Του Γιάννη Ράμμα/ irammas@eurohoops.net
Άρχισε, λοιπόν, η νέα χρονιά. Όχι με τρόπαιο για τον Παναθηναϊκό, ούτε καν αξιοπρεπώς, αλλά άρχισε. Αν και δεν είχα ποτέ σε εκτίμηση το Super Cup. Κατά τα άλλα, άξιος νικητής ο Ολυμπιακός, κατά κράτος. Να τα λέμε όλα. Όχι πως χρειαζόταν να το πω εγώ με 32-4 στο 7′, +30 μέγιστη τιμή της διαφοράς και 75-51 τελικό σκορ στο ΚΓ Καλλιθέας Ρόδου.
Τι άλλο θα μπορούσαμε να λέμε; Αν ήμουν Ολυμπιακός, και τι δε θα έλεγα ακόμα στους φίλους μου Παναθηναϊκούς, πάντα σε υγιές πλαίσιο. Τόσα και τόσα είχαν ειπωθεί πριν από πρώτο ντέρμπι “αιωνίων” στον τελικό του Super Cup στη Ρόδο, κυρίως από πλευράς Παναθηναϊκού, μόνο οι Ολυμπιακοί έχουν δικαίωμα να ομιλούν μέχρι το επόμενο “ντέρμπι” αιωνίων” (6/10, ΟΑΚΑ @ Ευρωλίγκα). Και βλέπουμε ξανά μετά.
Αλλά όχι μόνο στους φίλους μου. Και στα social Media το ίδιο θα έκανα. Το παιχνίδι ήταν ό,τι καλύτερο για πειράγματα μετά.
Αλλά τι λέω κι εγώ. Έχετε δει τι γράφεται στα social Media; Κλαίγοντας θα έκλεινα tabs, παράθυρα, εφαρμογές, υπολογιστή, tablet, κινητό τηλέφωνο, γενικό διακόπτη ρεύματος.
Έχουν γεμίσει τα social Media με υβριστικά έως εμετικά σχόλια, από τον πιο απλό μειωτικό χαρακτηρισμό έως… καλοκαιρινά ζώδια. Κι όλα αυτά γιατί; Για τις ομάδες, που νομίζουν είναι “τους”. 9/10 σχόλια είναι έτσι, ακόμη και σε posts που αφορούν τραυματισμό. Η κατάσταση γίνεται πιο τραγική όταν συνειδητοποιείς πως αυτού του είδους τα σχόλια δεν έχουν ηλικία, τα γράφει ο καθένας. Διαφορετική ηλικία, ίδια και χειρότερα μυαλά.
Έχουν καταντήσει τα social Media χώρος συνάντησης για τους βλάκες. Κι είμαι υπερβολικά ευγενικός ως προς τον χαρακτηρισμό. Κανονικά θα έπρεπε να φοβούνται να δείξουν στον κόσμο πως είναι βλάκες, όχι να καμαρώνουν επειδή υπάρχουν όμοιοί τους, να συνασπίζονται και να τραμπουκίζουν τους σώφρονες.
Ναι, ξέρω, θα αναρωτηθεί κανείς τι κάνουμε κι εμείς ως Eurohoops για αυτό. Μακάρι να μπορούσα να σας δείξω την Block List στο facebook, άπειρο το scroll down. Είναι τόσο αχανές, όμως, το διαδίκτυο που δε μπορούμε να επιστρέφουμε διαρκώς στα posts και να ελέγχουμε κάθε φορά ό,τι νέο έχει γραφτεί. Πιστώστε μας πως κάνουμε προσπάθεια, χρεώστε μας πως δεν (γίνεται να) είναι ολοκληρωμένη. Εκτός από όταν αναγκαζόμαστε να κλείσουμε το πεδίο σχολιασμού, όταν υπάρχει τόση βλακεία μαζεμένη που δεν προλαβαίνουμε να κάνουμε hide, delete ή ban, χωρίς αυτό να λύνει το πρόβλημα, απλώς το καθυστερεί μέχρι το επόμενο post. Πάντα στα social Media όλα αυτά, αφού στο www.eurohoops.net τα κείμενα δεν είχαν ποτέ τέτοιο πεδίο κι ας στοιχίζει σε χρόνο παραμονής στη σελίδα, επιστροφή σε σελίδα για ανάγνωση απαντήσεων και δεν ξέρω τι άλλο.
Η δική μου λύση είναι ακραία, άλλωστε, “desperate times call for desperate measures”. Social Media μόνο με αριθμό Αστυνομικής Ταυτότητας ή/και ΑΜΚΑ ή/και ΑΦΜ, τι e-mail και κουραφέξαλα. Κι αν/όταν προσβάλλεις κάποιον “λυπητερή” στο taxisnet. Δεν έχεις taxisnet γιατί είσαι ανήλικος; Μεταβίβαση σε κάποιον από τους γονείς για να (σε) πρόσεχαν.
Μέχρι να γίνει αυτό, θα πρότεινα στους πνευματικά υγιείς φίλους του αθλητισμού να μη κάνουν καθόλου “κλικ” στα σχόλια, όχι για να γράψουν, ούτε καν για να τα διαβάσουν. Κι ας αφήνουμε έτσι τους βλάκες να νικούν. Θα το γυρίσουμε, πού θα πάει…
Κι ο Παναθηναϊκός θα το γυρίσει, πού θα πάει. Μόλις το δεύτερο επίσημο παιχνίδι και πρώτο ντέρμπι “αιωνίων” ήταν…
ΥΓ. Να μη ξέρεις να χάνεις, πάει στο διάολο. Να μη ξέρεις ούτε να νικάς; Άραγε σας ενδιέφεραν ποτέ οι ομάδες που λέτε πως υποστηρίζετε ή απλώς επιλέξατε μία στην τύχη για να έχετε κάποιον να βρίζε(σ)τε;
ΥΓ2. Τους μεν και τους δε που έβριζαν και βρίζονταν στο γήπεδο γιατί δεν τους έβαλαν να καθίσουν δίπλα-δίπλα να τα λένε από κοντά, να μη πονέσουν και τα λαιμά τους;
ΥΓ3. Ούτε οι εικόνες με τις αποστολές των ομάδων μαζί στο ταξίδι της αναχώρησης και της επιστροφής, να τα λένε όμορφα κι ωραία κι αγαπημένα, δεν αρκεί για να συνεφέρει κάποιους…