Tου Πάνου Κατσιρούμπα/ info@eurohoops.net
Σε μία μεγάλη μπασκετική βραδιά ο Παναθηναϊκός Superfoods υποδεχόταν μία από τις κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης αυτή την εποχή, σε ένα παραδοσιακό ντέρμπι, που ταυτόχρονα ήταν βαρύνουσας σημασίας βαθμολογικά και για τις δύο ομάδες.
Η ατμόσφαιρα και η παρουσία του κόσμου, που στο συγκεκριμένο ματς ήταν εντονότερη σε σχέση με τους προηγούμενους αγώνες, παρέπεμπαν σε αναμέτρηση πλέι οφ και στο τέλος το αποτέλεσμα ήταν το… κερασάκι σε μια νύχτα, την οποία πολλοί στο στρατόπεδο της ομάδας εύχονται να ξαναζήσουν αρκετές φορές μέσα στους επόμενους μήνες.
Η Ρεάλ Μαδρίτης ήρθε στην Αθήνα έχοντας στις βαλίτσες της ένα εξαιρετικό ρεκόρ στην Ευρωλίγκα μέσα στο 2017, μετρώντας μόλις μία ήττα, και αυτή στο φινάλε από την Γαλατασαράι.
Ήταν δεδομένο ότι για να μπορέσει να φτάσει στην πολυπόθητη νίκη το τριφύλλι θα έπρεπε να κάνει κάποιες αγωνιστικές υπερβάσεις και να εκμεταλλευτεί στο έπακρο τα δυνατά του σημεία απέναντι στην ομάδα της Μαδρίτης.
Μπορεί να μην το έκανε και στα σαράντα αγωνιστικά λεπτά, αλλά συνολικά ο Παναθηναϊκός παρουσιάστηκε πολύ παθιασμένος. Ήταν τέτοια η αγωνιστική ένταση, η οποία πολλές φορές παρέσυρε τους παίκτες του Πασκουάλ σε επιλογές που ήταν περισσότερο ενστίκτου και όχι λογικής, αλλά την ώρα που η μπάλα “έκαιγε”, η ομάδα ήταν συγκεντρωμένη και εκμεταλλεύτηκε όλες τις αμυντικές αδυναμίες της Ρεάλ, που δεν είναι και λίγες.
Απλά η πρωταθλήτρια Ισπανίας έχει τόσο ταλέντο, ποιότητα και λύσεις στην επίθεση, που ακόμα και αν δεχτεί 88 πόντους, όπως συνέβη και στον αγώνα του ΟΑΚΑ, μπορεί να βρει τρόπους να σκοράρει περισσότερους και να κερδίσει τέτοιου είδους παιχνίδια. Μπορούμε να σταθούμε σε αρκετά πράγματα που είδαμε στο παιχνίδι, που ήταν πραγματικά εκπληκτικό και σε καθήλωνε όπως μια ροκ συναυλία του αγαπημένου σου συγκροτήματος.
Είναι πολύ δύσκολο να αναλύσουμε όλα όσα είδαμε και για τον λόγο αυτό θα σταθούμε στα σημαντικότερα, που κατά τη γνώμη μου ήταν και τα πιο καθοριστικά για την έκβαση του αποτελέσματος.
Shut down the devil
Αν κάποιος προσπαθούσε να προσεγγίσει αγωνιστικά το παιχνίδι, τότε το πρώτο πράγμα που θα στεκόταν, θα ήταν η αντιμετώπιση του Σέρχιο Γιουλ. Ο Ισπανός παίζει σαν δαιμονισμένος τη φετινή χρονιά, ήταν ο MVP στο Κόπα Ντελ Ρέι, σκόραρε πολύ μεγάλα σουτ σε όλα τα παιχνίδια της διοργάνωσης και μόλις την Κυριακή εκτέλεσε την Μπαρτσελόνα στην Μαδρίτη με σουτ στο τελευταίο δευτερόλεπτο.
Ο Γιουλ εκτός από σεσημασμένος εκτελεστής και απόλυτος ηγέτης, είναι και αυτός που λέμε η «ταυτότητα» της ομάδας. Η Ρεάλ είναι μία ομάδα που παίζει σαν τρελή, μια τρέλα την οποία αγωνιστικά εκπροσωπεί στο απόλυτο ο Ισπανός γκαρντ.
Το έργο λοιπόν του Παναθηναϊκού που και αγωνιστικά στηρίζει πολλά στη δύναμη της άμυνας ήταν ξεκάθαρο. Έπρεπε να βγάλει τον Γιουλ από τον ρυθμό του, να τον νευριάσει και να τον αναγκάσει σε δύσκολες και αναποτελεσματικές επιλογές.
Η ομάδα το κατάφερε σχεδόν στο απόλυτο και για τον λόγο αυτό αξίζουν πολλά μπράβο τόσο στους Νικ Καλάθη, Μάικ Τζέιμς, αλλά και στο προπονητικό επιτελείο για τον συνολικό τρόπο αντιμετώπισης του ηγέτη της Ρεάλ.
