Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net Πλησιάζει το τζάμπολ της μεγάλης σειράς με την Εφές Αναντολού και ήρθε η ώρα να ρίξουμε φως στο αγωνιστικό προφίλ των δύο μονομάχων, στις συνήθειές τους, τα πλεονεκτήματα, τα μειονεκτήματα που έχουν και να καταλήξουμε σε συμπεράσματα, ως προς τα κλειδιά για να μπορέσει ο Ολυμπιακός να πάρει την σειρά και να προκριθεί στο φάιναλ φορ για μια ακόμα φορά.
Αν τα καταφέρει θα είναι η έκτη φορά τα τελευταία 9 χρόνια!
Να ξεκινήσω με το εξής: Δεν θεωρώ πως τα αποτελέσματα των τελευταίων αγωνιστικών της κανονικής περιόδου, μπορούν να θεωρηθούν ασφαλές δείγμα. Το γεγονός ότι στις τελευταίες 5 στροφές η ομάδα του Περάσοβιτς είχε ρεκόρ 4-1 και ο Ολυμπιακός 1-4, πιστεύω πως δεν θα παίξει ρόλο, ούτε μπορεί να μας προϊδεάσει για τίποτα.
Ο Ολυμπιακός είχε εξασφαλίσει το πλεονέκτημα έδρας από το παιχνίδι με τον Αστέρα στο Βελιγράδι και υπέστη 3 διαδοχικές ήττες, προσπαθώντας να ανοίξει το ροτέσιον, να δοκιμάσει πράγματα και να βοηθήσει τον Βασίλη Σπανούλη να βρει ρυθμό μετά τους διαδοχικούς τραυματισμούς και την ίωση που τον ταλαιπώρησε, ενώ η Εφές φούλαρε για να καταφέρει το καλύτερο δυνατό πλασάρισμα στην τελική κατάταξη.
Εδώ, όλα ξεκινούν από το 0, κάθε προημιτελικός λογίζεται ως “τελικός” πρόκρισης στο φάιναλ φορ και θεωρώ πως ο Ολυμπιακός θα εμφανιστεί πιο αποφασισμένος, πιο συγκεντρωμένος, πιο σκληρός και μαχητικός στις διεκδικούμενες μπάλες, συγκριτικά με όσα είδαμε από τη στιγμή που “κλείδωσε” τον στόχο του στη κανονική περίοδο και έπειτα.
Ομάδες με διαφορετική φύση
Το πρώτο βασικό στοιχείο που διέπει την σειρά, είναι πως έχουμε να κάνουμε με δύο ομάδες που αντιπροσωπεύουν διαφορετικό στιλ μπάσκετ και μέσα από τα ομαδικά χαρακτηριστικά τους, τι τους βολεύει και τι όχι, σε ποια στιλ παιχνιδιού αποδίδουν μάξιμουμ και σε ποια όχι, εξάγονται ασφαλή συμπεράσματα ως προς το τι θα επιδιώξουν στις μεταξύ τους μάχες.
Ο ρυθμός, οι κατοχές και τα ριμπάουντ που καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό τόσο το ρυθμό όσο και τη μάχη των κατοχών, θα αποδειχτούν σίγουρα κλειδιά στη σειρά και θα μας δείξουν αν ο Ολυμπιακός θα μπορέσει να επιβάλλει το ελεγχόμενο στιλ μπάσκετ που τον βολεύει με αλλοίωση του επιθετικού παιχνιδιού του αντιπάλου και πτώση των επιθετικών δεικτών που τον συνοδεύουν ή αν η Εφές θα μπορέσει να πάει τις αναμετρήσεις – και πόσες από αυτές – σε πιο γρήγορο τέμπο και πιο ψηλό σκορ.
Με μια πρώτη ματιά είναι ξεκάθαρο το εξής: Σε αγώνες που θα πάνε περισσότερο σε 5-5 και καταστάσεις μισού γηπέδου και θα κριθούν κοντά στους 70 πόντους, ο Ολυμπιακός έχει το πλεονέκτημα. Σε αγώνες που θα εξελιχθούν σε πιο γρήγορους ρυθμούς και υψηλά σκορ και θα πάνε στους 80+ πόντους, η ομάδα του Περάσοβιτς μπορεί να κάνει την ζημιά στους ερυθρόλευκους ανεξαρτήτως έδρας. Ξεκάθαρες απαντήσεις – αποδείξεις για το τι βολεύει την κάθε ομάδα
Η Τουρκική ομάδα σκοράρει 84.3 πόντους, +6.4 περισσότερους από ότι ο Ολυμπιακός (77.9), τα ποσοστά των δύο αντιπάλων σε δίποντα και τρίποντα είναι παρεμφερή (με εξαίρεση τις βολές, που οι κόκκινοι σουτάρουν με 64.7% και υπολείπονται σε ευστοχία 10% έναντι του αντιπάλου τους) και στο πολύ κρίσιμο διακύβευμα των ριμπάουντ, ναι μεν ο Ολυμπιακός είναι η ομάδα με τα περισσότερα στη λίγκα κατά μέσο όρο μέχρι τώρα, αλλά έχουν απέναντί τους την καλύτερη ομάδα στα επιθετικά ριμπάουντ (12.7 ανά παιχνίδι).
