Tου Πάνου Κατσιρούμπα/ info@eurohoops.net
Ακόμα κι αν θεωρούσαμε ότι την προηγούμενη εβδομάδα στην Κωνσταντινούπολη χάθηκε ένα παιχνίδι που θα μπορούσε να είχε κερδηθεί, τότε τι θα μπορούσαμε να πούμε για το παιχνίδι απέναντι στην Ζαλγκίρις;
Μιλάμε για ένα παιχνίδι που οι αντίπαλοι μέχρι το 18ο λεπτό είχαν μόλις πέντε εύστοχα σουτ, είχαν σκοράρει 11 πόντους και μοίρασαν μόνο τρεις τελικές πάσες. Προσπαθώ να σκεφτώ τι άλλο θα μπορούσε να κάνει η άμυνα για να μπορέσει να δώσει στην ομάδα τη δυνατότητα να έχει ουσιαστικά τελειώσει το παιχνίδι από το ημίχρονο.
Ακόμα και στο 30ο λεπτό οι γηπεδούχοι είχαν σκοράρει μόλις 34 πόντους, αλλά ήταν τέτοια η κάκιστη μέρα της ομάδας στην επίθεση που παρά την τόσο φτωχή επιθετική συγκομιδή της Ζαλγκίρις, εκείνη έμοιαζε να είναι η ομάδα που έχτιζε μομέντουμ για την τελική αντεπίθεση στην τέταρτη περίοδο.
Και όπως έχουμε γράψει πολλάκις σε αυτό το μπλογκ δεν γίνεται συνέχεια η άμυνα να βγάζει ασπροπρόσωπη την ομάδα. Η Ζαλγκίρις έκανε μία σπουδαία τέταρτη περίοδο, με τον Βέστερμαν να “σκοτώνει” τον Παναθηναϊκό. Οι Λιθουανοί σκόραραν στο τελευταίο δεκάλεπτο 30 πόντους, τέσσερις λιγότερους από όσους είχαν σκοράρει στις τρεις πρώτες περιόδους.
Μια καλή περίοδος έφτασε στους γηπεδούχους για να γυρίσουν και στο τέλος να κερδίσουν το παιχνίδι. Αντιθέτως οι παίκτες του Πασκουάλ κυριάρχησαν για περισσότερο από 25 λεπτά και όμως ποτέ, ακόμα και σε αυτό το διάστημα δεν παρουσίασαν μία απλά υποφερτή επιθετική λειτουργία για να μπορέσουν να έχουν παράσταση νίκης, πριν το παιχνίδι ξαναγίνει μάχη.
Απογοήτευση οι γκαρντ
Για την κάκιστη επιθετική εικόνα της ομάδας μεγάλο μερίδιο ευθύνης έχουν οι δύο γκαρντ, Τζέιμς και Καλάθης. Ειδικά ο δεύτερος ήταν απογοητευτικός στο επιθετικό μισό του γηπέδου, έκανε πολλά λάθη και δεν μπόρεσε ποτέ να κουμαντάρει τόσο την ομάδα όσο και τον ρυθμό, απέναντι σε μία καλή περιφερειακή άμυνα.
Και ο Τζέιμς βέβαια δεν τα πήγε καλύτερα, αφού έμεινε άποντος και ήταν άστοχος. Κάτι που συνέβη για πρώτη φορά στη φετινή διοργάνωση, στα παιχνίδια που έχει πάρει χρόνο συμμετοχής ο Τζέιμς. Είναι χαρακτηριστικό ότι στα 10 από τελευταία 12 παιχνίδια ο Αμερικανός είχε διψήφιο αριθμό πόντων και σε πολλά από αυτά ήταν πρώτος σκόρερ του τριφυλλιού.
Σε αυτό το παιχνίδι οι αθροιστική συγκομιδή των δύο παικτών ήταν αποκαρδιωτική. Μόλις δύο πόντοι με 1/9 σουτ εντός πεδιάς, 7 τελικές πάσες αλλά και 5 λάθη.
Το χειρότερο όμως ήταν ότι παρότι δεν μπόρεσαν να προσφέρουν στο σκοράρισμα δεν κατάφεραν να βοηθήσουν τους συμπαίκτες να βρουν ρυθμό. Ο Παναθηναϊκός έμοιαζε να είναι αργός, προβλέψιμος και τα περισσότερα σουτ ήταν πάνω σε άμυνα και στο τέλος επιθέσεων. Εξαίρεση αποτελούν μόνο κάποια post-up του Μπουρούση και κάποια σουτ μετά από σκριν μακριά από την μπάλα, κυρίως από τους Ρίβερς και Φελντέιν.
Δεν είναι τυχαίο ότι η εικόνα των δύο ήταν τόσο κακή που ο Πασκουάλ αναγκάστηκε να δώσει τα κλειδιά της ομάδας στην τέταρτη περίοδο στον εξαιρετικό Νίκο Παππά, αφήνοντας και τους δύο στον πάγκο.
Αυτή βέβαια την επιλογή την πλήρωσε αμυντικά ο Παναθηναϊκός, αλλά ήταν και ένα σημείο που η Ζαλγκίρις είχε βρει ρυθμό στην επίθεση, δούλεψαν καλά οι κινήσεις και τα σκριν των παικτών του Γιασικεβίτσιους και πέτυχαν πολύ μεγάλα σουτ. Αλλά είπαμε ο Παναθηναϊκός είχε 25 λεπτά για να κάνει ένα ανάλογο δεκάλεπτο και δεν τα κατάφερε. Για το λόγο αυτό και έχασε δίκαια.
Μόνο οι ψηλοί
Πέραν του Νίκου Παππά οι μόνοι άλλοι παίκτες που ξεχώρισαν ήταν οι Μπουρούσης και κυρίως ο Σίγκλετον. Ειδικά ο δεύτερος ήταν συγκλονιστικός στην άμυνα, δίνοντας βοήθειες σε όλες τις καταστάσεις που επιδίωξε να χτυπήσει η γηπεδούχος ομάδα.
Ο Αμερικανός έπαιξε σπουδαία στις άμυνες αλλαγών, κλείνοντας όλους τους διαδρόμους στον δαιμόνιο Λεκαβίτσιους, που δεν έπαιξε κανέναν ρόλο στο παιχνίδι, ενώ έδινε βοήθειες σε όλα τα post up από τους Γιανκούνας και Ουλάνοβας, που είναι μεγάλο κομμάτι του επιθετικού playbook του Γιασικεβίτσιους.
Καθοριστικοί Πάνγκος και Βέστερμαν
Για την άμυνα του Παναθηναϊκού δεν μπορούμε να πούμε και πολλά. Ήταν διαβασμένη αρκετά καλά και οι παίκτες πολύ συγκεντρωμένοι για 30 λεπτά. Έκοψαν εντελώς τις διεισδύσεις και τα ενδιάμεσα σουτ του Λεκαβίτσιους πάνω στα σκριν, που ήταν κακός μπελάς για πολλές ομάδες, ενώ το αμυντικό τρανζίσιον ήταν εξαιρετικό, μετά από την κάκιστη βραδιά απέναντι στην Νταρουσάφακα.
Οι «πράσινοι» αμύνθηκαν επίσης εξαιρετικά στο post up παιχνίδι της Ζαλγκίρις ενώ έκοψαν και τη δημιουργία από μέσα προς τα έξω, που είναι ένα από τα δυνατά σημεία αναφοράς των Λιθουανών στην επίθεση.
Όλα αυτά για 30 λεπτά, καθώς όπως προείπαμε, στο τελευταίο δεκάλεπτο η Ζαλγκίρις βρήκε ρυθμό χάρις στην εξαιρετική, αλλά και ταυτόχρονη παρουσία του Πάνγκος με τον Βέστερμαν στην πεντάδα. Οι δυο τους δούλεψαν πολύ καλά με τα σκριν στην μπάλα, ενώ είχαν πολύ καλή λειτουργία στο δημιουργικό κομμάτι, απλώνοντας την επίθεση της ομάδας τους σε πλάτος, για πολλά ανοιχτά σουτ. Γενικά η Ζαλγκίρις είναι μία ομάδα που δουλεύει πολύ μακριά από την μπάλα και χρησιμοποιεί όλο το πλάτος της επίθεσης.
