Του Πάνου Κατσιρούμπα/ info@eurohoops.net
Η πρώτη μάχη στη Βιτόρια χάθηκε και μάλιστα χάθηκε με τέτοιο τρόπο που δεν χωράει αμφιβολία για την ανωτερότητα των Βάσκων σε αυτό το παιχνίδι. Ο Παναθηναϊκός παρουσιάστηκε άτολμος στην επίθεση, χωρίς νεύρο και ένταση στην άμυνα και ηττήθηκε με χαρακτηριστική ευκολία, αδικώντας την εικόνα που έδειξε σε μεγάλα κομμάτια στο Τοπ 16.
Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι καιρός για γκρίνια, αλλά αυτό το παιχνίδι πρέπει να αποδειχτεί οδηγός για αυτά που έρχονται. Πρέπει η ομάδα να δει τι έκανε λάθος, να χτυπήσει κάποιες αδυναμίες του αντιπάλου που δεν χτύπησε σήμερα, αλλά πάνω από όλα να είναι πολύ πιο έτοιμη πνευματικά, κομμάτι στο οποίο στο πρώτο ματς φάνηκε να μην μπορεί να ανταποκριθεί.
Η Λαμποράλ μπορεί να μη σκόραρε σε αιφνιδιασμούς, αλλά σκότωσε τους πράσινους με ενδιάμεσες επιθέσεις που ξεκίνησαν από early screen πάνω στην μπάλα και άμεση προσπάθεια για ρήγματα, ειδικά από τους γκαρντ της ομάδας του Περάσοβιτς. Στο κομμάτι της επίθεσης ο Παναθηναϊκός δυσκολεύτηκε πάρα πολύ από την ασφυκτική πίεση στην μπάλα από τους λίγους ποσοτικά, αλλά εξαιρετικούς ποιοτικά περιφερειακούς της Μπασκόνια. Πέραν του Ραντούλιτσα που πάλευε μόνος του στο πρώτο ημίχρονο, αλλά και κάποιες προσπάθειες του Χέινς και Χάντερ στο τελευταίο δεκάλεπτο, οι υπόλοιποι παίκτες ουσιαστικά δεν βρήκαν ποτέ ρυθμό στο επιθετικό μισό του αγώνα.
Ο αγώνας
Το παιχνίδι στα πρώτα λεπτά ήταν αρκετά αμφίρροπο με τους Πράσινους να ελέγχουν στο θέμα του ρυθμού τους αντιπάλους τους. Από την πρώτη επίθεση φάνηκε ξεκάθαρα ότι ο σκοπός ήταν η μπάλα να φτάνει στο ζωγραφιστό, είτε μετά από πικ εν ρολ, είτε με άνοιγμα των αποστάσεων και πάσα μέσα στη ρακέτα για να μπορέσει να βρει χώρο ο Μίροσλαβ Ραντούλιτσα να παίξει απομόνωση, με τις βοήθειες να είναι αρκετά μεγάλου ρίσκου.
Το κακό είναι ότι ενώ αυτή η στόχευση αποδείχτηκε σωστή, οι υπόλοιποι παίκτες, ειδικά οι περιφερειακοί έδειχναν να είναι ιδιαίτερα άτολμοι στο να πάρουν τα σουτ ενδιάμεσης απόστασης, που σε πολλές φάσεις η άμυνα των Βάσκων τα ρίσκαρε. Αντί αυτού βλέπαμε πολύ την μπάλα στο παρκέ και αργή κυκλοφορία. Πέρα από το πρώτο σουτ του Γουίλιαμς, οι περιφερειακοί των πρασίνων μείνανε όλοι άποντοι, χάρις στην εξαιρετική πίεση όλων των παικτών της Λαμποράλ, με πρωτεργάτη τον εκπληκτικό Ούγγρο Άνταμ Χάνγκα.
