Του Στέφανου Τάτσιου/ info@eurohoops.net
Μετά από πέντε χρόνια χωρίς Final Four και τρία μακριά από τα playoffs ο Ολυμπιακός κατάφερε χάρη στο εξαιρετικό “χτίσιμο” του ρόστερ που πραγματοποίησε το καλοκαίρι και με την καλύτερη του σεζόν στην Ευρωλίγκα να εξασφαλίσει το εισιτήριο για το Βελιγράδι μετά από μία αξέχαστη σειρά με τη Μονακό.
Πέντε ματς, όλα διαφορετικά μεταξύ τους. Στα τέσσερα από αυτά η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα απέδειξε πως ήταν ανώτερη, έστω κι αν το ένα χάθηκε στο σουτ. Έτσι ο Ολυμπιακός κατάφερε να υπερκεράσει το εμπόδιο των εξαιρετικών Γάλλων και χάρη και σε μία ατμόσφαιρα που όμοια της δεν έχει ξαναζήσει το ΣΕΦ, να πάρει μία πανάξια και δύσκολη πρόκριση.
Επειδή όπως έχουμε γράψει και το επανέλαβε ο Έλληνας προπονητής στη συνέντευξη τύπου πως στην Ολυμπιακή ιστορία τίποτα δεν κατακτήθηκε εύκολα σε μία πετυχημένη χρονιά έπρεπε οι Πειραιώτες να περάσουν και στο Game 5 από… σαράντα κύματα για να πανηγυρίσουν με τους χιλιάδες φίλους τους μία πρόκριση που περίμεναν πολύ καιρό.
Οι “ερυθρόλευκοι” ακόμα και στις πολύ δύσκολες στιγμές του ματς απέδειξαν ότι διαθέτουν λύσεις, έναν σπουδαίο ηγέτη τον Κώστα Σλούκα, ένα προπονητικό τιμ διαβασμένο και περισσότερο από όλα μέταλλο, φανέλα και χαρακτήρα τα οποία στο τέλος της ημέρας έκαναν τη διαφορά.
Από εδώ και πέρα ο Ολυμπιακός μπαίνει σε… mood Final Four όπου στο Βελιγράδι σύμφωνα με τις πρώτες προβλέψεις τω ειδικών θα είναι σαν να παίζει σε ένα πιο μεγάλο γεμάτο ΣΕΦ και εκεί το όνειρο για την ολοκλήρωση του θριάμβου και την κατάκτηση της κορυφής δεν μπορεί να τους το στερήσει κανείς.
Άλλωστε έτσι όπως είναι το bracket της διοργάνωσης οι παίκτες του Γιώργου Μπαρτζώκα θα πρέπει να αποκλείσουν την Πρωταθλήτρια Ευρώπης Εφές και στη συνέχεια μία εκ των Μπαρτσελόνα ή Ρεάλ για να ράψουν το τέταρτο αστέρι τους. Όμως ποτέ τίποτα δεν χαρίστηκε σε αυτή την ομάδα η οποία θα συνεχίσει να παλεύει μέχρι τέλους.
Από την κόλαση πήγε στον… παράδεισο όταν έπαιξε άμυνα
Τα αγωνιστικά θέματα που έκριναν την αναμέτρηση μπορεί να περνούν σε δεύτερη μοίρα λόγω της σημαντικότητας τους αποτελέσματος της ομάδας του Γιώργου Μπαρτζώκα, όμως έχουν τη δική τους σημασία.
Στο πρώτο δεκάλεπτο ο Ολυμπιακός πέρα από το ξεκίνημα που με την ορμή του κόσμου είχε σωστές επιλογές μέσα στο αντίπαλο καλάθι στην επίθεση, είδε κυρίως τον Ντόρσεϊ αλλά και τον Βεζένκοφ να είναι άστοχοι και στις εκτελέσεις του γενικά νευρικός χωρίς καλή κυκλοφορία.