Η Εφές έχει 3.3 ασίστ παραπάνω ανά ματς, κάνει ένα λάθος λιγότερα και αυτόματα καθίσταται σαφές πως ένας από τους πρωταρχικούς στόχους του Ολυμπιακού είναι να κερδίσει την μάχη των κατοχών και να μην επιτρέψει στην Εφές δεύτερες ευκαιρίες μετά από επιθετικά ριμπάουντ, αποφεύγοντας την ίδια στιγμή τα πολλά λάθη.
Εδώ είναι όλο το ζουμί σε ότι αφορά την τακτική προσέγγιση της σειράς.
Αν ο Ολυμπιακός προστατέψει το αμυντικό ριμπάουντ, ελέγξει τα λάθη και εν τέλει κερδίσει τη μάχη των κατοχών, πετυχαίνει παράλληλα τους πολύ σημαντικούς ακόλουθους στόχους: Θα ελέγξει τον ρυθμό, θα πάει τις αναμετρήσεις σε λιγότερες κατοχές από όσες έχει συνηθίσει και θέλει να παίζει η Εφές, αυτόματα θα ρίξει την παραγωγικότητα των αντιπάλων του και θα τους αφαιρέσει πολλές ευκαιρίες για τρανζίσιον μπάσκετ ή έστω μπάσκετ υψηλού ρυθμού.
Ε, αυτό είναι η μισή και… βάλε σειρά! Για όποιον διαφωνεί, αρκεί να αναλογιστεί ότι: Ο Ολυμπιακός στην φετινή Ευρωλίγκα όταν κρατάει τους αντιπάλους του κάτω από τους 70 πόντους, έχει ρεκόρ 10 νίκες και 1 ήττα! Όταν το παθητικό του, όμως, ξεπερνάει τους 80 πόντους, έχει δύο μόλις νίκες και 8 ήττες.
Αντίστοιχα, η Εφές όταν σκοράρει κάτω από 80 πόντους, έχει ρεκόρ 3 νίκες και 6 ήττες και όταν σκοράρει πάνω από 90 πόντους, έχει κερδίσει 8 φορές και έχει ηττηθεί μόλις μια! Οι προαναφερθέντες δείκτες, υποδεικνύουν με μεγάλη έμφαση κάτι απλό νοηματικά. Σε παιχνίδια κλειστού ρυθμού και σχετικά χαμηλού σκορ ο Ολυμπιακός είναι πιο αποτελεσματική ομάδα από την Εφές και σε αγώνες που πάνε σε πιο υψηλό τέμπο και σκορ, η ομάδα του Περάσοβιτς είναι καλύτερη και πιο αποτελεσματική από τους πρωταθλητές Ελλάδας.
Γεγονός που απορρέει από τον συνδυασμό της φιλοσοφίας με την οποία λειτουργεί η κάθε μια από τις δύο ομάδες στο παρκέ και των τεχνικών χαρακτηριστικών των παικτών που διαθέτουν. Σε ατομικό επίπεδο – παίκτες κλειδιά Πάμε τώρα να δούμε ποιοι παίκτες… ευθύνονται για το αγωνιστικό προφίλ της Εφές και πως το καθορίζουν με τον τρόπο παιχνιδιού τους.
Ο Τόμας Ερτέλ είναι πρώτος σκόρερ με 13.2 πόντους και πρώτος ασίστμαν με 5.8 ανά ματς. Ο Μπράουν είναι ο δεύτερος σκόρερ με 13 πόντους και συνάμα ο τρίτος ριμπάουντερ της ομάδας του και ο τρίτος στις ασίστ! Ο Ντάνστον είναι ο τρίτος σκόρερ με μέσο όρο 10.7 ανά ματς, ο δεύτερος ριμπάουντερ και ο παίκτης που παράγει τους περισσότερους πόντους για την Εφές μέσα στο ζωγραφιστό, μαζί με τον “ιπτάμενο” Τάιλερ Χάνεϊκατ.
