Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Ναι, τελείωσε! Η μεγαλύτερη, πιο συναρπαστική, πιο ανατρεπτική, αλλά κατά τη γνώμη μου και πιο δίκαια κανονική περίοδος που έχουμε δει ποτέ στην Ευρωλίγκα, περνάει στην ιστορία αυτό το βράδυ της Παρασκευής.
Αν το δούμε συνολικά και ελληνικά, το να έχουμε δύο ομάδες στο τοπ 8 και δη με πλεονέκτημα έδρας, είναι μεγάλη επιτυχία. Που αναδεικνύει την σταθερότητα, την διάρκεια, την τεχνογνωσία που υπάρχουν στο ελληνικό μπάσκετ σε συλλογικό επίπεδο και μας κρατούν στον… αφρό, όσο και να μεγαλώνει ο ανταγωνισμός.
Παρά τις αλλαγές του συστήματος, παρότι οι δύο ελληνικές ομάδες δεν συγκαταλέγονται στα 5-6 υψηλότερα μπάτζετ της διοργάνωσης.
Από την αρχή της σεζόν, έχω εκφράσει στην άποψη πως ό,τι αξίζεις σε αυτή την κούρσα των 30 αγωνιστικών, θα το πάρεις. Σε μια τόσο επίπονη και μακράς διάρκειας διαδικασία, είναι στο πρόγραμμα και οι τραυματισμοί και οι κακές βραδιές και οι ατυχίες και όλα.
Οι ομάδες που διαθέτουν το μεγαλύτερο ποιοτικό βάθος στα ρόστερ τους, έχουν την πιο δεμένη χημεία και την καλύτερη συνοχή στα αποδυτήρια και στο πάγκο, θα προχωράνε και θα προσπερνούν τα εμπόδια.
Αυτό συνέβη ως τώρα. Η οκτάδα σε γενικές γραμμές είναι δίκαια, γιατί μετράνε και οι 30 αγωνιστικές. Όπως αποδείχτηκε μάλιστα για πρώτη φορά τόσο έντονα και εντυπωσιακά, μετράνε πολύ ακόμα και τα παιχνίδια της τελευταίας αγωνιστικής, όπου βρίσκουν μια ομάδα να… καίγεται και μια άλλη να μην έχει κανένα βαθμολογικό κίνητρο!
Το είδαμε με τον πιο εμφατικό τρόπο από τη Ζαλγκίρις στο Κάουνας, το είδαμε και από την Μπαρτσελόνα στην Πόλη, απέναντι στην Φενέρ.
Ο πιο πικρός αποκλεισμός ήταν εκείνος του Ερυθρού Αστέρα. Γιατί πραγματικά είχε μεγαλύτερη διάρκεια από την Νταρουσάφακα και κάποια στιγμή η πρόκρισή του διαφαινόταν σίγουρη.
Έκανε, όμως, κοιλιά, δεν είχε την… βοήθεια που πήρε η Νταρουσάφακα τις πολύ κρίσιμες στιγμές. Άπαξ και έφτασε στο σημείο να παίξει την πρόκριση στο ένα ματς, στον “τελικό” και μάλιστα εκτός έδρας, έγινε το μοιραίο.
Πλάκα – πλάκα, άθελά του έβαλε και ο Ολυμπιακός το χεράκι του σε αυτό τον αποκλεισμό. Μια νίκη έκανε στα τελευταία 5 παιχνίδια και ήταν εκείνη στο Βελιγράδι, απέναντι στον Ερυθρό Αστέρα.
Έτσι είναι ο αθλητισμός…
Πήρε πράγματα, παρά την ήττα
Ο Ολυμπιακός με απόντες τους Λοτζέσκι και Γκριν, με τους τρεις σέντερ του να προσφέρουν ελάχιστα πράγματα και με ένα πολύ μεγάλο αντίπαλο, πλήρη, που πάντα έχει έξτρα κίνητρο απέναντί του, έκανε ένα ικανοποιητικό παιχνίδι.
Προσωπικά, δεν με ανησυχούν οι πολλές μαζεμένες ήττες στο τέλος. Το θεωρώ συγκυρία, επειδή η ομάδα είχε “κλειδώσει” το πλεονέκτημα, γιατί ο Σφαιρόπουλος άλλαξε το ροτέσιον και έκανε – σωστά – αρκετές δοκιμές.
