Tου Πάνου Κατσιρούμπα/ info@eurohoops.net
Μετά την Ρεάλ ήρθε χτες το βράδυ η ώρα της ΤΣΣΚΑ να υποκλιθεί στον Παναθηναϊκό σε ένα παιχνίδι που πραγματικά έπεσαν κορμιά στο γήπεδο.
Αυτό είναι και το δεύτερο πράγμα που ο Παναθηναϊκός κάνει σταθερά καλά τη φετινή χρονιά. Καταθέτει ψυχή και καρδιά στο γήπεδο, ακόμα και στις μέρες που αγωνιστικά δεν ήταν αυτός που έπρεπε.
Η ομάδα αυτή έχει μία σκληράδα και βγάζει μία αυταπάρνηση στην ήττα που δεν είναι συνηθισμένη από ομάδες που δεν έχουν δέσιμο χρόνων μεταξύ τους. Και όμως τους τελευταίους μήνες, αυτή η ομάδα βγάζει μία τρομερή ένταση, ένα μεγάλο δέσιμο, που αποτυπώθηκε στην υψωμένη γροθιά του Τσάβι Πασκουάλ στο τέλος του αγώνα, αλλά και στον τρόπο που αντιδρούν οι παίκτες απέναντι στην κερκίδα.
Μπορεί το ελληνικό στοιχείο να μην είναι το ίδιο έντονο με τον Παναθηναϊκό που κατέκτησε τα προηγούμενα ευρωπαϊκά, αλλά αυτό δεν επηρεάζει τους παίκτες να ξεφεύγουν κάποιες φορές από τα όρια του επαγγελματικού, όταν αυτό έχει να κάνει με τον κόσμο. Επίσης όμως δεν είναι ανασταλτικός παράγοντας και για τον κόσμο, που δεν βρίσκει ταύτιση ανάλογη με αυτή που είχε με την ομάδα επί εποχή Διαμαντίδη. Μπορεί να μην υπάρχει ο ένας παίκτης που θα είναι το ίνδαλμα, η σημαία για τον κόσμο, αλλά αυτή η ομάδα σου βγάζει κάτι μία απίστευτη σκληράδα, αφήνει και την ψυχή της στο γήπεδο και αυτό ο κόσμος πλέον το αναγνωρίζει ξεκάθαρα.
Να εκμεταλλευτεί το σπίτι του
Πλέον μετά την υπερβατική νίκη απέναντι στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας, αλλά και την ήττα της Φενέρμπαχτσε στην Μαδρίτη, όλα δείχνουν ότι το «τριφύλλι» θα βρεθεί στα πλέι οφ, που ξεκινάνε λίγο μετά το Πάσχα, έτοιμο να κάνει τη δική του Ανάσταση και να βρεθεί στη Κωνσταντινούπολη.
Τα σενάρια που αφήνουν τον Παναθηναϊκό εκτός τετράδας χρειάζονται μπόλικη δόση μαγικών, καθώς ακόμα και αν οι πράσινοι ηττηθούν στο Τελ Αβίβ από την Μακάμπι, πρέπει και η αδιάφορη Ζαλγκίρις να κάνει διπλό μέσα στην Βιτόρια, απέναντι στην Μπασκόνια, που σαφέστατα έχει κίνητρο αναζητώντας το καλύτερο πλασάρισμα.
Από εκεί και πέρα αυτό που χρειάζεται είναι η ομάδα να μπορέσει να διατηρήσει την καλή εικόνα που έχει στο γήπεδο της. Σε 15 ματς στο ΟΑΚΑ ο Παναθηναϊκός έχει 14-1 και αυτό αν μη τι άλλο είναι η ιδανικότερη υποθήκη για την μάχη της οχτάδας. Όποια ομάδα και να βρεθεί στον δρόμο του Παναθηναϊκού θα πρέπει να κάνει εκείνη την υπέρβαση.
Δεν είναι ακόμα ξεκάθαρο ποια θα είναι η ομάδα που θα αντιμετωπίσει ο Παναθηναϊκός στους 8, αλλά οι περισσότερες πιθανότητες είναι να βρει απέναντί του την Μπασκόνια, ενώ αρκετά πιθανό είναι και το σενάριο της Ελληνοτουρκικής μάχης είτε με Φενέρ είτε με Εφές.
Πως νίκησε
Το παιχνίδι απέναντι στην ΤΣΣΚΑ ήταν μία πραγματική μάχη. Ο Παναθηναϊκός για ένα ακόμα ματς κατέθεσε την φετινή του ταυτότητα στο παρκέ, παίζοντας φοβερή άμυνα στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα και βγάζοντας πάθος και αυταπάρνηση σε όλες τις φάσεις. Τα τελευταία 24 δευτερόλεπτα ήταν η εικόνα της φετινής ομάδας σε όλο της το μεγαλείο.
Η ΤΣΣΚΑ, που είναι και η καλύτερη επίθεση στην διοργάνωση, είχε δύο κατοχές για να πάρει τη νίκη. Τελικά δεν κατάφερε να κάνει ούτε σουτ. Μια πολύ καλή άμυνα στον Ντε Κολό από τον Καλάθη και ένα κλέψιμο του Γκιστ σε απόπειρα πικ εν ρολ του Τεόντοσιτς δεν έδωσαν καν την ευκαιρία στους εν δυνάμει Πρωταθλητές Ευρώπης να διεκδικήσουν τις όποιες πιθανότητες νίκης. Και το έργο αυτό το έχουμε ξαναδεί στο εντός έδρας παιχνίδι με την Μπασκόνια, όταν ο Μπομπουά είδε τον καλάθι να κρύβεται από τα μάτια του.
Αυτό εν τέλει κάνει πολύ καλά ο Παναθηναϊκός φέτος και αν τελικά πάει μακριά, θα το καταφέρει λόγω της άμυνας, της σκληράδας και της έντασης που βγάζει σε ότι και αν κάνει στο παρκέ.
Απέναντι στην ΤΣΣΚΑ η αντιμετώπιση ήταν πολύ ξεκάθαρη. Η ομάδα δεν θα έχανε από τον Τεόντοσιτς και από τον Ντε Κολό. Η πίεση επάνω τους ήταν αφόρητη από το πρώτο μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. Πολλές αλλαγές, κάποιες παγίδες, πολύ πίεση σε κάθε κατοχή. Για πρώτη φορά την φετινή σεζόν οι δυο τους είχαν αθροιστικά λιγότερες ασσίστ και περισσότερα λάθη (8 τελικές πάσες – 9 λάθη).
Η ΤΣΣΚΑ ουσιαστικά μόνο στα πρώτα λεπτά εμφάνισε σταθερές λύσεις απέναντι σε αυτή την πίεση, όταν και ο Ντε Κολό πήρε κάποιες μπάλες στο ποστ και νίκησε με ευκολία τον Φελντέιν. Αυτός ήταν και ο λόγος που ο Δομηνικανός πήρε λιγότερο χρόνο στο παρκέ σε σχέση με τον μέσο όρο του. Από εκεί και πέρα οι Καλάθης και Παππάς κατά κύριο λόγο, αλλά και ο Τζέιμς έβγαλαν τη γλώσσα και επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό το μυαλό του Μίλος και του Ντε Κολό.
Ο Ιτούδης αναζητούσε λύσεις για να κυκλοφορήσει καλύτερα την μπάλα, έπαιξε πολύ ώρα με τρεις περιφερειακούς για να λύσει τον γόρδιο δεσμό αλλά και εκεί δεν μπόρεσε να βρει κάποιες σταθερές στο επιθετικό κομμάτι.
Τα ρίσκα
Οι πράσινοι για να μπορέσουν να βγάλουν από τον ρυθμό, τους Ντε Κολό και Τεόντοσιτς αναγκάστηκαν να πάρουν κάποια ρίσκα όπως γίνεται πάντα σε τέτοιου είδους άμυνες. Ρίσκαραν αρκετά τα ανοιχτά σουτ από την θέση 3, αλλά κυρίως από την θέση 4 και δικαιώθηκαν. Ο Βορόντσεβιτς που κάνει μία εξαιρετική σεζόν, πήρε 15 σουτ εκ των οποίων τα 9 ήταν πίσω από την γραμμή των 6.75, ευστοχώντας σε μόλις δύο από αυτά. Όταν απέναντι σε μία ομάδα με τις επιθετικές αρετές της ΤΣΣΚΑ την αναγκάζεις να έχει σαν νούμερο ένα εκφραστή των επιθέσεων της, τον Βορόντσεβιτς, τότε αυτό είναι σαφέστατα μία νίκη της άμυνας.
Συνολικά οι Ρώσοι, μία ομάδα που έχει έξι παίκτες να σουτάρουν πάνω από 40% από το τρίποντο, έμειναν πολύ χαμηλά σε αυτόν τον τομέα, έχοντας συνολικά 8/25, σε μία από τις χειρότερες βραδιές τους από την περιφέρεια τη φετινή χρονιά.
Ο Παναθηναϊκός όμως με την πολύ καλή του άμυνα στην μπάλα, τα hedge out, αλλά και τις αλλαγές, περιόρισε σε μεγάλο βαθμό το πικ εν ρολ παιχνίδι της ΤΣΣΚΑ, ρισκάροντας απλά επίσης κάποια μις ματς στα οποία υπερτερούσε ο Όγκουστιν αφού μετά τις αλλαγές κάποιος ψηλός βρισκόταν στην περιφέρεια για να μαρκάρει τους Ντε Κολό και Τεόντοσιτς.
Είδαμε και σε αυτό το παιχνίδι κάποιες παραλλαγές ζώνης όπως και στην Βιτόρια με το κλασικό πλέον box and one( τέσσερις παίκτες σε διάταξη ζώνης και ένας σε ατομικό μαρκάρισμα), να γίνεται και πάλι επιλογή του Πασκουάλ. Αν κρίνουμε από το αποτέλεσμα, τα επιθετικά νούμερα της ΤΣΣΚΑ και τη επιρροή των δύο σπουδαίων γκαρντ της στο παιχνίδι, τότε η αμυντική προσέγγιση του Πασκουάλ και ο τρόπος που εκτελέστηκε από τους παίκτες δικαιώθηκαν.
Πόντους στον κόουτς!
Από εκεί και πέρα η επιθετική παρουσία πρέπει να πιστωθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό πλέον στον κόουτς Πασκουάλ. Μπορεί ο Παναθηναϊκός να είναι μία ομάδα τον οδηγεί η άμυνα, αλλά σίγουρα έχει παρουσιάσει μεγάλη βελτίωση στο επιθετικό του κομμάτι.
Η βελτίωση αυτή έχει έρθει καθώς πλέον ο Καταλανός τεχνικός δείχνει να έχει απόλυτη επίγνωση του ρόστερ που έχει στα χέρια του, αλλά και των δυνατών σημείων που έχει κάθε παίκτης της ομάδας στην επίθεση. Το γεγονός αυτό γίνεται τελείως ξεκάθαρο αν δούμε πλέον με ποιον τρόπο αποφασίζει να μοιράσει την μπάλα στην επίθεση.
Στον Τζέιμς κυρίως αλλά και στον Παππά τους δίνει χώρο για να πάνε σε ξεκάθαρο παιχνίδι απομόνωσης, που σε κάποιες περιπτώσεις έχει τη εμπλοκή ενός σκριν στην μπάλα για να αναγκάσει την άμυνα σε αλλαγές. Με αυτό τον τρόπο δημιουργεί μις ματς, με την άμυνα να αναγκάζεται να κλείνει μέσα για να κόψει την διείσδυση. Χαρακτηριστική είναι η φάση με το τρίποντο του Ρίβερς στην παράταση, που ο Τζέιμς έχει βρει μετά την αλλαγή μπροστά του Όγκουστιν και όταν βλέπει την βοήθεια να έρχεται από τα πλάγια πασάρει στον ελεύθερο Ρίβερς.
Οι Ρίβερς και Φελντέιν αναζητούν τα off ball σκριν με τον πρώτο να δουλεύει πολύ και την επιθετικότητα προς το καλάθι αφού μπορεί να βάλει την μπάλα πιο εύκολα στο παρκέ. Για ένα ακόμα παιχνίδι ήταν εκπληκτικός με 17 πόντους.
Ο Σίγκλετον τραβιέται όλο και περισσότερο μακριά από το καλάθι, κομμάτι στο οποίο είναι πολύ αποδοτικός φέτος αφού έχει εξαιρετικά στατιστικά στα περιμετρικά σουτ, ενώ η παρουσία του Γκιστ εξασφαλίζει δυναμική στο επιθετικό ριμπάουντ, ακόμα και αν το πεντάρι της ομάδας είναι στην περιφέρεια.
Συνολικά ο Γκιστ είναι η κόλλα που έλλειπε σε άμυνα και επίθεση, καθώς μπορεί να προσφέρει ουσιαστικά σε όλους τους τομείς του παιχνιδιού. Άμυνες αλλαγών, hedge out, ριμπάουντ, hustle plays. Σε όλα αυτά είναι καθοριστικός και δείχνει πόσο έλλειπε από τον Παναθηναϊκό.
Μπορεί να του πήρε κάποιους μήνες, κάτι που είναι λογικό βέβαια όταν ένας προπονητής αλλάζει χώρα, ομάδα και αγωνιστική φιλοσοφία, αλλά πλέον ο Πασκουάλ δείχνει να απολαμβάνει την διαφορετικότητα που έχει ο Παναθηναϊκός αγωνιστικά. Δημιουργεί τη δική του ομάδα, με την δική του σφραγίδα και αυτή βασίζεται στα δυνατά αγωνιστικά σημεία του κάθε κομματιού που αποτελούν το παζλ της συγκεκριμένης ομάδας.
Με το μυαλό στα νοκ άουτ
Πλέον μένει μόλις ένα παιχνίδι για να ολοκληρωθεί η κανονική περίοδος, και ο Παναθηναϊκός μοιάζει να έχει κάνει υπέρβαση. Αρχές Μαρτίου η ομάδα έψαχνε τον δρόμο για την πρόκριση, αλλά από εκεί και πέρα έχει κάνει 4/4 και είναι καβάλα στο άλογο.
Το παιχνίδι στο Τελ Αβίβ μπορεί να είναι κομβικό, μπορεί και το αποτέλεσμά του να μην παίξει κάποιο ρόλο στο τελικό πλασάρισμα. Ο Παναθηναϊκός είναι υποχρεωμένος, ακόμα και αν το μυαλό όλων ήδη βρίσκεται στα νοκ άουτ, να πάει να παίξει σύμφωνα με τις δυνατότητες του και να εξαρτάται μόνο από το δικό του αποτέλεσμα. Κάτι τέτοιο ο ίδιος το κέρδισε και οφείλει να μην το απολέσει στην τελευταία στροφή της κανονικής περιόδου.
Από εκεί και πέρα θα έχει 10 μέρες για να προετοιμάσει το στρώσιμο του δρόμου που θα τον οδηγήσει στις νοκ άουτ μάχες. Ο δρόμος θα έχει λακκούβες, θα είναι δύσβατος, αλλά ο προορισμός είναι τέτοιος, που η λάμψη του και η θελκτικότητα του δεν μπορούν παρά να σε οδηγήσουν εκεί, κόντρα σε οποιαδήποτε αντιξοότητα.