Η πίεση πάνω στην μπάλα ήταν εξωπραγματική, αλλά τις περισσότερες φορές ακόμα και η τροφοδότηση του ήταν μεγάλο θέμα. Οι over play άμυνες των γκαρντ του Παναθηναϊκού δεν έδωσαν καμία εύκολη μπάλα στον Γιουλ, ενώ και σε πολλές περιπτώσεις καθυστέρησαν και έβγαλαν εκτός ρυθμού αρκετές κατοχές τςη Ρεάλ. Ο σταρ της Ρεάλ με εξαίρεση τους πέντε σερί πόντους που σημείωσε στην πρώτη περίοδο δεν έκανε αισθητή την παρουσία του στο παιχνίδι και αυτό πρέπει να πιστωθεί στο αμυντικό πλάνο της ομάδας.
Είναι χαρακτηριστικό ότι η άμυνα του Παναθηναϊκού τον ανάγκασε να κάνει τα διπλάσια λάθη από όσα έκανε κατά μέσο όρο στα παιχνίδια της Ευρωλίγκα. Από τα 2.3 που είχε στα προηγούμενα 25 παιχνίδια, έκανε 5, ξεκάθαρο αποτέλεσμα της πολύ πιεστικής άμυνας. Μία ακόμα παράμετρος είναι ότι δεν είχε ουσιαστικά καθαρές ματιές προς το καλάθι.
Ουσιαστικά πήρε μόλις 8 σουτ, όταν κατά μέσο όρο είχε περίπου 15, ενώ τα περισσότερα από αυτά ήταν πάνω σε πολύ ασφυκτική πίεση. Μπορεί να είχε 8 τελικές πάσες, αλλά τα ρίσκα της άμυνας έπρεπε να του δώσουν και κάτι, και αυτό που προτιμήθηκε ήταν να φεύγει η μπάλα από τα χέρια του.
Σαν να μην έλειψε μια μέρα!
Η αλήθεια είναι ότι ελάχιστοι θα μπορούσαν να περιμένουν μία τέτοια επιστροφή. Ο Τζειμς Γκιστ, στο πρώτο που πάτησε παρκέ στην Ευρωλίγκα, μετά τον τραυματισμό του, ήταν απολαυστικός.
Από το πρώτο κιόλας δεκάλεπτο έδωσε λύσεις σε ένα κομμάτι του παιχνιδιού που ουσιαστικά ήταν σε λήθαργο για τον Παναθηναϊκό. Το πικ εν ρολ επέστρεψε στο ΟΑΚΑ μαζί με τον Αμερικανό φόργουορντ, ο οποίος μόλις από το πρώτο δεκάλεπτο τελείωσε εντυπωσιακά 2-3 συνεργασίες σε αυτού του είδους το παιχνίδι, ξεσηκώνοντας τον κόσμο, αλλά βάζοντας και σε καλό αγωνιστικό ρυθμό και τον Νικ Καλάθη.
Τα βυθίσματα του στην άμυνα των φιλοξενούμενων ήταν ταχύτατα και με εξαιρετικό τάιμινγκ. Αυτό οδήγησε αμέσως τον Πάμπλο Λάσο σε αμυντικές αναπροσαρμογές, με άμυνες ζώνης, υποτυπώδη πίεση στα 4/4 και πολλές φορές τους ψηλούς της ομάδας του να παίζουν στην κορυφή της πυραμίδας της ζώνης για να υπάρχει μεγαλύτερη ευελιξία στα σκριν στην μπάλα. Παρόλα αυτά η Ρεάλ δεν μπόρεσε να βρει ποτέ αμυντικό ρυθμό, ενώ και ο Παναθηναϊκός μετά από καιρό είχε μία εξαιρετική εκκίνηση σε αγώνα που στην οικονομία του ματς έπαιξε τον ρόλο της.
Για την προσφορά του στην άμυνα δεν χρειάζεται να πούμε και πολλά, αφού είναι ίσως ο καλύτερος παίκτης στο ρόστερ στις άμυνες αλλαγών, αλλά και συνολικά στην ατομική και ομαδική άμυνα. Η επιστροφή του Γκιστ είναι πολύ σημαντική τόσο από αγωνιστικής όσο και από ψυχολογικής άποψης και έρχεται στον ιδανικό χρόνο, καθώς η ομάδα ετοιμάζεται για το τελικό σπριντ, στην μάχη για τα πλέι οφ.
Σωστό διάβασμα και επιλογές στο τέλος.
Η τελευταία περίοδος ήταν και το καλύτερο διάστημα του Παναθηναϊκού στην επίθεση. Οι πράσινοι σκόραραν 30 πόντους και ουσιαστικά αυτός ήταν και ο λόγος που τους έδωσε τη νίκη, αφού μέχρι εκείνο το σημείο το παιχνίδι βρισκόταν στην απόλυτη ισορροπία.