Πιο πολύ με προβληματίζει μήπως κινδυνεύει να χαθεί λίγο η συνοχή, επειδή για διαδοχικά ματς ο Ολυμπιακός χρησιμοποιεί κάποια σχήματα που δεν θα δούμε στα πλέι οφ, παρά οι ήττες. Κι αυτό, όμως, μπορεί να ξεπεραστεί.
Ο κορμός είναι σε μεγάλο βαθμό ίδιος, οι περισσότεροι παίκτες γνωρίζονται πολύ καλά μεταξύ τους και ο Ολυμπιακός έχει δέκα γεμάτες μέρες για να κάνει προπονήσεις και να προετοιμαστεί όπως πρέπει τόσο σε πνευματικό επίπεδο, όσο και σε αγωνιστικό και στην τακτική, για τις μάχες με την Εφές Αναντολού.
Σίγουρα χρειάζεται υγεία και πιστεύω πως τον Λοτζέσκι πρέπει να τον υπολογίζουμε, αν όλα πάνε καλά, στο φάιναλ φορ.
Ο Ολυμπιακός είχε ένα κακό πρώτο δεκάλεπτο (25-15) χωρίς την απαιτούμενη ισορροπία σε άμυνα και επίθεση και με αρκετές λανθασμένες επιλογές στον τρόπο που αναπτυσσόταν επιθετικά. Στα επόμενα 30 λεπτά, έπαιξε στα ίσια τους πρωταθλητές Ευρώπης, παρότι δεν είχε σοβαρές επιθετικές λύσεις, όπως είναι αυτές του Γκριν και του Λοτζέσκι και παρότι όλοι οι ψηλοί του βρέθηκαν είτε σε μέτρια, είτε σε κακή – Μπιρτς – μέρα.
Στα τρία δεκάλεπτα που ακολούθησαν του πρώτου, οι κόκκινοι νίκησαν την ΤΣΣΚΑ με επί μέρους σκορ 65-71 κι αυτό συνέβη πάνω από όλα επειδή την εξώθησαν σε πολλά λάθη (20), κέρδισαν +5 κατοχές, προστάτευσαν αρκετά αποτελεσματικά το αμυντικό ριμπάουντ.
Σε πνευματικό επίπεδο, ο Ολυμπιακός φάνηκε πεισματάρης, δεν είχε διάθεση να αφήσει το ματς, παρότι ήταν αδιάφορο βαθμολογικά και έβγαλε και ένα τσαμπουκά, που θέλω να πιστεύω πως αποτελεί την… εισαγωγή στην άνοιξη!
Την άνοιξη των πλέι οφ, του φάιναλ φορ και των ελληνικών τελικών.
Οι Έλληνες παίκτες βγήκαν μπροστά, κάτι αναμενόμενο, απλά έγινε σε πολύ έντονο βαθμό.
Όταν σου λείπουν δύο Αμερικανοί και οι άλλοι 4 ξένοι βάζουν με το ζόρι 10 πόντους και είναι είτε αναποτελεσματικοί, είτε εντελώς εκτός παιχνιδιού, εκεί θα καταλήξουμε, ιδίως όταν μιλάμε για τον Ολυμπιακό!
Η ΤΣΣΚΑ δεν μας επιφύλασσε κάποια έκπληξη. Για μια ακόμα φορά ο Μίλος και ο Ντε Κολό ήταν η… μισή ομάδα επιθετικά (έγραψαν παρέα 46 από τους 90 πόντους και 10 από τις 17 ασίστ!), ο Βορόντσεβιτς έκανε ζημιά στο πρώτο ημίχρονο και οι Χίγκινς και Χάινς ήταν καθοριστικοί με τις εύστοχες βολές και συμβολή σε κάποιες σημαντικές άμυνες.
Όπως εξελίχθηκε και τελείωσε το παιχνίδι, το επιθετικό ριμπάουντ της ΤΣΣΚΑ μετά το άστοχο τρίποντο του Μίλος – με το σκορ ισόπαλο – που οδήγησε σε γκολ φάουλ του Σέρβου με λιγότερο από ένα λεπτό να απομένει, ήταν η πιο κρίσιμη φάση κι εκείνη που έγειρε την πλάστιγγα υπέρ της ΤΣΣΚΑ.