Στην αντίπερα όχθη η άμυνα “άντεξε” μην επιτρέποντας στους Τζέιμς – Μπέικον την εύκολη εκτέλεση με τους Ουόκαπ – Παπανικολάου “κολλημένους” πάνω τους από το πρώτο άγγιγμα της μπάλας, ενώ η στόχευση των Γάλλων άρχισε να γίνεται από εκεί και πέρα η κόκκινη weak side με πρωταγωνιστή τον Οουταρά.
Στη συνέχεια του πρώτου μέρος η καλή άμυνα του Ολυμπιακού εξαφανίστηκε πλήρως και οι Μονεγάσκοι προηγήθηκαν με διψήφια διαφορά σκοράροντας με όποιον τρόπο ήθελαν με πρωταγωνιστές τους Λι – Οουταρά (συνεχώς εκτελούσαν από την αδύνατη πλευρά ή από την κορυφή μετά από screen) που βρήκαν ρυθμό από τα 6,75.
Σε αυτό το σημείο όμως ο πρώτος “ερυθρόλευκος” ήρωας της βραδιάς εμφανίστηκε και ήταν ο ΜακΚίσικ που προερχόταν από τέσσερα άσχημα ματς στη σειρά.
Ο “Σακ” άναψε τη σπίθα της ανατροπής, αφού σκόραρε με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο. Μακρινά σουτ, καλάθι και φάουλ μετά από drive, πόντοι στο transition, δημιουργία και γενικά έκανε τα πάντα μοιάζοντας να παίζει ώρες ώρες 1vs5.
Όμως η άμυνα της ομάδας του Γιώργου Μπαρτζώκα “έμπαζε” για τα καλά, αφού “ξύπνησε” ο Μπέικον που βρήκε πιο άνετη εκτέλεση απέναντι στον Λαρεντζάκη, ενώ το αμυντικό ριμπάουντ ήταν μόνιμη πληγή λόγω Χολ.
Λίγο ο Μάρτιν -που επέστρεψε- δίνοντας λύσεις και λίγο ο Ντόρσεϊ που “εμφανίστηκε”, αλλά και το γεγονός πως οι Γάλλοι σε σχέση με άλλα ματς δεν πίεζαν στα 4/4 κάτι που δεν έφερε “κόκκινα” λάθη κράτησαν τη διαφορά σε αναστρέψιμα επίπεδα.
Στο δεύτερο ημίχρονο όμως εμφανίστηκε ένας άλλος Ολυμπιακός αμυντικά στο παρκέ αυτός που έχουμε συνηθίσει στα περισσότερα φετινά ματς. Οι Πειραιώτες πίεζαν κάθε αντίπαλο ασφυκτικά, “έσπαγαν” screen, άλλαζαν σωστά, έπαιρναν τα ριμπάουντ, “έκλεβαν” μπάλες και γενικά έκαναν ότι έπρεπε για την ολική ανατροπή.
Με πρωταγωνιστή τον Ουόκαπ και στις δύο πλευρές, αλλά και την υπόλοιπη πεντάδα (Ντόρσεϊ, Παπανικολάου, Βεζένκοφ, Φαλ) στο ίδιο επίπεδο ενέργειας οι Γάλλοι έχασαν τον έλεγχο του αγώνα, έκαναν λάθη και για αρκετά λεπτά είχαν κακές επιλογές με επιθέσεις εκτός ισορροπίας. Το ματς πλέον ήταν ντέρμπι με το ΣΕΦ να ξεσηκώνεται και να έχει καθοριστικό ρόλο στο come back.
Στο τέταρτο δεκάλεπτο τρεις ήταν οι παράγοντες που έφεραν την πρόκριση:
-Το πληθωρικό παιχνίδι του Σλούκα ο οποίος εκμεταλλευόμενος τον φορτωμένο φάουλ και εκτός ματς Λι “οργίασε” σε σκορ και δημιουργία πετυχαίνοντας ηγετικά καλάθια με εξαιρετικές επιλογές.
