Του Κώστα Γιαταγάνα/ info@eurohoops.net
Ο Παναθηναϊκός απάντησε στον Ολυμπιακό με το ίδιο νόμισμα και πιθανότατα στη ζυγαριά το 1-1 με τον τρόπο που ήρθε, να είναι καλύτερο ψυχολογικά για τους “πράσινους”, απ’ ότι αν ερχόταν με νίκη στο ΟΑΚΑ και ήττα στο ΣΕΦ!
Ενα ΣΕΦ που έχει γίνει για τον Παναθηναϊκό πιο αξιόπιστη… έδρα σε σχέση ακόμα και με το ΟΑΚΑ στα ντέρμπι. Τέσσερις συνεχόμενες νίκες με απαρχή τον περσινό πέμπτο τελικό έχει η ομάδα του Πασκουάλ στην έδρα του Ολυμπιακού και 5/7 νίκες στις τελευταίες επισκέψεις της!
Εχουμε και λέμε…
1. 51-66 στον 5ο τελικό της περσινής σεζόν που έκρινε τον τίτλο
2. 68-71 στην πρεμιέρα της κανονικής περιόδου στο πρωτάθλημα
3. 62-70 στην κανονική περίοδο της Ευρωλίγκας
4. 66-71 στον 2ο τελικό των playoffs
Υπάρχει καλύτερη απόδειξη πώς το τριφύλλι λειτουργεί καλύτερα στα ντέρμπι στην έδρα του “αιωνίου”;
Οι δύο ήττες ήταν πέρυσι σε πρώτο και τρίτο τελικό, που ήρθαν εξαιτίας “νεκρών” κρίσιμων διαστημάτων. Σαν αυτό που παραλίγο να κοστίσει στο τελευταίο πεντάλεπτο, όταν σωρεία λαθών κι επιπόλαιων επιλογών παραλίγο να γκρεμίσει ό,τι με επιμέλεια έχτισαν οι “πράσινοι” και του είχε επιτρέψει να βαδίζουν προς μια άνετη επικράτηση.
Στο 52-65 όλοι πίστεψαν πως όλα είχαν τελειώσει, με τους παίκτες του Παναθηναϊκού να επιδίδονται σε άσκοπο “παιχνίδι” με το ρολόι, πηγαίνοντας σε ακατανόητες επιλογές κι ενώ είχαν φέρει το παιχνίδι στα μέτρα τους, αρχίζοντας από την άμυνα που ήταν πραγματικά απροσπέλαστη στην τρίτη περίοδο (7-16 το επιμέρους σκορ) και με στοιχειώδη ευστοχία η διαφορά θα ήταν μεγαλύτερη.
Ο Παναθηναϊκός δεν έπιασε υψηλά στάνταρ απόδοσης, αλλά ήταν σαφώς ανώτερος κι έπεισε πως αξίζει τη νίκη, παίρνοντας αυτή τη φορά πολλά από αρκετούς παίκτες του, σε αντίθεση με την… λειψανδρία του πρώτου τελικού.
Αλλαξε πράγματα, άλλαξε ο Λοτζέσκι
Η ταυτόχρονη χρησιμοποίηση στην αρχική πεντάδα Λοτζέσκι και Ρίβερς είχε ξεκάθαρη στόχευση και πλήγωσε τον Ολυμπιακό, ειδικά από τα 5/5 σουτ με τα οποία άρχισε ο εξαιρετικά αποδοτικός “Λότζο” σε καταστάσεις post up από μέση απόσταση, χτυπώντας το miss match με τον Ρόμπερτς, κάτι που προσπάθησε να κάνει και ο Ρίβερς κόντρα στον Σπανούλη, χωρίς επιτυχία μεν, αλλά με αυταπάρνηση στην άμυνα.
Η άμυνα αρχικά είχε “θέματα” αφού ο Ολυμπιακός διάβαζε τις βοήθειες, όμως όταν γύρισε σε μαν του μαν η κατάσταση βελτιώθηκε και ο ρυθμός σιγά-σιγά πήγε όπως ήθελε η ομάδα με τις περισσότερες λύσεις και το καθαρό μυαλό, παρά το “βάρος” από την ήττα στο ΟΑΚΑ.
Ο Λοτζέσκι ήταν μεγάλη διαφορά προς το καλύτερο, σε αντίθεση με τη μηδενική συνεισφορά στο ΟΑΚΑ, ο Καλάθης επανήλθε σε γνωστά υψηλά στάνταρ με πολύπλευρη προσφορά και ο Τζέιμς ήταν η επιθετική δικλείδα στην τρίτη περίοδο, με τον Παναθηναϊκό να μετουσιώνει μέσω των πόντων του την αμυντική του επιτυχία, την ώρα που προτιμήθηκε να μη χρησιμοποιηθεί ο Παππάς, από τη στιγμή που απέδωσε το σχήμα με Λοτζέσκι-Ρίβερς και ο Τζέιμς έπαιρνε ως ένα σημείο λογικές προσπάθειες.
Παράλληλα, δεν πρέπει να λησμονηθεί η συνεισφορά του Όγκουστ, ο οποίος μπήκε αντί του Γκιστ στην πρώτη περίοδο κι έκανε αισθητή την παρουσία του με ποιοτικά λεπτά, με τον Γκιστ να επανέρχεται σαφώς ανεβασμένος στο δεύτερο ημίχρονο, βγάζοντας και συνεργασίες με τον Καλάθη, κάτι που δεν έγινε στο ΟΑΚΑ.
Αντίδραση
Είναι πολύ σημαντικό που το εις βάρος του break στο ΟΑΚΑ δεν έφερε απογοήτευση παρά συσπείρωση, επίγνωση των λαθών και αντίδραση πρωταθλητή, σε μια σειρά ωστόσο που και μόνο με τα 2/2 breaks δείχνει πως έχει δρόμο και δεν τελειώνει σε ένα παιχνίδι.
Το πλεονέκτημα είναι ξανά σε πράσινα χέρια, με την εξέλιξη της σειράς να θυμίζει (από την ανάποδη) αυτή του 2016 (break στο break) και τον Παναθηναϊκό εκ νέου να κρατά την κατάσταση στα χέρια του.
Θεωρητικά οι πρωταθλητές είναι ξανά το φαβορί, ωστόσο δεν πρέπει να πέσουν σε αυτή την παγίδα και ενόψει του τρίτου τελικού (10/6, 19:00) θα δείξουν αν έμαθαν το μάθημά τους από τον πρώτο αγώνα.
Η αγωνιστική συμπεριφορά σε κάνει φαβορί ή σε αποδομεί, με την αποφασιστικότητα που δείχνει επανειλημμένα η ομάδα στο ΣΕΦ να πρέπει να είναι ακόμα μεγαλύτερη στο ΟΑΚΑ, όπου μην ξεχνάμε, ο Ολυμπιακός έχει φύγει νικητής δύο συνεχόμενες φορές σε τρεις μήνες.
Ομως ο Παναθηναϊκός έχοντας επανέλθει άμεσα μετά το πρώτο αιφνίδιο χτύπημα, βγαίνει πιο δυνατός και ενισχυμένος για τη συνέχεια της μάχης, έχοντας επίγνωση τι πήγε στραβά εξ ου και η σπουδαία αντίδραση στον δεύτερο τελικό.
ΥΓ1: Πολύ σημαντικό πως το “διπλό” δεν έφερε πανηγύρια, παρά μόνο ικανοποίηση. Η σειρά έχει “ψωμί” ακόμη και οι παροικούντες την “πράσινη” Ιερουσαλήμ το γνωρίζουν καλά.
ΥΓ2: Αν ξυπνήσει λίγο επιθετικά ο Ρίβερς, οι πιθανότητες τίτλου για τον Παναθηναϊκό αυξάνονται κατακόρυφα.
ΥΓ3: Το 2-1 δείχνει ξεκάθαρα τον πρωταθλητή και ο Παναθηναϊκός είναι η μοναδική ομάδα που έχει αντιδράσει (1999, 2014, 2017) έπειτα από ήττα στον τρίτο τελικό που τη φέρνει με την πλάτη στον τοίχο. Εξ ου και ο τρίτος τελικός στο ΟΑΚΑ είναι καθοριστικός.
ΥΓ4: Ισως η φωτογραφία της χρονιάς αυτή με τον πανηγυρισμό Καλάθη-Αλβέρτη και με τη δική της σημειολογία. Το χρυσό παρελθόν, με το ένδοξο παρόν και το ακόμα πιο ένδοξο… μέλλον!
