Του Γιάννη Ράμμα/ irammas@eurohoops.net
Δε μου “αρέσει” η άμυνα. Ψέματα, δε μου αρέσουν οι αμυντικογενείς παίκτες. Ψέματα, δε μου αρέσουν οι παίκτες που ξέρουν μόνο να παίζουν άμυνα κι η ομάδα παίζει 4on5 στην επίθεση. Είμαι τέτοιος παίκτης και ψάχνω για συμβόλαιο; Όχι. Είμαι προπονητής και ψάχνω για τέτοιο παίκτη; Ούτε. Χρειάζονται τέτοιοι παίκτες για να πετύχει μία ομάδα; Το υπενθύμισε πρώτος και καλύτερα από όλους ο Παναγιώτης Καλαϊτζάκης, και με πράξεις (6π. με 3/4δίπ., 0/1τρίπ., 4ρ., 2ασ. σε 18:29) στη νίκη επί της Φενέρμπαχτσε (74-63) στο ΟΑΚΑ, που ανέβασε τον Παναθηναϊκό στην τρίτη θέση (16-10) στην Ευρωλίγκα, και με λόγια αμέσως μετά.
(Με το παρδόν) “Καυλαϊτζάκης. Αλλαξοπίστησα”, έγραψα στο group chat του Eurohoops στο Messenger (ναι, σε αυτό που πάταγες “Χ” και δεν έκλειναν τα παράθυρα) λίγο αφότου μπήκε στο παιχνίδι στο 9′ (7-19) και μέχρι να βγει στο 15′ (25-25). Όντας στο -12, ο “Κάλα” ήξερε πολύ καλά πως ήταν η μοναδική ευκαιρία να κερδίσει χρόνο συμμετοχής στο παιχνίδι. Αν δεν είχε βγάλει τις άμυνες που έβγαλε κι αν δεν είχε βγάλει την ενέργεια που έβγαλε, ο Εργκίν Αταμάν θα τον είχε βγάλει κι αυτός χωρίς να τον βάλει ξανά. Το ένστικτο της επιβίωσης σε ένα τόσο κομβικό παιχνίδι για την κατάσταση στην πρώτη τετράδα βγήκε πρώτα στον ίδιο και παρέσυρε τους υπόλοιπους. Ελάχιστοι διαθέτουν το δικό του hustle, ίσως γιατί ξέρει πως δεν έχει να αντιπαρατάξει ανάλογο ταλέντο στην επίθεση.
Ξέρει από hustle ο “Μπο Κρουζ”
Δε γίνεται, όμως, να γράψω για hustle χωρίς αναφορά και στον Χουάντσο Ερνανγκόμεθ. Κι εγώ έχω πιο δυνατή ανάμνηση από τον Ισπανό πάουερ φόργουορντ την εμφάνιση στο νικηφόρο τελικό του EuroBasket το 2022 επί της Γαλλίας (88-76) στη Mercedes-Benz Arena του Βερολίνου, όπου είχε σκοράρει 27 πόντους με 7/9 τρίποντα κι όπου όλως τυχαίως θα διεξαχθεί και το Final Four (24-26/5), δεν περίμενα να κάνει τα ίδια ως 28χρονος rookie στην Ευρωλίγκα μετά, ωστόσο, περίμενα αρκετά περισσότερα από όσα έκανε (5π., 3,3ρ., 0,6ασ., 0,4κλ., 0,2κοψ., 0,5λ. σε 15:33) στο ΝΒΑ (2016-23) και σίγουρα από όσα κάνει ήδη (4,2π., 3,8ρ., 0,5ασ., 0,6κλ., 0,4κοψ., 0,9λ. σε 17:20). Παρόλα αυτά, οφείλω να αναγνωρίσω και στη δική του περίπτωση πως ανέκαθεν προσπαθούσε να καλύψει μέσω της άμυνας το underperforming στην επίθεση. Χωρίς αυτό να δικαιολογεί την τουλάχιστον μέτρια παρουσία μέχρι τώρα.
Όπως ο Παναγιώτης Καλαϊτζάκης, μπήκε κι αυτός στο παιχνίδι στο 9′ (7-19) και χρειάστηκε να έρθει το 30′ (57-47) για να βγει για πρώτη φορά, πριν επιστρέψει στα τελευταία δευτερόλεπτα για μία άμυνα που θα μπορούσε να δώσει στον Παναθηναϊκό την ευκαιρία να καλύψει και τη διαφορά από τον πρώτο γύρο (83-69). Συνολικά έπαιξε για 22:53 (5π. με 2/2δίπ., 1/2β., 8ρ., 3κλ.), τον τρίτο υψηλότερο χρόνο συμμετοχής μετά από τις πρώτες δύο αγωνιστικές.
