Tου Πάνου Κατσιρούμπα/ info@eurohoops.net
Μια εβδομάδα πριν από το παιχνίδι στην Βιτόρια, ο Παναθηναϊκός Superfoods προερχόταν από την οδυνηρή ήττα στο Κάουνας και είχε να ανέβει τον Γολγοθά των 7 ημερών, παίζοντας σε αυτό το διάστημα με την Ρεάλ και την Αρμάνι Μιλάνο στην Αθήνα και με την Μπασκόνια στην Βιτόρια.
Επτά μέρες μετά οι «πράσινοι» έχουν να υπερηφανεύονται για το πολύ σπουδαίο 3 στα 3 που πέτυχαν και εκτός αυτού, ήρθαν έτσι τα αποτελέσματα, που όχι μόνο εξασφαλίστηκε και τυπικά η πρόκριση, αλλά πλέον είναι πολύ ορατό το ενδεχόμενο, το “τριφύλλι” να εξασφαλίσει και το πλεονέκτημα έδρας.
Για να γίνει αυτό αρκεί μία ήττα της Φενέρμπαχτσε στην Μαδρίτη την επόμενη εβδομάδα και ο Παναθηναϊκός να κρατήσει το αήττητο του απέναντι στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας στο ΟΑΚΑ και την Μακάμπι στο Τελ Αβίβ.
Εύκολο σίγουρα δεν είναι. Αλλά πλέον, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση, η ομάδα του Τσάβι Πασκουάλ καλείται να παίξει τα… ρέστα της σε αυτά τα δύο παιχνίδια, για να κερδίσει κάτι που πριν 15 μέρες έμοιαζε να είναι όνειρο θερινής νυκτός ή μία σχεδόν ανέφικτη πιθανότητα για τους πιο αισιόδοξους.
Για να φτάσουν εκεί τα πράγματα, βέβαια, έβαλε και η ομάδα το χεράκι της σε πολύ μεγάλο βαθμό. Και αν το ματς με το Μιλάνο δεν άξιζε ιδιαίτερου σχολιασμού, το “crash test” στην Βιτόρια ήταν ένα ματς πλέι οφ πριν τα πλέι οφ. Και σε αυτό το τεστ ο Παναθηναϊκός για σχεδόν 30 λεπτά άξιζε το άριστα. Και αυτό πρέπει να πιστωθεί τόσο στο τεχνικό τιμ για τις ιδέες που παρουσίασε στο παρκέ, όσο και για τους παίκτες που υλοποίησαν το σχέδιο με τέλειο τρόπο.
Η έμπνευση και το 6-24!
Ο Παναθηναϊκός πέρασε από την Βιτόρια με τρόπο απίστευτα επιβλητικό στα πρώτα 30 λεπτά. Παλεύω να θυμηθώ άλλο ματς της ομάδας των Βάσκων που παρουσίασαν τέτοια εικόνα και εκτός από το παιχνίδι στο ΣΕΦ με τον Ολυμπιακό δεν μπορώ να σκεφτώ άλλο.
Όλα όμως ξεκίνησαν από την έμπνευση του τεχνικού τιμ για το αμυντικό πλάνο που θα ακολουθούσε η ομάδα.
Τέσσερις σε match up ζώνη και ένας χειροπέδες στον Λάρκιν
Η άμυνα που παρέταξε ο Παναθηναϊκός βραχυκύκλωσε απόλυτα την Μπασκόνια, που ξαφνικά είδε μπροστά της κάτι που δεν περίμενε και δεν είχε λύσεις για να το αντιμετωπίσει. Μια match up ζώνη με 4 παίκτες να μαρκάρουν χώρο, που όμως όταν πήγαινε η μπάλα στον ποστ στον Σενγκέλια έκλεινε σαν δαγκάνα , ενώ σε όλα τα σκριν μακριά από την μπάλα ακολουθούσε την τακτική των αλλαγών.
Η ζώνη είχε προσανατολισμό να προστατέψει ξεκάθαρα το ζωγραφιστό και για αυτό τον λόγο είδαμε να υπάρχουν κάποια ρίσκα, αλλά σε συγκεκριμένους παίκτες που τους έδιναν τα περιφερειακά σουτ (Χάνγκα, Μπάντιτζερ).
Τι μεγαλύτερη δουλειά όμως την έκανε ο Καλάθης, ο οποίος ουσιαστικά ανέλαβε να παίξει σχεδόν over play άμυνες τον Λάρκιν που σε πολλές περιπτώσεις έμενε εκτός φάσης στη περιφέρεια, μη μπορώντας να πάρει καν την μπάλα στα χέρια του.