-Ο Τάιλερ Ντόρσεϊ που όταν η μπάλα “ζύγιζε” τόνους και κρίνονταν όλα πετύχαινε το ένα καλάθι μετά το άλλο με ώριμες αποφάσεις δείχνοντας τι μπορεί να κάνει όταν είναι πνευματικά έτοιμος και ξεπερνώντας τη μέτρια έως κακή σειρά που πραγματοποιούσε μέχρι εκείνη την ώρα.
-Η πνευματική αντοχή του Ολυμπιακού στα μεγάλα καλάθια των Τζέιμς – Μπέικον οι οποίοι σκόραραν μέχρι και το 37′ όλα τα μεγάλα σουτ. Εκεί οι Πειραιώτες εφόσον άντεξαν και δεν “πνίγηκαν” από το άγχος τους συνεχίζοντας συγκεντρωμένα να επιτίθενται σωστά χωρίς πανικό και βιασύνη, είχαν πρώτα κερδίσει στο μυαλό και μετά στο παρκέ τη μάχη.
Συνολικά αυτό που έγινε επί 40′ λεπτά στο ΣΕΦ ήταν η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα να παίζει άμυνα με εξαίρεση φυσικά το δεύτερο δεκάλεπτο όπου δέχθηκε 35 πόντους, να σκοράρει 83 πόντους σε 30′ λεπτά ξεσπώντας και θυμίζοντας… Λονδίνο και να δείχνει πνευματικά έτοιμη για ότι και αν αντιμετώπιζε μπροστά της στο παρκέ.
Ο Ολυμπιακός εφόσον δεν άφησε τη διαφορά στη δεύτερη περίοδο να του ξεφύγει και “απενεργοποιώντας” με τον εκπληκτικό Ουόκαπ στην εκτέλεση τους Τζείμς – Μπέικον έκανε αυτό που έπρεπε στο τέλος και κατέγραψε έναν ακόμα ιστορικό θρίαμβο στην ευρωπαϊκή του ιστορία.
Και τώρα… keep on dreaming στο Βελιγράδι
Μετά από ένα “μαραθώνιο” 33 αγώνων σε κανονική περίοδο και playoffs ο Ολυμπιακός απέδειξε περίτρανα πως ανήκει στο Final Four και πως δικαιούται την παρουσία του στο Βελιγράδι με βάση την εικόνα του.
Δεν είναι υπερφίαλο να πούμε πως η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα και με δεδομένο το οικονομικό της διαμέτρημα μέχρι και το Βελιγράδι είναι η πιο επιτυχημένη της φετινής Ευρωλίγκα παίζοντας μπάσκετ υψηλού επιπέδου και με μία από τις καλύτερες άμυνες της διοργάνωσης.
Στην μέχρι τώρα επιτυχία έχουν μερίδιο όλοι διοίκηση, προπονητής και παίκτες αλλά η δουλειά όπως είπαν όλοι μετά το Game 5 δεν έχει τελειώσει, αφού υπάρχει το Final Four σε ένα Βελιγράδι το οποίο θα είναι κατάμεστο από φιλάθλους των Πειραιωτών οι οποίοι από το καλοκαίρι κιόλας με τις κινήσεις και τη μεθοδικότητα που κινήθηκαν “έψησαν” τον κόσμο τους.
Ο Ολυμπιακός στο 11ο Final Four της ιστορίας του δεν θα έχει πίεση, ούτε θα αγωνιστεί σαν φαβορί απέναντι στην Εφές, αλλά θα πάει να διεκδικήσει τις πιθανότητες του οι οποίες αναμφίβολα δεν είναι αμελητέες. Στα Final Four δεν υπάρχουν ημιτελικοί και τελικοί, αλλά ματς “ζωής και θανάτου” και οι Πειραιώτες έχουν μάθε να ζουν σε τέτοιες καταστάσεις όλη τη σεζόν.
Το τι θα συμβεί στη Σερβία είναι άγνωστο ακόμα, αλλά σίγουρα ο Ολυμπιακός θα πάει εκεί για να διεκδικήσει ότι του αναλογεί και με ένα ακόμα μεγάλο “όπλο” πέρα από την έλλειψη άγχους για το τρόπαιο. Θα αγωνιστεί μπροστά σε χιλιάδες οπαδούς οι οποίοι στις δύσκολες στιγμές θα του δώσουν ώθηση και θα τον κρατήσουν όρθιο.
