου την έστειλε το Final Four Ευρωλίγκας Γυναικών στο Ulker Sports and Event Hall, αυτή αποφυγή της τελευταίας θέσης στην κατάταξη κι η κατάληψη της 13ης θα βάλει στα ταμεία του ένα ποσό περί τις €200.000-€250.000. Τόσα δικαιούται βάσει market pool, το οποίο market pool διανέμεται μόνο στις πρώτες 14 ομάδες.
Αν ο Παναθηναϊκός είχε ηττηθεί από την τουρκική ομάδα, η τριπλή ισοβαθμία με τη Βιλερμπάν και τη Ζαλγκίρις Κάουνας θα τον έριχνε στη 15η θέση και δε θα είχε λαμβάνειν. Τώρα είναι η λιθουανική ομάδα αυτή που δε θα πληρωθεί από αυτό.
Δεν ξέρω πόσο είχε προβλέψει ο Παναθηναϊκός σε αυτό το ποσό, εννοώ να το είχε εξ αρχής στον (αυστηρό) προϋπολογισμό του, αυτόν των εσόδων-εξόδων ντε, ωστόσο, αυτές οι λίγες δεκάδες χιλιάδες ευρώ ίσως μπορούν να του σώσουν τη χρονιά. Διπλή και τριπλή επισήμανση στο “ίσως”.
Με αυτά τα λεφτά ο Παναθηναϊκός μπορεί να κλείσει έναν καλό, πραγματικό καλό, πόιντ γκαρντ που θα τον ανεβάσει επίπεδο εν όψει playoffs στη Stoiximan Basket League. Από τον Τομά Ερτέλ που διώχνει η Ρεάλ Μαδρίτης μέχρι τον Λορένζο Μπράουν που έδιωξε από την Ούνιξ ο πόλεμος της Ρωσίας με την Ουκρανία. Δύο μήνες πάνω-κάτω έχουν απομείνει για το τέλος της χρονιάς, δε θα του κοστίσει περισσότερο.
Φτάνει πια με τους Πέριδες, τους Φερέληδες, τους -διπλά δυστυχώς- Γιοβίτσηδες και τον Ντάριλ Μέικον στη θέση “1”. Φτάνει και με την επανενεργοποίηση του Χάουαρντ Σαντ-Ρος σαν πόιντ γκαρντ. Να τον δοκιμάσεις πας εν όψει ενός ντέρμπι “αιωνίων” που θα κρίνει την πρώτη θέση στην κανονική περίοδο και τρως τέτοια μούντζα που παραλίγο να τραυματιστεί. Δε σε θέλουν τα πειράματα, μη τα θες κι εσύ.
Γιατί ακόμη κι αν ο Παναθηναϊκός νικήσει τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ (11/4, 20:00/ΕΡΤ3) η νίκη δε θα του αρκεί μόνο βαθμολογικά. Ναι, θα τερματίσει πρώτος στην κατάταξη και θα έχει το απόλυτο πλεονέκτημα έδρας στα playoffs, ωστόσο, πιστεύω αυτός ο Παναθηναϊκός χρειάζεται πολλά περισσότερα με αυτόν τον Ολυμπιακό. Χρειάζεται να του δημιουργήσει την αμφιβολία πως όντως μπορεί να χάσει από αυτόν τρεις φορές στους Τελικούς. Πιθανή νίκη συν πιθανή απόκτηση βαρβάτου πόιντ γκαρντ εκτάκτου ανάγκης θα την φυτρώσει κιόλας στο μυαλό του αυτή την αμφιβολία.
Αν το ντέρμπι κυλήσει διαφορετικά ή, για την ακρίβεια, όπως τα τελευταία, δεν ξέρω πώς αυτός ο Παναθηναϊκός των πιθανών τεσσάρων διαδοχικών ηττών από τον Ολυμπιακό θα μπορέσει να του κλέψει το Πρωτάθλημα με μειονέκτημα έδρας. Κι εδώ είναι που κολλάει το “ισως”.
Από την άλλη, ακόμη κι έτσι, δε θα έχει τίποτα να χάσει, οπότε πάλι θα αξίζει το ρίσκο.
ΥΓ. Όχι, δεν ξέχασα τον Γιώργο Παπαγιάννη από τα κέρδη. Career-high χρονιά έκανε (10,3π.), όντας πρώτος στην Ευρωλίγκα σε ριμπάουντ (8,2), κοψίματα (1,7) και double-doubles (8). Απλώς έτσι όπως πάει το πράγμα φοβάμαι μη δεν έχουμε πώς να τον κρατήσουμε όταν θα έρθει η ώρα (byuout για ΝΒΑ και λήξη συμβολαίου το 2023).
ΥΓ2. Απίστευτα (αστεία) πράγματα την τελευταία αγωνιστική στην Ευρωλίγκα, που ίσως γίνουν πιο απίστευτα (αστεία) στο τελευταίο παιχνίδι.
ΥΓ3. Κι έτσι όπως τα έκανε η Ρεάλ Μαδρίτης, δε μπορούμε να υποστηρίξουμε (ανοιχτά) τον Μάικ Τζέιμς. Και μόνο τον Μάικ Τζέιμς, για να μη παρεξηγηθώ. Όπως και να ‘χει, θα τολμήσω πρόβλεψη: 1-0, 2-0, 2-1, 3-1. Ο Ολυμπιακός, ρε παρεξηγιάρηδες.