Του Γιάννη Ράμμα/ irammas@eurohoops.net
Γιατί το είχαμε όλοι ανάγκη; Γιατί τίποτα στη ζωή και στον αθλητισμό δεν είναι δεδομένο, πόσω μάλλον σε μία εποχή που καθετί θετικό ασφυκτιά.
Είναι αυτονόητη η δυναμική των δύο “αιωνίων”, αλλά αυτό δεν εγγυάται παιχνίδι υψηλού επιπέδου σε σχεδόν κάθε του πτυχή, όπως αυτό παρακολουθήσαμε τώρα. Από την εξέλιξη, το θέαμα και το υψηλό σκορ (89-94) μέχρι τις δηλώσεις όλων των πρωταγωνιστών, την παραδοχή ανωτερότητας της νικήτριας ομάδας από την πλειοψηφία των οπαδών φιλάθλων της ηττημένης και τις φωτογραφίες τους με παίκτες της αντιπάλου.
Παρέλειψα να αναφέρω ονόματα για να μη χρωματίσω τη στιγμή, άλλωστε, πολλά αυτά από τα είχαμε μόλις δει και στο αμέσως προηγούμενο παιχνίδι μεταξύ τους, αν κι εξακολουθώ να διακρίνω διαφορές στην εν γένει ατμόσφαιρα ανάμεσα στα ντέρμπι “αιωνίων” στις εγχώριες διοργανώσεις και στην Ευρωλίγκα. Όπως και να έχει, προτίμησα να αφήσω τη στιγμή να κρατήσει τα χρώματα που έχει από μόνη της και το μαύρο σίγουρα δεν είναι ένα από αυτά.
Μαύρο (κι άραχνο) ήταν μόνο το ξεκίνημα του Παναθηναϊκού στο παιχνίδι. Η ομάδα του Εργκίν Αταμάν δε μπήκε συγκεντρωμένη, ενώ η πίεση του Ολυμπιακού στη μπάλα κι η πολύ καλή κυκλοφορία της στην “ερυθρόλευκη” επίθεση τού χάλασε ακόμη περισσότερο το μυαλό στα πρώτα λεπτά. Είναι χαρακτηριστικό, και το 1-11 στο 4′ ή το 6-15 στο 7′, κι οι τρεις γρήγορες αλλαγές (Ιωάννης Παπαπέτρου αντί Τζέριαν Γκραντ στο 0-5 στο 2′, Κώστας Σλούκας αντί Λορένζο Μπράουν στο 1-11 στο 4′ και Ντίνος Μήτογλου αντί Ματίας Λεσόρ στο 6-15 στο 7′).
Θα πρόσθετα και την έλλειψη καθαρού μυαλού στη χρησιμοποίηση των φάουλ, αλλά αυτό δεν το έκανε σχεδόν ποτέ σωστά.
- A’ ΠΕΡΙΟΔΟΣ (15-20): 4 φάουλ με τελευταίο στο 10′ (13-18), το οποίο δεν ήταν καν από αυτά που το έκανε γιατί “είχε να δώσει”, αλλά σε προσπάθεια του Κέντρικ Ναν για κόψιμο στον Νίκολα Μιλουτίνοφ στον αιφνιδιασμό
- Β’ ΠΕΡΙΟΔΟΣ (33-41): 5 φάουλ με τέταρτο στο 15′ (20-30) και τελευταίο στο 20′ (33-40) από την απερισκεψία του Κώστα Σλούκα για “and 1” στον Σάσα Βεζένκοφ στην εκπνοή της περιόδου
- Γ’ ΠΕΡΙΟΔΟΣ (66-71): 2 φάουλ με πρώτο στο 24′ (44-46) και τελευταίο στο 30′ (64-67), αν και σε μία run n’ gun περίοδο
- Δ’ ΠΕΡΙΟΔΟΣ (89-94): 3 φάουλ με τελευταίο στο 37′ (81-81)
Όχι πως ο Ολυμπιακός δεν είχε περιόδους που δεν ξόδεψε τα δικά του (2+8+3+8), να υπενθυμίσω, όμως, πως ήταν μπροστά στο σκορ σχεδόν καθ’ όλη τη διάρκεια, ενώ ο Παναθηναϊκός μόνο από το 36:45 (83-82) μέχρι το 37:09 (83-85).
Τότε ήταν που “μίλησε” ο Εβάν Φουρνιέ.
Κι αν το πρώτο τρίποντο και το μεγαλύτερο σουτ από όλα ήταν από αυτά που λέμε “σκοτωμένα”, τα επόμενα δύο σουτ παραήταν ελεύθερα για να μην ευστοχήσει ένας παίκτης της δικής του κλάσης.
- Ο Χουάντσο Ερνανγκόμεθ “άλλαξε” στην κορυφή του τριπόντου, ο Κώστας Σλούκας όχι και βρέθηκαν να κυνηγούν μαζί τον Τόμας Ουόκαπ του ενός σουτ (0/1τρίπ.) όλου κι όλου στο παιχνίδι, αυτός πάσαρε στον ελεύθερο Σάσα Βεζένκοφ στην περιφέρεια, ο Τσεντί Οσμάν αναγκάστηκε να αφήσει τον Εβάν Φουρνιέ και να σπεύσει πάνω του, πάσαρε (όχι καλά) κι αυτός στον 32χρονο Γάλλο παιχταρά, που σούταρε ελεύθερος από τη γωνία, έστω πατώντας τη γραμμή του τριπόντου, για το 85-87 στα -2:14.