Ο φόργουορντ των γηπεδούχων ουσιαστικά έβγαλε εντελώς εκτός παιχνιδιού τον Γουίλιαμς, παίζοντας εκπληκτική άμυνα στα πόδια, αλλά αρνούμενος και πολλές πάσες, απαγορεύοντας του ουσιαστικά να πάρει την μπάλα. Με αυτά και με αυτά, για τους πράσινους σκόραραν μόνο οι Ραντούλιτσα, Κούζμιτς, Γκίστ στο πρώτο ημίχρονο.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα όμως ήταν ότι ο Παναθηναϊκός δεν ήταν πιεστικός στην άμυνα στους γκαρντ, κάτι που είχαμε επισημάνει ότι είναι κλειδί στο preview του ζευγαριού. Το παιχνίδι άρχισε να γέρνει με την είσοδο του Μάικ Τζέιμς στο παρκέ, ο οποίος σε κάθε φάση είτε μετά από σκριν στην μπάλα, είτε σε παιχνίδι ένας εναντίον ενός περνούσε τους αντιπάλους του και δημιουργούσε ρήγματα.
Με τις εξαιρετικές split out πάσες του και με την άμυνα του Παναθηναϊκού να στέλνει βοήθειες για να του κλείσουν τους διαδρόμους, πάσαρε στην περιφέρεια που οι Βάσκοι βγάζανε καταστάσεις δύο εναντίων ενός στις πλευρές και έτσι εκτελούσαν καλά και ελεύθερα σουτ.
Ακόμα και όταν μπήκε στο παρκέ ο Γιάννης Μπουρούσης, η μεγαλύτερη ζημιά εξακολούθησε να γίνεται από τους Άνταμς και Τζέiμς κατά βάση. Ο Μπουρούσης αντιμετωπίστηκε με βοήθειες, όχι από την πρώτη στιγμή που έπαιρνε την μπάλα, αλλά όσο πλησίαζε προς το καλάθι. Βέβαια και αυτές οι βοήθειες ήταν σχετικά ράθυμες με τον Έλληνα σέντερ να σημειώνει κάποιους πόντους, αλλά να σπάει και πολύ καλά την μπάλα στους συμπαίκτες του.
Με τους πράσινους να έχουν μόλις 1/8 τρίποντα και την Λαμποράλ να κυκλοφορεί πολύ καλά την μπάλα και να δημιουργεί ρήγματα σε κάθε ευκαιρία το 39-28 του ημιχρόνου ήταν μάλλον κολακευτικό.
Ιδια εικόνα
Το δεύτερο ημίχρονο ξεκίνησε με ένα γρήγορο 4-0 και εκεί έμοιαζε ότι η εικόνα ίσως να μπορούσε να αλλάξει. Αμέσως όμως ήρθε ένα ακροβατικό καλάθι του Χάνγκα, και ένα καλάθι και φάουλ του Άνταμς μετά από σκριν εκτός μπάλας και κόψιμο του Αμερικανού προς τη ρακέτα με τον Καλάθη να μην μπορεί να τον ακολουθήσει.
Οι Βάσκοι για μία ακόμα φορά βρήκαν ρυθμό και μέσα σε πέντε αγωνιστικά λεπτά το 39-32 έγινε 54-34 με σερί 15-2.
Τζέιμς και Άνταμς συνέχισαν να κάνουν ότι θέλουν, δημιουργούσαν ρήγματα με όποιο τρόπο ήθελαν και εκτελούσαν πάνω στην άμυνα. Οι δύο τους μαζί είχαν 31 πόντους και 10 τελικές πάσες, νούμερο που καταδεικνύει την αδυναμία της άμυνας του Παναθηναϊκού να τους ελέγξει. Στην ανάλυση του ζευγαριού είχαμε θέσει σαν πρώτη προτεραιότητα της άμυνας τον περιορισμό αυτών των δύο παικτών, κάτι που δεν έγινε σε κανένα σημείο του αγώνα.
Ο τραυματισμός του Χάνγκα για ένα μικρό διάστημα προκάλεσε ένα μικρό σοκ στους γηπεδούχους με τη διαφορά να πέφτει στους 13 αλλά από εκεί και πέρα πάλι χάλασε το μυαλό. Ουσιαστικά μετά τα πρώτα 4-5 λεπτά του δευτέρου ημιχρόνου δεν υπήρχε παιχνίδι, ο Ραντούλιτσα κουράστηκε και γενικά ο Παναθηναϊκός σκόραρε όταν πλέον τα πάντα είχαν κριθεί.