Δεν μπόρεσε να κάνει τίποτα
Απέναντι σε μία τέτοια άμυνα η Μπασκόνια φάνηκε τελείως θολωμένη και απροετοίμαστη. Ουσιαστικά δεν μπόρεσε να χτυπήσει με κανέναν τρόπο την άμυνα του Παναθηναϊκού. Το παιχνίδι στο ποστ με τον Σενγκέλια, αντιμετωπίστηκε στην αρχή και από εκεί και πέρα η μπάλα δεν ξαναπήγε με συνέπεια στο ποστ. Ο Λάρκιν ήταν εκτός παιχνιδιού με εξαίρεση ένα τρίλεπτο, τα σκριν μακριά από την μπάλα που παίρνει ο Μπομπουά για να μείνει ελεύθερος αντιμετωπίστηκαν και στο σετ παιχνίδι οι γηπεδούχοι έμειναν από επιλογές.
Το μόνο που θα μπορούσε να τους σώσει ήταν ενδεχόμενο τρανζίσιον, το οποίο θα ερχόταν από κακές επιλογές του Παναθηναϊκού στην επίθεση κάτι που όμως δεν έγινε.
Οι παίκτες του Πασκουάλ παρουσίασαν ένα πολύ ώριμο πρόσωπο στην επίθεση, έχτιζαν όλες τις κατοχές τους και εκτελούσαν πραγματικά στο πιο κατάλληλο τάιμινγκ. Μπορεί ο Παναθηναϊκός να σκόραρε 24 πόντους στο πρώτο δεκάλεπτο, αλλά θα μπορούσε να είχε πετύχει και περισσότερους αν είχε σκοράρει σε όλες τις καλά χτισμένες επιθέσεις.
Το δίδυμο
Τόσο στην άμυνα, όσο και στην επίθεση οι φιλοξενούμενοι στηρίχτηκαν πάρα πολύ στο δίδυμο Γκιστ και Σίγκλετον. Οι δυο τους ουσιαστικά εξαφάνιζαν κάθε μις ματς που στο αμυντικό κομμάτι, ενώ στην επίθεση με το πληθωρικό τους παιχνίδι, που μπορεί να δημιουργήσει απειλή από κάθε απόσταση έκαναν την διαφορά.
Εκτός αυτού έδωσαν στην ομάδα τόνους ενέργεια που μεταφράστηκε στο παρκέ σε πολλά επιθετικά ριμπάουντ, κλεψίματα, κοψίματα και πολλά κερδισμένα hustle plays που δίνουν πολύ μεγάλη ψυχολογική ώθηση.
Το σημαντικότερο είναι ότι ο Γκιστ μοιάζει να βρίσκει πολύ γρήγορα τα πατήματα του και δείχνει πλέον έτοιμος για την τελική ευθεία της χρονιάς που είναι στο πιο κρίσιμο σημείο της. Η παρουσία του είναι τεράστιο όπλο και το δίδυμο που φτιάχνουν με τον Σίγκλετον θα αποτελέσει δισεπίλυτο γρίφο για όποια ομάδα κληθεί να τους αντιμετωπίσει.
Οι δυο στρατηγοί
Μετά από καιρό είδαμε επιτέλους ένα καλό ματς ταυτόχρονα και από τον Καλάθη και από τον Τζέιμς. Ειδικά ο πρώτος θύμισε τα πρώτα στάδια της χρονιάς, τότε που ήταν μακράν ο κορυφαίος παίκτης της ομάδας, Μαεστρική δημιουργία στο πρώτο ημίχρονο, σκοράρισμα όπου και όποτε χρειάστηκε και απόλυτος έλεγχος του ρυθμού.
Εκτός όλων αυτών και η τρομερή άμυνα στον Λάρκιν, που όπως γράψαμε και πιο πάνω έμεινε από πολύ νωρίς εκτός ρυθμού.
Ο Τζέιμς στον αντίποδα δεν ξεκίνησε τόσο καλά, ειδικά στην άμυνα που έχασε τον Λάρκιν σε 2-3 φάσεις, αλλά όσο το παιχνίδι εξελισσόταν και η Μπασκόνια πλησίαζε, ήταν εκεί για να πετύχει κάποια πολύ σπουδαία καλάθια που ξεκόλλησαν την ομάδα και οριστικοποίησαν το μεγάλο διπλό.