- Ο Τσεντί Οσμάν κι ο Χουάντσο Ερνανγκόμεθ δε συνεννοήθηκαν ποτέ και γύρισαν πλάτη στον Εβάν Φουρνιέ για να μαρκάρουν τον… κανέναν, τρίποντο από το πλάι και 85-92 στα -49,7″.
Είχαν προηγηθεί διαδοχικά το άστοχο layup του Χουάντσο Ερνανγκόμεθ στο 85-87 στα -1:28, όταν φοβήθηκε τον Νίκολα Μιλουτίνοφ και δεν τελείωσε από αριστερά μόνο και μόνο για τον φοβηθεί ξανά κι από τα δεξιά, η αργή επιστροφή του Κέντρικ Ναν στην άμυνα και το layup του Σακ ΜακΚίσικ για το 85-89 στα -1:21 και το άστοχο τρίποντο του 29χρονου Αμερικανού παιχταρά στα -1:04, παρότι “δεν τα χάνει, ρε, από την κορυφή”, όπως συνηθίζω να λέω στο γραφείο.
Θέλετε κι άλλες… αστοχίες;
- Η αδυναμία του Παναθηναϊκού στο επιθετικό ριμπάουντ, δικό του ΚΑΙ του Ολυμπιακού. Ας γράφει η στατιστική υπηρεσία 7-9 οι πόντοι από 4-10 επιθετικά. Η τρίτη περίοδος του 33-30 επιμέρους σκορ ολοκληρώθηκε με τα ριμπάουντ στα 0-4, εκ των οποίων τα 3 ήταν επιθετικά κι ο Ολυμπιακός σκόραρε 2 (2/2β. του Μουστάφα Φαλ για το 44-48 στο 24′) +2 (κάρφωμα του Νίκολα Μιλουτίνοφ για το 59-64 στο 38′) +3 πόντους (τρίποντο του Σάσα Βεζένκοφ για το 61-67 στο 29′) από αυτά.
- Η… κόντρα εμφάνιση του Λορένζο Μπράουν (0/3 σουτ, 3ασ., 2λ. σε 9:16) σε σχέση με τις πρόσφατες σε Ελλάδα κι Ευρώπη. Όχι πως ο Τζέριαν Γκραντ (6π. με 1/4δίπ., 4/4β., 5ασ., 1κλ., 3λ. σε 20:56) ήταν από τους διακριθέντες/διασωθέντες του Παναθηναϊκού. Ποιο σχήμα με τρεις γκαρντ έτσι; Από την άλλη, “credit” και στον Ολυμπιακό για αυτό (όπως και για όλα όσα layups σκόραρε για πολλοστή φορά από τα αγαπημένα του “κοψίματα”)
- Το “τρικ” με τον Ντίνο Μήτογλου (5π. με 2/4 σουτ, 2-0ρ., 1ασ., 1λ. σε 13:02) στη θέση “5” (μόλις 3:58 ο Ομέρ Γιουρτσεβέν κι όλα στα α’ ημίχ. με 4π. με 2/2δίπ., 1ρ.) που δε γίνεται να αποδίδει πάντα. Ο Νίκολα Μιλουτίνοφ (12π. με 4/8δίπ., 2-6ρ., 1ασ., 1κλ. σε 20:42) είναι top κλάσης σέντερ και… μανούλα στα ριμπάουντ.
Επιστροφή, λοιπόν, στο γενικό συμπέρασμα πως νίκησε ξανά η καλύτερη ομάδα στο συγκεκριμένο παιχνίδι. Θα μπορούσε να πει κανείς πως ο Ολυμπιακός έκανε τη δική του επίδειξη ισχύος, όπως είχα γράψει και μετά από το πρόσφατο ντέρμπι “αιωνίων” στη Stoiximan GBL και τη νίκη του Παναθηναϊκού (71-78) στο ΣΕΦ.
“Και την έκανε ναι μεν με αντίπαλο τον Ολυμπιακό Παναθηναϊκό, στο ΣΕΦ ΟΑΚΑ κιόλας, αλλά όχι συγκεκριμένα επί του Ολυμπιακού Παναθηναϊκού, γενικά”.
ΥΓ. Ακόμη κι έτσι ο Παναθηναϊκός είναι στο 5-3. Η προσεχής, τρίτη “διαβολοβδομάδα” μπορεί να τον βρει και στο 7-3, αλλά ένα παιχνίδι τη φορά. Πρώτα η Μακάμπι Τελ Αβίβ (12/11, 21:15) στο ΟΑΚΑ και μετά η Βίρτους Μπολόνια (15/11, 21:30) στη Unipor Arena.
ΥΓ2. Έπιασαν τα κρύα, θα προτείνει επιτέλους κανείς καμία, έστω μία, τηλεοπτική σειρά της προκοπής για να ζεσταθούμε;
Διαβάστε ακόμη: