Tου Πάνου Κατσιρούμπα/ info@eurohoops.net
Η νίκη είναι πολύ σπουδαία για διάφορους λόγους. Πρωτίστως επειδή ήρθε εκτός έδρας, σε ένα διάστημα που η ομάδα φαινόταν να μπλοκάρει όταν βγαίνει εκτός ΟΑΚΑ. Μετά από τέσσερις σερί εκτός έδρας ήττες, ήρθε επιτέλους ένα διπλό που σίγουρα δίνει μία μεγάλη ψυχολογική ώθηση, καθώς αν ο Παναθηναϊκός θέλει να φτάσει μακριά, σίγουρα πρέπει να κάνει κάποιες μεγάλες νίκες μακριά από το σπίτι του.
Ένας δεύτερος λόγος που καθιστά σημαντική αυτή τη νίκη είναι ότι έγινε απέναντι σε μία ομάδα που δείχνει, παρά τη θέση της στη βαθμολογία, να περνάει περίοδο φορμαρίσματος. Ισοπέδωσε την Μακάμπι και έφτασε μία ανάσα από το διπλό στην έδρα της Φενέρμπαχτσε μόλις μία εβδομάδα πριν. Ο λόγος αυτός είχε αυξήσει και τον βαθμό δυσκολίας του συγκεκριμένου αγώνα.
Εκτός αυτού, η ομάδα του Τσάβι Πασκουάλ για μία ακόμα φορά είχε πολύ κακή εκκίνηση στο ματς, βρέθηκε πίσω με διψήφιες διαφορές και όμως κατάφερε να αντιδράσει και να πάρει το ροζ φύλλο. Όσο ανησυχητικό είναι το κακό ξεκίνημα για τρίτο σερί παιχνίδι, άλλο τόσο σημαντική είναι και η αντίδραση της ομάδας να επιστρέφει όταν όλα δείχνουν ότι το γήπεδο έχει γείρει.
Με τον Ερυθρό Αστέρα οι «πράσινοι» επέστρεψαν από διαφορά 16 πόντων, ενώ με τον Ολυμπιακό και την Γαλατασαράι βρέθηκαν πίσω με 11. Οι επιστροφές αυτές δείχνουν σίγουρα ψυχική δύναμη, πίστη στην ομάδα και ικανότητα.
Τα ίδια Παντελάκη μου
Όπως και να έχει πάντως και παρά τη θετική έκβαση των δύο τελευταίων αγώνων, το τεχνικό τιμ πρέπει να προβληματιστεί από το ξεκίνημα των τελευταίων αγώνων. Κάτι που γίνεται τρεις σερί φορές δεν μπορεί να είναι τυχαίο, οπότε δύο είναι τα ενδεχόμενα.
Το ένα είναι ότι η ομάδα δεν μπαίνει με τη συγκέντρωση και την αποφασιστικότητα που απαιτείται. Και το δεύτερο είναι ότι κάτι δεν πάει καλά με τη στελέχωση της ομάδας σε αυτό το πρώτο κομμάτι των αγώνων.
Για μία ακόμα φορά είδαμε ακριβώς τα ίδια πράγματα. Μια ομάδα προβλέψιμη και αργή στην επίθεση, χωρίς κίνηση και με τον Καλάθη και ειδικά τον Τζεντίλε να είναι εκτός αγώνα.
Είδαμε πολλά λάθη στην επίθεση, κακό αμυντικό τρανζίσιον και αμυντική ανεπάρκεια στο κομμάτι της επικοινωνίας. Το καλό για τον Παναθηναϊκό ήταν ότι ο Καλάθης βελτιώθηκε αρκετά μέσα στο παιχνίδι και ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο είχε σημαντική προσφορά.
Όσον αφορά τον Ιταλό, δείχνει να συνεχίζει την κάκιστη χρονιά που έχει ξεκινήσει από την Ολίμπια Μιλάνο. Βαρύς, αργός, προβλέψιμος και με κακές επιλογές. Δεν ξέρω αν θα βελτιωθεί, αλλά δείχνει να έχει τόσο ψυχολογικό όσο και αγωνιστικό πρόβλημα, συν κακή φυσική κατάσταση.
Με αυτά και με αυτά οι γηπεδούχοι εκμεταλλεύτηκαν τα λάθη και το κενό διάστημα του Παναθηναϊκού και πάτησαν γκάζι.
Με τον Μίτσοφ σε καλή μέρα να εκτελεί επάνω στις αλλαγές και εκμεταλλευόμενοι κάθε ευκαιρία στο τρανζίσιον πήραν προβάδισμα 20-9, αναγκάζοντας τον Πασκουάλ να πάρει έξαλλός τάιμ άουτ και να βάλει άρον – άρον την λεγόμενη second unit στο γήπεδο.
Αμυντική βελτίωση και τρίποντη εκτέλεση!