Ο έτερος πόλος δημιουργίας και εκτέλεσης στην περιφέρεια, ο Ουρουγουανός Τζέισον Γκρέιντζερ, είναι ο 5ος σκόρερ με 9.4 πόντους, είναι ο 2ος ασίστμαν με 3.9 και δίχως αμφιβολίας ο πιο αθλητικός γκαρντ, αυτός που διαθέτει την μεγαλύτερη ταχύτητα και την περισσότερη ενέργεια για την γραμμή κρούσης του αντιπάλου στη περίμετρο. Στη συνέχεια, ακολουθούν τα πολύτιμα για τον τρόπο παιχνιδιού του Περάσοβιτς φόργουορντ.
Ο Τόμας, ο Οσμάν και φυσικά ο Χάνεϊκατ, που έχει εξελιχθεί σε παίκτη κλειδί για διαφορετικούς λόγους μέσα στα παιχνίδια, που όλοι, όμως, έχουν κοινό παρανομαστή την αθλητικότητά του. Ο Αμερικανός τα κάνει όλα και συμφέρει στο παρκέ, αλλά το πιο σημαντικό, είναι ρυθμιστικός παράγοντας στη μάχη των κατοχών.
Είναι ο πρώτος ριμπάουντερ της Εφές με 7.1 ανά ματς, είναι ο δεύτερος στα επιθετικά με 2, πίσω από τον Ντάνστον που έχει 2.8 ανά ματς, είναι ο κορυφαίος “κλέφτης” της Εφές και σπουδαίος σε τρανζίσιον καταστάσεις και σε παιχνίδι πάνω από τη στεφάνη. Με λίγα λόγια είναι μεγάλο κλειδί σε όλους εκείνους τους τομείς που καθορίζουν τον ρυθμό και τις κατοχές, τομείς που εξηγήσαμε πως ουσιαστικά θα κρίνουν την σειρά, πάντα σε αναλογία με το ποια ομάδα θα καταφέρει να επιβάλλει το στιλ παιχνιδιού στο οποίο είναι πιο αποτελεσματική και ταλαντούχα.
Σημαντική είναι και η προσθήκη που έγινε με τον Αμερικανό σουτέρ Μπράντον Πολ. Έχει το καλύτερο ποσοστό έξω από τα 6μ.75 με 41.5% και τον ακολουθούν σε επιδόσεις από το τρίποντο οι Οσμάν, Ντεσουάν Τόμας και ο Ντέρικ Μπράουν. Ο Πολ έχει καταφέρει να σκαρφαλώσει στην 4η θέση των σκόρερ της Εφές πίσω από Ερτέλ, Μπράουν, Ντάνστον και είναι ένας παίκτης που πρέπει να τον προσέξει πολύ ο Ολυμπιακός και να αφιερώσει ένα… αφοσιωμένο μαν του μαν πάνω του.
Τι πρέπει να αφαιρέσει – η δυνατότητα προσαρμογής
Να προσεγγίσουμε λίγο την σειρά και τους στόχους τακτικής του Ολυμπιακού πάνω στην Εφές με τον τρόπο που το κάνει ο κόουτς Σφαιρόπουλος. Τι είπαμε ότι θα επιδιώξουν να κάνουν οι πρωταθλητές Ελλάδας;
Να πάνε την Εφές σε ελεγχόμενο τέμπο, ρυθμό, κατοχές, περισσότερο 5-5 και όσο το δυνατόν λιγότερο τρανζίσιον και μπάσκετ δεύτερων ευκαιρών μετά από επιθετικά ριμπάουντ.
Βλέποντας, λοιπόν, τα νούμερα των παικτών του Περάσοβιτς και γνωρίζοντας το στιλ της Εφές, τα μεγάλα κλειδιά που συνδυάζουν και ταυτίζουν τους ομαδικούς στόχους τακτικής με τους ατομικούς είναι. 1. Να κατεβάσει ο Ολυμπιακός την παραγωγικότητα της Εφές, κάτι που εξαρτάται από τις κατοχές, το ρυθμό, τα ριμπάουντ και την πτώση των ατομικών επιδόσεων συγκεκριμένων παικτών.
Η σειρά προτεραιότητας σε ατομικό επίπεδο είναι:
1.Να ρίξει τους πόντους και τις ασίστ του Ερτέλ και να τον αποκόψει όσο περισσότερο γίνεται από την υπόλοιπη ομάδα. Να περιορίσει τα ξεσπάσματα του Γκρέιντζερ και να τον αναγκάσει να επιτίθεται σταθερά απέναντι σε οργανωμένη άμυνα. Να παίξει καλή άμυνα στο ζωγραφιστό σε παίκτες όπως ο Ντάνστον και ο Μπράουν και να απαγορέψει επιθετικά ριμπάουντ και σκορ μέσα από off ball συστήματα (κίνηση χωρίς τη μπάλα, συνήθως από τη Base Line) σε παίκτες όπως ο Χάνεϊκατ, ο Τόμας, ο Οσμάν και φυσικά ο Ντέρικ Μπράουν.
2. Να εκμεταλλευτεί το γεγονός ότι η Εφές είναι μέτρια στη πικ εν ρολ άμυνα, με συνήθως αργές αντιδράσεις, ιδίως από την δεύτερη περιστροφή και μετά. Αν ο Ολυμπιακός κάνει καλά σκριν και λειτουργήσει γρήγορα και σωστά στα πικ εν ρολ που θα στήνει, μπορεί να πετύχει πολλά πράγματα παράλληλα. Να βάλει τους ψηλούς και κυρίως τον Μπιρτς στην επιθετική εξίσωση με εύκολα τελειώματα, να αναγκάσει την άμυνα να κλείσει μέσα και με έξτρα πάσα να βρει πολλά ελεύθερα σουτ. Αν ο Ολυμπιακός έχει καλό ποσοστό ευστοχίας στις πικ εν ρολ κατοχές του και σκοράρει, τότε θα διευκολύνει τον βασικό ομαδικό στόχο τακτική, να μειώσει τις τρανζίσιον κατοχές της Εφές…
3. Κυριαρχία στις ρακέτες και πόντοι στο ζωγραφιστό… Πολύ βασική μάχη! Έχουμε εξαντλήσει την… ανάδειξη της σημασίας των ριμπάουντ και πως αυτά επηρεάζουν το παιχνίδι. Ένα ακόμα τρομερά σημαντικό στοιχείο, είναι οι πόντοι μέσα από τη ρακέτα και με τι ποσοστό ευστοχίας αυτοί μπαίνουν. Ο Ολυμπιακός που είναι μια μέτρια ομάδα για το τοπ επίπεδο επιθετικά σε σετ καταστάσεις, οφείλει να δώσει έμφαση σε αυτό τον τομέα, για να γίνει πιο παραγωγικός και πιο απρόβλεπτος. Η μια σίγουρη, σούπερ ποιοτική απειλή είναι ο Πρίντεζης. Για τον οποίο δεν φαίνεται να υπάρχει και επαρκές προσωπικό ματσάρισμα. Πέρα από τον Γιώργο, είναι SOS οι 3 σέντερ να δίνουν όλοι σταθερά πράγματα και να προσφέρουν. Μην ξεχνάμε πως μοναδικοί κλασικοί σέντερ στην άλλη πλευρά είναι ο Ντάνστον και ο Αλεξ Κιρκ που δεν παίζει πολύ και προέρχεται από τραυματισμό.
4. Τα ποσοστά από το τρίποντο. Εννοείται… Στο σύγχονο μπάσκετ παίζουν ολοένα και πιο σημαντικό ρόλο. Οι δύο ομάδες σουτάρουν αμφότερες κοντά στο 35%. Εδώ να σημειώσω πως ο Ολυμπιακός μπορεί να πάρει τις 3 νίκες και συνολικά την σειρά, χωρίς υπερβάσεις έξω από τα 6μ.75 ή ακόμα και με ποσοστά της τάξης του 25%. Πως μπορεί να γίνει αυτό; Η απάντηση έχει ήδη δοθεί. Να ελέγξει κατοχές και ρυθμό, να πάει την Εφές κάτω ή ελάχιστα πάνω από τους 70 πόντους και να πάρει περισσότερους πόντους από ότι οι αντίπαλοί του, μέσα από τη ρακέτα.
Η Εφές τελείωσε την κανονική περίοδο μέσα στις 3 πιο παραγωγικές και ποιοτικές επιθέσεις στη λίγκα… Πρώτη στα επιθετικά ριμπάουντ, τρίτη στο σύστημα αξιολόγησης και το μέσο όρο πόντων (84) και τρίτη σε κλεψίματα και μπλοκ, τομείς που σε… σπρώχνουν στο τρανζίσιον, που αποτελεί σπεσιαλιτέ της Εφές. Οι περισσότεροι παίκτες του Περάσοβιτς που αποτελούν βαρόμετρα για την ομάδα, είναι… υπερβολικά παίκτες ρυθμού!
