Του Βαγγέλη Ιωάννου/ info@eurohoops.net
Πριν από πολλά χρόνια, στη διάρκεια των μεταδόσεων , καθιέρωσα τον όρο long rebound (μακρινό ριμπάουντ) και τη χρησιμότητά του στο σύγχρονο μπάσκετ. Στις αρχές της περασμένη δεκαετίας πρόσθεσα τον όρο deflection (εκτροπή), που τον χρησιμοποίησε πολύ ο Κώστας Παπανικολάου μόλις γύρισε από το ΝΒΑ και έγινε της μόδας μόλις ήρθε στη χώρα μας ο Ρικ Πιτίνο.
Τώρα , ήρθε η ώρα να πάμε παρακάτω. Το μενού έχει «gravity» (βαρύτητα). Το μυαλό σας μπορεί να πηγαίνει στο νόμο του Ισαάκ Νεύτωνα, αλλά στη δική μας περίπτωση πρόκειται για μια λέξη που θα απασχολήσει όλους όσοι κάνουν μια ανάλυση του παιχνιδιού της εθνικής , προσαρμοσμένη στις απαιτήσεις του σύγχρονου μπάσκετ , αλλά και του φαινομένου Αντετοκούνμπο.
Στη φυσική , βαρύτητα ονομάζεται η ιδιότητα των υλικών σωμάτων να έλκουν και να έλκονται με άλλα υλικά σώματα. Τα σώματα που έλκονται κινούνται με επιταχυνόμενη κίνηση προς το έλκον σώμα. Και οι έλξεις είναι αμοιβαίες.
Στο σύγχρονο μπάσκετ , είναι σχεδόν αδύνατο να καταλάβουμε πως λειτουργούν οι άμυνες και οι επιθέσεις, χωρίς να κατανοήσουμε τη «gravity» ενός παίκτη , αλλά και μιας ομάδας συνολικά. Δημοσιογραφική αδεία, λοιπόν, μιλάμε για τη μπασκετική εκδοχή της βαρύτητας, που έχει να κάνει με τις θέσεις που παίρνουν οι παίκτες (αμυντικοί-επιθετικοί) σε ορισμένα σημεία του παρκέ και βοηθούν στον προσδιορισμό της επιτυχίας, ή της αποτυχίας των επιθέσεων.
Κάθε επιθετικός παίκτης έχει βαρύτητα – αλλά δεν έχουν όλοι οι παίκτες την ίδια βαρύτητα. Στην εθνική μας (κι αυτό δεν χρειάζεται να το αναλύσω…) τη μεγαλύτερη βαρύτητα έχει ο Γιάννης Αντετοκούνμπο. Άρα, όλες οι άμυνες θα είναι προσαρμοσμένες πάνω του. Ο Δημήτρης Ιτούδης και οι συνεργάτες του το ξέρουν αυτό πολύ καλά. Και ετοιμάζονται πυρετωδώς. Το «ελληνικό φαινόμενο» μπορεί να παίξει σε όποια θέση θέλει. Κατά τη γνώμη μου , θα πάει στο «4», ενώ την ίδια στιγμή θα λειτουργεί και ως …κρυφό «5».
Επαναλαμβάνω , οι θέσεις για τον ίδιο τον Γιάννη – που δεν θα αλλάξει το παιχνίδι του- δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία, επειδή μπορεί να παίξει σε όλες. Αντιθέτως , έχουν μεγάλη σημασία για τους υπόλοιπους. Κι εδώ είναι το ζουμί. Ο «Greek Freak» μπορεί να δηλώνει με ταπεινότητα πως αυτός θα προσαρμοστεί στο παιχνίδι των άλλων έντεκα και όχι οι έντεκα σ αυτόν , όμως η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Το ποιοί θα είναι γύρω του κάθε φορά θα κρίνει τα πάντα.
Οι σχηματισμοί πεντάδων κάθε φορά θα υπαγορεύουν εάν θα επιτεθούμε (ειδικά στο μισό γήπεδο) με τη μπάλα στα χέρια του Γιάννη , ή με τη μπάλα μακριά από τα δικά του χέρια. Και η μπάλα έχει βαρύτητα. Η άμυνα πάντα πιέζει περισσότερο τον παίκτη που έχει τη μπάλα και θέλει να τον κρατήσει μακριά από την πιθανότητα να πάρει ένα ορθάνοιχτο σουτ (wide open).
