Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Βαθμολογικά, πρόκειται για ένα διπλό ύψιστης σημασίας που εννιά στροφές πριν το τέλος της κανονικής περιόδου, καθιστά τους κόκκινους φαβορί όχι απλά για την πρόκριση, αλλά και για το πλεονέκτημα έδρας στα Playoffs.
Υπάρχει ακόμα πολλή δουλειά να γίνει, αλλά με βάση το ρεκόρ του Ολυμπιακού και τους διώκτες του από κάτω για το πλεονέκτημα, μπορούμε να πούμε πως τουλάχιστον η τέταρτη θέση είναι ξεκάθαρα στα χέρια της ομάδας, ακόμα και με εντός προγράμματος ήττες σε παιχνίδια όπως αυτά με την ΤΣΣΚΑ και την Φενέρ σε Μόσχα και Πόλη αντίστοιχα.
Πλέον, μπορεί και για πιο ψηλά ο Ολυμπιακός,αλλά ας περιμένουμε και ας μιλάμε για αυτό αγώνα – αγώνα. Αγωνιστικά, τι μπορείς να πεις όταν… μπαίνουν – σχεδόν – όλα;
Νίκη από τη… σέντρα
Θυμάμαι όταν πήγαινα μικρός γήπεδο στο ποδόσφαιρο, να λένε οι παλιοί για κάποια ματς: Τους πήραμε από τη σέντρα. Ε, αυτό συνέβη στο Καζάν! Ο Ολυμπιακός ουσιαστικά είχε κερδίσει το ματς στα πρώτα 15 λεπτά! Όταν κάποια στιγμή, είχε το εξωπραγματικό 9/12 από το τρίποντο και δημιούργησε διαφορά 27 πόντων.
Ναι, έχουμε βιώσεις ανατροπές και ανατροπές, αλλά με την εικόνα και την αποφασιστικότητα που είχαν οι ερυθρόλευκοι, ήταν φανερό πως πολύ δύσκολα η Ούνιξ πέρα από ξεσπάσματα που στηρίχτηκαν και στην πτώση της ενέργειας του Ολυμπιακού – λογικό με τέτοιο ροτέσιον – θα μπορούσε να γυρίσει ολοκληρωτικά τούμπα την κατάσταση.
Οι παίκτες του Σφαιρόπουλου μπήκαν στο παρκέ σαν καμικάζι, έκαναν ένα δεκαπεντάλεπτο, αλλά… Piraeus State Warriors και μετά απέμενε να διαχειριστούν ψύχραιμα την κατάσταση, να στηριχτούν περισσότερο στην άμυνα και τα ριμπάουντ και να βάλουν και κάποια μεγάλα σουτ προς το τέλος, για να “κλειδώσουν” οριστικά το διπλό.
Όπερ και εγένετο, με τον Γιώργο Πρίντεζη να λέει “ως εδώ” όταν κάποιες ελπίδες φάνηκαν στον ορίζοντα για τον αντίπαλο.
Οι λόγοι της συσπείρωσης και της εμφάνισης
Εννοείται πως ο Ολυμπιακός παίρνει καλό βαθμό στο κομμάτι της τακτικής και της προσήλωσής του στα σημεία – κλειδιά.
Πιστεύω, όμως, πως αυτό το ξέσπασμα και αυτό το πολύ υψηλό επίπεδο εμφάνισης, προήλθε από πνευματικά και συναισθηματικά, κυρίως, αίτια.
Η ομάδα προερχόταν από ήττα στο ΟΑΚΑ, είχε χάσει τον ηγέτη της, στερήθηκε και τον καλύτερο σουτέρ της και πήγαινε σε ένα κρίσιμο παιχνίδι θεωρητικά “λαβωμένη” τόσο αγωνιστικά, όσο και ψυχολογικά.
Αυτό, πρώτα από όλα, επέφερε πολύ μεγάλη συσπείρωση και πολύ ψηλά επίπεδα αυτοσυγκέντρωσης, κάτι που φάνηκε και στον τρόπο που εκτελούσαν όλοι οι ερυθρόλευκοι.
Μπήκαν στο γήπεδο με νοοτροπία “ταλιμπάν”, έτοιμοι να παλέψουν για κάθε μπάλα και παράλληλα ο καθένας ξεχωριστά, να κάνει το καλύτερο δυνατό επιθετικά, απόντος των Σπανούλη και Λοτζέσκι.
Σίγουρα, κάποιοι παίκτες μεμονωμένα, όπως ο Γκριν, βρέθηκαν σε σπουδαία βραδιά, αλλά αυτό το βράδυ, όλοι σούταραν καλά!
Ο Ολυμπιακός και το έχω ξαναγράψει αυτό, είναι μια δεμένη “οικογένεια” στα αποδυτήρια και το μεγαλύτερο πλεονέκτημά του είναι το κλίμα που υπάρχει μεταξύ των παικτών και το πόσο γουστάρουν ο ένας τον άλλο, ιδίως όταν μιλάμε για τον “σκληρό ελληνικό πυρήνα”.
Αυτό με τον καιρό, περνάει, διοχετεύεται και στους περισσότερους ξένους. Όχι σε όλους, γιατί κάποιοι είναι στο… κόσμο τους, συμβαίνει αυτό κάποιες φορές με Αμερικανούς. Στον Ολυμπιακό είναι η εξαίρεση, όμως και όχι ο κανόνας.
Ο Ολυμπιακός πήγε στο Καζάν απόλυτα ενωμένος και συσπειρωμένος, όσοι προετοιμάστηκαν για τον αγώνα ένιωθαν τέλεια μεταξύ τους, υπήρχαν τα έξτρα κίνητρα της ήττας στο ΟΑΚΑ και των τραυματισμών και όλο αυτό το μαγικό… μπόλιασμα, βγήκε “εκτυφλωτικά” στο παρκέ με τον πιο εμφατικό τρόπο.
Μην ξεχνάμε πως ο Ολυμπιακός νίκησε ΚΑΙ στη Βαρκελώνη χωρίς τον Βασίλη Σπανούλη, ενώ είναι από τις κορυφαίες ομάδες της Ευρωλίγκας μακριά από την έδρα του, όπως μπορείτε να δείτε και σε αυτό το άρθρο.
Το φυσιολογικό, το νορμάλ, ήταν να αποδώσει η ομάδα καλύτερα του αναμενομένου και όλα να κριθούν προς το τέλος της αναμέτρησης.
Ε, προέκυψε και αυτή η “καταιγιστική” επίδοση από το τρίποντο και όλα ήρθαν, όλα εξελίχθηκαν πιο εύκολα και όμορφα από ότι περίμενε και ο πιο αισιόδοξος.
ΕΔΩ μπορείτε να δείτε όλα τα τρίποντα του Ολυμπιακού στο πρώτο ημίχρονο!
Στο Σφαιρόπουλο πιστώνεται σε μεγάλο βαθμό αυτό το “άγριο απόγευμα” του Ολυμπιακού στο Καζάν και φυσικά μερίδιο έχουν και όσοι πάτησαν στο παρκέ και έδωσαν το 100% της ψυχής και της μπασκετικής τους ικανότητας.
Η ομάδα κέρδισε ένα σημαντικό παιχνίδι, κέρδισε… χρόνο για τους τραυματίες της, πήρε ξανά πάνω της ψυχολογικά και έδωσε χαρά και ισχυρό όραμα στο κόσμο της.
Το αναφέραμε και σε πρόσφατο άρθρο. Ενδεχόμενο πλεονέκτημα έδρας, δεν εξασφαλίζει την πρόκριση στο φάιναλ φορ, αλλά στρώνει τον δρόμο και τον κάνει ευθεία και όχι ανηφόρα.
Με πλεονέκτημα έδρας, ο πλήρης και “ορκισμένος” Ολυμπιακός, σίγουρα μπορεί να πάρει το εισιτήριο για το φάιναλ φορ της Πόλης.
Μετά, τα σενάρια όλα είναι… πιθανά!
ΥΓ1. Μπράβο στον Παναθηναϊκό για την κίνηση – απόφασή του να πάει ο τελικός στο Αλεξάνδρειο και να ησυχάσουμε με τον πιο ωραίο και πολιτισμένο τρόπο, από το… πολύκροτο θέμα τέλεσης και διεξαγωγής του τελικού κυπέλλου. Απόφαση που πρέπει να επικροτήσουμε και να δώσουμε Respect στους πράσινους. Ο Παναθηναϊκός σίγουρα θέλει το κύπελλο, αλλά έξυπνα και όμορφα σκέφτηκε. Ακόμα και να το χάσει, αυτή η κίνηση έχει μεγαλύτερη αξία συνολικά για το ελληνικό μπάσκετ, από ένα – ακόμα – κύπελλο.