Ο Ερτέλ, ο Γκρέιντζερ, ο Ντέρικ Μπράουν, ο Οσμάν, ο Μπράντον Πολ. Απλά είναι τα πράγματα. ο Ολυμπιακός δεν πρέπει να τους αφήσει να βρουν ρυθμό. Ένα ακόμα πολύ σημαντικό στοιχείο, που πολλές φορές έχει καθορίσει σειρές, είναι οι προσαρμογές από παιχνίδι σε παιχνίδι, πολλές φορές από φάση σε φάση μέσα στο ίδιο ματς.
Όπως είδαμε στο πρόσφατο αγώνα με την Εφές στο “Αντί Ιπεκτσί” στο οποίο ηττήθηκε ο Ολυμπιακός, ο Περάσοβιτς χρησιμοποίησε χαμηλά και ευέλικτα σχήματα, κάτι που το κάνει αφενός επειδή έχει μόνο τον Ντάνστον ως τοπ λύση στο “5”, αφετέρου επειδή με τέτοια σχήματα είναι πιο εύκολο να τρέξει, να δημιουργήσει περισσότερους χώρους, να αιφνιδιάσει την άμυνα με αλλαγές θέσεων και μις – ματς ταχύτητας και όχι ύψους. Ο Ολυμπιακός είναι μια ομάδα που μπορεί να ανταποκριθεί σε όλα τα σχήματα, ακόμα και σε κάποια με τον Πρίντεζη στο “5” αν χρειαστεί, παρότι έχει 3 σέντερ! Πιστεύω πως όσο προχωράνε τα παιχνίδια και οδεύουμε προς τα τελευταία λεπτά, που πιθανότατα θα είνα και τα καθοριστικά σε κλειστές αναμετρήσεις, θα συναντήσουμε τα ευέλικτα σχήματα από πλευράς Εφές.
Έχει παίκτες όπως ο Μπράουν, ο Ντεσουάν Τόμας, ο Οσμάν, ο Χάνεϊκατ που άνετα μπορούν να υποστηρίξουν τέτοια σχήματα με σήμα κατατεθέν την ταχύτητα, την ενέργεια, την αθλητικότητα και την απειλή από κάθε απόσταση. Ο Ολυμπιακός πέρα από τον Πρίντεζη, διαθέτει τους Παπανικολάου, Παπαπέτρου, Αγραβάνη. Τέσσερα φόργουορντ που ΟΛΑ μπορούν να ανταποκριθούν μετά από άμυνες αλλαγών στα σκριν είτε απέναντι σε αντίπαλα γκαρντ στο High Post και πιο έξω, είτε στις απαιτήσεις που υπάρχουν για μις – ματς άμυνες στο ζωγραφιστό με δυνατά Positioning και αποτελεσματικότητα στο αμυντικό ριμπάουντ, που πάντα είναι το μεγάλο… στοίχημα, για να ολοκληρωθεί με επιτυχία μια άμυνα αλλαγών.
Έτσι, πιστεύω πως ο Ολυμπιακός διαθέτει όλα τα όπλα μπασκετικά και από πλευράς τεχνογνωσίας και τακτικής για να πετύχει τους ομαδικούς και ατομικούς στόχους απέναντι στην Εφές να την… εξωθήσει σε σενάρια παιχνιδιών και ρυθμού που ο ίδιος θέλει και να πάρει την πρόκριση. Εύκολο δεν θα είναι καθόλου. Αν, όμως, ο Ολυμπιακός πέρα από το μπασκετικό κομμάτι, είναι κατάλληλα προετοιμασμένος και στο τεράστιο κλειδί που λέγεται πνευματική προσέγγιση, τότε θα έχει το πάνω χέρι.
Είναι πιο έμπειρος, διαθέτει περισσότερους παίκτες που έχουν κερδίσει τίτλους στην καριέρα τους, είναι πιο μπαρουτοκαπνισμένος σε τόσο σημαντικά ματς, διαθέτει πιο βαριά φανέλα και μια βάση γηγενών παικτών που έχει και τις παραστάσεις και την προσωπικότητα να οδηγήσει την σειρά στο τέλος, εκεί που πρέπει!
