Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Ο Ολυμπιακός επέκτεινε το σερί του στο 18-7, είναι και επίσημα στο Top 8 και απλά πρέπει να περιμένουμε μια ή το πολύ δύο εβδομάδες για να κατακτήσει – και – μαθηματικά το πλεονέκτημα έδρας! Η ομάδα στο παιχνίδι με την Νταρουσάφακα για μια ακόμα φορά έμεινε πιστή στις αρχές της, είχε σοβαρότητα και καθαρό μυαλό στην μεγαλύτερη διάρκεια της αναμέτρησης και ξεπέρασε την αντεπίθεση της Νταρουσάφακα προς το τέλος του αγώνα.
Μια αντεπίθεση που ήταν λογικό να έρθει, αφού η ομάδα του Μπλατ παίζει τα… ρέστα της για την πρόκριση, έχει καλούς παίκτες, έχει τεράστιο μπάτζετ και υπάρχει και πίεση από τον επενδυτή για το αποτέλεσμα…
Τι μάθαμε από το συγκεκριμένο ματς; Όχι κάτι καινούριο. Επιβεβαιώσαμε, όμως, κάτι πάρα πολύ σημαντικό. Ο Ολυμπιακός ξέρει να κερδίζει, ξέρει να επιβάλλει τον ρυθμό του, έχει τον τρόπο να τελειώνει όπως πρέπει τις μάχες, ακόμα και όταν το μομέντουμ είναι στον αντίπαλο.
Παιχνίδι – παιχνίδι δεν λένε όλοι την σεζόν Σφαιρόπουλος και παίκτες; Ε, ο Ολυμπιακός με αυτή την προσέγγιση δεν έχει φάει πια μόνο τον γάιδαρο, αλλά και την ουρά και μένει η… φούντα! Η μεγαλύτερη πολυτέλεια από όλες; Ο Ολυμπιακός είναι πολύ πιθανό τις τελευταίες αγωνιστικές να μην πιέζεται για το αποτέλεσμα, να έχει την ευχέρεια να τις διαχειριστεί όπως εκείνος θέλει και να ξεκουραστεί σωματικά και πνευματικά, πριν το τελευταίο και πιο SOS κομμάτι της σεζόν αρχίσει!
Πριν τα Playoffs και μπαίνοντας στην τελική ευθεία για την μεγάλη σειρά, για το φάιναλ φορ – αν όλα πάνε καλά – και για τους τελικούς στην Ελλάδα. Αυτή την πολυτέλεια που ανέφερα παραπάνω θα την κερδίσει όπως όλα δείχνουν ο Ολυμπιακός με το σπαθί του και είναι πιο σημαντική από ό,τι φαντάζεστε!
Το παιχνίδι
Η πνευματική συγκέντρωση και η σκληράδα ήταν εξ’ αρχής στοιχεία πιο σημαντικά από την τακτική. Για τον απλούστατο λόγο πως ο Ολυμπιακός είχε να αντιμετωπίσει μια ομάδα που “καιγόταν” για τη νικη, που έπαιζε τελικό.
Στα πρώτα λεπτά ο Κώστας Παπανικολάου ήταν εκείνος που έδωσε το… έναυσμα. Αμυνάρα και μπλοκ πάνω στο Ουίλμπεκιν, γκολ φάουλ στην επίθεση μετά από ένα όμορφο τρίγωνο που δημιούργησαν οι κόκκινοι και πολύ ωραία ασίστ στον Μιλουτίνοφ.
Η Νταρουσάφακα στα πρώτα 6-7 λεπτά, έπαιξε εξαιρετική άμυνα και κυρίως προστάτευσε αποτελεσματικά την ρακέτα της με σύνθετη άμυνα πάνω στον Γιώργο Πρίντεζη. Οδήγησε τον Ολυμπιακό σε δύο λάθη, έβγαλε 2-3 φάσεις στο ανοιχτό γήπεδο και προηγήθηκε με 8-11.
Σε αυτό το διάστημα ο Νίκολα Μιλουτίνοφ ήταν το σημείο αναφοράς τόσο στην άμυνα με καλές τοποθετήσεις και καλές προσωπικές άμυνες, όσο και με την ενεργητικότητα που επέδειξε στο χαμηλό ποστ. Η είσοδος του Ερικ Γκριν στο παρκέ, άλλαξε απευθείας την ροή της αναμέτρησης. Ο Αμερικανός που είναι φανερό ότι έχει πλέον ρυθμό και αυτοπεποίθηση έβαλε 9 πόντους σε 2,5 λεπτά και μαζί με τον Ματ Λοτζέσκι έκανε τεράστια ζημιά στην ομάδα του Μπλατ, χτυπώντας σαν… κόμπρα!
Πήρε τον απόλυτο έλεγχο με… μπάσκετ Ολυμπιακού
Το ξέσπασμα εξ’ Αμερικής συνέπεσε με το ξεκίνημα ανόδου της… έντασης στην άμυνα του Ολυμπιακού. Η ομάδα πίεσε περισσότερο πάνω στην μπάλα, έβγαινε πολύ δυνατά στις φάσεις, είχε καλές περιστροφές και άρχισε να… πνίγει τον αντίπαλό της.
Το πρώτο δεκάλεπτο έκλεισε στο 25-18 και η Νταρουσάφακα έμεινε 4 λεπτά χωρίς καλάθι. Ο Λοτζέσκι συνέχισε να δείχνει πως αφήνει πίσω του το “αγωνιστικό σκοτάδι” του προηγούμενου μήνα, ο Ουότερς για μια ακόμα φορά ήταν πολύ καλός στο ρόλο του (7π-3ασ στο πρώτο ημίχρονο) και η διαφορά ολοένα και άνοιγε!
Τρία πράγματα έμεναν σταθερά προϊόντος του χρόνου. Η αμυντική συνέπεια του Ολυμπιακού, η ενέργεια που έβγαζε και η πολυφωνία του στην επίθεση, χαρακτηριστικό πολύ – πολύ σημαντικό!
Οι πρωταθλητές δημιούργησαν την μεγαλύτερη διαφορά τους (48-31), το +17 λίγο πριν το τέλος του ημιχρόνου και είχαν τον απόλυτο έλεγχο. Έβγαλαν την Νταρουσάφακα από το παιχνίδι της, της έκοψαν το τρανζίσιον και στην επίθεση “χτυπούσαν” είτε σε καταστάσεις αιφνιδιασμού, είτε μέσα από ομαδικές συνεργασίες στο μισό γήπεδο.
Το ημίχρονο έκλεισε στο 48-33 και ο Ολυμπιακός είχε ήδη βγάλει εις πέρας μεγάλο μέρος της δουλειάς. Το παθητικό των 33 πόντων ήταν μια χαρά, όπως και οι 48 πόντοι στην επίθεση. Το πιο σημαντικό από όλα ήταν ο απόλυτος έλεγχος του ρυθμού.
Οι 4 Αμερικανοί (Γκριν, Λοτζέσκι, Ουότερς και Γιανγκ) πέτυχαν 27 πόντους ως εκείνο το σημείο, ο Μπιρτς σε 7,5 λεπτά είχε… σκεπάσει το καλάθι και έβαλε το φόβο στο μυαλό των παικτών του Μπλατ, ακόμα και ο Γιανγκ προσέφερε σε άμυνα και επίθεση κάποιες λύσεις.
Ο Σπανούλης που φανερά και δικαιολογημένα ψάχνει τον ρυθμό του εκτελεστικά, έκανε ένα… δημιουργικό ξέσπασμα προς το τέλος του ημιχρόνου και μοίρασε 4 διαδοχικές ασίστ στους συμπαίκτες του, όλες πάρε – βάλε.
Ο Ολυμπιακός κάλυψε με πολλούς τρόπους τις +5 κατοχές της Νταρουσάφακα στο πρώτο ημίχρονο, είχε 13/17 δίποντα, 5 τάπες, 11 ασίστ και μόλις 4 λάθη! Την ίδια στιγμή εξωθούσε τον αντίπαλό του σε ατομικές ενέργειες – έτσι κι αλλιώς ο Μπλατ διαθέτει παίκτες που αρέσκονται σε αυτό το στιλ παιχνιδιού – και είχε αποκόψει σχεδόν όλες τις συνεργασίες και τις προσπάθειες για καλή κυκλοφορία της μπάλας.
Υπό αυτές οι συνθήκες ούτε οι 11 πόντοι του Wanamaker είχαν “πονέσει” τον Ολυμπιακό, ούτε τα 5 παραπάνω επιθετικά ριμπάουντ της Τουρκικής ομάδας. Οι παίκτες του Γιάννη Σφαιρόπουλου έπρεπε να συνεχίσουν πιστοί στις ίδιες – αποτελεσματικές – αγωνιστικές συνήθειες και η νίκη – πρόκριση ήταν μόνο θέμα χρόνου.
Μπήκε – ξανά – φορτσάτα
Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε όπως ακριβώς έπρεπε, έπαιζε λες και το σκορ ήταν 0-0 και δημιούργησε γρήγορα νέα μεγαλύτερη διαφορά στο ματς. Με εκπληκτικό κάρφωμα του Κώστα Παπανικολάου στον αιφνιδιασμό μετά από πάσα του Βαγγέλη Μάντζαρη, έκανε το 60-39 και έβαλε “φωτιά” στο γήπεδο.