ΥΓ2. Ανέλυσα στο προηγούμενο μπλογκ, τους λόγους που ο Μιλουτίνοφ πρέπει να αγωνίζεται περισσότερο με αναβαθμισμένο ρόλο. Ο μπαγάσας, στο Καζάν έκανε και με το παραπάνω όλα όσα λέγαμε. Ξέρει μπάσκετ, κατανοεί το μέγεθος της φανέλας και έχει χάρισμα στο επιθετικό ριμπάουντ. Μακάρι να συνεχίσει έτσι, θα είναι ευεργετικό τόσο για τον ίδιο, όσο και για την ομάδα.
ΥΓ3. Αυτόν ακριβώς τον Γκριν φανταζόμουν πριν υπογράψει στον Ολυμπιακό και για αυτό έκρινα τότε, την μεταγραφή ως πραγματικά σημαντική, που μπορεί να ενσωματώσει στο αγωνιστικό προφίλ της ομάδας, στοιχεία που της λείπουν όλα τα προηγούμενα χρόνια. Μέχρι τώρα, συνολικά, είναι σίγουρα πιο κάτω από τα στάνταρ που περιμένουμε όλοι και έχουν τεθεί για να θεωρηθεί αυτή η αρκετά ακριβή μεταγραφή, ως πετυχημένη. Επιτέλους, είδαμε μια εμφάνιση του τι σημαίνει Έρικ Γκριν in the zone! Μπορεί να κάνει ανάλογες στο μέλλον; Τις απαντήσεις μπορεί να τις δώσει μόνο ο Έρικ. Ας συνεχίσει να σκέφτεται και να παίζει “στην ίδια σελίδα” με τους υπόλοιπους και μπορεί να βοηθήσει πολύ.
ΥΓ4. Σε καλή κατάσταση, στο σωστό mood και ο Βαγγέλης Μάντζαρης και ανεβασμένος πέρα από την εκτέλεση και στο καταλυτικό κομμάτι της ταχύτητάς του στην άμυνα.
ΥΓ5. Όταν ο Παπανικολάου… αγκομαχούσε, με βάση την σταθερή του εικόνα στις προπονήσεις, λέγαμε απλά υπομονή! Φτάσαμε στο σημείο που ο “Παπ” είναι αυτός που μάθαμε, εμπιστευτήκαμε, αγαπήσαμε! Η μήπως είναι καλύτερος και αποδίδει πιο άρτιο μπάσκετ από ότι πριν;
ΥΓ6. Για τον Πρίντεζη τι να πεις… Πως να τον χαρακτηρίσεις ως αξία παίκτη, ως διάρκεια, ως αφοσίωση στον Ολυμπιακό, ως χαρακτήρα και άνθρωπο; Καλύτερα τίποτα. Μερικές φορές, δεν υπάρχουν λόγια!
ΥΓ7. Η μεγαλύτερη παρακαταθήκη του μπασκετικού Ολυμπιακού, το λέω ξανά, είναι το κλίμα και οι δεσμοί που υπάρχουν μέσα στην ομάδα, προϊόν του ότι το DNA στο βασικό του πυρήνα είναι ελληνικό. Αυτό το στοιχείο – χρυσάφι, πρέπει να διατηρηθεί για πάρα πολλά ακόμα χρόνια, γιατί αποτελεί θεμέλιο και εγγύηση υγείας και επιτυχίας! Φυσικά, όλα αυτά ξεκινάνε από πάνω και φτάνουν προς τα κάτω. Τεράστιο μερίδιο έχουν και οι Αγγελόπουλοι. Ίσως, μέσα στο πέρας των αιώνων, μπορεί να βρει ο μπασκετικός Ολυμπιακός προέδρους και επενδυτές – πάντα με ζημιά… – που θα κάνουν λιγότερα λάθη. Ανθρώπους που θα κρατούν τα ηνία του κλαμπ και θα αγαπούν περισσότερο, πιο παθολογικά τον Ολυμπιακό από εκείνους; Πολύ δύσκολο…