Οι σειρές απαιτούν “ήρωες της μιας βραδιάς”
Να δούμε λίγο και τους παίκτες που μπορούν να αποβούν μεγάλα κλειδιά στον δρόμο προς το φάιναλ φορ, πέρα από τους… αυτονόητους συνήθεις ύποπτους. Δεν χρειάζεται καν να αναλύσουμε τι σημαίνει ένας καλός και φορτσάτος Σπανούλης σε δημιουργία και εκτέλεση, ένας παραγωγικός Πρίντεζης από το χαμηλό ποστ, ένας Μπιρτς προσηλωμένος στο ρόλο του με μεγάλη επιρροή στην άμυνα και πετυχημένα τελειώματα μετά από πικ εν ρολ καταστάσεις. Στη διάρκεια της σειράς αυτής που για μένα το πιθανότερο είναι να καταλήξει στα 4 παιχνίδια και αμέσως επικρατέστερο σενάριο τα 5, ο Ολυμπιακός θα χρειαστεί.
1) Τον Ερικ Γκριν να είναι αποτελεσματικός και παραγωγικός στο σκοράρισμα, όταν βρίσκεται στο παρκέ. Ελπίζω να δούμε και κάποια μεγάλα σουτ από τον Αμερικανό σε σχήματα μαζί με τον Σπανούλη, κυρίως προς το τέλος των αναμετρήσεων. Απόντος και του Λοτζέσκι που έδινε 10 πόντους με 42% στο τρίποντο, ο Γκριν πρέπει όχι απλά να είναι σταθερός στο δικό του μέσο όρο που είναι ίδιο (10 πόντοι) αλλά ει δυνατόν να σκοράρει ακόμα περισσότερο και με σταθερά υψηλά ποσοστά είτε από το τρίποντο, είτε από τα δικά του κλασικά σουτ μετά από τρίπλα από τα 5-6 μέτρα, μετά από καταστάσεις απομόνωσης.
2) Μεγάλο κλειδί θα είναι ο Μάντζαρης σε αυτή την σειρά! Για πολλούς λόγους. Πρώτα από όλα από τα δικά του χέρια και πόδια θα περάσει σε μεγάλο βαθμό ο στόχος της αναχαίτισης των επικίνδυνων αντίπαλων γκαρντ. Στους αμυντικούς στόχους, λοιπόν, ο Βαγγέλης θα έχει ηγετικό ρόλο και οι απαιτήσεις είναι μεγάλες. Σε αυτή την σειρά, θα χρειαστεί η καλή, πιο ισορροπημένη και πλήρης εκδοχή του Μάντζαρη στην επίθεση! Να ποστάρει – ιδίως τον Ερτέλ – να προσπαθήσει να δημιουργήσει ρήγματα και να απειλήσει όσο πιο σταθερά μπορεί και φυσικά να είναι εύστοχος στα Spot Shoot. Θεωρώ δεδομένο πως ο Περάσοβιτς θα παίξει με βοήθειες τον Σπανούλη (πιθανώς και τον Πρίντεζη). 
Είτε οι βοήθειες έρχονται από την πλευρά της μπάλας (Strong Side) είτε όχι, ο Μάντζαρης θα βρει πολλά ελεύθερα σουτ και είναι SOS να τα βάλει. Θυμίζω πως στο καθοριστικό μπρέικ του δεύτερου προημιτελικού στη σειρά με την Μπαρτσελόνα το 2015, ο Σπανούλης και ο Πρίντεζης ήταν σούπερ και συνδυάστηκαν για 38 πόντους, αλλά χρειάστηκαν οι 12 του Βαγγέλη με 4/4 τρίποντα για να “καθαρίσει” ο Ολυμπιακός το διπλό στη Βαρκελώνη. Ίσως ο Μάντζαρης να είναι βάσει καταστάσεων και συγκυριών το πιο μεγάλο κλειδί στη σειρά μετά τους γνωστούς ηγέτες της ομάδας, ιδίως αν ο Ουότερς παρουσιάσει το ίδιο ντεφορμέ αγωνιστικό πρόσωπο των τελευταίων εβδομάδων.
3) Παπανικολάου… Εδώ δεν χρειάζεται καμία ανάλυση. Να είναι ο Παπανικολάου όλων των τελευταίων μηνών, σε ότι αφορά την πολυδιάστατη προσφορά του στο παιχνίδι και εκτελεστικά, να είναι ο “Παπ” της άνοιξης του 2012 και του 2013.
