Tου Πάνου Κατσιρούμπα/ info@eurohoops.net
Είμαι κάθετα αντίθετος στο να μπω σε ένα έξω-αγωνιστικό γαϊτανάκι, που τις περισσότερες φορές δεν προσφέρει τίποτα σε κανέναν από όσους το διαβάζουν.
Αυτά, όμως, που έχουν ακολουθήσει το τέλος της σειράς της Φενέρμπαχτσε με τον Παναθηναϊκό είναι αδιανόητα, μπαίνουν στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας και αποτελούν μία τεράστια κηλίδα στο “image” και την ιστορία που πρεσβεύει αυτός ο τεράστιος Σύλλογος.
Και εξηγούμαι…
Η αλήθεια είναι ότι το “σκούπισμα”, αλλά και η εικόνα του Παναθηναϊκού στο τρίτο παιχνίδι με την Φενέρμπαχτσε ήταν αποκαρδιωτική και σε κάποιο σημείο, ίσως και εξοργιστική. Αλλά για το μόνο που δεν μπορεί να κατηγορηθεί η ομάδα είναι η έλλειψη αγωνιστικού πάθους.
Βασικά και στα τρία παιχνίδια, αυτό ήταν ίσως το μόνο στοιχείο που εμφάνισε αγωνιστικά ο Παναθηναϊκός. Σε όλα τα άλλα ηττήθηκε κατά κράτος. Η χημεία, η προετοιμασία και η τριβή της Φενέρμπαχτσε στους μεγάλους αγώνες, αποδείχτηκαν πολύ μεγάλα εμπόδια για να ξεπεραστούν. Ο Παναθηναϊκός έμοιαζε ομάδα χωρίς σχέδιο, χωρίς στόχευση, χωρίς λογική σε αυτή τη σειρά. Το μόνο που του είχε απομείνει ήταν το πάθος, η ένταση και το ένστικτο στο παιχνίδι του.
Η αλήθεια είναι ότι αυτά τα στοιχεία δεν επαρκούν, ειδικά όταν απέναντί σου βρίσκεις μία ομάδα πολύ συγκεντρωμένη και με καλύτερη μπασκετική αντίληψη από αυτή που εμφανίζεις εσύ σαν ομάδα στο παρκέ.
Ο αποκλεισμός πόνεσε πολλούς τόσο μέσα όσο και γύρω από την ομάδα. Κανείς μέσα στην “οικογένεια”, που συνθέτουν παίκτες και τεχνικό τιμ, δεν μπορεί να μη λυπάται για έναν αποκλεισμό από Φάιναλ φορ, εκτός αν δεν είναι επαγγελματίας. Ίσως η απαιτήσεις που είχαν καλλιεργηθεί από αυτή την ομάδα να ήταν κάπως υπερβολικές και σε αυτό έχουμε σαφέστατη ευθύνη και εμείς σαν ΜΜΕ. Δεν παύει όμως να είναι γεγονός, ότι ένα μέρος αυτών των απαιτήσεων τις είχε χτίσει η ίδια η ομάδα, με την απόδοση της μέσα στον Μάρτιο. Η αγωνιστική προσγείωση ήταν πολύ απότομη τόσο για τους παίκτες, όσο και για τον προπονητή, χωρίς όμως κανείς να περιμένει ότι αυτά που θα ακολουθούσαν θα ήταν ακόμα μεγαλύτερη μαχαιριά στην καρδία της ομάδας. Μια μαχαιριά που ταράζει συθέμελα όλη τη λειτουργία του συλλόγου, τόσο στο παρόν όσο και στο μέλλον.
Η απόφαση του Δημήτρη Γιαννακόπουλου να γυρίσει η ομάδα από την Κωνσταντινούπολη οδικώς αποτελεί για κάποιους μια τιμωρία, ένα παραδειγματισμό για την αγωνιστική, αλλά και εξώ-αγωνιστική εικόνα της ομάδας. Στα δικά μου μάτια, ουσιαστικά διαλύει την ομαδική λειτουργία, που ήδη βρισκόταν υπό κρίση μετά από έναν οδυνηρό αποκλεισμό. Είναι μία απόφαση που αποτελεί μαύρη κηλίδα στην ιστορία ενός από τους μεγαλύτερους συλλόγους της Ευρώπης, και υποθηκεύει σε μεγάλο βαθμό το παρόν και σε λίγο μικρότερο βαθμό το μέλλον του Παναθηναϊκού.
Η ομάδα χωρίστηκε στα δύο και αυτό ουσιαστικά είναι κάτι που σημαδεύει τη χρονιά. Ακόμα και αν τελικά οι εξελίξεις δεν είναι τόσο καταιγιστικές όσο φαίνονταν αρχικά, η ομάδα δεν θα είναι εύκολο να λειτουργήσει ξανά σαν ένας ενιαίος και αδιαίρετος οργανισμός για να μπορέσει να κυνηγήσει τον στόχο του Πρωταθλήματος, που είναι ο μοναδικός που έχει απομείνει.
Ο διαχωρισμός των παικτών σε αυτούς που γύρισαν με αεροπλάνο και αυτούς που γύρισαν με το πούλμαν, αυτομάτως χτυπά κάθε έννοια ομαδικού πνεύματος μεταξύ αυτών των ανθρώπων. Δεν ξέρουμε αν και οι σχέσεις μεταξύ των ίδιων των παικτών έχουν κλονιστεί, ελπίζουμε πως όχι, και ποια θα είναι η στάση, αυτών που δεν δέχτηκαν την απόφαση της διοίκησης και δεν θέλησαν να ακολουθήσουν την ομάδα με το πούλμαν, και το αντίθετο φυσικά.
Αν για κάποιο λόγο ο κύριος Δημήτρης Γιαννακόπουλος θεωρούσε ότι έπρεπε να παραδειγματίσει τους παίκτες του, θα μπορούσε να τους βάλει κάποιο πρόστιμο ή να μην τους ανανεώσει τα συμβόλαια, σε όσους τουλάχιστον είχε τη δυνατότητα να το κάνει στο τέλος της χρονιάς.
Αν υπήρξαν σειρά από πειθαρχικά παραπτώματα, όπως και ισχυρίζεται η ΚΑΕ στην ανακοίνωση της, τότε θα έπρεπε να υπάρξει ανάλογη τιμωρία, ίσως και σιωπηρή. Χωρίς όμως η ομάδα να γίνει βούκινο και αντικείμενο χλευασμού σε ολόκληρη την Ευρώπη. Αυτά τα πράγματα στις οικογένειες λύνονται εσωτερικά. Η δημοσιοποίηση, η διαπόμπευση και ο «εξευτελισμός» είναι στοιχεία που δεν δείχνουν οικογενειακό κλίμα. Το ότι ο Πρόεδρος στήριξε κάποιους παίκτες μέσα στη χρονιά ήταν δική του απόφαση και επιλογή και δεν μπορεί αυτή την στήριξη να την γυρίσει σε εκδικητικότητα, με αφορμή έναν αποκλεισμό. Ειδικά όταν οι ίδιοι παίκτες προέρχονταν από έναν μήνα που είχαν παίξει το καλύτερο μπάσκετ μέσα στη σεζόν και είχαν νικήσει όλες τις μεγάλες ομάδες της Ευρωλίγκα.
Η ανακοίνωση της διοίκησης δείχνει ότι θέλει η ομάδα να συνεχίσει όπως είναι για τον μοναδικό στόχο του Πρωταθλήματος, αλλά για μία ακόμα φορά με λαϊκίστικες τάσεις, αφού ακόμα και τώρα προσπαθεί να διαχωρίσει το έμψυχο δυναμικό. Στο κάτω-κάτω δεν νομίζω ότι θα μπορούσε να στοιχειοθετηθεί οποιαδήποτε διακοπή συμβολαίου κάποιου παίκτη, επειδή δεν γύρισε με το πούλμαν της ομάδας.
Δεν ξέρουμε ακόμα πως θα αντιδράσουν οι παίκτες, αλλά όλο αυτό το κλίμα δείχνει προβληματικό. Η απάντηση πιθανότατα θα δοθεί στο γήπεδο, ίσως και για κάποιους παίκτες και εκτός αυτού. Οι επόμενες μέρες θα δείξουν.
Το μέλλον
Το κακό είναι ότι με αυτή τη σπασμωδική κίνηση της, η διοίκηση του Παναθηναϊκού, βάζει σε κίνδυνο και το μέλλον της ομάδας. Στην εποχή των social media, που τίποτα πλέον δεν μένει κρυφό, έχουμε ήδη διαβάσει πολλές αντιδράσεις παικτών σε όλη την Ευρώπη , αλλά και την Αμερική που, λεπτά να το πούμε, καυτηριάζουν, έως και χλευάζουν, την απόφαση της διοίκησης.
Όταν έρθει η ώρα, η ομάδα να κυνηγήσει κάποιους παίκτες ή προπονητές στο άμεσο ή μακρινό μέλλον, δεν αποκλείεται αυτή η απόφαση να λειτουργήσει αποτρεπτικά στην επιλογή των εν λόγω αθλητών.
Όπως και να έχει από την Τετάρτη το πρωί προσπαθώ να βρω έστω και μία θετική πτυχή της απόφασης της διοίκησης και όσο και να το παλεύω δεν βρίσκω. ΈΣΤΩ ΜΙΑ. Όχι παραπάνω.
Η ομάδα έχει ένα όνομα και μία ιστορία στην Ευρώπη. Ο Παναθηναϊκός είναι τεράστιο μέγεθος και ένα brand που συγκαταλέγεται δικαίως στα κορυφαία, και είναι τοπ προορισμός για όποιους παίκτες έχουν υψηλούς στόχους στην καριέρα τους. Για να χτιστεί όλο αυτό χρειάστηκε περίπου μία εικοσαετία, και τέτοιου είδους κινήσεις βάζουν σε κίνδυνο, όλη αυτή την εικόνα που βγάζει προς τα έξω ο Παναθηναϊκός όλα αυτά τα χρόνια.
Ας ελπίσουμε ότι από εδώ και πέρα θα πρυτανεύσει η λογική σε όλους τους ανθρώπους που αποτελούν το τμήμα μπάσκετ της ομάδας. Για τον στόχο του Πρωταθλήματος, αλλά πάνω από όλα για τη διατήρηση της ομάδας στο μυαλό των αθλητών ως θελκτικός προορισμός και στο μυαλό όλων ως κορυφαίος και ιστορικός σύλλογος στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ.