Στο μεταξύ, η επιστροφή του Σπανούλη, σήμανε αυτόματα την αύξηση της επιθετικής παραγωγικότητας του Μπιρτς! Καμία έκπληξη… Ο Καναδός είχε φτάσει τους 13 πόντους με 5/5 δίποντα και αποδείχτηκε πως όταν βρίσκεται στο παρκέ υγιής ο Vspan, ο Μπιρτς πάντα θα έχει πάρε – βάλε φάσεις, συνήθως καρφώματα!
Κάπου εκεί ήρθε η αντίδραση της Νταρουσάφακα, που κατά τη γνώμη μου ήταν αναμενόμενη. Δεν γίνεται μια ομάδα με τέτοια ποιότητα, έστω και περισσότερο ατομική, που παίζει “τελικό” να χάσει με κάτω τα χέρια και να μην βγάλει καμία αντίδραση.
Η αντίδραση της Νταρουσάφακα
Από το 63-41, με ένα σερί 11-0, οι παίκτες του Μπλατ μείωσαν σε 63-52. Κυρίως ο Wanamaker ήταν ο παίκτης που βρήκε λύσεις και πήγε στις βολές, ενώ σε αυτό το σημείο βοήθησαν και ο Clyburn και ο Moerman.
Ο Ολυμπιακός στο τέλος του τρίτου δεκαλέπτου είχε ως κληρονομιά μια διαφορά 11 πόντων (69-58), αλλά είχε χάσει την 3η περίοδο με σκορ 18-23. Αυτό που χρειαζόταν είναι λίγο μεγαλύτερη προσοχή στη περιφερειακή άμυνα και κυρίως στις διεισδύσεις των αντιπάλων και από εκεί και πέρα υπομονή, καθαρό μυαλό, καλή κυκλοφορία και κίνηση χωρίς την μπάλα στην επίθεση, για να κλειδώσει ο Ολυμπιακός την νίκη.
Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος για το κομβικής σημασίας ξεκίνημα στην τελευταία περίοδο, εμπιστεύτηκε τους Μάντζαρη, Γκριν, Λοτζέσκι, Παπαπέτρου και Μπιρτς, αλλά αυτό το σχήμα δεν λειτούργησε. Ο Ολυμπιακός υπέπεσε σε 3 λάθη, έχασε κάποια αμυντικά ριμπάουντ, έβαλε μόλις ένα καλάθι με τον Γκριν στα πρώτα 4 λεπτά και η Νταρουσάφακα μοιραία μείωσε σε 71-67!
Και ξαφνικά… ντέρμπι!
Είχαμε ξαφνικά, παιχνίδι από την αρχή με τους Σπανούλη και Πρίντεζη να επιστρατεύονται για το ύστατο και καθοριστικό πεντάλεπτο. Στις επόμενες κατοχές η διαφορά ήταν συνεχώς στους 4-6 πόντους, μέχρι να… μιλήσει ο Σπανούλης! Προσωπικό καλάθι, πετυχημένη βουτιά για να σώσει μια διεκδικούμενη μπάλα, κι άλλο προσωπικό καλάθι με “Σπανουλιά” και ένα ακόμα που η μπάλα μπήκε και βγήκε!
Το σκορ πήγε στο 79-71 ένα λεπτό πριν το τέλος και κάπου εκεί όλα ξεκαθάρισαν. Ο Ολυμπιακός δεν είναι μια ομάδα που θα άφηνε διαφορά 8 πόντων να ξεγλιστρήσει από τα χέρια σε λιγότερο από 60 δευτερόλεπτα, αν και στη πίεση έγινε ένα λάθος από τον Ουότερς.
Το 81-73 σήμανε την δίκαιη επιστροφή του Ολυμπιακού στις 8 καλύτερες ομάδες της Ευρώπης και στα Playoffs μετά τον περσινό αποκλεισμό. Η πληγή αυτή, έχει πλέον κλείσει οριστικά! Μια ομάδα που μετράει 11 παρουσίες στις 12 τελευταίες σεζόν, έχει πάει σε 5 φάιναλ φορ τα τελευταία 8 χρόνια, έχει παίξει 3 τελικούς και κατέκτησε δύο τίτλους, με Back2Back κατακτήσεις.
Ο Ολυμπιακός προκρίθηκε μαθηματικά στους “8”, ουσιαστικά έχει κλειδώσει το πλεονέκτημα έδρας και αυτό που χρειάζεται τον επόμενο μήνα είναι ΥΓΕΙΑ, καλό ρυθμό, θετική ενέργεια. Μετά έρχεται το Πάσχα και τα Playoffs και θα μπούμε στους αγαπημένους ρυθμούς της άνοιξης, των προσδοκιών, με τα μεγάλα ματς και τα πολλά χτυποκάρδια!
Το πιο βασικό είναι η υγεία, τώρα που μπαίνει ξανά στην εξίσωση ο Σπανούλης. Στο κατάλληλο τάιμινγκ…
ΥΓ1. Ο Γκριν διαδραμάτισε πάλι μεγάλο ρόλο στο να μπει το νερό στο αυλάκι και είναι ΜΕΓΑΛΟ ΚΛΕΙΔΙ να βρει τρόπο να μπει στο μυαλό του ο Γιάννης Σφαιρόπουλος και να το… ξεκλειδώσει, σε ότι αφορά τον τρόπο που αγωνίζεται και ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ, όταν έρχεται από τον πάγκο, παρόντος του Σπανούλη. Προσωπικα, θεωρώ ότι υπάρχει τρόπος και τρικ, για να συμβεί αυτό.
ΥΓ2. Άλλος παίκτης – γνωστό – ο Μπιρτς όταν παίζει ο Σπανούλης. Είναι αυτό που λέμε, ότι κάποιοι σέντερ πρέπει να δίνουν σοβαρό μεροκάματο και ποσοστό των συμβολαίων τους, σε γκαρντ που τους “φτιάχνουν” στην επίθεση. Έχει και τον ίδιο ατζέντη με τον Σπανούλη, ας το κυνηγήσει ο Βασίλης 🙂
ΥΓ3. Αποδείχτηκε ξανά πως ο Μιλουτίνοφ έχει αλλάξει επίπεδο. Ανεξάρτητα με το πόσο παίζει, άσχετα με το πόσο σκοράρει. Ακόμα κι αν φύγει για το ΝΒΑ, ο Ολυμπιακός θα έχει μεγάλο κέρδος, πέρα από το Buy out. Ποιο; Όλοι οι σέντερ, θα σκέφτονται πως αν ενταχθούν στο πρόγραμμα των κόκκινων, θα κάνουν την… τύχη τους. Είτε πραγματικοί πίβοτ ψηλοί, είτε Undersized!
ΥΓ4. Όλα καλά με τον Παπανικολάου έτσι; Χαίρομαι γιατί ο κόσμος που ανησυχούσε, έχει πια συνειδητοποιήσει για πόσο σημαντικό παίκτη μιλάμε. Έλληνα, στην καλύτερη ηλικία, με πάρα πολλά κίνητρα, συναισθηματικά δεμένο με τον σύλλογο και ήδη δις πρωταθλητή Ευρώπης και με θητεία στο ΝΒΑ!
ΥΓ5. Ανεβαίνει την κατάλληλη στιγμή ο Λοτζέσκι…
ΥΓ6. Ο Ολυμπιακός το αντιμετωπίζει πολύ σοβαρά το παιχνίδι με την ΆΕΚ. Ένα ματς που πιθανώς θα κρίνει το πλεονέκτημα έδρας. Για αυτό θα καταλύσει σε ξενοδοχείο πριν το ματς, όπως κάνει πριν από ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό και τους ευρωπαϊκούς αγώνες.
ΥΓ7. Χρόνια πολλά στον Ολυμπιακό. Πολύς κόσμος αγαπάει αυτή την ομάδα, ο καθένας με τον τρόπο του. Προσωπικά, από τα παιδικά μου χρόνια που ο πατέρας μου – κλασική περίπτωση… άρρωστου Ολυμπιακού – με έβαλε σε αυτή την διαδικασία, έχω περάσει από πολλά στάδια και έχω δει τα συναισθήματά μου να μεταλλάσσονται και να ωριμάζουν σε σχέση και εξάρτηση με την ηλικία και ακόμα περισσότερο με τα βιώματα.
Μου αρέσει η φάση που βρίσκομαι τώρα. Μου αρέσει να αγαπάω αληθινά κάτι, χωρίς φανατισμό που δηλητηριάζει την λογική και γεννάει μισαλλοδοξία για αντιπάλους και όποιον έχει αντίθετες απόψεις. Νομίζω πως ακόμα και να έκανα ένα επάγγελμα που δεν έχει σχέση με τον αθλητισμό και τις απαιτήσεις της δημοσιογραφίας, πάλι τα ίδια θα ένιωθα λίγο πριν τα 40 μου. Το μόνο που με στενοχωρεί είναι ότι ο μπαμπάς μου δεν πρόλαβε να ζήσει τις μεγάλες χαρές του μπασκετικού Ολυμπιακού! Ενώ αυτός μου έβαλε το μικρόβιο την δεκαετία του ’90 στα χρόνια του “ξανθού” στο λιμάνι.