4) Κλειδί μπορεί και πρέπει να αποβεί και ο Νίκολα Μιλουτίνοφ. Έχει αποδέιξει με το σπαθί του πως δεν είναι πια ο ψηλός που μπορεί να ματσάρει κάποιον άλλο “Δεινόσαυρο” και να μείνει στο παρκέ όσο διαρκεί αυτό το ματσάρισμα. Ο Σέρβος μπορεί να κάνει δουλειά στην επίθεση και απέναντι σε παίκτες τύπου Ντάνστον, μπορεί να σταθεί στην άμυνα απέναντι σε γρήγορες ομάδες ΑΝ η τακτική που επιλέγεται τον βολεύει (είτε 2 Vs 2 άμυνες στα πικ εν ρολ, είτε συνδυαστικές άμυνες με τον ίδιο να φλοτάρει και να περιμένει πίσω, κοντά στο καλάθι) και επίσης είναι εξαιρετικός στα επιθετικά ριμπάουντ. 
5. Απόντος του Λοτζέσκι, η πρόκληση είναι τεράστια για τον Ιωάννη! Έχει αποδείξει πολλές φορές τι μπορεί να κάνει στο τοπ επίπεδο με αποκορύφωμα τον ημιτελικό με την ΤΣΣΚΑ το 2015. Σε αυτή την σειρά, όλα δείχνουν πως θα παίξει πολλή ώρα και στη φυσική του θέση, το “3”. Χωρίς τον Ματ και με τόσα δυνατά και γρήγορα φόργουορντ που διαθέτει η Εφές, είναι δεδομένου πως δεν φτάνει μια συμπαθητική… παρουσία από τον Παπαπέτρου. Περιμένω υπερβάσεις έστω της μιας βραδιάς στην επίθεση και σταθερή αποτελεσματικότητα στην άμυνα. Είμαι σίγουρος πως και ο ίδιος περιμένει όσα αναφέρω από τον εαυτό του, ου μην και περισσότερα.
6) Ο Αγραβάνης που έχουμε δει τον τελευταίο μήνα, είναι απαραίτητος και δίνει διάρκεια, έξτρα σκληράδα, ενέργεια και ένα πολύ δυνατό κορμί για τις μάχες σώμα με σώμα που αναμένονται να τις βλέπουμε σε κάθε κατοχή. Μακάρι να συνεχίσει έτσι, θα είναι μπόνους για τον Ολυμπιακό. Εννοείται πως τα ίδια ισχύουν με τον Πάτρικ Γιανγκ. Μετά, όμως, από 6 μήνες που ο Γιανγκ είναι εδώ, αλλά συνήθως μοιάζει να… απέχει, καλό είναι να κρατάμε μικρό καλάθι.
Σε σειρές πλέι οφ, όλοι είναι σημαντικοί, κανείς δεν περισσεύει και πολλές φορές καταλήγουμε σε 160 ή 200 λεπτά μπάσκετ, που τελικά κρίνονται στο ένα ριμπάουντ, την μια καλή άμυνα, την μια έξυπνη τοποθέτηση ή το ένα εύστοχο ή άστοχο σουτ. Απέναντι σε μια τόσο αθλητική ομάδα, την καλύτερη στην Ευρωλίγκα στα επιθετικά ριμπάουντ, ακόμα και κάποιες αναλαμπές του Γιανγκ, μπορεί στην οικονομία της σειράς, να αποδειχτούν καταλυτικές στην τελική ζυγαριά…
Αυτή είναι η σειρά του Ολυμπιακού με την Εφές! Δύο τοπ ομάδες, με διαφορετικό στιλ μπάσκετ και συνήθειες και με ξεκάθαρους διαφορετικούς στόχους που αναλύσαμε εις βάθος, συν τις προσωπικές πινελιές με την επιρροή κάθε παίκτη και ποιοι μπορεί να… αποφασίσουν για την σειρά.
Αντίστοιχα για την Εφές πέρα από τους προφανείς συνήθεις ύποπτους Ερτέλ, Γκρέιντζερ, Ντέρικ Μπράουν και Ντάνστον, που ο Ολυμπιακός πρέπει να τους ζορίσει όσο περισσότερο δύναται, το να μην έχουν ευκαιρίες για καλές εμφανισεις, ξεσπάσματα και… ζημιές τύποι όπως ο Χάνεϊκατ, ο Πολ, ο Οσμάν, ο Τόμας, θα περιορίσει τον βαθμό επικινδυνότητας του αντιπάλου και θα καταστήσει την ομάδα του Περάσοβιτς πιο συμβατή στον κόκκινο στόχο της αναχαίτισης.
