Του Κώστα Γιαταγάνα/ info@eurohoops.net
Πρώτα η Φενέρ στην Πόλη και τώρα η ΤΣΣΚΑ στο ΟΑΚΑ “πλήγωσαν” διπλά τον Παναθηναϊκό, με την πρώτη ήττα στο “σπίτι” του να τον προσγειώνει. Αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος.
Η άλλη, είναι πως και στις δύο αναμετρήσεις με τους πρωταθλητές Ευρώπης της τελευταίας διετίας, η ομάδα του Τσάβι Πασκουάλ, παρά το 0/2, έπαιξε ως το όριο κι έδειξε πως μπορεί να είναι ευθέως ανταγωνιστική στους διεκδικητές του τίτλου.
Εξάλλου, αυτά τα δύο πολύ μεγάλα παιχνίδια σε διάστημα λίγων ωρών ήταν περισσότερο από κρίσιμα βαθμολογικά, μεγάλα κρας τεστ για την ικανότητα (αγωνιστική και πνευματική) του Παναθηναϊκού να είναι στο υψηλότερο επίπεδο, ώστε να έχει βλέψεις για το Final-4.
Το ταμείο από άποψη ανταγωνιστικότητας είναι “συν”, με τον Παναθηναϊκό παρά τις δύο κολλητές ήττες (για πρώτη φορά φέτος) να μην χάνει τον στόχο της τετράδας και του πλεονεκτήματος έδρας, αλλά πλέον καλείται να δείξει μεγαλύτερη συνέπεια σε ματς που “πρέπει” να πάρει για να μην χάσει έδαφος που δεν καλύπτεται.
Δεν άντεξε (και) λόγω Σέρχι
Η ΤΣΣΚΑ λοιπόν μπόρεσε να αποκτήσει το “παράσημο” πως έγινε η πρώτη ομάδα που φεύγει νικήτρια φέτος από το ΟΑΚΑ, επικρατώντας σε ένα παιχνίδι που ήταν ατελείωτη παρτίδα σκάκι και “σκυλομαχία” στο παρκέ.
Καμία εκ των δύο ομάδων δεν μπόρεσε να ανοίξει τον ρυθμό προς όφελός της, παρότι το επιθετικό τρανζίσιον αποτελεί όπλο και των δύο. Ο Παναθηναϊκός με τον Καλάθη να τον καθοδηγεί εξαιρετικά πήρε εξαιρετικό βαθμό σε όσα είχε προετοιμάσει, κάτι που πιστώνεται στον Πασκουάλ και τους συνεργάτες του κι αυτό φάνηκε από τις αμυντικές του επιδόσεις.
Ειδικά στο πρώτο ημίχρονο, να το δέχεσαι 31 πόντους από την ΤΣΣΚΑ που μπορεί να βάλει τόσους σε ένα… εκρηκτικό της πεντάλεπτο, λέει πολλά, αλλά αφού δεν έμπαιναν και πάλι τα σουτ στην άλλη άκρη, οι “πράσινοι” δεν μπόρεσαν να καρπωθούν αυτά που πέτυχαν στα μετόπισθεν.
Οι υψηλές επιδόσεις στην άμυνα οφείλονται στη συνολική μεγάλη προσπάθεια, αλλά μεγάλο μερίδιο έχει ο τρομερός Θανάσης Αντετοκούνμπο, ο οποίος έκανε σπουδαίο παιχνίδι, προσφέροντας ουσιαστικά και στην επίθεση.
Σε μερικές στιγμές τον έβλεπες… παντού, ωστόσο και λόγω κούρασης, που βγήκε έπειτα από δύο πολύ απαιτητικά παιχνίδια (σ.σ. μην ξεχνάμε ότι 48 ώρες νωρίτερα ήταν η υπερπροσπάθεια στην Πόλη) ο Σέρχι Ροντρίγκεθ βρήκε την “αχίλλειο πτέρνα” του Παναθηναϊκού και “χτύπησε”, όντας αυτός που έκανε τη διαφορά σε ένα πολύ-πολύ κλειστό παιχνίδι, όπου 1-2 μπορούσαν να κάνουν τη διαφορά.
Το κρίσιμο σημείο και ο Λοτζέσκι
Και στο προηγούμενο blog αναφερθήκαμε στο μέγεθος της απουσίας του Λοτζέσκι, ειδικά τώρα που ο Ρίβερς έχει χάσει την επαφή του με το καλάθι. Στο κάκιστο επιθετικά πρώτο ημίχρονο, με τα 1/16 τρίποντα είχε συμβάλλει και η αστοχία του Αμερικανού, που ήταν ο μόνος που μπορούσε να ξεκολλήσει την ομάδα του.
Το έκανε, για να δρομολογηθεί το 12-0 και το 46-36 στο 25′, με οκτώ δικούς του πόντους, αλλά η πεντάλεπτη διακοπή, με τους διαιτητές να καταπιάνονται πολύ περισσότερο του αναμενόμενου, για μια διαδικαστική φάση, με το instant replay, έκοψε τη φόρα που είχε πάρει ο Ρίβερς, η ομάδα συνολικά και το γεμάτο ΟΑΚΑ, με τον κόσμο να επιβεβαιώνει και πάλι πως πρόκειται για την καλύτερη έδρα στην Ευρωλίγκα και μέχρι το βράδυ της Παρασκευής (19/1) τη μοναδική αήττητη στη διοργάνωση.
Μετά την… επιστροφή στη δράση, χάθηκε η ορμή, η “ζαλισμένη” ΤΣΣΚΑ ξαναμπήκε άμεσα στο παιχνίδι χάρη στον Σέρχιο και τότε έλειψαν πραγματικά οι λύσεις που θα μπορούσε να δώσει ο Λοτζέσκι, εφόσον δεν ήταν τραυματίας. Εξάλλου, μην ξεχνάμε πως πριν αποκτήσει το πρόβλημα στο πέλμα, από το ματς με την ΑΕΚ, ήταν σε ανοδική τροχιά…
Το πρόγραμμα που καθορίζει τον στόχο
Πλέον, ακολουθεί ένα πολύ κρίσιμο καρέ αγώνων, που θα κάνει… lead in στο καθοριστικό ευρωπαϊκό ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ, στην 24η αγωνιστική (2/3). Ηδη την επόμενη αγωνιστική έρχεται η ισόβαθμη Ζαλγκίρις του Σάρας (25/1), πριν την δοκιμασία στο Μπάμπεργκ (2/2), την υποδοχή της Μπασκόνια (8/2) και την εξόρμηση στη Μόσχα κόντρα στη Χίμκι του Μπαρτζώκα (23/2).
Το ζητούμενο για τον Παναθηναϊκό σε αυτά τα τέσσερα ματς είναι το μέγιστο των νικών, ώστε να διατηρηθεί στην τετράδα και στα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, αλλά και τη Ρεάλ στη Μαδρίτη που ακολουθεί (8/3) να καθορίσει ενόψει της τελικής ευθείας πόσο ψηλά θα μπορεί να στοχεύσει στην κατάταξη.
ΥΓ1: Η απογοήτευση και η ψυχολογική κόπωση στα αποδυτήρια ήταν μεγάλη για την πρώτη ήττα στο ΟΑΚΑ, αλλά μέχρι εκεί. Κατά τα άλλα, πίστη, αφού οι εμφανίσεις στα ντέρμπι ήταν πολύ καλές συνολικά, κυρίως τακτικά και αμυντικά.
ΥΓ2: Η ΤΣΣΚΑ ξέρει καλύτερα από τον καθένα το “εχθρός του καλού, το καλύτερο”. Τεράστιο κενό η φυγή του Τεόντοσιτς, αλλά η ευτυχής συγκυρία πήγε στη Μόσχα τον Σέρχι Ροντρίγκεθ, που κάνει την ομάδα συνολικά καλύτερη και στα κρίσιμα σημεία δεν θολώνει και δεν κάνει τον… τζάμπα ήρωα. Αυτό(ς) χρειάζεται στα μεγάλα παιχνίδια.
ΥΓ3: Πάντοτε ωραία στιγμή το αντάμωμα με άλλοτε συνοδοιπόρο και πλέον αντίπαλο, με την κοινή πορεία ωστόσο να μην ξεχνιέται. Το θερμό χειροκρότημα στον Δημήτρη Ιτούδη (όπως και τους Ανδρέα Πιστιόλη, Ντάριλ Μίντλετον) είναι για τον κόσμο το λιγότερο δυνατό και για τον ίδιο η ανταμοιβή για όσα έκανε όσα χρόνια ήταν στο ΟΑΚΑ. Οσο για την ευχή του μετά το τέλος με αποδέκτη τον Θανάση Γιαννακόπουλο; Μακάρι να βγει…