Του Γιάννη Ράμμα/ irammas@eurohoops.net
Η αλήθεια είναι πως ήθελα να βάλω τίτλο “Ρουά ματ”, ωστόσο, θα παρεξηγούταν εύκολα από τους γνωστούς-αγνώστους στα σχόλια, οπότε πήγα με την επιλογή 1β., που εξηγεί εξίσου το νόημα της νίκης.
Γιατί αυτό ακριβώς έκανε ο Παναθηναϊκός, επίδειξη ισχύος.
Και την έκανε ναι μεν με αντίπαλο τον Ολυμπιακό, στο ΣΕΦ κιόλας, αλλά όχι συγκεκριμένα επί του Ολυμπιακού, γενικά.
Πως μπορεί να παρατάξει το αγαπημένο σχήμα του Εργκίν Αταμάν με τους τρεις γκαρντ κι ο Κώστας Σλούκας να είναι ο τέταρτος σε (στατιστική) συνεισφορά γκαρντ.
Πως μπορεί απέναντι σε μία frontline όπως αυτή του Ολυμπιακού να αφήσει εκτός 12άδας τον NBAer που πήρε για να έρχεται πίσω από τον Ματίας Λεσόρ, να μη χρησιμοποιήσει καθόλου τον τρίτο σέντερ, η εναλλακτική να είναι από τη θέση “4” και να προέρχεται από γαστρεντερίτιδα και να παίρνει περισσότερα.
Πως μπορεί να βρεθεί σε λιγότερες από 48 ώρες από τη νίκη στην έδρα της Φενέρμπαχτσε στην έδρα του “αιωνίου” αντιπάλου” και της ομάδας με “ένα από τα καλύτερα ρόστερ στην Ευρωλίγκα” και να είναι σταθερά μπροστά στο σκορ για 20τόσα λεπτά μέχρι το +16.
Πως διαθέτει την καλύτερη γραμμή γκαρντ στην Ευρώπη.
Πως διαθέτει το καλύτερο κλειστό rotation που μπορεί να του πάρει από ντέρμπι “αιωνίων” μέχρι τίτλους.
Πως μπορεί να δώσει ρεπό την επόμενη ημέρα κι ενώ ακολουθεί “διαβολοβδομάδα” στην Ευρωλίγκα.
Όλα αυτά με τη συμπλήρωση ενός ημερολογιακού μήνα από την έναρξη της χρονιάς, που τον είχε βρει στην αντίθετη πλευρά. Πολύ νωρίς ακόμα για τέτοια συμπεράσματα; Ίσως ναι, πιθανότατα όχι, αφού αυτή την πορεία είχε χαράξει εξ αρχής ο Παναθηναϊκός.
ΥΓ. Εννοείται δεν ξέχασα τον Χουάντσο Ερνανγκόμεθ. Last, but not least…