Του Γιάννη Ράμμα/ irammas@eurohoops.net
Έχω επιστρέψει από μεσημεριάτικο τραπέζι στα Γιάννενα, παραμονή Πρωτοχρονιάς, έχω ανοίξει το lap top για να γράψω blog-παραγγελιά και δεν ξέρω τι να γράψω.
Δε φταίει το αλκοόλ, ελάχιστη κατανάλωση έκανα, ούτε τα κλαρίνα στη διαπασών που μου έσκισαν το κεφάλι.
Δεν είχε κι αγωνιστική δράση για να το γυρίσω στη δήθεν ανάλυση κι άποψη, αλλά πώς να είχε, Τρίτη-Τετάρτη γαρ. Κατά τα άλλα ευχαριστούμε Ευρωλίγκα για τον μποναμά στις 2-3/1, μη τυχόν και κάτσουμε κι εμείς λίγο.
Κι ενώ χαζεύω στο internet, ψάχνοντας απεγνωσμένα να πιαστώ από κάπου, να αντλήσω έμπνευση, τσουπ, να ‘τη πάλι, περνά από μπροστά μου η φωτογραφία με τον Ματίας Λεσόρ και τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο στο προσωπικό τους ρεβεγιόν.
Τρία δάχτυλα υψωμένα ο ένας για τη διάρκεια της επέκτασης συμβολαίου, πέντε ο άλλος για τη συνολική διάρκεια από το 2023. Χαμογελαστοί αμφότεροι και πώς αλλιώς, χαμογελαστοί κι οι φίλοι του Παναθηναϊκού που κοιτούν ξανά και ξανά τη φωτογραφία και δε τη χορταίνουν.
Χαμογελαστός κι εγώ που βλέπω χαμογελαστό τον Ματίας Λεσόρ. Λες και δεν υπέστη κάταγμα περόνης στο αριστερό πόδι, που διακρίνεται μπανταρισμένο στη φωτογραφία. Λες και δε θα απουσιάσει από τέσσερις μήνες μέχρι ίσως το υπόλοιπο της χρονιάς.
Αλλά, εδώ χαμογελούσε μέσα στο ασθενοφόρο με το οποίο διεκομίσθη στο νοσοκομείο αμέσως μετά από τον τραυματισμό εκείνο το ρημάδι το βράδυ της 19ης Δεκεμβρίου, τώρα δε θα χαμογελούσε, που υπέγραψε νέο και πλουσιοπάροχο συμβόλαιο σε μία ομάδα όπως ο Παναθηναϊκός;
Ωστόσο, αυτή είναι η διαφορά σε ανθρώπους όπως ο 29χρονος Γάλλος σέντερ από τη Μαρτινίκα. Δεν είναι πως απλώς χαμογελά, στο μεταδίδει κιόλας. Γιατί δεν προσποιείται. Είναι ό,τι βλέπουμε.
Απολαμβάνω να επιστρέφω στο κανάλι του Eurohoops στο YouTube και να διαβάζω για το μεταδοτικό του χαμόγελο στα σχόλια στα videos με τις “τυφλές” οδηγίες προπονητών και τις φωτογραφίες συμπαικτών σε παιδική ηλικία. Βασικά, όλα τα σχόλια είναι ωραία σε αυτά τα videos. Δεν έχω πιο καταπραϋντικό στην όλη χαβούζα του οπαδισμού, πόσω μάλλον στην εποχή των social Media. Περιττό να επαναλάβω το διαχωρισμό που κάνω στις λέξεις “φίλαθλος” κι “οπαδός”, δεν πά’ να λένε τα λεξικά ό,τι θέλουν.
Να, λοιπόν, μία ευχή για το 2025. Αρκεί.
Χαμογελάτε, είναι μεταδοτικό.
Χαμογελάτε ακόμη κι όταν χάνει η ομάδα που υποστηρίζετε.
Χαμογελάτε ακόμη κι όταν χάνει η ομάδα που υποστηρίζετε κι όχι όταν χάνει η ομάδα των “απέναντι”. Γιατί ανάθεμα αν χαμογελάτε και τότε. Σε συντομεύσεις έχετε τα υβριστικά σχόλια και τις κατάρες για να λερώνετε τα πάντα.
Χαμογελάτε και, πού ξέρετε, ίσως ξεχάσετε πως να μη το κάνετε.
Δεν είναι ανάγκη να γίνετε άνθρωπος σαν τον Ματίας Λεσόρ. Τουλάχιστον, όμως, γίνετε άνθρωποι…
ΥΓ. “Ο Παναθηναϊκός θα επισπεύσει τη διαδικασία για να επεκτείνει τη συνεργασία τους. Ο Ματίας Λεσόρ είναι στον Παναθηναϊκό από το 2023 σε συμβόλαιο μέχρι το 2025 κι η επέκταση τη δεδομένη χρονική στιγμή είναι κάτι που θα ‘μετρήσει’ πολύ. Σίγουρα θα ‘μετρήσει’ πολύ για τον παίκτη, θα ‘μετρήσει’ και στα μάτια όλων, ανεξαρτήτως ποια ομάδα υποστηρίζει ο καθένας. Την ‘έχει’ αυτή την κίνηση ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος και δεν αμφιβάλλω στο ελάχιστο πως θα γίνει πράξη”. Copy-paste από το blog την επομένη του τραυματισμού του.
ΥΓ2. Ακόμη μία χρονιά που δεν μου έκατσε κανένας από τους μεγάλους λαχνούς στο Κρατικό Λαχείο. Ούτε τον λήγοντα δεν έπιασα. Δε βαριέσαι, ας παραιτηθώ σε 365 ημέρες.
Διαβάστε ακόμη: