Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Ποιος ασχολείται με το παιχνίδι τώρα; Αδιάφορη ήττα βαθμολογικά, με τον Ολυμπιακό να έχει ήδη πετύχει τον μεγάλο του στόχο στην πιο μακρά κανονική διάρκεια όλων των εποχών στην Ευρωλίγκα, μια από τις ήττες που απόντος και του Πρίντεζη, μόνο καλό θα μπορούσαν να κάνουν στη συνέχεια.
Για τον βαθμό συγκέντρωσης, αποτελεσματικότητας και… κινήτρων που πρέπει να έχει ο Ολυμπιακός οδεύοντας προς την τελική ευθεία της σεζόν και με τους δύο πιο σημαντικούς στόχους ορθάνοιχτους.
Ο Ματ είναι το θέμα τώρα. Πάλι στα τελευταία δευτερόλεπτα… Όπως ακριβώς είχε συμβεί και με τον Ντάνιελ.
Εν αναμονή των αποτελεσμάτων της μαγνητικής και χωρίς να υπάρχει μεγάλη αισιοδοξία στο στρατόπεδο του Ολυμπιακού, πρέπει να δούμε τι συνέβη στο παιχνίδι. Μα πάνω από όλα να ρίξουμε μια ματιά στα προσεχώς και στο άμεσο μέλλον.
Μπορεί ο Ολυμπιακός να ανταποκριθεί στις προσδοκίες του, στα όνειρά του σε όσα θέλει για την φετινή σεζόν ανοιχτά και… ενδόμυχα, αν προκύψει το σοκ της απώλειας του Λοτζέσκι;
Εγώ λέω ναι! Μπορεί όσο ακριβώς μπορούσε και πριν, παρότι ο Ματ είναι τρομερά σημαντικό κομμάτι στο συνολικό παζλ.
Και πως εξηγείται αυτό; Ποιος σας είπε πως στον μπασκετικό Ολυμπιακό εξηγούνται όλα;!
Ο αγώνας
Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε το παιχνίδι με το καθιερωμένο σχήμα, απλά ο Αγραβάνης πήρε θέση βασικού, ελλείψει του Γιώργου Πρίντεζη. Οι κόκκινοι πραγματοποίησαν ένα ακόμα πολύ δυναμικό ξεκίνημα σε ευρωπαϊκό παιχνίδι.
Πολλή ενέργεια στην άμυνα, φάσεις στο ανοιχτό γήπεδο που έδωσαν ρυθμό και για τις καταστάσεις μισού γηπέδου και επιθετικά ριμπάουντ. Πολλά επιθετικά ριμπάουντ!
Ο Ολυμπιακός προηγήθηκε 16-10 με 9 πόντους του Μιλουτίνοφ που κυριάρχησε σε αυτό το σημείο και απέδειξε για μια ακόμα φορά ότι έχει αλλάξει επίπεδο φέτος. Ο Ολυμπιακός στα πρώτα 8 λεπτά, είχε κατορθώσει να πάρει 7 επιθετικά ριμπάουντ από την Ρεάλ!
Η “βασίλισσα” αντέδρασε με τον Ράντολφ να κάνει την διαφορά και στις δύο πλευρές του παρκέ. Εντυπωσιακές άμυνες και ακόμα πιο εντυπωσιακά μπλοκ, καλά τελειώματα στην επίθεση και ένα μπάζερ μπίτερ του Γιουλ (ω, τι έκπληξη!) διαμόρφωσαν το 20-19 του πρώτου δεκαλέπτου.
Συνεχόμενες εναλλαγές στο σκορ
Η αναμέτρηση συνέχισε να είναι εξαιρετικά ανταγωνιστική και στη δεύτερη περίοδο. Ο ρυθμός δεν χάθηκε από τις αλλαγές που έκαναν οι δύο προπονητές και για τον Ολυμπιακό δούλεψε καλά το σχήμα με Μάντζαρη, Γκριν, Λοτζέσκι, Αγραβάνη και Γιανγκ.
Ο Αμερικανός σέντερ για δεύτερο διαδοχικό παιχνίδι, έδειξε βελτιωμένος στην αντίληψή του, είχε πολύ καλές τοποθετήσεις στην άμυνα, αλλοίωσε φάσεις και μέσα σε 5 λεπτά πρόλαβε να σκοράρει 4 πόντους, να κλέψει δύο μπάλες και να πάρει δύο ριμπάουντ.
Με τον Γιανγκ να προσφέρει και τους πλάγιους τους Ολυμπιακού να προσφέρουν λύσεις, οι ερυθρόλευκοι πήγαν στο +3 (33-30), αλλά το ημίχρονο έκλεισε στο 37-37. Η Ρεάλ ισοφάρισε και ο κυριότερος λόγος ήταν πως οι παίκτες του Σφαιρόπουλου αντιμετώπισαν προβλήματα με το πικ εν ρολ του αντιπάλου.
Οι πρωταθλητές Ισπανίας έβγαλαν 2-3 φάσεις που κατέληξαν σε εύκολο καλάθι κι αυτό συνέβη όταν την μπάλα και το κουμάντο το είχε ο Ντόνσιτς και όχι ο Σέρχιο Γιουλ. Είναι αλήθεια, αν και λιγάκι… σοκαριστική, πως ο 18χρονος Σλοβένος γενικά παίζει καλύτερα, πιο αποτελεσματικά, πιο… δημιουργικά από τον ηγέτη της Ρεάλ και παικταρά, Γιουλ!
Δεύτερο ημίχρονο
Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε καλά και το δεύτερο ημίχρονο! Με καλές άμυνες και δύο τρίποντα (από Παπανικολάου και Σπανούλη), αλλά η Ρεάλ διαθέτει μεγάλη ποιότητα και πάμπολλες σούπερ λύσεις σε όλες τις θέσεις. Με τον Λάσο να επενδύει σε σχήμα με Γιουλ, Ντρέιπερ, Ματσιούλις, Ρέγιες και Αγιόν, που αποτελεί την πιο σκληρή εκδοχή της Ρεάλ μέσα στο παρκέ, μείωσε σε 48-47 και σε εκείνο το σημείο το τηλεοπτικό τάιμ – άουτ, ήταν χρήσιμο για να δει ο Ολυμπιακός πως θα βρεθούν λύσεις στην επίθεση και πως θα μπορέσουν οι αμυντικές περιστροφές του να περιορίσουν τα ελεύθερα τρίποντα της Ρεάλ, κυρίως από τις γωνίες και τα L.
Άλλαξε τις ισορροπίες η σκληρή εκδοχή της βασίλισσας
Η σκληρή εκδοχή της Ρεάλ συνέχισε να δημιουργεί μεγάλο πρόβλημα στους κόκκινους. Ο Λάσο άλλαξε τον Ρέγιες με τον Ράντολφ, αλλά με αυτή τη κίνηση δεν διαφοροποίησε το αμυντικό προφίλ και την αποτελεσματικότητα που είχε εκείνη τη στιγμή η Ρεάλ στην άμυνα, ίσα – ίσα το διατήρησε και αύξησε ακόμα περισσότερο την ποιότητα στην επίθεση.
Με σερί 7-0 (ένα καλάθι του Ράντολφ και 5 πόντοι από τον Γιουλ) η Ρεάλ προσπέρασε με +4 (52-56) και ανάγκασε τον Σφαιρόπουλο να καλέσει τάιμ – άουτ. Το τρίτο δεκάλεπτο τελείωσε με την Ρεάλ μπροστά 54-58, μετά από 17-21 επί μέρους σκορ.
Ο Ολυμπιακός χρειαζόταν αύξηση της έντασης στην άμυνά του. Τόσο στην πίεση πάνω στη μπάλα, όσο και στις μάχες για τις τοποθετήσεις κάτω από το καλάθι. Συνάμα, χρειαζόταν κάποιο… φυτίλι από την περιφέρειά του. Με δημιουργία και με μεγάλα περιφερειακά σουτ.
Ο Μιλουτίνοφ είχε κάνει το καλύτερο δυνατό ήδη, με 15 πόντους και νέο ρεκόρ καριέρας στην Ευρωλίγκα, ενώ ο Μπιρτς μετά από μια λεκτική διαμάχη με τον Σφαιρόπουλο στο πρώτο ημίχρονο, δεν… ξαναείδε την χαρά του παρκέ.
Προσπάθησε, αλλά δεν μπορούσε
Για το κρίσιμο ξεκίνημα στο τελευταίο δεκάλεπτο, ο Ολυμπιακός είχε στο παρκέ τους Σπανούλη και Γκριν μαζί, συν τους Λοτζέσκι, Παπαπέτρου και Γιανγκ. Ο Πάτρικ είχε προλάβει στα πρώτα δύο λεπτά να σώσει 3 κατοχές, επειδή πήγαινε σαν… μπουλντόζα στα επιθετικά ριμπάουντ και την διεκδίκηση της μπάλας.
Ο Ολυμπιακός πράγματι, ανέβασε την ένταση του παιχνιδιού του, αλλά δεν μπορούσε να σκοράρει. Ο Παπαπέτρου έχασε βολές, ο Γιανγκ ένα χουκ και η Ρεάλ για πρώτη φορά δημιούργησε μια διαφορά 8 πόντων.
Εκεί, ο Σφαιρόπουλος άλλαξε τους Γιανγκ και Γκριν με τους Μιλουτίνοφ και Παπανικολάου. Δεν διαφοροποιήθηκαν, όμως, πολλά πράγματα. Η ομάδα παρότι προσπαθούσε να διαβάσει τα όποια μις – ματς προέκυπταν από την άμυνα αλλαγών της Ρεάλ, δεν μπορουσε να βρει ένα επιθετικό ξέσπασμα και στην άμυνα, το δίδυμο Γιουλ – Χάντερ έκανε ζημιά με διαδοχικά πετυχημένα πικ εν ρολ.
Δυόμισι λεπτά πριν το τέλος η Ρεάλ ήταν μπροστά με 63-72. Ένα γρήγορο 5-0 με καλάθι του Μάντζαρη και τρίποντο του Σπανούλη (68-72), ανανέωσε τις ελπίδες και έδωσε ακόμα μεγαλύτερο παλμό και… ντεσιμπέλ στο γήπεδο.
Η φάση – κλειδί ήταν η κατοχή του Ολυμπιακού με το σκορ στο 70-73. Ο Βασίλης Σπανούλης αστόχησε υπό πίεση σε λει απ, το επιθετικό ριμπάουντ δεν κατακτήθηκε, οι ερυθρόλευκοι προσπάθησαν να κλέψουν την μπάλα, αυτό δεν έγινε και ο Γιουλ στον αιφνιδιασμό έγραψε το 70-75, 48” πριν το τέλος.
Ο Ολυμπιακός δεν μπόρεσε να επιστρέψει και να πετύχει την ανατροπή, απέναντι σε μια ομάδα που διαθέτει λύσεις για όλα. Η συγκεκριμένη ήττα δεν πονάει και το μόνο που σημαίνει βαθμολογικά, είναι πως και μαθηματικά δεν… παίζει η πρώτη θέση για την ομάδα.
Για την δεύτερη χρειάζεται να κάνει το 2/2 ο Ολυμπιακός κερδίζοντας μέσα στη Μόσχα την ΤΣΣΚΑ με διαφορά μεγαλύτερη των 6 πόντων (είχε χάσει με 75-81 στη πρώτη παρτίδα, στο ΣΕΦ).
Όλα δείχνουν πως η τρίτη θέση είναι αυτή που θα συνοδεύσει τον Ολυμπιακό στα Playoffs, με πλεονέκτημα έδρας απέναντι στην ομάδα που θα βγει έκτη!
Μπασκετικά, δεν υπάρχει κάποιο εξτρά στοιχείο, που είναι άξιο αναφοράς και ανάλυσης. Η απουσία του Πρίντεζη απέναντι σε μια τέτοια ομάδα δεν καλύπτεται εύκολα ούτε για ένα βράδυ, ο Ολυμπιακός έπαιξε με ροτέσιον 2 σέντερ, λόγω της σιωπηλής τιμωρίας του Μπιρτς και η ομάδα δεν είχε όσα εξτρά χρειαζόταν για να νικήσει την Ρεάλ.
