Του Βαγγέλη Ιωάννου/ info@eurohoops.net
Το ντέρμπι των «αιωνίων» ήταν (όντως} διαφορετικό από όλα τα προηγούμενα. Οχι επειδή ήταν άκρως ανταγωνιστικό. Το ακριβώς αντίθετο. Επειδή , έπειτα από την πρώτη περίοδο , ένας ήταν ο απόλυτος κυρίαρχος στο παρκέ: Ο Ολυμπιακός!
Οι «ερυθρόλευκοι» έκαναν το καλύτερο – εκτός έδρας- παιχνίδι τους ever στην Ευρωλίγκα, κόντρα στον Παναθηναικό. Χωρίς να χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση σε συστήματα και τακτικές , ήταν ένα παιχνίδι-ορισμός του «take no prisoners». Παρά την απουσία του Σάσα Βεζένκοφ , ο Ολυμπιακός μπήκε πολύ δυνατά και αποφασιστικά στο ματς και δεν έδειξε κανένα έλεος στον αντίπαλό του μέχρι που η διαφορά έφτασε τους 31 πόντους.
Αδιανόητη εξέλιξη για όσους θυμούνταν τι είχε γίνει στην προτελευταία αναμέτρηση των δυο ομάδων , στο ΣΕΦ, για το ελληνικό πρωτάθλημα. Απολύτως φυσιολογική , όμως, για όσους δεν ξεχνάνε ότι το μπάσκετ είναι ομαδικό σπορ και ποτέ ένας παίκτης (εν προκειμένω ο Μπέικον) δεν μπορεί να κερδίσει ένα καλά δομημένο σύνολο.
Αφήνοντας για λίγο στην άκρη τα πικ εν ρολ, τις αλλαγές στην άμυνα, τις απομονώσεις και τα υπόλοιπα «καλολογικά στοιχεία» της προπονητικής του μπάσκετ , θα επικεντρωθώ ( για πρώτη φορά τόσο πολύ) σε έξι πρόσωπα , ή καλύτερα σε έξι «τενόρους» που έλαμψαν ΚΑΙ στο «Νίκος Γκάλης»:
* Πρώτος και καλύτερος ο Γιώργος Μπαρτζώκας. Γιατί; Μα, επειδή αυτός έχει χτίσει ένα τέλειο οικοδόμημα , που χαίρεσαι να το βλέπεις , ακόμη και τις βραδιές που ξεμένει από λύσεις και δυνάμεις στην τέταρτη περίοδο. Ολυμπιακός παίζει το καλύτερο μπάσκετ που έχει παίξει ποτέ.
Ανεξάρτητα από ρόστερ, μπάτζετ και ονόματα παικτών. Απλώς τους λείπει ένας ακόμη γκαρντ υψηλού επιπέδου για να γίνει φαβορί για την Ευρωλίγκα.
* Δεύτερος , ο Κώστας Σλούκας. Η παρουσία του και μόνο ανεβάζει δυο επίπεδα την ομάδα του Πειραιά. Οταν βγάζει την ποιότητά του στο παρκέ , κάθε αντίπαλος δεινοπαθεί.
* Τρίτος , ο Κώστας Παπανικολάου. Πιο ώριμος από ποτέ. Αρχηγός με τα όλα του, έχει δώσει άλλη διάσταση στο παιχνίδι του στη θέση «3». Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι όποτε χρειαστεί δεν μπορεί να καλύψει κάποια λεπτά στο «2» , ή να αποδώσει εξαιρετικά και στο «4».
* Τέταρτος , ο Μουσταφά Φαλ. Τεράστιος με όλη τη σημασία της λέξεως. Ικανότατος στην επίθεση , πραγματικό φόβητρο στην άμυνα.
* Πέμπτος , ο Τόμας Ουόκαπ. Η επιλογή του από τον Ολυμπιακό μοιάζει με τον πρώτο αριθμό του λαχείου. Καταλύτης για το ολοκληρωτικό μπάσκετ των Πειραιωτών.
* Εκτος «τενόρος» ( επειδή δεν έπαιξε λόγω τραυματισμού) και χωρίς άλλη εξήγηση , ο Σάσα Βεζένκοφ. Τι είπατε; Πως έλαμψε αφού δεν έπαιξε; Μα, πολύ απλά , δια της…απουσίας του!!!
Οσο για το τι μας έδειξε ( για το υπόλοιπο μισό της σεζόν) το τελευταίο ντέρμπι των δυο -κατά τεκμήριο- μεγαλύτερων ελληνικών ομάδων; Οτι ο Ολυμπιακός είναι τουλάχιστον ένα επίπεδο πιο πάνω από τον Παναθηναικό και ότι οι «πράσινοι» έχουν δρόμο μπροστά τους ( ίσως και μερικές αλλαγές ακόμη…) για να καλύψουν την απόσταση.
Την ίδια ώρα, στο «τριφύλλι» μπορεί να αποθεώνεται ο Ντουέιν Μπέικον , ωστόσο το ατομικό του παιχνίδι αποβαίνει σε βάρος της ομάδας και όσο δεν καταφέρνει να το διορθώνει αυτό ο Ντέγιαν Ράντονιτς , τόσο θα παραμένει ο…αδύναμος κρίκος στην όλη ιστορία!
Οι δυο ομάδες θα ξαναπαίξουν πολλές φορές μέχρι τον Ιούνιο. Αλλά μέχρι τότε πολλά μπορεί να αλλάξουν, κυρίως στην πλευρά του Παναθηναικού.
Συνεπώς , ας περιμένουμε.
Καλή χρονιά σε όλους , με υγεία και ωραίες μπασκετικές στιγμές!!!