SOS
Αυτό που δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να ξεχαστεί και πρέπει να μελετηθεί από το τεχνικό τιμ είναι το τέταρτο δεκάλεπτο. Με τον Παναθηναϊκό να έχει ρίξει στο καναβάτσο την Μπασκόνια, με την διαφορά να έχει ξεπεράσει ακόμα και τους 20 πόντους είναι αδιανόητο να μην μπορείς να τελειώσεις το παιχνίδι.
Η ομάδα ουσιαστικά εξαφανίστηκε από το γήπεδο και παραλίγο να μπει σε περιπέτειες. Βέβαια ακόμα και σε αυτό το διάστημα που ο Παναθηναϊκός πελαγοδρομούσε, ήταν τόσο κακή και εκτός ρυθμού η Μπασκόνια στην επίθεση που δεν μπορούσε να πείσει κανέναν ότι μπορεί να κερδίσει το παιχνίδι.
Σε αυτό το διάστημα οι φιλοξενούμενοι έκαναν ΕΝΝΙΑ λάθη και δέχτηκαν 26 πόντους από μία ομάδα που δεν είχε σχέδιο και έμοιαζε πνιγμένη, σκοράροντας περισσότερο μέσα από την απελπισία της, παρά με κάποιο συντονισμένο και οργανωμένο σχέδιο.
Το κακό είναι πως έχουμε δει πολλές φορές την ομάδα να εξαφανίζεται από το γήπεδο για κάποια μεγάλα σχετικά χρονικά διαστήματα. Κάτι που επαναλαμβάνεται παύει να είναι και σύμπτωση, οπότε πρέπει η ομάδα να βρει τρόπο να αντιμετωπίσει το φαινόμενο αυτό. Στα νοκ άουτ πιθανότατα τέτοια πράγματα μπορεί να κοστίσουν ακόμα και μια πρόκριση στο Φάιναλ 4.
ΥΓ. Όπως και να έχει, αυτή είναι μία εβδομάδα χαράς, που η ομάδα έκανε δύο νίκες και έδειξε ότι είναι ΕΔΩ, έτοιμη να διεκδικήσει κάθε ματς για να πάει όσο πιο ψηλά μπορεί. Το τάιμινγκ μοιάζει ιδανικό για να ξεκινήσουν οι υπερβάσεις.
ΥΓ2. Σίγουρα χρειάζεται βελτίωση στο επιθετικό κομμάτι σε αρκετούς τομείς, αλλά πλέον είναι ξεκάθαρο ότι αυτή η ομάδα ότι πετύχει θα το πετύχει από την άμυνα. Αυτός είναι ο χαρακτήρας της, εκεί χτίζει ενθουσιασμό και με αυτήν αποπροσανατολίζει τους αντιπάλους. Όταν το σκορ πάει ψηλά, όπως με την Ρεάλ, έδειξε ότι έχει την δυνατότητα να παίξει και σε αυτό το τέμπο.
ΥΓ3. Η εικόνα του Νίκου Παππά να βουτάει για να κλέψει την μπάλα από τον Χίκμαν, με το σκορ στο 34-23 στο ματς με το Μιλάνο, με τον Παναθηναϊκό να παίζει στο ρελαντί, πιστοποιεί αυτό που αναφέραμε στο δεύτερο υστερόγραφο.
ΥΓ4. Ότι και να γίνεται στην βαθμολογία (που γίνεται ένας μικρός χαμός), αυτό που πρέπει να κάνει ο Παναθηναϊκός είναι να κερδίσει τα δύο παιχνίδια που μένουν. Το τι θα γίνει στα υπόλοιπα και ποιος μπορεί να είναι ο πιθανός αντίπαλος δεν πρέπει να απασχολεί ακόμα την ομάδα.
ΥΓ5. Το διπλό στην Βιτόρια είναι η ψυχολογική ένεση που χρειαζόταν το τριφύλλι. Μετά από ένα τέτοιο παιχνίδι η ψυχολογία ανεβαίνει κατακόρυφα και καμία έδρα δεν μοιάζει απόρθητη.
ΥΓ6. Το ζητούμενο πλέον είναι μια τέτοια εβδομάδα να κοπιαριστεί και να εμφανιστεί τον Απρίλιο στα πλέι οφ. Τρεις νίκες σε οχτώ μέρες θα αρκούν για να στείλουν την ομάδα στην Κωνσταντινούπολη.