Είχε έναν λόγο παραπάνω ο Ναν, τον δικό του
Καλή, λοιπόν, κι άμυνα, αλλά χωρίς την επίθεση δε γίνεται δουλειά και ποιος καλύτερος στον Παναθηναϊκό από τον Κέντρικ Ναν για να το καταστήσει σαφές, άλλωστε, έπρεπε να υποστηρίξει και τα λεγόμενά του από την προηγούμενη ημέρα. Υπάρχουν αρκετοί που θεωρούν λίγους τους 23 πόντους με 10/25 σουτ εντός παιδιάς (και 3/3 ελεύθερες βολές), ίσως, όμως, αλλάξουν γνώμη αν συγκρίνουν τα δύο ημίχρονα.
- Α’ ΗΜΙΧΡΟΝΟ: 4 pts | 2/4 2PT | 0/2 3PT
- B’ ΗΜΙΧΡΟΝΟ: 19 pts | 8/18 2PT | 0/1 3PT | 3/3 FT
Χωρίς τον Κώστα Σλούκα ξανά, με τον Λούκα Βιλντόζα (7π. με 1/1δίπ., 1/4τρίπ., 2/2β., 2ρ., 1ασ., 1λ. σε 8:35) να έχει βοηθήσει στο πρώτο ημίχρονο, αλλά να υστερεί ακόμα σε κάποια πράγματα για να τον εμπιστευτεί η ομάδα για περισσότερο χρόνο, με τον Τζέριαν Γκραντ να έχει περιορισμένες κινήσεις κι αρκετούς άλλους να μη μπορούν να το βρουν στην επίθεση, ο 28χρονος Αμερικανός σούτινγκ γκαρντ ήταν σχεδόν η μόνη επιλογή. Ούτε hero ball ακριβώς κι ας το παράκανε κάποιες φορές (είχε και 3 λάθη σε 35:45), ούτε “let him cook” ακριβώς, αλλά απόλυτη εμπιστοσύνη πως θα ανταπεξέλθει (κι) αυτή τη φορά, όπερ κι εγένετο. Στην τελική, δε γίνεται να μιζεριάζει κανείς για αυτό μετά από τέτοια νίκη, υπό αυτές τις συνθήκες με απουσίες στην προετοιμασία και μία μεγάλη εν ώρα παιχνιδιού. Πού να μην είχε νικήσει κιόλας ο Παναθηναϊκός.
Κατά τα άλλα, το παιχνίδι (μου) θύμισε παιχνίδι playoffs, στα οποία οι παίκτες τα δίνουν όλα για τη νίκη κι οι διαιτητές επιτρέπουν και την πιο σκληρή άμυνα. Ο Παναθηναϊκός έχει από το 2019 να παίξει στην postseason κι όσες φορές είχε βρεθεί έκτοτε να παίζει ανάλογα παιχνίδια στην κανονική περίοδο τα έχανε γιατί δεν είχε ούτε το υλικό, ούτε το κίνητρο για hustle.
ΥΓ. Πρέπει να ανοίξει το rotation, μη τα ξαναλέμε, αλλά δεν είναι αποκλειστική ευθύνη του Εργκίν Αταμάν, είναι και των ίδιων των παικτών.
ΥΓ2. Ο Γιώργος Παπαγιάννης έπρεπε να χειροκροτηθεί και μόνο και κακώς αποδοκιμάστηκε κιόλας.
ΥΓ3. Ο “φίλαθλος” στις courtside θέσεις του ΟΑΚΑ που νόμιζε πως μπορεί να βρίζει (τον διαιτητή Μιγκέλ Άνχελ Πέρεθ) χωρίς επιπτώσεις, κάτι που το κάνουν όλοι ανεξαρτήτως πού κάθονται, έπρεπε να απομακρυνθεί και καλώς αποκλείστηκε δια βίου κιόλας.
ΥΓ4. Τόσο απλή και τόσο εντυπωσιακή 3/4 court ασίστ του Νικ Καλάθη στον Αμίν Νουά για το 5-8 στο 4′. Κακός είναι, ρε.
ΥΓ5. Αήττητος όποτε πάω ΟΑΚΑ, αήττητος όποτε ανεβαίνω Γιάννενα. Φτου να μη το/με ματιάξω.
Διαβάστε ακόμη: