Του Μιχάλη Στεφάνου/ info@eurohoops.net
Τους απολογισμούς, οι ομάδες δεν τους κάνουν ποτέ παραμονή Πρωτοχρονιάς, αλλά αν έπρεπε οπωσδήποτε να τιτλοφορήσουμε το 2024 που φεύγει και φυσικά απλώνεται σε δύο εντελώς διαφορετικές -κατά πως φαίνεται- μεταξύ τους σεζόν, αναφορικά με τον Ολυμπιακό, τότε οπωσδήποτε θα μιλούσαμε για την “χρονιά της επιμονής”.
Εκείνης που οδήγησε μια ομάδα με περιορισμένες δυνατότητες σε τρίτο σερί Final Four, εκείνης που δημιούργησε ένα τρομακτικά ποιοτικό ρόστερ το καλοκαίρι, εκείνης που αν το δούμε συνολικά, έφερε το ποδοσφαιρικό τμήμα από την χειρότερη ίσως σεζόν του εδώ και πολλά χρόνια, στον απόλυτο θρίαμβο της κατάκτησης του Conference League.
Γιατί αν υπάρχει κάτι που κάνει τον σύλλογο του Πειραιά να ξεχωρίζει σε σχέση με τους υπόλοιπους, είναι ο διαρκής αναβρασμός που συμβαίνει στα σωθικά του. Αυτό το αίσθημα του ανικανοποίητου που δεν καταλαγιάζει με κανένα τρόπο, που πάντα βρίσκει λόγους να αναζωπυρωθεί και να απαιτήσει το παραπάνω. Που δεν δέχεται ότι στον αθλητισμό υπάρχει και η ήττα, δεν ξέρει τι θα πει ψυχραιμία και δεν συγχωρεί την απάθεια.
Όσο κι αν οι καιροί αλλάζουν, ο Ολυμπιακός κατά βάθος εξακολουθεί να διοικείται από τον ίδιο αγνό “παραλογισμό” του κόσμου του, που υποχρεώνει σε μόνιμη επαγρύπνηση τους κατά καιρούς ηνιόχους του.
Ο περσινός χειμώνας βρήκε τους ερυθρόλευκους να πασχίζουν να αλλάξουν την κατάσταση που τραυματισμοί, αποχωρήσεις και μεταγραφικές αστοχίες είχαν δημιουργήσει. Ο Πετρούσεφ είχε πιάσει ήδη λιμάνι, ο Μόουζες Ράιτ τον ακολουθούσε και το μουντό κλίμα άρχισε να αλλάζει. Ο Ολυμπιακός κατέκτησε το κύπελλο απέναντι στον Παναθηναϊκό, έκανε έναν εντυπωσιακό δεύτερο γύρο στην Euroleague χάνοντας το πλεονέκτημα έδρας στην ισοβαθμία με την Μπαρτσελόνα (με ρεκόρ 22-12). Και παρότι κατά τη regular season το ρεκόρ του απέναντι στις ισπανικές ομάδες ήταν εφιαλτικό (1-7), όταν ήρθε η ώρα των playoff φανέρωσε στους μπλαουγκράνα το ανθεκτικό του μέταλλο.
Οι ερυθρόλευκοι χρειάστηκε να φύγουν δύο φορές νικητές από την Βαρκελώνη και να γίνουν μαζί με τη Φενέρ οι πρώτες ομάδες που (την ίδια μέρα) έσπασαν την παράδοση που ήθελε τους γηπεδούχους να επικρατούν αδιάλειπτα στα πέμπτα παιχνίδια. Έπειτα από μια συναρπαστική σειρά που στιγματίστηκε από την αλλοίωση αποτελέσματος στο game 3 του ΣΕΦ, οι ερυθρόλευκοι αφού σκόρπισαν τους Καταλανούς με 34 πόντους διαφορά στο 4ο παιχνίδι, υποχρεώνοντας τους στην πιο βαριά ήττα της ιστορίας τους σε play off, επέστρεψαν στο Παλάου για να πάρουν αυτό που δικαιούνταν. Κράτησαν τους γηπεδούχους κάτω από τους 60 πόντους και με κορυφαίους τους Μιλουτίνοφ, ΜακΚίσικ και Παπανικολάου σφράγισαν μια ιστορική πρόκριση.
Το τέλος της διαδρομής στο Βερολίνο και το πικρό φινάλε της σεζόν
Ο Ολυμπιακός έγινε η πρώτη ελληνική ομάδα που φτάνει σε τρία συνεχόμενα Final Four, όμως στην πραγματικότητα δεν εμφανίστηκε ποτέ στο Βερολίνο. Η καθαρή ήττα από την Ρεάλ στον ημιτελικό έβαλε τέλος στο ευρωπαϊκό όνειρο μιας ομάδας που βάσει εικόνας σε όλη τη σεζόν δεν έμοιαζε ικανή να φτάσει ως το τέλος της διαδρομής. Η επιμονή, όμως, ήταν το κυρίαρχο στοιχείο της εντός, αλλά κι εκτός παρκέ, αφού στις ήδη σημαντικές προσθήκες των Πετρούσεφ, Ράιτ είχε κιόλας προστεθεί η σπουδαία συμφωνία με έναν εκ των κορυφαίων γκαρντ της λίγκας. Οι Πειραιώτες είχαν κάνει από την άνοιξη την… κίνηση-ματ του καλοκαιριού , όμως η μοίρα είχε άλλα σχέδια, καθώς το βράδυ της 26ης Μαΐου, ο ήδη “ερυθρόλευκος” Κίναν Εβανς έπεφτε θύμα ενός σοκαριστικού τραυματισμού κατά τη διάρκεια των λιθουανικών play off.
Μετά την νέα ανεπιτυχή απόπειρα σε Final Four, η σεζόν έκλεισε και με την απώλεια του ελληνικού πρωταθλήματος. Με τον Πρωταθλητή Ευρώπης Παναθηναϊκό να διατηρεί το μομέντουμ, τον ενθουσιασμό και το αβαντάζ έδρας και τον Ολυμπιακό να κατεβαίνει στους τελικούς με έναν σέντερ, αφού ο Φαλ είχε υποστεί κάταγμα κόπωσης και ο Ράιτ είχε ήδη μείνει εκτός λίστας, η μάχη του τίτλου είχε ξεκάθαρο φαβορί. Παρ’ όλα αυτά οι… επίμονοι Πειραιώτες έφεραν το έργο τούμπα κερδίζοντας τα πρώτα δύο παιχνίδια της σειράς, χωρίς ωστόσο να καταφέρουν να πουν και την τελευταία λέξη. Οι σωρηδόν χαμένες βολές και τα απανωτά άστοχα τρίποντα του Κάνααν στον 4ο τελικό του ΣΕΦ, όπως και τα απίστευτα …τετ α τετ του Γκος στον 5ο, υπέγραψαν το πικρό φινάλε της σεζόν, όμως ο Ολυμπιακός, ακριβώς όπως το επιτάσσει η ιδιοσυγκρασία του, ξεκινούσε αμέσως την αντεπίθεσή του.
Η μεγάλη επιστροφή του Βεζένκοφ
Η μη επίτευξη των βασικών στόχων πείσμωσε τον οργανισμό, ο οποίος έχει ανταπεξέλθει δυναμικά σε πολύ δυσκολότερες συγκυρίες, για να μην ξέρει πώς να ανασυνταχθεί σε μια περίοδο που αν μη τι άλλο παρουσιάζει εντυπωσιακές επιδόσεις. Οι αδερφοί Αγγελόπουλοι συμμερίστηκαν τη λαϊκή απαίτηση για δημιουργία μιας πανίσχυρης ομάδας -ενόψει και της συμπλήρωσης 100 χρόνων από την ίδρυση του συλλόγου- κι έκαναν επίδειξη δύναμης κατά τη μεταγραφική περίοδο.
