Του Στέφανου Τάτσιου/ info@eurohoops.net
Η επιστροφή στα Final Four για τον Ολυμπιακό δεν συνδυάστηκε ,όπως θα ήθελε με πρόκριση στον τελικό ή την τέταρτη ευρωπαϊκή κούπα. Σίγουρα, όμως, αυτή η εμπειρία στο Βελιγράδι θα μείνει αξέχαστη σε όλη την ομάδα για πολλούς λόγους και όχι μονάχα για τον δυσάρεστο τρόπο που ήρθε ο αποκλεισμός στην εκπνοή.
Ο Γιώργος Μπαρτζώκας και οι παίκτες του προσπάθησαν, έκαναν λάθη και σωστά στον ημιτελικό με την Εφές, αλλά αναμφισβήτητα πάλεψαν μέχρι τέλους απέναντι σε μία πραγματική πρωταθλήτρια και φυσικά απέναντι και στην αστοχία τους πέφτοντας κυριολεκτικά στην εκπνοή από έναν από τους κορυφαίους παίκτες της Ευρώπης τα τελευταία χρόνια.
Μπορεί να είναι σκληρό και ψυχοφθόρο για όλους στην ομάδα, όμως ο Ολυμπιακός δεν έπεσε με κατεβασμένα χέρια, ούτε μπορεί να πει κανείς ότι δεν άξιζε την πρόκριση. Σε ένα ματς του 50-50 που απλά το “know how” ήταν στην άλλη πλευρά, ήρθε το μεγάλο σουτ για τους άλλους και το όνειρο για φέτος τελείωσε.
Αυτή είναι η πραγματικότητα, αλλά αν κατανοήσει κανείς που έφτασαν φέτος οι Πειραιώτες και πόσο κοντά βρέθηκαν στο να κάνουν μία ακόμα υπέρβαση, ίσως και να σκεφτούν σε αυτή τη δύσκολη στιγμή της ήττας ότι συνολικά το ταξίδι ήταν πετυχημένο και εδώ που όλα κρίνονται στις λεπτομέρειες, αντίθετα με τα προηγούμενα Final Four, δεν η τύχη ήταν στην πλευρά του.
Δυστυχώς υπάρχει και αυτό στον αθλητισμό. Όπως κάποτε ο Ολυμπιακός κατακτούσε τρόπαια και προκρίσεις στην Ευρωλίγκα με buzzer beater απέναντι σε ομάδες… κολοσσούς, έτσι τώρα ήρθε και η στραβή και το νόμισμα γύρισε όψη.
Από εδώ και πέρα όλα στο κόκκινο στρατόπεδο πρέπει να μαζέψουν τα κομμάτια τους, να χαρούν αλλά και να δακρύσουν για όλα όσα έζησαν φέτος στην Ευρωλίγκα και να κλείσουν τη σεζόν εκεί όπου και ανήκουν στην κορυφή της Ελλάδας και στις τοπ ομάδες της Ευρώπης.
Αγωνιστικά η επέμβαση πέτυχε αλλά ο ασθενής… απεβίωσε
Όσον αφορά τα αγωνιστικά ζητήματα, ο Ολυμπιακός κατάφερε να επιβάλλει το ρυθμό του στο πρώτο και στα τέταρτο δεκάλεπτο “κόβοντας” το εύκολο σκορ και τη δημιουργία από την Εφες.
Στην πρώτη περίοδο και μέχρι να βγει από το παρκέ ο Μουσταφά Φαλ ήταν ο κομβικός παράγοντας στην επίθεση από το low post, καθώς είτε τελείωνε φάσεις, είτε κέρδιζε φάουλ, ενώ διέθετε και πάντα τη σωστή επιλογή πάσας μετά από κόψιμο στη ρακέτα από την weak side και στον ελεύθερο συμπαίκτη του που θα σούταρε.
Βέβαια στην αντίπερα όχθη η Εφές εκμεταλλευόμενη το ένστικτο της και το τρομερό ξεκίνημα των Λάρκιν – Μπράιαντ έμενε κοντά στο σκορ και δεν άφησε τον Ολυμπιακό να ξεφύγει με σημαντική διαφορά.
Στο δεύτερο δεκάλεπτο όμως τα πράγματα άλλαξαν άρδην. Οι Τούρκοι συνέχισαν να “πυροβολούν” με κάθε τρόπο από τα 6,75 έχοντας τους ίδιους παίκτες πρωταγωνιστές, ενώ ο Ντάνστον θυμίζοντας τον καλό του εαυτό τελείωνε φάσεις και έκανε σημαντική ζημιά.
Η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα δεν άφησε το σκορ να της ξεφύγει καθώς συνεχώς έπαιρνε πόντους από το ζωγραφιστό με τους ψηλούς της και έτρεχε στο transition με την παραμικρή ευκαιρία με κύριους εκφραστές τους Σλούκα, Ουόκαπ και ΜακΚίσικ.
Το μόνο “μελανό” σημείο που άφηνε περιθώριο αισιοδοξίας από την κόκκινη πλευρά για το δεύτερο μέρος, ήταν η “αφλογιστία” του Ντόρσεϊ που δεν είχε καλές επιλογές ψάχνοντας τα πατήματα του, αλλά και η παρουσία του Βεζένκοφ που τελείωσε το ημίχρονο με μόνο δύο άστοχα σουτ και μπόλικη δουλειά σε ριμπάουντ και δημιουργία μαζί με τον σαφώς πιο “ζεστό” Παπανικολάου.
Η τρίτη περίοδος ήταν αυτή που έφερε τον Ολυμπιακό βέβαια με την πλάτη στον τοίχο.
Οι γκαρντ του κόουτς Αταμάν και με τον Σίνγκλετον να μπαίνει στην εξίσωση στο σκορ έφεραν τη διαφορά σε διψήφια επίπεδα με την άμυνα αλλαγών του Ολυμπιακού να μη καρποφορεί.
Ο Μπράιαντ συνέχισε να είναι “x-factor” από μακριά, όμως εκείνη τη στιγμή ήρθε η αφύπνιση των όπλων Ντόρσεϊ και Βεζένκοφ.
Ο πρώτος άλλαξε τελείως πνευματικά παίζοντας φοβερές άμυνες και βρίσκοντας μεγάλα σουτ και ο δεύτερος επιτέλους σκόραρε για πρώτη φορά παρότι παράλληλα ο ρυθμός συνέχισε να ελέγχεται από την Εφές και το σκορ να είναι σε υψηλά επίπεδα.
Οι Πειραιώτες ροκάνισαν τη μεγάλη διαφορά και έδειχναν ικανοί για την ανατροπή και τη νίκη στο τέλος. Με πεντάδα Σλούκα, Ντόρσεϊ, ΜακΚίσικ, Βεζένκοφ και Μάρτιν βελτιώθηκαν αμυντικά, αφού ήταν πιο ευέλικτοι στο να πιέσουν και να κλέψουν μπάλες, ενώ ο Μάρτιν ήταν εξαιρετικός προστατεύοντας τη ρακέτα.
Πλέον σε εκείνο το σημείο ο Ολυμπιακός μέσω της άμυνας έδειχνε να έχει τον πρώτο λόγο κατεβάζοντας το ρυθμό και τις κατοχές, αφού δεν πληγωνόταν από την απώλεια των αμυντικών ριμπάουντ και το μόνο που έμενε ήταν ένα καλό δίλεπτο στην επίθεση.
Σε εκείνο το σημείο ήρθαν πολλά άστοχα σουτ και κακές επιθέσεις με την εικόνα σε άμυνα και επίθεση να είναι αντιστρόφως ανάλογη.
Οι παίκτες του Έλληνα προπονητή στο πιο καθοριστικό σημείο που έπρεπε να γίνουν φαβορί έμειναν χωρίς πόντο για 4′ λεπτά και τότε το ματς πήγε εκεί που ήθελε η Εφές στις τελευταίες κατοχές. Eκεί το αποτέλεσμα το κρίνουν οι μεγάλες προσωπικότητες που διαθέτει.