Δεν μένει πολύς καιρός για το φετινό Final Four αλλά οι ερυθρόλευκοι θα είναι εκεί σφραγίζοντας την επιστροφή τους στο τοπ επίπεδο και στην κορυφή σβήνοντας όσα δύσκολα πέρασαν τα προηγούμενα χρόνια.
Η ευρωπαϊκή χρονιά του Ολυμπιακού και συνολικά μέχρι τώρα η σεζόν που διανύουμε είναι επιτυχημένη και αυτό που μένει να φανεί είναι αν ο Γιώργος Μπαρτζώκας και οι παίκτες του επιφυλάσσουν και άλλες εκπλήξεις στον κόσμο, αλλά και στους αντιπάλους τους.
Πάντως το δικό τους αποτέλεσμα δεν είναι προϊόν έκπληξης, αλλά σπουδαίας δουλειάς και αυτό είναι το πιο σημαντικό επίτευγμα τους. Μέχρι το επόμενο φυσικά…
Υ.Γ. Με 48% στα τρίποντα, 60% στα δίποντα και 8 λάθη δεν γινόταν ο Ολυμπιακός να μην πάρει τη νίκη. Οι αριθμοί λένε την αλήθεια για το 5ο ματς. Το ότι η σειρά έφτασε εδώ ήταν περισσότερο ατυχία για τους Πειραιώτες καθώς θα έπρεπε να έχει τελειώσει στη Γαλλία.
Υ.Γ. 2) Ο Τόμας Ουόκαπ που ήρθε από νωρίς το καλοκαίρι ίσως και να είναι η μεταγραφή της σεζόν. Πολυεργαλείο σε άμυνα και επίθεση, ενώ πλέον σουτάρει και όπως σε όλη του την καριέρα και όχι με το αφύσικο 27-28% των πρώτων μηνών. Εξαιρετικός ο Αμερικανός που “έσβησε” Τζέιμς και Μπέικον σε ένα ματς.
Υ.Γ. 3) Το ΣΕΦ στα καλύτερα του. Η ατμόσφαιρα στο Game 5 δεν μπορεί να συγκριθεί με καμία άλλη στην εποχή των Αγγελόπουλων στο σύλλογο. Ο κόσμος ήταν πραγματικός έκτος παίκτης και βοήθησε να έρθει η πρόκριση. Αυτό φυσικά είναι πρόγευμα για την παρουσία στο Βελιγράδι.
Υ.Γ. 4) Ο Ολυμπιακός πλέον έχει και μία νέα εξέχουσα φίλαθλο. Η σπουδαία ηθοποιός Έμα Στόουν βρέθηκε στο ΣΕΦ παρέα με τον επίσης ξεχωριστό σκηνοθέτη Γιώργο Λάνθιμο και έζησε το ματς για τα καλά με τρομερές αντιδράσεις ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο. Και Κέβιν Ντουράντ είχαμε που βέβαια μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να αποδοκιμαστεί…
Υ.Γ. 5) Τα Final Four είναι γεμάτα εκπλήξεις και επειδή στους ημιτελικούς του Βελιγραδίου υπάρχουν φαβορί (Μπάρτσα – Εφές) ας μην το έχει κανείς σίγουρο ότι θα επαναληφθεί ο τελικός της Κολωνίας.
Διαβάστε επίσης
Βεζένκοφ στο Eurohoops: “Νιώθω δικαιωμένος για την επιλογή μου να έρθω στον Ολυμπιακό”
Eurohoops Show: Ήταν δίκαιο, έγινε πράξη: Ο Ολυμπιακός στο Final Four!
Ολυμπιακός: ΞΑΝΑ σε Final Four μετά από το 2017 στην Πόλη, 11ο συνολικά στην ιστορία του!
Κώστας Σλούκας: Συνώνυμο των Final Four!