Αν κάτι αξίζει να αναφερθεί για το τελευταίο κομμάτι του παιχνιδιού, αυτό είναι ότι ο Χέινς είναι ξεκάθαρα ο παίκτης που μπορεί να εκτελέσει σε αυτά τα ενδιάμεσα σουτ που δίνει η Λαμποράλ, αφού ο Μπουρούσης δεν βγαίνει ψηλά στα hedge out, αλλά κλείνει και περιμένει μέσα στη ρακέτα για τις διεισδύσεις των αντίπαλων περιφερειακών.
Επίσης αυτό που είδαμε είναι ότι ο Χάντερ είναι ο ψηλός που μπορεί να αλλοιώσει λίγο την έκρηξη και την πορεία των περιφερειακών της Λαμποράλ, με τα καλά του τσεκαρίσματα και τις γρήγορες επιστροφές του μέσα στο καλάθι. Από εκεί και πέρα πρέπει να μελετηθεί, κυρίως ο τρόπος που οι πράσινοι θα κλείσουν τους διαδρόμους προς το καλάθι τους, ακόμα και αν κάτι πρέπει να ρισκάρουν στο κομμάτι της εκτέλεσης των αντιπάλων.
Κάθε ματς στα πλέι οφ είναι εντελώς διαφορετικό. Το θέμα είναι πως ο Παναθηναϊκός απόψε δεν έδωσε την εντύπωση πως έδωσε μια μάχη πλέι οφ. Δεν είχε ενέργεια, δεν είδαμε την απαιτούμενη μαχητικότητα. Τα μεγάλα ματς, κρίνονται στις λεπτομέρειες. Ο Παναθηναϊκός δεν έκανε σωστά ούτε τα βασικά.
Από αυτά να ξεκινήσει την Παρασκευή, να τον “νιώσει” η Λαμποράλ από την αρχή του αγώνα και όλα μπορούν να αλλάξουν. Αρκεί, όμως, να αλλάξει πρώτα ο Παναθηναϊκός εικόνα. Ο αντίπαλος έχει αρκετά τρωτά σημεία, αλλά δεν είναι σε καμία περίπτωση ομάδα η φετινή Λαμποράλ που την κερδίζεις χωρίς ξεκάθαρη κατεύθυνση στο παρκέ, χωρίς επιθετική άμυνα και χωρίς ευστοχία.
ΥΓ1. Στο preview του ζευγαριού είχαμε γράψει ότι ο Παναθηναϊκός πρέπει να σουτάρει καλά, ίσως και πάνω από 40%. Με 3/19 δεν θα μπορούσε ποτέ να έρθει το διπλό
ΥΓ2. Όσο άσχημο και αν ακούγεται, γιατί πάντα ο τραυματισμός ενός παίκτη είναι άσχημο γεγονός ο τραυματισμός του Χάνγκα μπορεί να αλλάξει δραματικά τα δεδομένα στη σειρά. Ο Ούγγρος είναι η κόλλα σε όλο το αμυντικό παζλ του Περάσοβιτς και ένας παίκτης που κάνει τα πάντα στο γήπεδο.
ΥΓ3. Μπορεί να χάθηκε το πρώτο παιχνίδι, αλλά το δεύτερο παιχνίδι συνιστά μεγάλη ευκαιρία. Χωρίς Κοζέρ, Χάνγκα (αν δεν παίξει), Σενγκέλια, δεν μπορεί να υπάρξει ιδανικότερη συγκυρία.
ΥΓ4. Στην επίθεση χρειάζεται πολύ περισσότερη κίνηση. Η στατικότητα που υπήρχε στο πρώτο παιχνίδι ήταν καθοριστική και αν επαναληφθεί δύσκολα θα δούμε κάτι διαφορετικό.