Το έναυσμα της αντεπίθεσης έδωσε ο Τζέιμς Φελντέιν με το δεύτερο του τρίποντο στο ματς που έκανε το 20-12. Από εκεί και μετά ο Παναθηναϊκός άρχισε να βελτιώνει την άμυνα του, παρόλο που είχε κάποιες στιγμές ασυνεννοησίας, αλλά αυτές πλέον αποτελούσαν την εξαίρεση και όχι τον κανόνα.
Πέρα όμως από την άμυνα ήταν πολύ σημαντικό ότι οι φιλοξενούμενοι ξεμπλόκαραν και στην επίθεση. Σε αυτό βοήθησε πολύ η στελέχωση της ομάδας και το πλάτος που αυτή δίνει στο γήπεδο.
Η αλήθεια είναι ότι με τον Γκάμπριελ και τον Σίνγκλετον στο 4 και στο 5, οι αποστάσεις μοιάζουν να είναι καλύτερες, σε σχέση με οποιοδήποτε άλλο σχήμα. Επίσης είναι σημαντικό ότι και οι δύο μπορούν να σκρινάρουν στην μπάλα και να κινηθούν με ταχύτητα, είτε προς τη ρακέτα, είτε προς την περίμετρο.
Δημιουργούν… πλάτος στην επίθεση και έτσι ανοίγουν περισσότερο οι χώροι και οι παίκτες που είναι στο παρκέ μπορούν να το εκμεταλλευτούν ποικιλοτρόπως. Δεν είναι τυχαίο ότι είδαμε του Τζέιμς και Παππά να βρίσκουν μεγάλο χώρο ανοιχτό από τον κεντρικό διάδρομο και να σκοράρουν.
Η άμυνα δεν μπορεί να τους παίξει under στα σκριν και αναγκαστικά πρέπει να τους ακολουθήσει, προσπαθώντας ο αντίπαλος να σπάσει το σκριν. Εκεί αν ο επιθετικός επιτεθεί θα βρει απέναντί του τον αντίπαλο σέντερ και μπορεί να τον χτυπήσει στα πόδια, κάτι που έκαναν οι δύο γκαρντ του Παναθηναϊκού, φτάνοντας μέχρι μέσα και τελειώνοντας φάσεις με εντυπωσιακά καρφώματα.
Η άμυνα δεν μπορεί να δώσει εύκολα βοήθεια, καθώς απαιτείται ταχύτητα και το ρίσκο να μείνει ένα σουτέρ με εξαιρετικά ποσοστά ελεύθερος. Όταν χρειάστηκε έγιναν οι πάσες που δημιούργησαν τα ελεύθερα σουτ, ενώ εξαιρετικά αποδοτικό για ένα ακόμα παιχνίδι ήταν το πλαϊνό πικ εν ρολ που παίζει ένας γκαρντ με τον Σίγκλετον.
Σε αυτού του είδους το παιχνίδι είναι αδύνατον να έρθει κάποια βοήθεια και οι παίκτες του Πασκουάλ χτύπησαν εκεί, δίνοντας την ευκαιρία στον Αμερικανό σέντερ να βρει κάποια καλά και ανοιχτά σουτ, στα οποία και ευστόχησε.
Η ομάδα γύρισε το ματς και κατάφερε να πάει στα αποδυτήρια με προβάδισμα κάτι που έδειχνε ότι αν δεν είχε κάποιο πολύ κακό διάστημα και αν κράταγε την πίεση στην άμυνα σε υψηλά επίπεδα, θα κατάφερνε να φύγει με το διπλό από την Κωνσταντινούπολη.
H ανάκαμψη του Καλάθη
Το δεύτερο ημίχρονο ξεκίνησε με έναν Νικ Καλάθη βγαλμένο από τις εξαιρετικές βραδιές του. Ο Έλληνας γκαρντ βρήκε επιτέλους τον ρυθμό του και αυτό πέρασε σε όλη την ομάδα με τον Παναθηναϊκό να χτίζει γρήγορα διαφορά ακόμα και 13 πόντων. Εκτός αυτού σκόραρε οχτώ γρήγορους πόντους, με 2/2 τρίποντα, κάτι που ήταν ένα μεγάλο συν για τη ψυχολογία του. Το νερό έδειχνε να μπαίνει στο αυλάκι όσο κυλούσε το παιχνίδι και αυτό ήταν το σημαντικότερο.
Τα νούμερα κλειδιά
Για να εξασφαλίσει η ομάδα αυτές τις διαφορές που εν τέλει οδήγησαν και στην επικράτηση μέτρησαν τρία νούμερα πολύ σημαντικά πράγματα, που κατά τη γνώμη μου έκριναν και το ματς.