Κάθε ματς είναι μια νέα, εντελώς διαφορετική ιστορία. Επειδή, όμως, το ζευγάρι Ολυμπιακός – Εφές ζευγαρώνει στον ημιτελικό με το αντίστοιχο ΤΣΣΚΑ – Μπασκόνια και ένας μεταξύ τους ημιτελικός είναι πραγματικά πιθανό σενάριο (όπως έγινε το 2013 και το 2015) είναι καλό που οι ερυθρόλευκοι ζόρισαν την “αρκούδα” στο σπίτι της και της θύμισαν πως παραμένουν ένας πολύ άβολος και δυσκολοκατάβλητος αντίπαλος.
Σε περίπτωση που τα φέρει έτσι η ζωή και έχουμε Ολυμπιακός – ΤΣΣΚΑ στις 19 Μάη, είναι πολύ πιθανό να ζήσουμε ένα ακόμα ιστορικό ματς που θα προσφέρει συναρπαστικές συγκινήσεις και θα κριθεί στο νήμα.
Ποτέ δεν ξέρεις, βέβαια, και η αλήθεια είναι πως αυτό απέχει ακόμα πάρα πολύ. Μεσολαβούν οι μάχες των πλέι οφ και 6 εβδομάδες, που μπορούν να μας φέρουν αστάθμητους παράγοντες και πολλά νέα, διαφοροποιημένα σε σχέση με τα τωρινά, δεδομένα.
Αυτό που μετράει είναι πως ο Ολυμπιακός επέστρεψε στις 8 καλύτερες ομάδες της Ευρώπης μετά την περσινή απουσία του, πήρε με το σπαθί του το πλεονέκτημα έδρας και απέκτησε το δικαίωμα να ονειρεύεται και να έχει υψηλές βλέψεις.
Προσωπικά, θεωρώ την Εφές μια από τις πιο ταλαντούχες ομάδες της λίγκας και από τις ελάχιστες που έχει δύο παίκτες εξαιρετικής κλάσης σε όλες τις θέσεις. Εκτός από το “5”, που όπως έχουν έρθει τα πράγματα, δεσπόζει ο Μπράιαντ Ντάνστον.
Πολύ ταλέντο, ακόμα περισσότερη αθλητικότητα και πλέον έχουν αποκτήσει πολύ καλύτερη χημεία, αυτοματισμούς και μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στην άμυνα, κάτι που τους δίνει τεράστια ώθηση σε τρανζίσιον παιχνίδι υψηλής ταχύτητας και ρυθμού στην επίθεση.
Απλά, η Εφές δεν έχει τόσο βαριά φανέλα όσο άλλα κλαμπ στο τοπ 8, δεν μπορεί να έχει την… εξωαγωνιστική επιρροή που διαθέτουν άλλοι σύλλογοι και αυτό μετράει πολύ σε μια σειρά αγώνων.
Αν ο Ολυμπιακός δουλέψει σωστά σε όλα τα επίπεδα και μπει στη μάχη με τα πρώτα δύο ματς στον Πειραιά συνειδητοποιημένος πως η σειρά θα είναι πολύ δύσκολη, τότε μπορεί να την μετατρέψει σε… βατή και να την ελέγξει.
Μένοντας πιστός σε όσα κάνει όλη τη σεζόν, παρουσιάζοντας βελτίωση στο 5-5 στην επίθεση και πάνω από όλα απόλυτα συγκεντρωμένος στην άμυνα, τα ριμπάουντ, τις κατοχές.
Αν ο Ολυμπιακός “δείρει” μπασκετικά την Εφές, την αναγκάσει σε σετ παιχνίδι, της κόψει το πολύ τρανζίσιον και παράλληλα δεν κάνει λάθη στην επίθεση που χαλάνε την ισορροπία του στην άμυνα, έχει τον τρόπο να πάει την σειρά εκεί που θέλει.
Δεν θα είναι, όμως, εύκολο. Θα χρειαστεί μεγάλη προσπάθεια, ακόμα μεγαλύτερη αυτοσυγκέντρωση, πνευματική σκληρότητα και ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ να μην νιώσει ούτε για μια στιγμή ο Ολυμπιακός ήρεμος με τον αντίπαλό του στα πλέι οφ.
Άπαξ και ο Ολυμπιακός αισθανθεί βολικά, εκεί αρχίζουν τα μεγάλα προβλήματα! Το ξέρετε όσοι παρακολουθείτε την ομάδα στενά όλα τα προηγούμενα χρόνια.
Θα γίνει ενδελεχής ανάλυση για την σειρά με την Εφές λίγες μέρες πριν το τζάμπολ της σειράς. Μέχρι τότε, έχουμε μπροστά μας Μεγάλη Εβδομάδα, Πάσχα, οικογενειακές στιγμές και κάποιο χρόνο για “ανάσες”.
Μετά; Θα το πάμε… σερί με το μπάσκετ να κυριαρχεί από τα μέσα Απρίλη ως τα μέσα Ιούνη!
ΥΓ1. Η ΤΣΣΚΑ και η Ρεάλ έχουν σοβαρό πλεονέκτημα. Μπορεί να περάσουν κάποιες δύσκολες στιγμές μέσα στις σειρές, αλλά είναι τα μεγαλύτερα φαβορί για να βρεθούν στο φάιναλ φορ.
ΥΓ2. Η σειρά του Παναθηναϊκού με την Φενέρ θα είναι “αίμα και άμμος”. Ο Παναθηναϊκός που βλέπουμε μετά την επιστροφή του Γκιστ και την αποπομπή του Τζεντίλε, ειλικρινά, δεν έχει τίποτα να φοβηθεί από την… Φενέρ που βλέπουμε φέτος και ειδικά τους τελευταίους δύο μήνες.
ΥΓ3. Ο Ομπράντοβιτς έχει φτιάξει ομάδα με τρία γκαρντ ουσιαστικά – τόσα δείχνει ότι εμπιστεύεται – κι αυτό από μόνο του είναι τεράστιο πρόβλημα. Τεσσάρι που να κάνει όσα θέλει ο Σέρβος κόουτς σε άμυνα και επίθεση δεν υπάρχει και ο Βέσελι που αναγκάζεται να παίζει σε αυτή την θέση – για να είναι και ο Ούντο στο 4 – δεν έχει καμία σχέση, με τα όσα προσφέρει ως σέντερ.
ΥΓ4. Αν οι πράσινοι βρουν τρόπο να μην μπουν καθόλου στο γαϊτανάκι της περιρρέουσας ατμόσφαιρας – λόγω Ζοτς – και μείνουν 100% προσηλωμένοι στο μπάσκετ, έχουν όλα όσα χρειάζονται για να αποκλείσουν την Φενέρ. Ταλέντο, πλέον και μπόλικη αθλητικότητα και τον συγκεκριμένο αντίπαλο λόγω στελέχωσης, μπορούν να την κερδίσουν σε σειρά ακόμα και χωρίς καλό Καλάθη. Αν ο Παναθηναϊκός αποκλείσει την Φενέρ και παράλληλα ο Ολυμπιακός προκριθεί κι εκείνος, σίγουρα θα έχουμε και αλλαγή… συσχετισμών στις εξέδρες, σε ένα φάιναλ φορ που το 70% και βάλε των εισιτήριων που αγοράστηκαν μέσω διαδικτύων έχουν καταλήξει σε Τούρκους! Προφανώς, φίλους της Φενέρμπαχτσε.
ΥΓ5. Τρία γκαρντ είναι όλα κι όλα Σλούκας, Μπόγκνταν και Ντίξον. Ο Παππάς για πρώτη φορά στην καριέρα του μπαίνει στο παρκέ και ξεκινάει από την άμυνα, λύσεις υπάρχουν σε όλες τις θέσεις και το δίδυμο Γκιστ – Σίνγκλετον μπορεί να κάνει μεγάλες ζημιές, σε μάχες που σίγουρα θα κερδίσει και η Φενέρ, λογω τον Βέσελι και Ούντο.
Να πω μιας και μιλάμε για τον Παναθηναϊκό, πως ο Σίνγκλετον μου έχει… βγάλει τα μάτια! Τέτοιο εργαλείο στις 2 θέσεις των ψηλών, τέτοια αποτελεσματικότητα σε ψηλό από το τρίποντο με σουτ που φτιάχνει μόνος του, πολύ σπάνια συναντάς. Ο τύπος δε, παίζει και άμυνα, βάζει και την μπάλα στο παρκέ. Είναι περίφημος φέτος, αντικειμενικά.