Και το ίδιο το καλάθι έχει βαρύτητα. Την ώρα που το σύγχρονο μπάσκετ (λόγω Στεφ Κάρι και όχι μόνο) έχει πάει πολύ στο τρίποντο , τα υψηλότερα ποσοστά των ομάδων σημειώνονται με σουτ από μέση και -κυρίως- κοντινή απόσταση.
Με τον Γιάννη στο «4» , ή το «5» , λοιπόν, η αντίπαλη άμυνα τι θα φοβόταν περισσότερο και τι ρίσκο θα έπαιρνε όταν η μπάλα θα πήγαινε στα χέρια του; Χωρίς νταμπλ τιμ ο Γιάννης από το ζωγραφιστό, ή θα σουτάρει με 90% , ή θα θα καρφώσει (100%). Με νταμπλ τιμ , κάποιος θα μείνει ελεύθερος. Υποθετικά πάντα , εάν οι άλλοι τέσσερις είναι οι Σλούκας -Ντόρσει- Παπαπέτρου και Παπαγιάννης ,ή Αγραβάνης, η αντίπαλη άμυνα θα δεινοπαθήσει…
Αρκεί , φυσικά , η εθνική μας να έχει καλές αποστάσεις (spacing) στην επίθεσή της και υπομονή. Με καλές αποστάσεις και υπομονή στην κυκλοφορία της μπάλας τα σουτ θα είναι ελεύθερα. Και συνήθως τα ελεύθερα σουτ μπαίνουν.
Τώρα, προσοχή. Οι περισσότεροι θεωρούν ότι η επίθεσή μας θα λειτουργήσει ανάλογα με τη βραδιά στην οποία θα βρεθούν οι περιφερειακοί μας. Διαφωνώ. Κομβικοί σ αυτό το μεγάλο τουρνουά θα είναι ο Γιώργος Παπαγιάννης και ο Δημήτρης Αγραβάνης. Αυτοί θα απεμπλέξουν τον Γιάννη από νταμπλ και (πολλές φορές) τριπλ τιμ , επειδή σουτάρουν πολύ καλά από μακριά και -κατά συνέπεια- θα αναγκάσουν την άμυνα να βγει έξω (η «gravity» που λέγαμε).
Κι αν για το «τανκ» Αγραβάνη όλα πάνε καλά, για τον «Big Papa» υπάρχουν σύννεφα. Δεν έχει προπονηθεί ακόμη με την εθνική. Έχει ύπουλο τραυματισμό στον Δικέφαλο και εκφράζονται μεγάλοι φόβοι ακόμη και για το Ευρωμπάσκετ. Αυτό θα είναι μεγάλο πλήγμα για την ομάδα μας, καθώς τέτοιους δίδυμους πύργους ( Γιάννη και Παπαγιάννη) και με τα χαρακτηριστικά τα δικά τους δεν έχει καμία άλλη ομάδα απ αυτές που θα λάβουν μέρος στο Ευρωμπάσκετ.
Και κάπως έτσι – απόντος του Μήτογλου– είναι σωτήρια η παρουσία του Αγραβάνη , ο οποίος (δεν ξεχνάμε…) ότι δεν είχε κληθεί καν στο προολυμπιακό του Καναδά!!!
ΥΓ: Τι καθορίζει τη «βαρύτητα» ενός παίκτη, ή μιας ομάδας; Περισσότερο από ο,τιδήποτε άλλο, ο πρωταρχικός παράγοντας που καθορίζει τη βαρύτητα ενός παίκτη, ή μιας ομάδας, είναι η ικανότητα στο σουτ. Οι αμυντικοί δεν μπορούν να απομακρυνθούν από καλούς σουτέρ. Ενάντια στους πιο αδύναμους σουτέρ, οι αμυντικοί μπορούν να εξαπατήσουν , να κλέψουν ένα επιπλέον βήμα προς την μπάλα ή τη ρακέτα, πετυχαίνοντας έτσι να προσφέρουν βοήθεια στους συμπαίκτες τους.
YΓ1: Στον Ντόρσει που είναι μια κατηγορία μόνος του ( επειδή έχει την ικανότητα να δημιουργεί το δικό του σουτ) θα αναφερθώ μετά τα πρώτα φιλικά.
ΥΓ2: Για την άμυνα της εθνικής θα ασχοληθώ τις επόμενες μέρες. Οπως έχω ξαναγράψει πάντως, θα κυριαρχήσει η άμυνα με αλλαγές. Αυτό θα είναι το «πυρηνικό» μας όπλο!
ΥΓ3: Σε αντίθεση με τον τραυματισμό του Παπαγιάννη , ο τραυματισμός του Σλούκα δεν είναι σοβαρός.