Δημιουργία, Φελντέιν και… μεταλλαγμένος Παππάς
Το πρώτο αφορά το κομμάτι της δημιουργίας. Είχαμε επισημάνει σε προηγούμενα παιχνίδια, ότι όσο ο Καλάθης δεν είναι καλά και με τον Τζέιμς να έχει πρόβλημα στη δημιουργία στο σετ παιχνίδι, έπρεπε άλλοι παίκτες να αναλάβουν πρωτοβουλίες και ρόλο.
Παππάς και Φελντέιν ανταποκρίθηκαν άψογα μοιράζοντας 8 ασσίστ και έδωσαν πολλές λύσεις δημιουργικά όταν η ομάδα έδειχνε μπλοκαρισμένη. Όταν ανέβηκε και ο Καλάθης και μπόρεσε και αυτός να επιβάλλει τον ρυθμό του, ήταν ένα ακόμα όπλο στη φαρέτρα. Οι πράσινοι μετά από καιρό μοίρασαν 20 τελικές πάσες, και αναμφισβήτητα αυτό έκανε τη ζωή τους πιο εύκολη.
Δέκα κλεψίματα!
Η πίεση στην άμυνα του Παναθηναϊκού ήταν ένας ακόμα σημαντικός παράγοντας. Μετά την πρώτη περίοδο η άμυνα έσφιξε σε πολύ μεγάλο βαθμό και ανάγκασαν τους αντιπάλους τους να υποπέσουν σε πολλά λάθη. Οι παίκτες του Πασκουάλ έκλεψαν δέκα μπάλες, νούμερο που αν συνδυαστεί με τα ισάριθμα λάθη, δίνει παράσταση νίκης.
Και… 16/31!
Αυτό ήταν το ποσοστό του Παναθηναϊκού στα τρίποντα και η αλήθεια είναι ότι με τέτοιο ποσοστό πολύ δύσκολα μία ομάδα μπορεί να χάσει. Μπορεί να ξενίζει το γεγονός ότι οι πράσινοι σούταραν περισσότερα τρίποντα σε σχέση με τα δίποντα, αλλά με εξαίρεση κάποια τρελά σουτ του Τζέιμς, τα περισσότερα ήταν ελεύθερα σουτ, αποτέλεσμα του τρόπου επίθεσης που επέλεξε να έχει η ομάδα.
Είναι επίσης γεγονός ότι η μπάλα πέρασε πολλές φορές μέσα στη ρακέτα στον Μπουρούση, επίσης πολλές φορές στο κεντρικό πικ εν ρολ έγινε προσπάθεια η μπάλα να περάσει στο ζωγραφιστό, αλλά μερικές φορές παίζει και ρόλο τι σου δίνει η αντίπαλη άμυνα. Και η άμυνα της ομάδας του Αταμάν πήρε το ρίσκο του τρίποντου.
ΔΕΙΤΕ όλα τα τρίποντα του Παναθηναϊκού!!
ΥΓ1. Ο Φελντέιν έχει περάσει στιγμές αμφισβήτησης και σίγουρα δεν είναι ένας παίκτης που έχει σταθερή απόδοση. Η ικανότητα του όμως στη δημιουργία και το σουτ του είναι απαραίτητα με τον τρόπο που παίζει ο Παναθηναϊκός. Στην Πόλη έγραψε 15 πόντους με 5/6 τρίποντα και 4 ασσίστ.
ΥΓ2. Ο Τζέιμς κουβαλάει μεγάλη τρέλα. Έχει πολλές εξεζητημένες επιλογές και αρκετές φορές λειτουργεί εκτός των κανόνων του παιχνιδιού. Η ατομική ικανότητα, όμως που έχει στο σκοράρισμα και το απίστευτο θράσος του είναι στοιχεία που τον κάνουν απαραίτητο. Καμία άμυνα δεν μπορεί να είναι αισθάνεται ασφαλής απέναντί του.
ΥΓ3. Μακάρι το δεύτερο ημίχρονο του Νικ να είναι και η αρχή για ένα νέο φορμάρισμα του. Ίδωμεν, η ομάδα έχει ανάγκη τον καλό Καλάθη.
ΥΓ4. Η ιστορία με τον τελικό του Κυπέλλου έχει κουράσει. Ο θεσμός έχει φτάσει στον πάτο και το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης το έχει η ίδια η ΕΟΚ. Έχοντας δει τέσσερις τελικές φάσεις του Κόπα Ντελ Ρέι από κοντά σαν φίλαθλος, ντρέπομαι κάθε χρόνο που έχουμε αυτή τη κουβέντα και την πρεμούρα για ένα και μόνο παιχνίδι.
ΥΓ5. Σωστά έπραξε η διοίκηση της ομάδας που δέχτηκε να γίνει ο τελικός στο Nick Galis Hall. Ας ελπίσουμε από εδώ και πέρα να ασχοληθούμε μόνο με το αγωνιστικό κομμάτι.