Αν το μεταφέραμε εκτός μπάσκετ το όλο σκηνικό και προσπαθούσαμε να ψυχολογήσουμε και να ορίσουμε τις δύο ομάδες με όρους… φλερτ; Ο Ολυμπιακός είναι ο ώριμος, έμπειρος και πετυχημένος άντρας που πάντα έχει τον τρόπο του με τις γυναίκες και η Εφές μια… επικίνδυνα όμορφη γυναίκα με εκρηκτικά χαρακτηριστικά, αλλά χωρίς… παραστάσεις και εμπειρίες από ώριμους άντρες.
Ο Ολυμπιακός, πρέπει να την τιθασεύσει, να της… κόψει τον αέρα και να την φέρει στα μέτρα του χωρίς πολλά – πολλά! Να την κοιτάξει στα μάτια και να παραμείνει από το πρώτο ως το τελευταίο δευτερόλεπτο της σειράς σε mood απόρριψης χωρίς ποτέ να… μαγευτεί και να πέσει σε κίνδυνο να “ερωτευτεί” τις μπασκετικές της αρετές και να τις αφήσει να βγουν στο παρκέ!
Κοινώς το γνωστό καμικάζι και Refuse to Lose DNA, ένα – ένα τα παιχνίδια και όλα εξαρτώνται από τα χέρια και το μυαλό του Ολυμπιακού!
Η Πόλη απέχει 3 νίκες και υπάρχει η πολυτέλεια αν χρειαστεί να φτάσουμε ως εκεί, όλες να γίνουν στον Πειραιά. Αν τα καταφέρει, θα έχει μπροστά της ένα φάιναλ φορ για να… διασκεδάσει μπασκετικά η ομάδα και να το ευχαριστηθεί.
Εκεί όλα γίνονται, πόσο μάλλον όταν αυτή η ομάδα με τους συγκεκριμένους παίκτες, νιώσει πως απέχει δύο νίκες από το να γράψει ιστορία.
Τα πιο μαγικά ταξίδια, όμως, είναι εκείνα που τα “περπατάς” μέρα με τη μέρα και ρουφάς με όλη σου την ενέργεια και τη δύναμη την εμπειρία της κάθε στιγμής.
Πάμε να ζήσουμε το ταξίδι των Playoffs και βλέπουμε!
Χρόνια πολλά με υγεία, αγάπη και ανθρωπιά σε όλο το κόσμο. Αν διαβάζετε αυτές τις γραμμές και έχετε προγραμματίσει να πάτε στο ΣΕΦ για τις μάχες με την Εφές, το εγχειρίδιο συμπεριφοράς που πραγματικά βοηθάει την ομάδα, είναι γνωστό, δοκιμασμένο και αποδεδειγμένο.
Θετική ενέργεια, πίστη, χειροκρότημα φωνές. Το πικ της στήριξης να το φυλάτε για τα σημεία των αγώνων που κάτι δεν θα πάει καλά και μακριά από την παγίδα της… ανυπομονησίας που φέρνει άγχος και γκρίνια!
Ένα παιχνίδι μπάσκετ δεν τελειώνει πριν το 40′ κι αυτό μας το έχει διδάξει ο Ολυμπιακός με τον πιο εμφατικό και ιστορικό τρόπο!
ΥΓ1. Τα ματς – απ της πρόκρισης, όπως τα έχει προσεγγίσει και αναλύση ο Γιώργος Ορφανάκης.
ΥΓ2. Ολυμπιακός – Εφές. Όλες οι αναμετρήσεις που έγραψαν ιστορία, στο πιάτο σας.
ΥΓ3. Οι δύο ελληνικές ομάδες ρίχνονται στη μάχη. Καλό είναι να ξέρουμε την ιστορία και τι έχουν κάνει όλα αυτά τα χρόνια στα Playoffs της Ευρωλίγκας.
ΥΓ4. Όλοι οι αγώνες των οκτώ ομάδων στα playoffs!
ΥΓ5. Η βίβλος των φετινών Playoffs για ομάδες και παίκτες με όλα τα ρεκόρ των ομάδων και των παικτών που θα συμμετέχουν στις φετινές σειρές!
ΥΓ6. Playoffs σημαίνει… Ολυμπιακός
ΥΓ7. Σφαιρόπουλος vs Περάσοβιτς: Η… μάχη των πάγκων!
ΥΓ8. Ολυμπιακός vs Τουρκία: Ποιος ο ρόλος του παράγοντα “έδρα”!
ΥΓ9. Το πλεονέκτημα έδρας, προσφέρει ποσοστό επιτυχίας και πρόκριση στο φάιναλ φορ…81.3%!