ΥΓ6. Ο Ολυμπιακός έχει τους Double Pap, τον Πρίντεζη και τον Αγραβάνη. Τέσσερα παιδιά από τα οποία τα τρία μπορούν άνετα να παίζουν στο ίδιο σχήμα με αλλαγές σε όλα τα σκριν και να δημιουργήσουν μεγάλο πρόβλημα σε οποιοδήποτε αντίπαλο! Αυτό το σχήμα με άμυνες αλλαγών, μπορεί να λειτουργήσει και απέναντι στην Εφές, αν και θα χρειστεί δουλειά σε ότι αφορά τις περιστροφές, τα μις – ματς και τα τρίποντα από τις γωνίες και τα L.
ΥΓ7. Ο Σπανούλης ήταν δεδομένο ότι θα ανέβει κατακόρυφα, όταν επιτέλους κάνει κάποιες διαδοχικές προπονήσεις. Τον περιμένω ακόμα καλύτερο σε σχέση με το Βασίλη που είδαμε κόντρα στη ΤΣΣΚΑ, με καμία δεκαριά “γεμάτες” προπονήσεις ακόμα…
ΥΓ8. Μεγάλο κλειδί μπορεί να αποβεί και ο Μάντζαρης αν καταφέρει να μένει… συνεχώς Alert. Γιατί, ο Ουότερς απέναντι σε ομάδες που πιέζουν πολύ πάνω στη μπάλα, έχει θέμα. Ο Βαγγέλης πρέπει να μην επαναπαύεται, να βάλει καλά στο μυαλό του ότι πρέπει να δουλέψει περισσότερο τις κινήσεις του στο ποστ. Γενικά, να καταλάβει πως πρέπει για να αλλάξει επίπεδο, να αυξήσει τους τρόπους που απειλεί και από το δίποντο. Στη Μόσχα, έβγαλε και κάποιες φάσεις στο τρανζίσιον, που δεν τις βλέπουμε συχνά από εκείνον.
ΥΓ9. Γεια σου ρε Κώστα, ελάφι!
ΥΓ10. Όντως, στο σύγχρονο μπάσκετ, σε αρκετές ομάδες το “3” δεν έχει ουσιαστικές διαφορές από το “4”. Στον Ολυμπιακό, δεν ισχύει αυτό με το στιλ του παιχνιδιού και με τα συστήματα στο “4” που κατά κύριο λόγο είναι προσαρμοσμένα στο χάρισμα του Πρίντεζη στο ποστ. Αυτό που είπε ο Παπαπέτρου μετά το ματς, είναι αυτό που επαναλαμβάνω συχνά εδώ, όταν συζητάμε με παιδιά στα σχόλια. Έχει μεγαλώσει μπασκετικά ως γκαρντ, μετά πήρε κιλά και όγκο και έγινε φόργουορντ. Τα ένστικτά του, όμως, ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ περιφερειακά και αισθάνεται πολύ πιο άνετα όταν παίζει έξω και από εκεί πάει προς τα μέσα και όχι το αντίθετο.
ΥΓ11. Πρέπει να δοθεί ειδική έμφαση στον Μπιρτς και στην πνευματική προετοιμασία του Καναδού ενόψει των πλέι οφ. Ο Ολυμπιακός τον έχει ανάγκη σε άμυνα και επίθεση και πρέπει να βρεθεί τρόπος να μένει… προσηλωμένος ο ψηλός χωρίς παρατεταμένες στιγμές αφηρημάδας ή… ολόκληρα παιχνίδια που είναι σαν “χαμένος στο διάστημα”.
ΥΓ12. Έχει γίνει σημαντική προεργασία στο όλο θέμα και αρκετά σύντομα μπορεί να έχουμε νέα με το ΣΕΦ. Οι Αγγελόπουλοι κάνουν κουμάντο, αυτοί θα αποφασίσουν. Αν βρεθεί τρόπος να εξαλειφθεί η απόφαση από τις εξέδρες στο παρκέ, τότε… πάσο! Θα μιλήσουμε για το γηπεδικό με λεπτομέρειες, όταν κι αν προχωρήσουν κάποια διαδικαστικά, που καθορίζουν πολλά.