Οι δυο τους είχαν μαζί 15 από τις 18 ασίστ της Ζαλγκίρις και εκτός αυτού σκόραραν 20 πόντους έχοντας όμως μόλις τρία λάθη. Η αναλογία ασίστ/λαθών ήταν 5/1, νούμερο σχεδόν εξωπραγματικό για μία ομάδα που στα πρώτα τριάντα λεπτά είχε μόλις 34 πόντους ενεργητικό.
Ρεαλιστικός στόχος ΜΟΝΟ η πρόκριση
Πλέον έτσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα, ο μοναδικός ρεαλιστικός στόχος για τον Παναθηναϊκό είναι η πρόκριση και τίποτα άλλο. Το πλασάρισμα πρέπει να είναι το τελευταίο πράγμα που θα απασχολήσει την ομάδα αυτή τη στιγμή. Με τέσσερα από τα πέντε τελευταία παιχνίδια να είναι πολύ δύσκολα και να χρειάζονται υπερβάσεις για να έρθουν οι νίκες σε αυτά, μόνος στόχος πρέπει να είναι το επόμενο παιχνίδι. Αυτό δηλαδή που έρχεται την άλλη Πέμπτη απέναντι στην Ρεάλ Μαδρίτης, μία ομάδα που ο Παναθηναϊκός την κερδίζει εύκολα ή δύσκολα στην Αθήνα τα τελευταία χρόνια, σε ένα ματς που πλέον αποκτά χαρακτήρα τελικού σε μία must win κατάσταση.
Ακολουθούν άλλα δύο παιχνίδια στο ΟΑΚΑ με ΤΣΣΚΑ Μόσχας και Ολίμπια Μιλάνο και δύο δύσκολες αποστολές σε Τελ Αβίβ και Βιτόρια. Οι τρεις νίκες σίγουρα εξασφαλίζουν πρόκριση, αλλά για να γίνουν θα χρειαστούν αγωνιστικές υπερβάσεις όπως προαναφέραμε.
Περί Τζεντίλε
Ο Ιταλός μέσα στην εβδομάδα που φεύγει αποχώρησε από τον Παναθηναϊκό, έχοντας προσφέρει ελάχιστα και χωρίς να αφήσει το στίγμα του στην ομάδα. Αγωνιστικά η απόφαση ήταν 100% σωστή, καθώς είναι ξεκάθαρο ότι ο Αλεσάντρο Τζεντίλε διανύει μία πολύ κακή περίοδο και δεν μπορεί να παίξει στο επίπεδο που απαιτείται από μια ομάδα κορυφής όπως ο Παναθηναϊκός.
Το ρίσκο για τον “εξάστερο” ήταν… ελάχιστο , αφού πήρε έναν παίκτη δανεικό, αλλά τα οφέλη θα μπορούσαν να ήταν πολλαπλά αν ο ίδιος εμφανιζόταν σε καλύτερη κατάσταση. Αγωνιστικά ελάχιστα πράγματα θα μεταβληθούν από την αποπομπή του Ιταλού και η απώλεια του σίγουρα δεν θα πονέσει την ομάδα. Κάποιοι πιστεύουν ότι δεν μπορείς να κρίνεις έναν παίκτη σε τρεις μήνες. Η αλήθεια είναι ότι ο ίδιος πήρε ευκαιρίες που βάσει απόδοσης μπορεί και να μην άξιζε. Εκτός αυτού οι τρεις μήνες που πέρασε στην Αθήνα είναι η συνέχεια άλλων τόσων περίπου μηνών που ήταν απογοητευτικός με την Ολίμπια Μιλάνο.
ΥΓ. Το μόνο θετικό μιας δύσκολης εβδομάδας είναι η επιστροφή του Τζέιμς Γκιστ που σιγά σιγά μπαίνει στους κανονικούς ρυθμούς και θα αρχίσει να παίρνει χρόνο, για να είναι έτοιμος στα πολύ δύσκολα ματς που έρχονται.