Ίσως και εκεί να ήταν που χάθηκε η πρόκριση για τον Ολυμπιακό και όχι μόνο στο τεράστιο σουτ του Μίσιτς. Η επιλογή της παραμονής στο παρκέ του καλού κατά τα άλλα ΜακΚίσικ προς το τέλος αποδείχθηκε παρακινδυνευμένη, ενώ ο Βεζένκοφ ήταν εξαιρετικά άστοχος και εκνευρισμένος λόγω του ότι δεν κατάφερνε να βρει ένα μεγάλο σουτ. Κι έτσι στο τέλος χάθηκαν όλα.
Ο Ολυμπιακός στο τέλος της ημέρας πάλεψε και το πλάνο βγήκε αγωνιστικά στην άμυνα, αφού η Εφές έμεινε κάτω από τους 80 πόντους και τελικά αυτό που του έλειψε ήταν το ένα μεγάλο σουτ την κρίσιμη στιγμή ή μεγαλύτερη ηρεμία στην επίθεση.
Ο Σλούκας ήταν κλεισμένος, το δίδυμο Ντόρσεϊ – Βεζένκοφ απενεργοποιημένο, άλλος πρωταγωνιστής δεν υπήρχε και εκεί χάθηκε ο… ασθενής, αν και η επέμβαση πέτυχε.
Οι λεπτομέρειες έκαναν τη διαφορά και εκεί όλες γύρισαν την πλάτη στους “ερυθρόλευκους”, όπως ρόλο έπαιξε και η απειρία της πλειοψηφίας των παικτών τους σε αυτές τις οριακές καταστάσεις.
Έτσι είναι όμως τα Final Four και πλέον για την επόμενη φορά θα είναι σαφώς πιο έτοιμοι πνευματικά να διαχειριστούν όσα θα βιώσουν μέσα και έξω από το παρκέ.
Δεν χρειάζονται δάκρυα για την ευρωπαϊκή πορεία, αλλά ηρεμία και προσήλωση στο στόχο που θα καθορίσει τη σεζόν
Επιπλέον η παρουσία του κόσμου της ομάδας σε όλη την πόλη αυτές τις μέρες και στο γήπεδο πριν και μετά την ήττα ήταν συγκλονιστική και δεν θύμιζε καμία άλλη εκδρομή στο παρελθόν φίλων ελληνικής ομάδας σε Final Four. Αυτό αποτελεί μία παρακαταθήκη για το σύλλογο και τη σχέση του με τον κόσμο και για τη συνέχεια της χρονιάς αλλά και για το ευρωπαϊκό της μέλλον.
Αυτό που κρατάει ο Ολυμπιακός από την ευρωπαϊκή του πορεία είναι ότι επέστρεψε για τα καλά στο τοπ επίπεδο της Ευρωλίγκα, ανήκει εκ νέου στην ελίτ και πρέπει να “χτίσει” πάνω σε ότι κατάφερε για να γυρίσει του χρόνου στο επόμενο Final Four και να κάνει το βήμα που στερήθηκε για ένα σουτ στο Βελιγράδι.
Η ευρωπαϊκή χρονιά της ομάδας του Γιώργου Μπαρτζώκα κρίνεται επιτυχημένη όχι μόνο γιατί επέστρεψε εκεί που ανήκε για πολλά χρόνια, αλλά γιατί κατάφερε στην πρώτη κιόλας σεζόν χωρίς τον επί 10 και πλέον έτη ηγέτη της Βασίλη Σπανούλη να δημιουργήσει μία από τις κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης με πολύ όμορφο κατά διαστήματα μπάσκετ, σε αντίθεση με άλλους μεγάλους συλλόγους που όταν έχασαν εμβληματικούς αθλητές έκαναν χρόνια να επανέλθουν.
Άλλωστε η σεζόν που διανύει ο Ολυμπιακός δεν τελείωσε, αφού υπάρχει ο στόχος του Πρωταθλήματος ο οποίος μαζί με το Κύπελλο και την πρόκριση στα playoffs της Ευρωλίγκα είχαν τεθεί από όλο τον οργανισμό στο ξεκίνημα της τρέχουσας σεζόν.
Το ντάμπλ στην Ελλάδα στη χρονιά που ολοκληρώθηκε το #mexritelous και επέστρεψε η κανονικότητα, μαζί με την εξαιρετική ευρωπαϊκή διαδρομή μπορούν να αφαιρέσουν την πίκρα από τα ερυθρόλευκα χείλη του χαμένου ημιτελικού και να τη μετατρέψουν σε επιπλέον κίνητρο για την επόμενη χρονιά.
Οι Πειραιώτες άλλωστε μπορεί αυτή τη στιγμή να έχουν πάνω τους όλη τη στεναχώρια της ήττας, όμως στο τέλος της ημέρας και μόλις καθαρίσουν το μυαλό τους θα είναι περήφανοι για όσα πέτυχαν.
Απλά για να έχει θετικό πρόσημο η ολοκλήρωση της σεζόν 201/22 χρειάζεται και το κερασάκι στην τούρτα με την κατάκτηση του μεγαλύτερου εγχώριου τίτλου. Φαβορί είναι και μένει απλά να το αποδείξουν…
Υ.Γ. Μεγάλη συζήτηση έγινε για το αν έπρεπε ο Ολυμπιακός να κάνει φάουλ στην τελευταία κατοχή της Εφές. Η απάντηση είναι ξεκάθαρα όχι και σωστά έπραξε το προπονητικό τιμ, καθώς και η άμυνα που παίχτηκε ήταν σωστή και με βάση τη ροή του αγώνα είχαν πολύ καλή λειτουργία σε όλο το τέταρτο δεκάλεπτο.
Υ.Γ. 2) Η στατιστική για ακόμα μία φορά είπε την αλήθεια. Οι ομάδες ήταν στα ίδια σχεδόν σε όλες τις κομβικές κατηγορίες (ασίστ, ριμπάουντ, λάθη, βολές) και απλά η Εφές υπερείχε στα τρίποντα και ο Ολυμπιακός στα δίποντα. Ένα σουτ, μία λεπτομέρεια έκαναν τη διαφορά όσο σκληρό και αν είναι.
Υ.Γ. 3) Το να “γκρινιάζει” κάποιος για την άστοχη βραδιά του Βεζένκοφ είναι τελείως άδικο με βάση τη συνολική του σεζόν. Τίποτα δεν διαγράφει ότι ήταν μαζί με τον MVP Νίκολα Μίροτιτς οι καλύτεροι φόργουορντ στην Ευρωλίγκα.
Υ.Γ. 4) Συγκινητική προσπάθεια από Σλούκα και Μάρτιν σε άμυνα και επίθεση κρίμα για αυτούς τους δύο που δεν δικαιώθηκαν για να έρθει η πρόκριση. Ο Κώστας θα έχει και άλλες ευκαιρίες να πάρει ως ηγέτης την Ευρωλίγκα με τον Ολυμπιακό.
Υ.Γ. 5) Τρομερό Final Four, εκπληκτικοί ημιτελικοί και περιμένουμε μεγάλη αγωνία τον τελικό Ρεάλ – Εφές. Ο Σάρας ίσως ήρθε η ώρα να αναθεωρήσει κάποια πράγματα, γιατί ειδικά στο δικό του ματς… δικαιώθηκε το μπάσκετ σε συνδυασμό με την τακτική και όχι μόνο το δεύτερο.
Διαβάστε επίσης:
Eurohoops Show: Final Four edition: Μίτσιτς in, Ολυμπιακός out
Μάρτιν στο Eurohoops: “Πολύ σκληρός ο τρόπος που χάσαμε”
Βεζένκοφ στο Eurohoops: “Θα ξαναδώ την τελευταία φάση, ίσως δεν ήμουν όσο κοντά έπρεπε” (video)