Κλειδί για την επιθετική συγκομιδή των 30 πόντων και της τελικής επικράτησης ήταν το σωστό διάβασμα και οι σωστές κατευθύνσεις που είχε η ομάδα στην επίθεση. Με τον Κάρολ να μαρκάρει τον Τζέιμς, οι γηπεδούχοι χτύπησαν αρκετά στα πόδια σε παιχνίδι απομόνωσης, ενώ και τα περισσότερα σκριν στην μπάλα γινόντουσαν με σκοπό να βρει χώρο ο Αμερικανός να εκτελέσει, αφού τις περισσότερες φορές το αμυντικό δίδυμο της Ρεάλ που εμπλεκόταν στο πικ εν ρολ ήταν οι Κάρολ και Αγιόν.
Εκτός αυτού ο Παναθηναϊκός διάβασε όλα τα μις ματς και τα χτύπησε, ενώ η κυκλοφορία της μπάλας και οι αποστάσεις στην επίθεση ήταν υποδειγματικές σε αυτό το διάστημα. Βέβαια δεν πρέπει να παραγνωρίσουμε και τη δουλειά που έκανε η άμυνα στο ίδιο διάστημα, καθώς πολλοί πόντοι προήλθαν από καλές αμυντικές προσπάθειες που οδήγησαν σε εύκολο σκοράρισμα στο ανοιχτό γήπεδο.
Κύριοι εκφραστές της τελικής αντεπίθεση στο τέταρτο δεκάλεπτο ήταν οι Σίγκλετον και Τζέιμς με τον δεύτερο να παίζει και απίστευτες άμυνες στην άλλη πλευρά του παρκέ. Σημείωσαν τους 18 από τους 30 πόντους και εν πολλοίς καθόρισαν την τελική έκβαση του αγώνα.
Διαβατήριο πρόκρισης!
Αυτή η νίκη είναι πάρα πολύ σημαντική βαθμολογικά, αφού δίνει ένα μαξιλαράκι στην ομάδα για να μπορέσει να είναι πιο σίγουρη για την πρόκριση στους “8”. Με το αδιάφορο Μιλάνο να έρχεται στην Αθήνα την Τρίτη (21/3) είναι μία ευκαιρία για την ομάδα να πάρει μία δεύτερη σερί νίκη που θα δώσει και ψυχολογική τόνωση ενόψει του ταξιδιού στη Βιτόρια στα τέλη της επόμενης εβδομάδας.
Η Νταρουσάφακα πλέον που κυνηγάει την πρόκριση, καθώς οι υπόλοιπες ομάδες μοιάζουν αδύνατο να προλάβουν, παρέμεινε τουλάχιστον 2 νίκες μακριά και αυτό με την προϋπόθεση πως θα κερδίσει την Μπαρτσελόνα.
Το αποτέλεσμα απέναντι στην Ρεάλ μοιάζει πλέον σαν το διαβατήριο της ομάδας για τους 8 και το μόνο που πρέπει να κάνει, είναι να κλείσει τη θέση της με δύο ακόμα νίκες για να είναι σίγουρη, και όσες περισσότερες γίνεται για το όσο δυνατόν καλύτερο πλασάρισμα.
ΥΓ1. Ο Φελντέιν έκανε πολύ μεγάλο ματς και κατέθεσε τη ψυχή του στο γήπεδο. ακόμα και αν αυτό έγινε με κάποιες βιαστικές προσπάθειες. Εξάλλου ένας σουτέρ πρέπει να πάρει τα σουτ που του δίνονται, και ο Δομηνικανός φέτος έχει κρίνει παιχνίδια με την ευστοχία του.
ΥΓ2. Αν κάποιος έλεγε πριν το ματς ότι ο νικητής θα κρινόταν κοντά στους 90 πόντους, τότε όλοι θα ποντάραμε ότι αυτή η ομάδα θα ήταν η Ρεάλ. Είναι μεγάλο γαλόνι ενόψει της συνέχεια η νίκη αυτή, ειδικά όταν έρχεται σε παιχνίδι που παίζεται με ρυθμό που βολεύει τον αντίπαλο.
ΥΓ3. Άλλο ένα μεστό παιχνίδι από τον Ρίβερς, που επιτέθηκε κυρίως με το μυαλό του και χτύπησε στα πόδια του αργούς περιφερειακούς της Ρεάλ. Μπορεί οι 13 πόντοι του να μην φάνηκαν τόσο όσο αυτοί του Τζέιμς, αλλά τους σημείωσε σε σημεία κομβικά που η ομάδα του είχε απόλυτη ανάγκη.
ΥΓ4. Νίκος Παππάς, 4 πόντοι με 1/4σουτ και μόλις δύο βαθμούς στο σύστημα αξιολόγησης. Κι όμως η παρουσία του ήταν πολύ σημαντική στην άμυνα και συνολικά πήγε πολύ καλά στα 16 λεπτά που έπαιξε. Η αγωνιστική του μετάλλαξη μέσα στη χρονιά είναι εντυπωσιακή και πρέπει να του πιστωθεί 100%