Η επιστροφή του Σάσα Βεζένκοφ ένα μόλις χρόνο μετά από την μεταπήδηση του στο ΝΒΑ, ταρακούνησε όλη την Ευρώπη. Ο Παναθηναϊκός τον διεκδίκησε ακραία προσφέροντάς του ένα ιλιγγιώδες συμβόλαιο, όμως στο τέλος όλοι κατάλαβαν δεν υπήρχε καμία περίπτωση να συμβεί οτιδήποτε άλλο από το γυρίσει ο κορυφαίος παίκτης της Ευρώπης στο μπασκετικό του σπίτι. Το κλειστό πενταετές συμβόλαιο που υπέγραψε δε, ήταν το πιο σαφές δείγμα των ερυθρόλευκων διαθέσεων. Οι μεταγραφές των Ντόρσεϊ και Βιλντόζα είχαν έρθει να ολοκληρώσουν την τούρτα, έλειπε, όμως, το κερασάκι…
Το μήνυμα του Φουρνιέ στον Φαλ και η οικονομική υπέρβαση
Ήταν Δευτέρα 19 Αυγούστου όταν ο Εβάν Φουρνιέ έστειλε το πρώτο μήνυμα μέσω του καλού του φίλου Μουσταφά Φαλ. “Θέλω να έρθω στον Ολυμπιακό. Πιστεύεις ότι θα μπορούσε να γίνει;“. Το άνοιγμα του Γάλλου σούπερ σταρ, που μετά από σπουδαία 12ετη καριέρα στο ΝΒΑ σκεφτόταν την επιστροφή στην Ευρώπη για χατίρι της ομάδας του Πειραιά, έφτασε γρήγορα στα αυτιά του Γιώργου Μπαρτζώκα και της διοίκησης. Τα υπόλοιπα έγιναν τυπική διαδικασία. Κανείς δεν σκέφτηκε την μεγάλη οικονομική υπέρβαση ή την πληρότητα του ρόστερ μπροστά στην ιστορική ευκαιρία να πιάσει λιμάνι ο θρυλικός Φουρνιέ. Και κάπως έτσι, λίγο πριν τα μεσάνυχτα της 4ης Σεπτεμβρίου χιλιάδες κόσμου του επεφύλαξαν μια αξέχαστη υποδοχή στο “Ελ. Βενιζέλος“.
Το Σούπερ Καπ και η νίκη στο ΟΑΚΑ για την Ευρωλίγκα
Ο Ολυμπιακός είχε θέσει πια τον πήχη στο υψηλότερο δυνατό σημείο, όμως μόνο εκεί, στην ασφυκτική πίεση των κορυφογραμμών αναπνέει φυσιολογικά ο εν λόγω σύλλογος. Ο μίνιμουμ στόχος του Σούπερ Καπ κατακτήθηκε απέναντι στον Παναθηναϊκό με τον Ντόρσεϊ να γράφει τον πρόλογο, τον Βεζένκοφ τον επίλογο και τον Πετρούσεφ να βάζει την όμορφη πινελιά του πριν φύγει δανεικός για τον Ερυθρό Αστέρα. Στο πρωτάθλημα, αντίθετα, προέκυψε νωρίς νωρίς η εντός έδρας ήττα από τους πράσινους και για την ώρα κάνει τη διαφορά.
Η Ευρωλίγκα ξεκίνησε με δυσκολίες συνεχίστηκε με σημαντικές νίκες, ένα μεγάλο διπλό στο ΟΑΚΑ, καλές και όχι καλές βραδιές, αλλά το τέλος της χρονιάς βρίσκει τον Ολυμπιακό να βγάζει τον… επίμονο χαρακτήρα του και να συγκατοικεί με την Μονακό στην κορυφή. Με τους Βεζένκοφ και Φουρνιέ να τον κουβαλάνε σε σημαντικό βαθμό και την σταθερότητα των υπολοίπων να αναζητείται. Σημειολογικά το 2024 μπήκε με νίκη επί της Μιλάνο και φεύγει με νίκη επί της Μιλάνο. Μπήκε με προσθήκη ψηλού και φεύγει με προσθήκη ψηλού.
Το ντεμπούτο του Μενσά και το… καμπανάκι από τον Μπαρτζώκα
Ο Νέιθαν Μενσά πραγματοποίησε το ντεμπούτο του απέναντι στο Λαύριο, αφήνοντας ενθαρρυντικές εντυπώσεις, αν και εκτός ευρωπαϊκής πραγματικότητας. Εμφανίστηκε αρκετά σφιγμένος με λίγο αργές αντιδράσεις, γεγονός που μαρτυρά ότι ψάχνεται, ενώ από την άλλη η αθλητικότητα και το μέγεθός του, ο τρόπος που χαμηλώνει στην άμυνα, η έφεση του στο μπλοκ, αλλά και η ευχέρεια του να τελειώνει φάσεις κοντά στο καλάθι ήταν στοιχεία που φάνηκαν με το καλημέρα.
Από ‘κει και πέρα ο Γιώργος Μπαρτζώκας χτύπησε καμπανάκι στους παίκτες του, αφού τελευταία η απόδοσή τους δεν βρίσκεται στα επιθυμητά επίπεδα και όσο η σεζόν προχωράει, τόσο ο βαθμός δυσκολίας θα αυξάνεται. Οι στόχοι του Ολυμπιακού για το 2025 είναι… μοναχικά συγκεκριμένοι, αλλά δεν αφορούν μόνο το αγωνιστικό σκέλος. Το κυνήγι για κατάκτηση κάθε διεκδικούμενου τίτλου είναι δεδομένο και αδιαμφισβήτητο, η ομάδα διαθέτει τον προπονητή και το υλικό για να τα καταφέρει, αλλά ως γνωστόν στον αθλητισμό καμία επιτυχία δεν είναι εγγυημένη.
Καμία διαπραγμάτευση για το γηπεδικό…
Εκείνο, που δεν μπορεί να μπει σε καμία διαπραγμάτευση είναι το γηπεδικό. Σε μια χώρα που οι διαφανείς επαφές και συμφωνίες με τον ίδιο τον πρωθυπουργό φαίνεται να υστερούν μπροστά σε… άλλες, σκοτεινές μεθόδους, ο Ολυμπιακός εξακολουθεί να μην έχει στα χέρια του αυτό που του αναλογεί συγκριτικά με τον βασικό ανταγωνιστή του. Συνεχίζει να εισπράττει λόγια και υποσχέσεις, να καταπίνει φθορές και να ανέχεται ανυπόφορες συνθήκες για τους παίκτες και τους φιλάθλους του. Παρ’ όλα αυτά, στην ασυνέπεια απαντάει με συνέπεια. Ούτε την ομάδα του απαξιώνει, ούτε το επίπεδο του ρίχνει, ούτε χρονιές προσπερνάει, ούτε κάνει εκπτώσεις στην ποιότητα, την δυναμική και τους στόχους του.
Ακόμα κι ο εμπαιγμός, όμως, έχει τα όριά του κι ο κόσμος του Ολυμπιακού αντιλαμβάνεται ότι έχουν ξεπεραστεί προ πολλού. Αν, λοιπόν, το 2024 ήταν η χρονιά της επιμονής, το 2025 δεν θα είναι με τίποτα η χρονιά της υπομονής…
Διαβάστε ακόμη:
- Ευρωλίγκα: Πρώτη και καλύτερη η Ελλάδα σε ποσοστό νικών!
- Πίτερς: Έκτος στην ιστορία της Ευρωλίγκας σε ευστοχία στα τρίποντα
- Βεζένκοφ: Τρίτη φορά MVP στη Stoiximan GBL
- Ολυμπιακός: “Καλικάντζαρος” Λαρεντζάκης και Mr. Christmas spirit… Φαλ σ’ ένα ερυθρόλευκο εορταστικό βίντεο
- Μπαρτζώκας: Ξεπέρασε τον Ιωαννίδη και έχει τους περισσότερους αγώνες με τον Ολυμπιακό στη Stoiximan GBL