Είχε χειρότερα ποσοστά στα δίποντα, στα τρίποντα, στις βολές, λιγότερες ασίστ και όπως σωστά είπε και ο Σφαιρόπουλος κάκιστο ποσοστό και στις τρανζίσιον κατοχές του στην επίθεση. Επίσης, έγινε κάτι πολύ σπάνιο, για όσους παρακολουθούν τους αριθμούς του Ολυμπιακού.
Οι κόκκινοι είχαν μολις 7/20 σουτ μέσα στη ρακέτα (5/6 ο Μιλουτίνοφ, 2 στα 14 όλοι οι υπόλοιποι) και η Ρεάλ 12/14! Ιδίως στο ΣΕΦ, ο Ολυμπιακός δεν χάνει ποτέ σε ποσοστό μέσα στο ζωγραφιστό και συνήθως έχει πάνω από 60%.
Και τώρα τι? Πάντα υπάρχει αύριο, η ζωή συνεχίζεται και οι προκλήσεις είναι μεγάλες. Η ήττα από την Ρεάλ με τα νυν βαθμολογικά δεδομένα, δεν με ενόχλησε καθόλου, μα καθόλου.
Ο τραυματισμός του Ματ είναι που πονάει, που στενοχωρεί, που αλλάζει την διάθεση και ίσως και τα δεδομένα, για την συνέχεια της σεζόν και τους στόχους που έχει η ομάδα στην Ευρωλίγκα και στο πρωτάθλημα.
Όλα δείχνουν ότι ο τραυματισμός του Ματ είναι σοβαρός. Η ρήξη αχιλλείου, αν επιβεβαιωθεί, είναι από τους χειρότερους τραυματισμούς που μπορούν να υπάρξουν για ένα αθλητή και ουσιαστικά απαιτεί ένα χρόνο αποκατάσταση.
Σε αυτή την περίπτωση, η ζημιά και το σοκ για τον σύλλογο, είναι μεγάλο. Ακόμα μεγαλύτερο, όμως, είναι για το ίδιο το παιδί, την καριέρα του και την οικογένειά του.
Ο άνθρωπος – κακώς – έπαιζε μπάσκετ στο Βέλγιο μέχρι τα 29, το τελευταίο του συμβόλαιο στον Ολυμπιακό με την επέκταση ήταν το πρώτο πολύ καλό του και το καλοκαίρι σίγουρα θα υπέγραφε το ένα και μοναδικό μεγάλο της καριέρας του.
Είναι Free Agent στο τέλος της σεζόν κι ένας τέτοιος τραυματισμός όχι απλά θα του αφαιρέσει την ευκαιρία να υπογράψει το μεγαλύτερο συμβόλαιο της μπασκετικής του ζωής, αλλά θα τον αφήσει εκτός αγοράς, πιθανώς μέχρι το καλοκαίρι του 2018, όταν πια θα είναι στα 33 του.
Τι να πεις… Μακάρι να έρθουν από εδώ και πέρα όλα όπως τα θέλει και τα ονειρεύεται ο Ματ.
Πίστη! Και ένστικτο…
Όσο για την ομάδα; Σε αυτή την περίπτωση θα χάσει τον καλύτερο σουτέρ της, μια από τις πιο αξιόπιστες λύσεις στο τρανζίσιον και έναν από τους καλύτερους σκόρερ του στο 5-5, που όλοι βλέπουμε ότι ο Ολυμπιακός έχει προβλήματα και ζορίζεται.
Για κάποιο απροσδιόριστο λόγο, πιστεύω και νιώθω πως ό,τι ήταν γραφτό να κάνει φέτος αυτή η ομάδα, θα το κάνει με ή χωρίς Λοτζέσκι.
Δεν ξέρω ποιο θα είναι αυτό και που θα φτάσει.
Είμαι 100% σίγουρος, όμως, ότι αν προκύψει τέτοιο σοκ θα ξεπεραστεί, η συσπείρωση θα “χτυπήσει κόκκινο” και ο Ολυμπιακός θα εμφανιστεί στα πλέι οφ της Ευρωλίγκας πιο σκληρός, πιο αποφασισμένος, πιο… καμικάζι από ότι ήταν μέχρι τώρα!
Φέτος, υπάρχουν τόσοι ΠΟΛΛΟΙ λόγοι που αυτή η ομάδα πρέπει να πετύχει κάτι δυνατό…
Ένας λόγος ιερός…
Και αρκετοί ακόμα που λειτουργούν ως έξτρα κίνητρα.
Ε, ο Λοτζέσκι θα έρθει να προστεθεί σε αυτά τα κίνητρα.
Και για τον Ματ, λοιπόν.
Ο Ολυμπιακός είναι ικανός να παρουσιάσει έστω κι έτσι μια ομάδα ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΗ στην άμυνα, με σχήματα καμικάζι, με πολλά φόργουορντ, με συνεχόμενες αλλαγές στα σκριν, με περισσότερο τρανζίσιον στην επίθεση.
Ο Σπανούλης είναι ΔΕΔΟΜΕΝΟ ότι θα ανέβει.
Μπήκε η άνοιξη, ντε!
Ο Παπανικολάου αν τα φέρει έτσι η μοίρα και δεν υπάρχει πια Λοτζέσκι στην εξίσωση, μπορεί να γιγαντωθεί. Το δείχνει, το πιστεύουμε όλοι.
Ο Παπαπέτρου που είναι σε κακό φεγγάρι εκτελεστικά, θα έχει ΤΕΡΑΣΤΙΑ ευκαιρία όχι μόνο να βγει μπροστά, αλλά και να παίξει στο 3!
Ο Αγραβάνης θα βρει κι εκείνος, μπροστά του μια απρόσμενη πρόκληση, σε μια σεζόν που κυλούσε και ήταν στο… Looking.
Ο Ολυμπιακός είναι ένας οργανισμός που διέπεται από αρχές μιας κανονικής υγιούς οικογένειας και μπορεί να το ξεπεράσει κι αυτό και όχι απλά να μην υποχωρήσει, αλλά να γίνει πιο δυνατός!
Μετά την μεγάλη απώλεια του Χάκετ, αν στη λίστα του πόνου προστεθεί και ο Λοτζέσκι, οι κόκκινοι πέρα από όσα μόλις περιέγραψα, θα είναι πια και μεγάλο αουτσάιντερ.
Ένα ρόλο που ιδίως στην Ευρωλίγκα, τα τελευταία χρόνια τον υποδύονται με… ιστορική επιτυχία!
Ειλικρινά, πιστεύω πως ο Ολυμπιακός μπορεί κι έτσι, γιατί νιώθω πως ένα τέτοιο γεγονός αυτή την περίοδο, όταν περάσει το σοκ, θα ατσαλώσει την ομάδα και θα βγάλει πράγματα στο παρκέ που δεν τα περιμένουμε και δεν τα φανταζόμαστε.
Δεν υπάρχει τίποτα που δεν γίνεται, σε αυτή τη ζωή!
Αρκεί να υπάρχει θετική ενέργεια, εργατικότητα και πίστη, όχι γκρίνια και κακομοιριά.
Αρκεί ένας οργανισμός, μια οικογένεια να λειτουργεί όπως πρέπει και να μην απεμπολεί με τίποτα και για κανένα λόγο τα όνειρά της.
Είμαι από τους ανθρώπους που πιστεύουν στο κάρμα και στην ενέργεια, θετική ή αρνητική.
Μετά από κάτι που μου συνέβη στο ταξί, πηγαίνοντας στο Σινάν Ερντέν για τον τελικό του 2012, έγινα ένας τύπος που δίνω ακόμα μεγαλύτερη έμφαση και… πίστη σε αυτά τα πράγματα.
Ενας λόγος ιερός… Μπορεί – ακόμα κι έτσι – ο Ολυμπιακός!