Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Ετσι έπρεπε, έτσι έγινε! Σε ένα παιχνίδι – ορόσημο όχι μόνο για την φετινή σεζόν, ο Ολυμπιακός ήταν… Ολυμπιακός και πήρε το σκαλπ της Εφές την στιγμή που εκείνη νόμιζε πως τον είχε βάλει από κάτω και ετοιμαζόταν για το τελειωτικό χτύπημα.
Όχι έτσι. Αυτή η ομάδα μπορεί να πέσει. Αλλά δεν θα γίνει αυτό, αν δεν έχει σηκωθεί πρώτα και δεν έχει παλέψει, όπως ορίζει το DNA της και η πρόσφατη λαμπρή ιστορία που έχει “γεννήσει” με ιδρώτα και… αίμα τα τελευταία χρόνια.
Η ομάδα δεν ξεκίνησε καλά, αλλά μετά το πρώτο δεκάλεπτο αιχμαλώτισε την Εφές και την έκανε στα τελευταία λεπτά του αγώνα να μοιάζει με πανικοβλημένη γάτα, που κάποιος… άξεστος σε ένα χωριό την βρέχει με λάστιχο!
Την κέρδισε με 60-41 στα τριάντα λεπτά που ακολούθησαν του πρώτου δεκαλέπτου, την κατέβασε 22(!) ολόκληρους πόντους από το μέσο όρο της στο σκοράρισμα και μάλιστα μέσα στο σπίτι της και έδειξε ποια είναι η μεγάλη ομάδα στη σειρά.
Εκείνη με την προσωπικότητα, το μέταλλο και τα ούμπαλα. Ο Ολυμπιακός έκανε όλα όσα έπρεπε για να γυρίσει τη σειρά στο ΣΕΦ και μοναδικό μελανό σημείο ήταν τα χαμένα αμυντικά ριμπάουντ. Αλήθεια, πόσο εύκολα θα είχε κερδίσει αν δεν είχε επιτρέψει 15 επιθετικά ριμπάουντ στους παίκτες του Περάσοβιτς;
Η Εφές μάλλον πίστεψε με την εικόνα της αναμέτρησης στα πρώτα 6-7 λεπτά πως θα ρίξει εύκολα στο κανναβάτσο τον Ολυμπιακό και θα πετύχει το νοκ – άουτ. Έκανε λάθος. Και όταν οι πρωταθλητές Ελλάδας την κοίταξαν στα μάτια και έδειξαν – επιτέλους – έτοιμοι να βγάλουν το μέταλλό τους στο παρκέ, η Εφές τα έχασε.
Έξω οι βολές, έξω τα τρίποντα, μπάλες στην εξέδρα και ένα βλέμμα απλανές, κάθε φορά που ο ψυχάκιας με το 7 της έδινε και από μια μαχαιριά. Ο κόσμος βλέπει και καταλαβαίνει τι κάνει ο Σπανούλης στο παρκέ.
Αυτό που είναι δύσκολο να αντιληφθεί, γιατί δεν μιλάει με τους αντίπαλους παίκτες, είναι το τρόμο και το… πνευματικό δηλητήριο που σπέρνει το νούμερο 7 όταν με εκείνο το παγωμένο βλέμμα του “παρανοϊκού δολοφόνου” δεν ακούει, δεν βλέπει, δεν νιώθει.
Μόνο εκτελεί χωρίς οίκτο!
Το έχουμε πει πολλές φορές. Στα πολύ μεγάλα ματς, δεν κερδίζεις χωρίς πολύ μεγάλα σουτ. Πόσο μάλλον όταν ο Περάσοβιτς έχει αποφασίσει να αλλοιώσει την αποτελεσματικότητα και το παιχνίδι του Ολυμπιακού στο χαμηλό ποστ και να ρισκάρει με τα τρίποντα.
Ε, η ομάδα έβαλε 8/13 τρίποντα στο δεύτερο ημίχρονο (ξεκίνησε με 5/5 και κάποια στιγμή είχε 8/11!), συνδύασε το πάθος και την ψυχή με το μυαλό και τελείωσε το ματς 3-4 λεπτά πριν βγει η χοντρή να τραγουδήσει.
Όταν πέρα από τα χλατς – χλουτς, οι βοηθειες στα ντράιβ της Εφές δούλεψαν σωστά, όλα πήραν το δρόμο τους.
Είπα βγήκε η χοντρή να τραγουδήσει; Όχι ακόμα. Το πέμπτο ματς θα είναι ΖΟΡΙΚΟ.
Αυτή η ομάδα σπρώχνει βουνά όταν όλοι την θεωρούν τελειωμένη και πολλές φορές σκοντάφτει σε… πεσμένη στο πάτωμα εφημερίδα, όταν όλοι πιστεύουν πως είναι φαβορί.
Όλοι πρέπει να καταλάβουν πως η πιο μεγάλη μάχη είναι τώρα. Το βράδυ της Τρίτης. Πάνω από όλα οι παίκτες και ο προπονητής.
Για αυτούς δεν φοβάμαι. Είδα τι έλεγε ο κόουτς στα αποδυτήρια, ξέρω καλά αυτά τα παιδιά, ξέρω πως τους μίλησε ο Σπανούλης πριν και μετά τη νίκη και πιστεύω πως η πνευματική διαχείριση και προσέγγιση θα είναι η ενδεδειγμένη.
Πρέπει, όμως, όλοι, ο κόσμος, οι δημοσιογράφοι, οι πάντες να κρατήσουν χαμηλά τη μπάλα…
Η αλαζονεία, η υπερβολική σιγουριά και μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα γιορτής και φιέστας, συνήθως καταλήγουν σε αθλητικές… κηδείες.
Ένα ακόμα χρειάζεται και ο καθένας, από το μετερίζι, να υποστηρίξει σωστά το ρόλο του!
Η ομάδα μπασκετικά ξέρει τι πρέπει να κάνει. Τον βρήκε τον δρόμο. Ο κόσμος πιστεύω πως επίσης θα είναι αυτός που πρέπει.
Μια νίκη ακόμα για να γυρίσει στη Πόλη που (τον) αγαπά.
Αν ναι; Ημιτελικός με την ΤΣΣΚΑ…
Δεν χρειάζεται τώρα να λέμε πολλά!
Νιώθω την ανάγκη να σχολιάσω κάθε παίκτη του Ολυμπιακού ξεχωριστά.
Έρικ Γκριν: Και μόνο το γεγονός ότι ο Σφαιρόπουλος τον εμπιστεύτηκε για 25 λεπτά σε do or die αναμέτρηση που ο Σπανούλης ήταν εκπληκτικός, λέει πολλά! Δεν του βγήκαν τα τρίποντα (1/6), αλλά βοήθησε πολύ. Διάβασε καλά το παιχνίδι στις φάσεις απομόνωσης που πήρε, είχε τσαγανό και πάθος, ήταν στο πνεύμα της μάχης. Το πιο σημαντικό; Έπαιξε άμυνα και σε πολλές φάσεις σταμάτησε ακόμα και τον Γκρέιντζερ. Δεν του… το’ χα!
Κεμ Μπιρτς: Πήρε τον περισσότερο χρόνο από όλα τα παιδιά στο “5”. Τελείωσε φάσεις από πάρε – βάλε ασίστ, στο δεύτερο ημίχρονο βοήθησε κι αυτός στην άμυνα, αλλά στο πρώτο ήταν… εξοργιστικός στον τρόπο που διαχειριζόταν τον αμυντικό του ρόλο στις φάσεις που μπούκαρε ο Γκρέιντζερ. Ο Ουρουγουανός παίρνει σκριν συνήθως από περιφερειακό συμπαίκτη του, εκμεταλλεύεται το τρομερό πρώτο βήμα του και την ίδια στιγμή το πεντάρι της Εφές φεύγει προς τα έξω και ρολάρει στα 6 μέτρα από το καλάθι για να δημιουργήσει χώρο.
Εκεί, η εντολή ήταν να ΜΗΝ ακολουθεί τον προσωπικό του αντίπαλο στην άμυνα και να κλείνει στη ρακέτα για να σταματήσει την διείσδυση του περιφερειακού. Και μια και δύο και τρεις και τέσσερις φορές ξεχάστηκε και κυνηγούσε τον Ντάνστον στο… τρίποντο. Αμαν ρε Κεμ! Τα ίδια έκανε και στο Βελιγράδι, όταν στις μπούκες του Τζένκινς κυνηγούσε τον… Κούζμιτς στο Short Roll. Θυμάμαι πως σε εκείνο το παιχνίδι εξόργισε τον Τόμιτς που δεν ακολουθούσε την εντολή. Είναι σημαντικό να είναι πιο συγκεντρωμένος και αποτελεσματικός στην άμυνα στο ματς πρόκρισης.
Πάτρικ Γιανγκ: Χωρίς τον Πατ, λογικά ο Ολυμπιακός δεν θα κέρδιζε! Εμφανίστηκε, πάλεψε, βοήθησε πάρα πολύ και ήταν ο παίκτης που μαζί με τον Αγραβάνη άλλαξε τον ρυθμό του αγώνα και χάλασε το μυαλό της Εφές από την άμυνα. Σε 12 λεπτά και 47 δευτερόλεπτα πρόλαβε να πάρει 7 ριμπάουντ, έβαλε 2 καλάθια, προσέφερε ουσιαστικά.
Τώρα που μετρούσε! Από τα καλύτερα νέα! Τον πέτυχα το βράδυ της Πέμπτης στο ασανσέρ, μιλούσαμε και έλεγε με παράπονο: “Φίλε θέλω να προσφέρω, αλλά πως; Δεν παίζω πάνω από 5-6 συνεχόμενα λεπτά, δεν μπορώ να βρω ρυθμό”. Μέχρι αργά το βράδυ έκανε θεραπεία και μασάζ. Μπράβο ρε Πάτρικ, το τέλος της σεζόν μετράει πιο πολύ από όλα στις μεγάλες ομάδες! Αν από εδώ και πέρα ανέβει, θα είναι μεγάλο upgrade για το έτσι κι αλλιώς σφιχτό ροτέσιον του Ολυμπιακού λόγω και των δύο βασικών παικτών (Χάκετ, Λοτζέσκι) που είναι εκτός.
Ιωάννης Παπαπέτρου: Μαχίμι! Έβαλε 2 τρίποντα, το ένα μαχαιριά στη καρδιά της Εφές, έπαιξε αμυνάρα, πήρε 5 ριμπάουντ, ήταν παρόντας σε σχήματα που επιβλήθηκαν πάνω στο παρκέ. Δεν έχει δείξει ακόμα ούτε το 50% του ταλέντου και των δυνατοτήτων του. Τέτοιες βραδιές, τον γαλουχούν και τον βάζουν ακόμα πιο… μέσα στο DNA της ομάδας και τα.. άδυτα του γεμάτου ψυχή ελληνικού κορμού του Ολυμπιακού!
Ντόμινικ Ουότερς: Τα 9 λεπτά συμμετοχής του και κυρίως τα 4-5 στη τρίτη περίοδο, ήταν πολύ σημαντικά! Στα πλέι οφ όλα μετράνε, κανείς δεν περισσεύει και το γκολ – φάουλ του… νερουλά, συν το γεγονός ότι πίεσε πολύ πάνω στη μπάλα και ανάγκασε τους αντιπάλους του σε 2 λάθη, ήταν από τις μικρές λεπτομέρειες που κάνουν την διαφορά. Στο πρώτο και στο τρίτο ματς, είχε μικρές αναλαμπές, που αναβαθμίζουν την διάρκεια στο παιχνίδι της ομάδας και σε αυτά τα ματς είναι που νίκησαν οι κόκκινοι…
Δημήτρης Αγραβάνης: Pitbull! Έπαιξε 15 λεπτά. Το στατιστικό του δεν δείχνει τίποτα. Κάνει λάθος! Επιτέλους, έπρεπε ένας παίκτης του Ολυμπιακού να μπει στο παρκέ και να… “δέρνει” όποιον περνούσε από δίπλα του. Το έκανε ο Δημήτρης και ήταν ΤΡΟΜΕΡΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ!
Νίκολα Μιλουτίνοφ: Με τρία λεπτά συμμετοχής στο παρκέ και με το αιμάτωμα να μην έχει υποχωρήσει, δεν διαδραμάτισε κάποιο ρόλο στο παιχνίδι. ΘΑ ΤΟΝ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ ο Ολυμπιακός στη “μητέρα των μαχών” της σειράς, το τελευταίο παιχνίδι!
Γιώργος Πρίντεζης: Το ξύλο (δεν) βγήκε από το παράδεισο! Όταν βγήκε από τα αποδυτήρια, μου θύμισε τον εαυτό μου όταν πήγα για πρώτη φορά μετά από 2,5 χρόνια για τρέξιμο και για τις επόμενες δύο μέρες δεν μπορούσα να κουνηθώ από το πιάσιμο! Ρε, τι ξύλο έφαγε από τον Μπράουν; Πολλοί τον έχουν δείρει τα τελευταία χρόνια, σαν τον Αμερικανό ουδείς. Απαράδεκτοι οι ρέφερι που δεν τον σέβονται, όσο του αξίζει με το στάτους κβο που έχει χτίσει στη λίγκα με το σπαθί του.
Σε ΚΑΘΕ ΦΑΣΗ ο Ντέρικ Μπράουν του κάνει 2-3 φάουλ ΠΡΙΝ καν πάρει την μπάλα, αν τα καταφέρει, στις μάχες για καλύτερη τοποθέτηση. Αν την πάρει, συνεχίζει τις επαφές στα τσεκαρίσματα, χρησιμοποιεί ακόμα και το γόνατο για να τον σπρώξει μακριά από το καλάθι και να βγάλει τα πόδια του “Πρι” εκτός θέσης και ισορροπίας. Παρόλα αυτά, τους έκανε ζημιά. Κι έβαλε ένα καλάθι περισσότερο από τον προσωπικό του αντίπαλο. Εννοείται πως ο Γιώργος θα είναι βαρόμετρο και από τους παίκτες – κλειδιά την Τρίτη…
Κώστας Παπανικολάου: Αγαπάμε αδελφό Νίκο Παπανικολάου, που είναι μεγάλο αλάνι, αλλά λατρεύουμε τον Κώστα! Για μια ακόμα φορά χωρίς να… λάμπουν οι αριθμοί του, ήταν ο παίκτης με το καλύτερο πρόσημο στο σκορ της ομάδας του (+16) όσο βρισκόταν στο παρκέ. Πήρε τον αέρα του Χάνεϊκατ, έβγαλε τσαμπουκά και τσαγανό, έπαιξε αμυνάρες, έβγαλε κραυγές σε κερδισμένες μάχες που ακούστηκαν σε όλο το “Αντί Ιπεκτσί” παρά τον θόρυβο που υπήρχε στο γήπεδο. Υπερβολικά χρήσιμος στο παρκέ, ΕΥΛΟΓΙΑ στα αποδυτήρια. Πόσο χαίρομαι που αυτό το… κομμάτι γύρισε πίσω και κόλλησε τέλεια στο αγαπημένο μπασκετικό παζλ της ζωής μας!
Βαγγέλης Μάντζαρης: Δεν ήταν η βραδιά του. Μπορεί στο τελευταίο παιχνίδι της σειράς να παίξει όπως και σε εκείνο που άνοιξε την αυλαία; Αυτό θέλουμε, τίποτε άλλο!
Popeye the Sailor Man: Αν ψάξεις τον ορισμό στο ελληνικό λεξικό, θα σου βγάλει: Είναι πλασματικός χαρακτήρας των κόμικς, που δημιουργήθηκε από την πένα του Elzie Crisler Segar και έχει εμφανιστεί σε κόμικς, θέατρο, τηλεόραση (κινούμενα σχέδια), ραδιόφωνο, κινηματογράφο και τα τελευταία χρόνια σε βιντεοπαιχνίδια.
Σπανούλης, ο αρχιναύτης του λιμανιού: Είναι ένας αληθινός υπαρκτός χαρακτήρας του μπάσκετ, που δημιουργήθηκε από την Γιούλη και τον Θανάση Σπανούλη και έχει εμφανιστεί τα τελευταία 15 χρόνια για να μας… τρελάνει! Όταν η μπάλα καίει, βάζει αυτά που δεν μπαίνουν ούτε σε βιντεοπαιχνίδια!
Ένα από τα όνειρά μου είναι να προλάβω να αποκτήσω εγγόνια. Και όταν τα βάζω για ύπνο να αισθάνομαι παππούς ευλογημένος που θα τους εξιστορώ: Ήταν μια φορά και ένα καιρό ένας παίκτης που φορούσε τη φανέλα με το νούμερο 7…Παρανοϊκέ τύπε, μόνο εσύ αυτά!
ΥΓ1. Ρε Μπαλμπάι, Ρε Μπαλμπάι. Mind Games στο πρώτο δευτερόλεπτο; Πας να σηκώσεις το σορτσάκι του Σπανούλη και ζητάς από τους διαιτητές να τον βγάλουν έξω γιατί έχει αίμα στο πόδι του; Δεν ήξερες ρε φίλε πως θα γυρίσει boomerang όταν πας να προκαλέσεις αυτό τον τύπο και μάλιστα στο πρώτο δευτερόλεπτο ενός αγώνα δίχως αύριο για εκείνον; Οκ δεν ήξερες. Δεν ρώταγες; Καλά στα είπε ο “Βασιλό”!
ΥΓ2. Καταλαβαίνεις πόσο… ομάδα είναι μια ομάδα, στα δύσκολα. Από το βράδυ της Τετάρτης, μέχρι το απόγευμα της Παρασκευής που η αποστολή έφυγε από το ξενοδοχείο μας για το πιο σημαντικό παιχνίδι της σεζόν μέχρι το επόμενο, φάνηκε για μια ακόμα φορά τι εστί μπασκετικός Ολυμπιακός. Μια ομάδα με απουσίες, με χτυπητές αδυναμίες, με θνητούς που έχουν ελαττώματα εντός και εκτός παρκέ. Ποιος είναι τέλειος; Ποιος ορίζει το τέλειο στον αθλητισμό ή στη ζωή; ΟΛΟΙ έκαναν αυτό που έπρεπε. Εκείνοι που έφαγαν ώρες πολλές να κόψουν τα σωστά βίντεο, τα παιδιά που έκαναν ακούραστα τα μασάζ και τις θεραπείες μέρα – νύχτα, οι φροντιστές, οι πάντες. Όταν βλέπεις παίκτες με την πλάτη στο τοίχο που γουστάρουν να μαζεύονται και να αράζουν όλοι μαζί να συζητούν και να δίνουν όρκους νίκης, ξέρεις πως μπορούν να χάσουν, αλλά ΔΕΝ φοβάσαι πως δεν θα παλέψουν.
ΥΓ3. Γουστάρω να βλέπω Έλληνες παίκτες και ΕΝΑΝ μόνο ξένο (που όσο ήταν εδώ έπαιζε και λειτουργούσε σαν Έλληνας) που έχουν παίξει στον Ολυμπιακό και έχουν χτίσει την καριέρα τους στην ομάδα αλλά τώρα μάχονται για άλλες πολιτείες, να χαίρονται όταν κάνει μια μεγάλη νίκη ο Ολυμπιακός. Όπως και έναν Έλληνα που ποτέ δεν φόρεσε τη φανέλα αν και το ήθελε και πανηγυρίζει κάθε φορά που οι κόκκινοι κάνουν μια μεγάλη νίκη. Πολύ το γουστάρω.
ΥΓ4. Κρέντιτ στον κόουτς Σφαιρόπουλο. Πήρε περισσότερα ρίσκα, εμπιστεύτηκε παίκτες που δεν τον είχαν δικαιώσει στην πορεία της σειράς ως τώρα και του βγήκε. Πρέπει να είναι πανέτοιμος και υποψιασμένος για την Τρίτη. Ο προπονητής και όλο το επιτελείο του σε σειρές πέντε αγώνων, είναι τόσο σημαντικός, όσο και η απόδοση των παικτών.
ΥΓ5. Δεν σημαίνει κάτι πως καμία γηπεδούχος ομάδα δεν έχει χάσει σε πλέι οφ της Ευρωλίγκα σε πέμπτο ματς. Απολύτως τίποτα. Με 2-1 και με την πλάτη στο τοίχο, από τις 25 ομάδες που βρέθηκαν σε αυτή τη θέση, είχαν επιβιώσει μόλις οι 4. Ε, και; Πήγε ο Ολυμπιακός στο Ιπεκτσί με τη πλάτη στο τοίχο και απέδειξε πως οι παραδόσεις είναι για να σπάνε.
ΥΓ6. Αυτό το φάιναλ φορ, το 10ο στην ιστορία του συλλόγου το θέλουν πολλοί και για πολλούς λόγους. Όπως έχω γράψει ξανά – και – ιερούς λόγους.
ΥΓ7. Είσαι μια και μοναδική… Και είσαι η Ολυμπια(καρα)! Τέλος 🙂